NAGTAGAL ang tingin ni Zia kay Patrick. Nami-misinterpret nito ang nais niyang ipunto. "Hindi ako makikipagbalikan sa kanya. Wala iyon sa isip ko, Pat." Saglit siyang tumigil para piliin ang tamang salita upang hindi ito mag-react nang masama. "Kontento na 'ko sa buhay ko ngayon. Ang akin lang, gusto kong bigyan ng chance si Louie na maging okay kami bilang magulang ni Luiza. Hindi ko gustong ipagkait ang pagiging ama niya kaya gusto ko na kahit papaano, maging civil kami sa isa't isa. Saka, tatlong taon na ang lumipas... baka sa loob ng mga panahong 'yun ay tuluyan na nga talaga siyang nagbago. Nothing more, nothing less kaya sana, hindi porke't binibigyan ko siya ng pagkakataong mapalapit sa'min ay gusto kong makipagbalikan. Naiintindihan mo naman 'yung ibig kong sabihin, 'di ba? Gusto ko lang ng tahimik na buhay na walang taong kinamumuhian, pagod na 'ko sa gano'n, Pat. Gusto ko na lang siyang patawarin para makapag-move forward na," mahabang paliwanag ni Zia. Napatiim-bagang si P
SA ARAW na iyon ay yakap at kandong ni Zia ang anak habang si Louie ay hawak naman ang munti nitong kamay.Patungo sila ngayon sa Rodriguez hospital para i-confine si Luiza dahil naka-schedule na ang operasyon nito, isang buwan na lang ang kanilang hihintayin para sa preperasyon.May kabang nararamdaman si Zia dahil baka matakot si Luiza, lalo at umaayaw na itong sumama o magpunta sa ospital.Minsan nang nagsabi ang bata na hindi nito gusto sa tuwing kinukuhanan ng dugo para sa check-up."Sa'n tayo punta, 'Ma?" tanong ni Luiza dahil walang nagsabi kung saang lugar sila pupunta.Iniiwasan nilang sabihin dahil aayaw at iiyak lang ang bata kapag nalalaman na sa ospital ang punta.Si Maricar na nakaupo sa tabi ng driver ay napalingon at malungkot na tiningnan ang apo.Nang walang makuhang sagot ang bata ay lumingon ito sa ama."Hulaan mo, baby. Sa'n tayo pupunta?" masiglang tanong ni Louie.Kumurap naman ito saka yumakap nang mahigpit sa Ina. "Playground?"Tipid lang na ngumiti si Louie s
BOLTA-BOLTAHING kuryente ang dumaloy sa buong katawan ni Zia matapos dumampi ang labi ni Louie.Ang halik nitong nagbibigay init sa malamig na gabi ay nanunuot at sumasakop sa kanyang sistema. Marahan hanggang sa unti-unting lumalim sa puntong wala na siyang ibang naiisip kundi ang halik nitong nakakalunod at nagbibigay ng kakaibang sensasyon na ngayon na lamang niya muling naramdaman.Ang kamay ni Louie na nasa pisngi ay humahaplos na pababa sa leeg. Si Zia na tuluyan nang nakalimot ay inalay na ang lantad na leeg, pigil ang sariling mapaungol hanggang sa maramdaman ang kamay nitong nagtatangkang alisin ang suot niyang damit."S-Sandali lang, Louie." Saka lumayo.Si Louie na nalalasing pa sa halik ay hinabol ang labi ngunit tuluyan nang hinarang ni Zia ang kamay. "Tigil muna, Louie. 'Wag muna tayong magpadala sa emosyon... Kailangan pa nating magpunta sa ospital, baka naghihintay na sila."Tumagal ang titig ni Louie, tila pinoproseso pa ng utak ang sinabi nito dahil isa lang talaga a
MAY KABIGATAN ang dalang bag ni Zia habang naglalakad sa pasilyo ng ospital. Papunta siya ngayon sa private room ng anak dahil day-off niya at dalawang araw siyang magsi-stay.Nang marating ang kwarto ay sumilip muna siya sa pinto at tiningnan kung anong nangyayari sa loob.Makikitang nakaupo sa kama si Luiza at nanunuod ng paboritong kids show sa tablet. Si Maricar na nasa tabi ng kama ay napalingon nang mapansin na may tao sa labas. "Nandito na si Mama, apo," pahayag niya.Agad namang nabaling ang tingin ng bata kay Zia kaya tuluyan nang pumasok sa loob. "Mama!" tili ni Luiza."Namiss mo ba ako, anak?" ani Zia sabay yakap, maging sa Ina. "Si ate Emelia?" matapos ay hinanap ang caregiver."May binili lang sa labas, babalik din 'yun," tugon ni Maricar. Pagkatapos ay kinuha ang bag saka nagpaalam sa dalawa. "Aalis na 'ko at babalik na lang bukas ng hapon.""Magpahinga kayo nang mabuti, 'Ma," ani Zia saka muling niyakap ang Ina.Mayamaya pa ay bumalik si Emelia pagkaalis ni Maricar. Ngu
ISINUGOD ni Louie ang Ina sa Rodriguez ospital. Doon, napag-alaman niya mula sa doctor na may malubhang sakit ang Ina, cancer."Bakit hindi niyo sinabi agad, 'Mmy?" tanong ni Louie nang magising ang Ina."Anong ginagawa ko rito sa ospital?" naguguluhang tanong ni Lucia saka nagtangkang umalis sa kama.Lumapit agad si Louie para mapigilan ito. "Kailangan niyong mag-stay rito, may sakit kayo at hindi niyo man lang naisip na sabihin sa'kin.""Bakit, concern ka ba? Matapos ng lahat? Pagkatapos mo 'kong away-awayin at kalimutang nanggaling ka sa'kin? Ayoko ng awa mo dahil lang may sakit ako.""Hindi sa gano'n, 'Mmy. Oo, may hindi tayo pagkakaunawaan pero... at the end of the day, you're still my Mother. At hindi ako naaawa sa'yo, mahal kita kaya ako ganito."Iyon ang unang beses na sinabi ni Louie ang napaka-special na salitang iyon. Hindi niya akalaing darating ang araw na masasabi niya ito sa Ina at sa ganoong sitwasyon pa.Kaagad namang nanubig ang mga mata ni Lucia. Matapos marinig ang
FEW DAYS AGO...Isang hapon, matapos umuwi ni Zia matapos ang trabaho ay tinanong siya ni Maricar."Anak... pwede ka bang makausap?"Nagpalit muna si Zia ng damit saka nilapitan ang Ina sa kusina habang nagluluto ito ng hapunan nila."Ano po 'yun, 'Ma?""Napansin ko kasing medyo... nagiging malapit kayo ni Louie. Ramdam kong hindi ka na umiiwas sa kanya."Natigilan si Zia dahil dumating na nga ang araw na kailangan niyang ipagtapat ang tunay na estado ng relasyon nila ni Louie.Hingang malalim ang ginawa niya saka nagkuwento, "Ang totoo, 'Ma... nagkabalikan na kami."Bakas ang kalituhan sa mukha ni Maricar. "Bakit? Pinilit ka ba niya? Nakipagbalikan ka kapalit ng operasyon ni Luiza?"Umiling-iling si Zia. "Hindi po gano'n ang nangyari, 'Ma. Alam kong mahirap paniwalaan pero... nagbago na si Louie. Wala po siyang ginawa, hindi niya 'ko pinilit. Pareho po naming gustong magkabalikan.""Dahil ba kay Luiza? Gusto mo ba siyang bigyan ng kompletong pamilya? Nape-pressure ka na baka hanapin
MALALIM at nakakalunod ang halik na kanilang pinagsasaluhan. Ang braso ni Zia ay nakapulupot na sa batok nito. At sa isang galaw ay binuhat ni Louie ang asawa saka naupo sa sofa habang inupo naman niya ito sa kanyang kandungan.Pareho na silang naghahabol ng hininga nang magtangka si Louie na hubaran ang asawa--Katok sa pinto ang nagpatigil sa dalawa. "Sir, nandito na po ang lunch niyo.""Nasa labas si Alice," ani Zia na akmang tatayo nang yakapin ni Louie sa bewang para mapigilan.Pagkatapos ay kinuha sa bulsa ang cellphone para tawagan ang sekretarya. Nakarinig sila ng ringtone mula sa labas."Mamaya ko na kukunin ang pagkain namin," ani Louie na agad hinampas ng asawa sa balikat."Ano ka ba, baka kung anong isipin niya," bulong ni Zia."At bakit? Kala ko ba gutom na kayo? Naku, naku, Louie. Alam ko na 'yang ginagawa mo. Pakainin mo muna si Zia bago siya ang kainin mo," ani Alice mula sa kabilang linya na nasa labas lang naman ng opisina.Nang marinig ni Zia ang sinabi ng sekretary
DUMIDILIM na nang makaalis ang mag-asawa. Kahit tahimik lang si Louie na nagmamaneho ay ramdam ni Zia na magaan ang pakiramdam nito. At dahil iyon sa nakapag-usap saka nagkapatawaran na ang mag-ama. "Kamusta ang pag-uusap niyo?" tanong ni Zia. Tumango sabay ngiti si Louie. "Ayos lang, gumaan ang pakiramdam ko." Napangiti rin sa narinig si Zia. "Sana, makilala rin ni Luiza ang Lolo niya." "Nasabi ko kay Daddy ang tungkol kay Luiza at ang sabi ay gusto niyang makita ang anak natin... Saka, Zia... 'pag tapos ng operasyon, gusto ko sanang sa mansion na kayo tumira ni Mama. Naisip kong baka namimiss na niya ang dating lugar." "Sasabihin ko sa kanya, I'm sure, matutuwa si Mama na muling tumira sa mansion," ani Zia. Mayamaya pa ay naramdaman ang kamay ni Louie na hinawakan ang kanya, pinagsalikop na tila walang balak bumitaw. "Ihahatid na kita pauwi pero Zia... pwede bang sa mansion ka na matulog? Samahan mo 'ko, gusto pa kitang makasaman ng matagal." Mabagal ang paglingong ginawa ni
HINAYAAN ni Shiela na yakapin siya ni Chris. Ngunit nang may dumaan na motor ay mabilis pa siya sa alas-kuwatro na kumawala."Kailangan ko nang pumasok sa loob para makapagpahinga na," aniya.Humakbang naman si Chris at akma pang susunod nang lingunin niya. "Sorry pero, hindi ko gustong tumanggap ng kahit sinong bisita ngayon. Bumalik ka na lang sa Manila.""Pero, hindi mo ba narinig ang sinabi ko?"Napabuntong-hininga si Shiela. "Matagal ko nang tanggap na darating ang panahon na matutuon sa iba ang atensyon ni Archie. Na balang-araw ay maga-asawa ka ulit at magkakaroon siya ng step-mom."Seryosong nakatitig si Chris, hindi maproseso ng utak ang sinasabi nito. Hindi niya matanggap na susukuan na lamang ni Shiela ang lahat. "Naririnig mo bang sinasabi mo? Gusto mong mag-asawa ako't magkaroon ng ibang Ina si Archie?!""Anong masama ro'n? Basta maaalagaan nang maayos ang anak ko ay walang problema--""Shiela!" biglang taas ng boses ni Chris. "Hinding-hindi ako magpapakasal sa iba, dahil
MATAGAL bago sinagot ni Chris ang tawag, "Hello, Shiela, napatawag ka?""Totoo ba, na nagpunta riyan si Harry para makita si Lucas?""Oo," tipid na sagot ni Chris.Si Shiela na nakatingin sa salamin at nakikita ang sarili sa repleksyon ay hindi maiwasang mahabag."Bakit hindi mo sinabi sa'kin na magkapatid si Henry at Harry?""Sasabihin ko naman sa'yo pero gusto kong magkausap muna kayo ni Harry dahil iyon ang hiniling niya--""Kahit na! Sinabi mo sana sa'kin, hindi 'yung para akong tanga. Ibang tao ba 'ko sa'yo, Chris para ilihim mo sa'kin ang totoo?" sumbat niya."Hindi gano'n ang intensyon ko--""Kung ganito at mananatiling ganito ang lahat ay mas mabuti pang ituloy na natin ang annulment. Sawang-sawa na 'kong magmukhang tanga. Walang kaalam-alam sa mga nangyayari," ani Shiela."Nang dahil lang kay Harry ay nagkakaganyan ka? 'Wag mo sabihing may gusto ka sa kanya?" pang-aakusa pa ni Chris."Hindi tungkol sa kanya ang ikinasasama ko ng loob! Nasasaktan ako na inililihim mo sa'kin la
LUMIPAS ang mga araw na hindi na nagpupunta sa pastries shop si Harry.Noong una ay binalewala iyon ni Shiela pero habang tumatagal ay napapatanong na rin ang kapwa niya staff."Mukhang natakot ata ang customer natin sa asawa mo," komento ng isa nilang kasamahan na lalake. "Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya, paniguradong hindi na 'ko magpapakita--"Pinandilatan sabay siko naman ito ng kasamahan."'Yang bibig mo talaga, daig mo pa babae. Baka lang may inasikaso. Hindi lang naman dito sa shop umiikot ang mundo ng mga tao.""Naks, lalim no'n, a!" pagbibiro pa ng isa."Magsibalik na nga kayo sa trabaho, baka mapagalitan pa tayo ni Manager, kayo rin."Matapos iyong sabihin ng isa nilang kasamahan ay nagkanya-kanya na sa pagtatrabaho ang iba habang naiwan si Cory at Shiela."Ayos ka lang?" ani Cory.Tumango naman si Shiela. "Iniisip ko lang kasi na baka may nangyaring masama sa kanya. Mag-iisang linggo na siyang hindi nagagawi rito.""Concern ka ba sa kanya?""Oo naman, nagin
KAGABI ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Benji. Sinabi nito ang tungkol sa totoong pagkatao ni Harry kaya ngayon ay sasadyain niya ito bago man lang umalis.Habang naglalakad ay may mga mangilan-ngilan na taong nakatambay sa labas. Tinitingnan si Chris na bagong dayo."May hinahanap ka, hijo?"Napalingon siya sa nagsalita. Isang matandang lalake na sa tingin niya ay nasa edad limampu pataas.Lumapit naman si Chris para ito ay kausapin. Sinabi niya ang pakay at tinuro naman nito ang daan patungo sa bahay ni Harry."Salamat po," aniya saka nagpatuloy.Ang sabi sa kanya ng matanda ay liliko siya sa maliit na eskinitang makikita sa pagitan ng asul na bahay.Nang gawin niya iyon ay natigilan siya. Sa liit ng eskinita ay halos isang tao lang ang kasiya. Magkaganoon man ay nagpatuloy siya.Hanggang sa marating ang maliit na bahay na halatang pinagtagpi-tagpi na lamang.Kumatok siya nang makailang-beses sa pinto pero walang sumasagot. Napaatras pa tuloy siya saka nagpalinga-linga sa palig
TATLONG ARAW nanatili sa Cebu si Chris at ang bata. Noong una ay masakit pa sa loob ni Shiela na iwan ang dalawa sa apartment dahil buong araw siyang magtatrabaho.Buti na lamang at nagpupunta si Chris kasama ang bata sa pastries shop pagsapit ng hapon. Diretso, tatlong araw nitong ginagawa.Umu-order ng inumin habang ang ibang staff na medyo libre ang oras ay nakikipaglaro sa bata.Na kung minsan pa nga ay tinutukso ng mga ito si Shiela, "Naghiwalay na ba talaga kayo, para namang hindi?""Oo," tipid na tugon ni Shiela dahil abala siya sa paghuhugas ng tasa at platito."Sayang naman kung gano'n. Ang gwapo ng asawa mo, mas magandang lalake kaysa kay Harry."Kunot-noo itong nilingon ni Shiela. "Anong sinasabi mo? Ba't nasali si Harry?"Nagkibit-balikat ito saka umalis.Habang ang isa pang kasamahan ay nanatili at nagkomento rin, "Parang hindi kayo naghiwalay, Ate. Ramdam ko kasing may feelings pa rin sa'yo ang asawa mo," anito dahil mas matanda ng ilang taon si Shiela."Ganyan lang tala
SA EKSPRESYON pa lang ni Chris ay alam na ni Shiela na magkakagulo. Kaya bago pa iyon mangyari ay pumagitna na siya sa dalawa.Asiwa niyang tiningnan si Harry. "Asawa ko nga pala, si Chris. Anak naman namin, si Archie." Sabay turo sa bata na nasa loob ng kotse.Bakas ang pagkabigla sa mukha ni Harry nang balingan nang tingin si Chris. "Hindi ko alam, pasensya na."Nagpalipat-lipat ang tingin ni Shiela sa dalawa hanggang sa lingunin si Cory."Sa tingin ko ay hindi na 'ko tutuloy," aniya."Bakit, may lakad kayo?" sabat naman ni Chris."Magsisimba sana kaming tatlo," tugon ni Shiela saka hinawakan ang kamay nitong kanina pa nakakuyom. Gusto niyang huminahon ang asawa dahil walang ginagawang masama si Harry.Lumambot naman ang tingin ni Chris at pinagsalikop ang kamay nilang dalawa ni Shiela. "Kung gano'n ay ba't 'di tayo magsimbang lahat?"Si Cory na kanina pa nanunuod at nakikiramdam ay pansin ang bigat ng hangin sa paligid simula nang dumating ang asawa ni Shiela. Pero ang mas ipinagta
MALIKOT ang mga mata ni Shiela ng mga sandaling iyon. Kung saan-saan na siya tumitingin dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Naa-awkward na siya sa harap ni Harry at gusto na nga sanang umalis pero nagsasalita pa ito, nagkukuwento ng kung ano-anong hindi na niya nasundan."Kung may gusto kang bilhin na damit ay may maire-recommend akong store na malapit dito. Quality at mura pa," ani Harry.Tumango-tango naman si Shiela. "Okay."Napatitig naman si Harry, ang ngiti sa labi ay biglang naglaho. Pansin na niyang naiilang ito kaya pasimple siyang nagpalinga-linga sa paligid."Ahm... may pupuntahan pa pala ako, nice meeting you ulit," aniya sabay turo sa direksyong hindi naman niya sigurado kung anong meron.Tumango lang si Shiela saka ito sinundan ng tingin habang papalayo. Wala naman siyang ginawang mali pero tila naging snob siya rito.Kaya matapos ang araw na iyon, sa tuwing nagpupunta sa pastries shop si Harry, umo-order ng inumin at cheesecake ay kinakausap niya ito para man la
NAKAUPO at nakasandal si Chris sa pader nang magising. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa pagbabantay ng shop.Madilim pa rin ang kalangitan at sobrang tahimik ng paligid. May mga huni ng insekto at alulong ng aso sa hindi kalayuan. Medyo nagmamanhid ang paa niya dahil sa posisyon kaya nag-inat-inat muna siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa para tingnan ang oras.Pasado alas-tres ng madaling araw. Dalawang oras din siyang nakatulog sa ganoong posisyon, na hindi niya akalaing magagawa niya, epekto marahil ng alak na nainom.Nang muling tingnan ang cellphone ay may nag-missed calls pala, hindi niya napansin dahil naka-silent mode.Numero ng piloto sa private plane ni Louie. Hindi kasi siya pinayagang makasakay sa eroplano kaya gumawa na ng paraan si Louie upang matulungan siya.Doon lang din niya naalala na isang oras lang ang napag-usapan na maghihintay ang piloto at dapat ay bumalik siya sa tamang oras.Napaisip tuloy siya kung iniwan na ba siya nito, huwag naman sana d
NAKABALIK si Shiela bago pa man magsara ang pastries shop. Naabutan niyang kaunti na lamang ang customer saka nagliligpit na rin ang mga kasamahang staff.Agad siyang tumulong para mapabilis ang paglilinis."Day-off mo pa ngayon," pabirong sita ng staff na si Cory na siyang tumulong sa kanya para makapasok sa shop.Napangiti lang si Shiela saka naalala ang natuklasan ngayong araw. Kahit na planado ang pagtulong nito ay nakikita naman niyang mabait talaga si Cory. Ramdam niyang bukal talaga sa loob nitong tumulong kahit may kapalit."Salamat, a.""Para sa'n?" anito.Umiling siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa ginawa mong pagtulong sa'kin noon."Napakunot-noo si Cory at nagtatakang tumingin. "Anong meron? Nagpapasalamat ka na naman sa'kin."Ngumiti lang ulit si Shiela saka pinagpatuloy ang ginagawa.Ilang sandali pa ay wala ng customer at nagpapaalam na ang mga staff na uuwi na. Dahil si Shiela ang maiiwan ay siya na ang tumapos sa paglilinis."Close na po kami ngayong gabi, Ma'am."Iy