Chapter 4

FINALLY!

Tila isang malaking tinik ang nawala sa dibdib ni Edith nang sandaling ibagsak niya ang kanyang katawan sa kama. Iyon ang unang beses na nakahinga siya nang maluwag matapos makaalis sa impyernong pamamahay nila.

“I can’t believe this! Finally, I’ll be able to live my life without fear and getting beaten up by those monsters!” masayang saad ni Edith habang pinagmamasdan ang magandang mural sa kisame ng kanilang magiging k’warto ni Pierce.

Saunders’s household is really something.

Nang sandaling iyon ay walang mapaglagyan ang saya ni Edith. Ang kalayaan na matahal niya ng hinahangad ay sa wakas kanya ng nakamtan, bagamat alam niyang pansamantalang kalayaan lamang iyon kahit papaano ay nakahinga at walang pananakit siyang mararamdaman.

“Even this is just temporary, freedom is still a freedom, so I should still be grateful,” saad niya sa kanyang sarili. “Isn’t it?”

Napabalikwas si Edith sa kanyang pagkakahiga. “I should be thinking what should I do to enjoy this freedom,” nakangiti niyang saad at napaisip. “Now that the wedding is over, what should I do next?”

Nag-isip nang nag-isip si Edith hanggang sa isang realisasyon ang sumagi sa kanyang isipan na siyang ikinalaki ng kanyang mga mata at uminit ang kanyang pisngi.

Crap! What the hell was I thinking!

Dahil sa kahihiyan na naramdaman ay mabilis na napailing si Edith para alisin sa kanyang isipan ang kanyang naisip. “Anong masamang hangin ang pumasok sa isip ko at pumasok ang bagay na iyon sa isipan ko?” hiyang-hiya niyang tanong sa sarili. “Edith, pull yourself together!” Sabay sampal sa kanyang pisngi para ikumpas ang kanyang sarili ngunit hindi maalis sa kanyang isipan ang katotohanang ngayong gabi din ang unang gabi nila ni Pierce.

Samu’t saring imahe ang nagsilitawan sa isipan ni Edith at mas lalo pa itong tumindi nang maalala niya ang mga k’wento ng mga kababaihang nakasalamuha niya sa mga party na kanyang dinadaluhan o pilit na pinapadalo sa kanya ng kanyang ama. Dahil doon ay mas lalong nag-init ang kanyang pakiramdam kung kaya dali-dali itong nagtungo sa banyo ngunit laking gulat niya ng bumungad sa kanya ang maliit na pool sa kanyang harapan.

“What the—”

Labis siyang namangha sa kanyang nakita ngunit kaagad niyang ikinumpas ang sarili. “This is not the time to get amazed, Edith!”

Hindi niya binigyan ang sarili na ma-appreciate ang kanyang nakikita at kaagad na hinubad ang suot na damit at inulubog ang sarili sa maliit na pool na nakahanda na bago pa man siya dumating.

“Ano bang iniisip mo, Edith? Nakakahiya!” saad niya sa kanyang sarili nang mailubog ang sarili sa malamig na pool na may mga bulaklak at nakakaakit na amoy.

Pilit niyang iwinaglit ang imahinasyong nabubuo sa kanyang isipan ngunit umaalingawngaw sa kanyang tainga ang halinghing at ungol sa kanyang maduming imahinasyon. Maging ang salpukan ng mga laman ay kanya ding naririnig dahilan para sunod-sunod siyang mapailing sa labis na hiya sa kanyang maduming isipan.

“Edith, what the hell are you thinking!” tili niyang tanong sa kanyang sarili sabay nilublob ang sarili sa pool para kumalma.

Edith, stop thinking absurd things! Besides it will never be going to happen.

“It seems your enjoying this even without me.”

Biglang napaahon si Edith nang makarinig siya ng boses ng isang lalaki ngunit nang sandaling makita niya kung sino ang lalaking nagsalita ay nanlaki ang kanyang mga mata at mabilis na inilubog ang kanyang sarili sa pool para itago ang kanyang katawan.

“What are you doing here?” bulalas na tanong ni Edith na sinubukang itago ang sarili gamit ang kanyang mga kamay.

Napataas ng kilay si Pierce. “What do you think I’m doing here?” pabalik na pagtatanong nito.

Hindi nakaimik si Edith at doon niya lang napagtanto ang nangyayari nang sandaling iyon.

Fuck! Akala ko sa ibang k’warto siya matutulog.

Pinagmasdan ni Pierce ang reaksyon ni Edith na balot ng pagkainis at pagkasiphayo. Hindi niya iyon pinansin at inilubog ang sarili sa pool.

“Hey! Hey! What are you doing?” natatarantang tanong ni Edith na mabilis na dumistansya kay Pierce.

Muling napataas ng kilay si Pierce. “Can’t you see? I’m bathing with you.”

“What?” napasigaw na tugon ni Edith na halatang nabigla at nataranta sa narinig na sagot mula sa kanyang asawa. “No, we can’t bath to—”

Hindi nagawang matapos ni Edith ang kanyang sasabihin nang ilapit ni Pierce ang mukha nito sa kanya. “Why can’t we bath together? Have you forgot that we’re already married? Bathing together is normal for newly wed couples.”

Fuck!

Hindi alam ni Edith ang kanyang gagawin nang sandaling iyon gusto niyang tumakbo para makaalis sa sitwasyong iyon ngunit hindi niya magawa dahil nahihiya siyang makita ni Pierce ang buo niyang katawan.

Fuck! How do I get out from here?

Biglang natauhan si Edith nang samaklin ni Pierce ang kanyang mukha. “Why are you making that kind of face? Isn’t this what you want? Your family wants? To seduce me?”

Hindi makapaniwala si Edith na ganoon kalala ang tingin ni Pierce sa kanya, ngunit alam niya sa sarili niyang hindi niya magagawang masisi ang binata o maging ang pamilya nito na mag-isip ng ganoon lalona’t dati ng may hindi pagkakaunawaan ang kanilang mga pamilya.

Ikinumpas ni Edith ang kanyang sarili bago sagutin ang mga tanong na ibinabato sa kanya ni Pierce.

“Why should I bother answering your questions if you won't believe me anyway?” malamig na tugon ni Edith habang nakapako ang mga tingin kay Pierce.

Napapalatak si Pierce. “You're not even trying to deny it, huh? So, you really are your family's puppet,” pagbibigay diin ng binata na mas lalong gumuhit ang pagkadisgusto sa mukha nito nang sandaling iyon.

“Did you not hear what I said, or are you deliberately ignoring what’s right in front of you?” pagsusuplang tanong ni Edith.

Nagpantig naman ang mga tainga ni Pierce sa kanyang narinig mula sa kanyang asawa. “What? What did you say?” pabalik na tanong nito na may hindi maipaliwanag na reaksyon sa mukha nito.

Tinabig ni Edith ang kamay ni Pierce na nakasakmal sa kanyang pisngi dahilan para makakawala siya sa pagkakahawak nito. “You heard me. I’m not repeating myself. Believe whatever you want.”

Matapos sabihin iyon ni Edith ay tinalikuran niya ang kanyang asawa ngunit hindi pa man siya nakakailang hakbang ay mabilis siyang hinawakan ni Pierce.

“ou’re not in any position to act all high and mighty, Edith Fletcher. Just drop the act and know your place,” pagbibigay diin ni Pierce.

Napalingon si Edith sa kanyang asawa ngunit nang sandaling iyon ay hindi pa rin nawawala ang malamig na reaksyon sa mukha nito nnag sandaling iyon dahilan para mapaatras nang bahagya si Pierce. Hindi nito maipaliwanag ang nararamdaman nang sandaling iyon, may kung anong malamig na hangin ang bumalot sa kanya sa mga tinging ibinabato sa kanya ni Edith.

Napansin ni Edith ang bahagyang pagkatigalgal ni Pierce kaya ginamit niya ang pagkakataong iyon para bawiin ang kanyang kamay sa mahigpit na pagkakahawak nito.

“And what do I gain by continuing this charade?” malamig na tanong ni Edith.

Akmang sasagot si Pierce nang sandaling iyon ngunit muling nagsalita si Edith.

“Either way, let’s see how long I bother to keep up this so-called act you’ve been claiming.”

Matapos sabihin iyon ni Edith ay tinalikuran at iniwan niyang tigagal ang kanyang asawa.

“If you're taking a bath, go ahead. I'll bathe later.”

Saka tuluyan nang iniwan ni Edith ang kanyang asawa sa kubeta. Kalmadong naglakad ang dalaga pabalik sa k’warto ngunit nang sandaling maramdaman nito na wala na ang tingin ng kanyang asawa ay isang malakas na pagbuga ang ginawa ni Edith na napahawak pa sa kanyang dibdib.

“Just what in the hell, what I have done?” tanong nito sa sarili na hindi makapaniwala sa kanyang ginawa sa kanyang asawa.

“Damn it! Why did I act like that?” tanong niya sa kanyang sarili na may kasamang panggigigil na napasabunot sa kanyang buhok nang sandaling iyo.

Napatulala si Edith sa kawalan habang nanariwa sa kanyang alaala ang mga sandaling nangyari sa kanilang dalawa ni Pierce. Napaupo siya sa sahig at sinubsob ang kanyang mukha sa gilid ng kama. Nagsisimula na siyang kainin ng kanyang isipan at ng takot dahil sa kanyang ginawa. Iniisip niya paano kung mawala ang tanging pag-asa niya para makakawala sa kanyang pamilya dahil sa kanyang ginawang pagsagot-sagot at paghamon sa kanyang asawa.

“Why did I do that?” tanong niya sa kanyang sarili na labis nasisiphayo nang sandaling iyon.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay unti-unting namuo ang luha sa kanyang mga mata at dahan-dahan na kumawala ang mga luha sa kanyang mga mata. Muli, naramdaman niya ang sakit sa kanyang dibdib. Ang pait na kanyang pinagdaanan sa kanyang kinalakihang pamilya.

“Ang tanga ko,” saad niya sa kanyang sarili na hindi naisatinig.

At nang sandaling iyon ay patuloy na bumuhos ang kanyang mga luha sa labis na pagsisisi sa kanyang nagawa. Labis niyang sinisisi ang sarili na baka iyon na ang katapusan ng pag-asa niyang makakawala sa kanyang pamilya.

Habang nilalamon ng kanyang emosyon si Edith ay hindi niya namalayan na nasa kanyang likuran si Pierce na bigla naman siyang hinila sa balikat.

“Hey, you—”

Hindi nagawang matapos ni Pierce ang kanyang sasabihin nang bumungad sa kanyang harapan ang luhaang mukha ng kanyang asawa.

“What—”

Muli, hindi nagawang matapos ni Pierce ang kanyang sasabihin nang mabilis na tumalikod si Edith at pinunasan ang luha sa mga mata at pisngi nito.

“What are you doing here?” mabilis na tanong ni Edith na pilit kinakalma at tinatago ang kanyang nararamdaman nang sandaling iyon.

Hindi makaimik si Pierce nang sandaling iyon. Nawala ang mga salitang kanyang dapat sabihin sa kanyang asawa nang makita niya ang itsura nito ilang segundo ang nakakalipas.

Humarap si Edith na animo’y parang hindi ito galing sa pag-iyak. “Why are you here? Are you done? Then I’ll—”

Hindi nagawang matapos ni Edith ang kanyang sasabihin nang bigla siyang niyakap ni Pierce na siya niyang ikinabigla. Walang salitang lumabas sa bibig niya nang sandaling iyon, maging ang pagtutol ay hindi niya nagawa.

“What is going on?” tanong niya sa kanyang sarili na labis na naguguluhan sa biglang aksyon na ginawa ng kanyang asawa.

“Pie—”

Sa pangalawang pagkakataon ay hindi nagawang matapos ni Edith ang kanyang pagsambit sa pangalan ng kanyang asawa nang bigla niyang maramdaman ang paghaplos ng kamay nito sa kanyang buhok na animo’y siya ay inaalo.

“Please, stop crying…” mahinang sambit ni Pierce. “It’s hard for me to see you crying.”