(Monina POV)
Napatitig ako sa bulaklak nito. Masyadong inocente ang pagiging kulay puti nila.
Sinarhan ko ulit ang pinto ng terrace. Pumunta sa tamang pintuan. Pamamahay nga ng pamilyang Wu.
Nakita ko sa dingding ang napakalaki nilang larawan. Si Cedrick na parang bulaklak din ng Jasmin ang pagiging innocente ng mukha nitong nakangiti. Ang bata pa niya sa larawan.
Nang may makasalubong akong utusan. Napayuko lamang ito sa akin at dumaan na di ko man lang tinanong kung asaan yung mga nakatira dito. Hindi pa ata talaga ako handang magsalita.
Nakaka-paranoid ang mundong to. Ngunit kailangan lumaban.
Bumaba ako ng hagdan. Hinatid ako nito sa salang napalamutian ng mga mamahaling bagay.
Nang mabundol ako sa isang katawan. Pag-angat ko ng paningin ko, si Dominick.
“Hinahanap mo ba si Kuya?” Napailing ako kaagad.
“Kung ganoon, sab
(Monina POV)“Anong nangyari sayo Monina?” Yun ang naging tanong ni Dominick sa akin bago inilapag sa harapan namin ng mga katulong ang pagkain.Actually, gutom na nga ako. Pero kung silang dalawa lang naman ang kasalo ko… Pakiramdam ko yung tiyan ko na lamang ang napa-adjust.Ngunit si Cedrick itong naglagay ng pagkain sa pingan ko.Awkward.Tahimik kaming tatlo na kumain. Sa sobrang tahimik, talagang nakakawalang ganang kumain. Kaya ako na itong nagsalita. Ewan kung bakit ko ito tinanong…“Bakit naririto tayo Cedrick?”“Ahhh… Welcome back Misis Wu.” Tugon ni Cedrick sa akin. Siyang ikina-ubo ni Dominick.“Meron ka bang reklamo Dominick?”“Wala. Sadyang nasamid lang ako.” Kasi si Cedrick mga mata na naman niya na nakakamatay nakatitig kay Dominick.“Misis Wu?”
(Monina POV)Tinapik nito ang upuan. Ibig sabihin na maupo ako doon. Naupo ako at mahina niya akong dinuyan.“Actually, balak kitang dalhin ngayon sa…” Tumango ako sa kanya at lumingon.“Pumunta tayo. Please.”“Di kaya. Di ka nila makilala.” Yung hitsura ko. Kaya lalo akong umiyak.“Sorry. Wag ka nang umiyak.” Taranta nitong suyo sa akin.“Hindi. Kasalanan ko naman to Cedrick. Di na ata ako nag-iisip ng maayos sa mga desisyon ko.”“I think kailangan mo lang huminga ng malalim. Breath the fresh air Monina. Maraming kailangan isipin, ngunit di dapat. Dahil tapos na ang lahat. Ang magagawa na lang natin, move on, Monina. Ikaw mismo ang nagsabi niyan sa akin noon diba?”“Bakit kasi parang ang bilis ng mga pangyayari?”“Mabuti ngang mabilis. I mean, mabuting mabilis ang processo mo sa
(Monina POV)"Yes. I am."Sa sagot kong yun, itinugon sa akin ni Cedrick, isang halik na di ko ata makakalimutan sa boung buhay ko.Napayakap na ang mga kamay ko sa leeg nito. Habang pinagbibigyan ang isat-isa na kalimutan muna itong nangyari sa amin.Minsan, kailangan na natin harapin ang bagong kinabukasan. Kung wala na… wala na. Sinabi niya na may mga bagay na di natin kayang kontrolin. Mga bagay na di maaring ipilit. Mga bagay na may nakatakdang oras para sa lahat.Nang maalala ko ang panaginip ko kagabi.Napangiti ako ng…“Catherine, yung apo ko umiiyak.”At napabitaw ako kay Cedrick. Pakiramdam ko nga maduduwal ako.“Anong problema?” Titig niya sa aking mga mata. Saka sa isipan ko nagbilang ako kung kailan yung nakalipas na…“Cedrick…”“Yes?” Nanlaki ang mg
(Monina POV)“Mayroon bang problema Monina?” Gising na tanong sa akin ni Cedrick.Ngumiti na lang ako sa kanya.“Tss. That face really irritates me!”“Ang pangit ko ba talaga?” tanong ko sa kanya pabalik.“Nang dahil sa mukhang yan, di ko na-appreciate yung ngiti mo kanina.” na ngumiti ulit ako.Anong balak ko? Sasabihin ko na ba sa kanya.Hindi.Namnamin ko muna na buntis ako. Akin muna ito. Pambawi man lang sa kamanyakan mo Cedrick.“Uhmmm… Ikaw ang mag-aayos? Ibabablik mo sa dati?” tanong ko sa kanya.“Yeah.”“Bakit di na lang i-enchance mo?”“No! Maganda ka na kahit walang… Argh!”“Inamin mo din na maganda ako.”“Bakit hinayaan mo na may humawak sayong
(Monina POV)Ang gaganda ng kapatid ko, lalo na si Mama.Paano yan, magkakasama na kayong apat diyan.Mama, ikaw na ang bahala sa kanila. Sorry kung may katigasan ang ulo nila. Pero mababait yan Mama. Mapagmahal na mga kapatid…Naalala ko yung pinagluluto na nga nila kami ni Papa ng agahan bago umalis. Mga mapagmahal na anak…Si Papa, kahit ganoon, niyakap nila ang katotohanan na kailangan namin alagaan si Papa. Mga batang marunong umunawa ng situation namin. Di sila humangad ng bagay na alam nila na di ko naman maiibigay.Ma, susubukan parin namin ni Cedrick na tuklasin kung sino ang gumawa nito sa kanila.Naging biktima sila ng karahasan sa mundong ito.Ma, yun nga. Nagpa-iwan si Papa. At Salamat po na di niyo siya pinilit.Masaya po ako na dinalaw niyo ako sa panaginip. Sa huling pagkakataon nakita ko ang mga ngiti ng kapatid ko
(Monina POV)Hangang sa nasa harapan na kami ng sasakyan. Yun tuluyan kong ibinuga ang kailangan ibuga.“Monina?”si Cedrick.Na hinila niya ang kamay ko pagkatapos ko nga magsuka. Ilalapat na sana nito ang dalawa niyang daliri sa aking leeg ng…“Cedrickkkkkkkkkk!” Isang sigaw na siyang ikinalingon namin.Si Vanessa.Palapit sa amin na agad naman hinarang ng mga tauhan ni Cedrick. Halatang nakainom si Vanessa. Dahil ang katawan niya, kamuntik nang bumagsak kanina.Maari naman niyang alisin yung mataas niyang high heels diba?“Ano ba! Wag kayong harang-harang sa akin!” pagpupumilit niya. Hangang sa binitiwan ni Cedrick ang kamay ko. Ngunit hinarap ako nito sa kanya.“Get in the car first. I need to talk to her.” Napatango na lamang ako sa kanya.Nawalan silang dalawa…
(Cedrick POV)“Wala nang tayo Vanessa.” Yun ang sinabi ko sa kanya. Sa haba ng sinabi nito na di man lang pumasok sa tenga ko. Oo, kalmado ako sa harapan niya.Di nga kalayuan naroroon ang secretarya nito sa sasakyan.Alam ko sa loob ng dalawang linggo, gusto akong makita ni Vanessa, ngunit di ko yun hinayaan.Hinayaan ko siya na siya itong mamahala na maihatid sa huling hantungan ng anak namin. At matapos ilibing ang bata, ako itong huling pumunta sa puntod ni Adrian. Humingi ng kapatawaran dahil sa pagkukulang namin bilang magulang. Ginawa ko ang lahat, sadyang nagkaroon lang ng kunting problema.“Yun lang Cedrick?!” Napatango ako sa kanya.“Dahil sa kanya?!”Sino pa ba ang tinutukoy niya? Si Monina.“Dahil sa kanya, kaya mo tinalikuran ang nararamdaman mo sa akin! Ako itong mahal mo Cedrick! Ako! Hindi siy
(Cedrick POV)“Over my dead body Vanessa.”“Hindi! Hindi ako papaya Cedrick! Hinding-hindi! Akin ka! Akin!” Siyang kinaladkad na nga ng secretarya niya. Ipinasok ito sa sasakyan.Nilock ito sa loob.Bumalik sa harapan ko ang sekretarya niya…“Make sure na bumalik na siya sa kanyang mga magulang!” Siyang ikinayuko na bahagyang nagulat sa akin.“Wag mo akong hihintayin na ako ang gumawa ng paraan para mawala siya sa paningin ko lalong-lalo na kay Monina!”“Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko Master Cedrick.” Siyang ikinatalikod na nito at umalis ang sasakyan.Napasapo ako ng aking noo.Sana naman vanessa, di dumating yung punto na sasayangin mo ang pagkakataon na pinalampas ko ang pagbabanta mong to.I respect our son. You, as my son mother.Ngunit wala nang dahilan para pigilan pa na pumili tayo ng landas