MABAGAL at mapagbanta ang tingin ni Zia kay Louie. Buong akala niya, kahit papaano ay nagbago na ito pero ganoon pa rin pala ang ugali nito.Inaakusahan na naman siya ng mga bagay na wala namang basehan at katotohanan. Porke't may nagmalasakit lang, akala na nito ay may kung anong namamagitan sa kanila ng taong iyon."'Wag mo 'kong tinatanong ng ganyan dahil hindi rin kita kinukuwestiyon sa tuwing may kasama kang ibang babae," saad ni Zia. "Saka, ilang beses ko bang ipapaalala sa'yo na hiwalay na tayo?""May mali ba sa tanong ko? Look, Zia... lahat ng bagay may kapalit, wala ng libre sa panahon ngayon. Pure kindness? Oh come on! Sa tingin pa lang ng Francisco na iyon alam ko nang interesado siya sa'yo. Kaya 'wag kang magmaang-maangan. Imposibleng hindi mo 'yun napapansin. Unless... nagte-take advantage ka sa ginagawa niyang pagtulong?""Get out. Umalis ka ngayon sa pamamahay ko, Louie!" galit na saad ni Zia saka itinuro ang pinto."Mama... Papa?" boses ni Luiza na naglalakad palapit s
PABAGSAK na naupo sa sofa si Louie. Nakatukod ang siko sa tuhod at sapo-sapo ng kamay ang noo. Problemado sa binitawang salita ng Ina.At naroon na naman ang takot niyang baka may mangyaring masama kay Zia. Kung pwede nga lang ay ipinahuli na niya ang Ina sa mga awtoridad sa mga kasalanan nito ay ginawa na niya... pero...Hindi niya kaya dahil... umaasa pa rin siyang magbabago ito, na magsisisi sa nagawa at hihingi ng kapatawaran.Ngunit pusong bato talaga si Lucia. Sobrang taas na kahit nakalubog na sa putik ay nanatiling mapagmataas.Ilang minutong nasa ganoong posisyon si Louie na sa tuwing may napapadaang katulong ay hindi malaman kung kakausapin ba siya o hahayaan na lamang?Hanggang sa may naglakas-loob na kumausap, "Sir? Hindi pa po ba kayo magpapahinga? Pasado alas-onse na po ng gabi," saad ng katulong.Saka lang gumalaw si Louie. Tumayo siya at umakyat para magpahinga. Ngunit kahit nasa kama na ay naroon pa rin ang pag-aalala para sa kanyang mag-ina. Sa huli ay hindi siya nak
KINAUMAGAHAN ay nagpunta si Zia sa dati nilang mansion na ngayon ay pagmamay-ari at tinitirhan na ni Louie.Hindi na itinuloy ang planong pagpunta sa ospital para patingnan si Luiza dahil muli na namang naging normal ang temperatura nito. Kaya ngayong umaga ay napagdesisyonan na niyang sabihin kay Louie ang kondisyon ng bata.Ngunit ngayong nasa tapat na siya ng gate ay bigla naman siyang naestatuwa. Biglaan ang pagpunta niya at wala man lang pasabi, ni wala nga siyang contact number ni Louie kaya hindi rin niya sigurado kung nasa loob pa ba ito o nasa kompanya na.Ilang sandali pa ay biglang bumukas ang gate at lumabas ang babaeng naka-uniporme na may ngiti sa labi. "Ma'am Zia, kamusta po. Tuloy po kayo sa loob," paanyaya ng katulong.Ito ang unang beses na nakita ni Zia ang babae pero kilala na agad siya nito. Nakakapagtaka ring alam nitong nasa labas siya. Kaya bago pumasok ay napatingin muna si Zia sa itaas ng gate kung may CCTV ba, at meron nga.Kahit ang totoo naman talaga ay in
NAGTAGAL ang tingin ni Zia kay Patrick. Nami-misinterpret nito ang nais niyang ipunto. "Hindi ako makikipagbalikan sa kanya. Wala iyon sa isip ko, Pat." Saglit siyang tumigil para piliin ang tamang salita upang hindi ito mag-react nang masama. "Kontento na 'ko sa buhay ko ngayon. Ang akin lang, gusto kong bigyan ng chance si Louie na maging okay kami bilang magulang ni Luiza. Hindi ko gustong ipagkait ang pagiging ama niya kaya gusto ko na kahit papaano, maging civil kami sa isa't isa. Saka, tatlong taon na ang lumipas... baka sa loob ng mga panahong 'yun ay tuluyan na nga talaga siyang nagbago. Nothing more, nothing less kaya sana, hindi porke't binibigyan ko siya ng pagkakataong mapalapit sa'min ay gusto kong makipagbalikan. Naiintindihan mo naman 'yung ibig kong sabihin, 'di ba? Gusto ko lang ng tahimik na buhay na walang taong kinamumuhian, pagod na 'ko sa gano'n, Pat. Gusto ko na lang siyang patawarin para makapag-move forward na," mahabang paliwanag ni Zia. Napatiim-bagang si P
SA ARAW na iyon ay yakap at kandong ni Zia ang anak habang si Louie ay hawak naman ang munti nitong kamay.Patungo sila ngayon sa Rodriguez hospital para i-confine si Luiza dahil naka-schedule na ang operasyon nito, isang buwan na lang ang kanilang hihintayin para sa preperasyon.May kabang nararamdaman si Zia dahil baka matakot si Luiza, lalo at umaayaw na itong sumama o magpunta sa ospital.Minsan nang nagsabi ang bata na hindi nito gusto sa tuwing kinukuhanan ng dugo para sa check-up."Sa'n tayo punta, 'Ma?" tanong ni Luiza dahil walang nagsabi kung saang lugar sila pupunta.Iniiwasan nilang sabihin dahil aayaw at iiyak lang ang bata kapag nalalaman na sa ospital ang punta.Si Maricar na nakaupo sa tabi ng driver ay napalingon at malungkot na tiningnan ang apo.Nang walang makuhang sagot ang bata ay lumingon ito sa ama."Hulaan mo, baby. Sa'n tayo pupunta?" masiglang tanong ni Louie.Kumurap naman ito saka yumakap nang mahigpit sa Ina. "Playground?"Tipid lang na ngumiti si Louie s
BOLTA-BOLTAHING kuryente ang dumaloy sa buong katawan ni Zia matapos dumampi ang labi ni Louie.Ang halik nitong nagbibigay init sa malamig na gabi ay nanunuot at sumasakop sa kanyang sistema. Marahan hanggang sa unti-unting lumalim sa puntong wala na siyang ibang naiisip kundi ang halik nitong nakakalunod at nagbibigay ng kakaibang sensasyon na ngayon na lamang niya muling naramdaman.Ang kamay ni Louie na nasa pisngi ay humahaplos na pababa sa leeg. Si Zia na tuluyan nang nakalimot ay inalay na ang lantad na leeg, pigil ang sariling mapaungol hanggang sa maramdaman ang kamay nitong nagtatangkang alisin ang suot niyang damit."S-Sandali lang, Louie." Saka lumayo.Si Louie na nalalasing pa sa halik ay hinabol ang labi ngunit tuluyan nang hinarang ni Zia ang kamay. "Tigil muna, Louie. 'Wag muna tayong magpadala sa emosyon... Kailangan pa nating magpunta sa ospital, baka naghihintay na sila."Tumagal ang titig ni Louie, tila pinoproseso pa ng utak ang sinabi nito dahil isa lang talaga a
MAY KABIGATAN ang dalang bag ni Zia habang naglalakad sa pasilyo ng ospital. Papunta siya ngayon sa private room ng anak dahil day-off niya at dalawang araw siyang magsi-stay.Nang marating ang kwarto ay sumilip muna siya sa pinto at tiningnan kung anong nangyayari sa loob.Makikitang nakaupo sa kama si Luiza at nanunuod ng paboritong kids show sa tablet. Si Maricar na nasa tabi ng kama ay napalingon nang mapansin na may tao sa labas. "Nandito na si Mama, apo," pahayag niya.Agad namang nabaling ang tingin ng bata kay Zia kaya tuluyan nang pumasok sa loob. "Mama!" tili ni Luiza."Namiss mo ba ako, anak?" ani Zia sabay yakap, maging sa Ina. "Si ate Emelia?" matapos ay hinanap ang caregiver."May binili lang sa labas, babalik din 'yun," tugon ni Maricar. Pagkatapos ay kinuha ang bag saka nagpaalam sa dalawa. "Aalis na 'ko at babalik na lang bukas ng hapon.""Magpahinga kayo nang mabuti, 'Ma," ani Zia saka muling niyakap ang Ina.Mayamaya pa ay bumalik si Emelia pagkaalis ni Maricar. Ngu
ISINUGOD ni Louie ang Ina sa Rodriguez ospital. Doon, napag-alaman niya mula sa doctor na may malubhang sakit ang Ina, cancer."Bakit hindi niyo sinabi agad, 'Mmy?" tanong ni Louie nang magising ang Ina."Anong ginagawa ko rito sa ospital?" naguguluhang tanong ni Lucia saka nagtangkang umalis sa kama.Lumapit agad si Louie para mapigilan ito. "Kailangan niyong mag-stay rito, may sakit kayo at hindi niyo man lang naisip na sabihin sa'kin.""Bakit, concern ka ba? Matapos ng lahat? Pagkatapos mo 'kong away-awayin at kalimutang nanggaling ka sa'kin? Ayoko ng awa mo dahil lang may sakit ako.""Hindi sa gano'n, 'Mmy. Oo, may hindi tayo pagkakaunawaan pero... at the end of the day, you're still my Mother. At hindi ako naaawa sa'yo, mahal kita kaya ako ganito."Iyon ang unang beses na sinabi ni Louie ang napaka-special na salitang iyon. Hindi niya akalaing darating ang araw na masasabi niya ito sa Ina at sa ganoong sitwasyon pa.Kaagad namang nanubig ang mga mata ni Lucia. Matapos marinig ang