Hello, gusto ko lang bigyan ng scene si Patrick at kawawa, jowk. Actually, gusto ko talagang bigyan ng moment ang ibang character bago ko tapusin ang kuwento. So, yeah... thankie!
SA ARAW na iyon ay yakap at kandong ni Zia ang anak habang si Louie ay hawak naman ang munti nitong kamay.Patungo sila ngayon sa Rodriguez hospital para i-confine si Luiza dahil naka-schedule na ang operasyon nito, isang buwan na lang ang kanilang hihintayin para sa preperasyon.May kabang nararamdaman si Zia dahil baka matakot si Luiza, lalo at umaayaw na itong sumama o magpunta sa ospital.Minsan nang nagsabi ang bata na hindi nito gusto sa tuwing kinukuhanan ng dugo para sa check-up."Sa'n tayo punta, 'Ma?" tanong ni Luiza dahil walang nagsabi kung saang lugar sila pupunta.Iniiwasan nilang sabihin dahil aayaw at iiyak lang ang bata kapag nalalaman na sa ospital ang punta.Si Maricar na nakaupo sa tabi ng driver ay napalingon at malungkot na tiningnan ang apo.Nang walang makuhang sagot ang bata ay lumingon ito sa ama."Hulaan mo, baby. Sa'n tayo pupunta?" masiglang tanong ni Louie.Kumurap naman ito saka yumakap nang mahigpit sa Ina. "Playground?"Tipid lang na ngumiti si Louie s
BOLTA-BOLTAHING kuryente ang dumaloy sa buong katawan ni Zia matapos dumampi ang labi ni Louie.Ang halik nitong nagbibigay init sa malamig na gabi ay nanunuot at sumasakop sa kanyang sistema. Marahan hanggang sa unti-unting lumalim sa puntong wala na siyang ibang naiisip kundi ang halik nitong nakakalunod at nagbibigay ng kakaibang sensasyon na ngayon na lamang niya muling naramdaman.Ang kamay ni Louie na nasa pisngi ay humahaplos na pababa sa leeg. Si Zia na tuluyan nang nakalimot ay inalay na ang lantad na leeg, pigil ang sariling mapaungol hanggang sa maramdaman ang kamay nitong nagtatangkang alisin ang suot niyang damit."S-Sandali lang, Louie." Saka lumayo.Si Louie na nalalasing pa sa halik ay hinabol ang labi ngunit tuluyan nang hinarang ni Zia ang kamay. "Tigil muna, Louie. 'Wag muna tayong magpadala sa emosyon... Kailangan pa nating magpunta sa ospital, baka naghihintay na sila."Tumagal ang titig ni Louie, tila pinoproseso pa ng utak ang sinabi nito dahil isa lang talaga a
MAY KABIGATAN ang dalang bag ni Zia habang naglalakad sa pasilyo ng ospital. Papunta siya ngayon sa private room ng anak dahil day-off niya at dalawang araw siyang magsi-stay.Nang marating ang kwarto ay sumilip muna siya sa pinto at tiningnan kung anong nangyayari sa loob.Makikitang nakaupo sa kama si Luiza at nanunuod ng paboritong kids show sa tablet. Si Maricar na nasa tabi ng kama ay napalingon nang mapansin na may tao sa labas. "Nandito na si Mama, apo," pahayag niya.Agad namang nabaling ang tingin ng bata kay Zia kaya tuluyan nang pumasok sa loob. "Mama!" tili ni Luiza."Namiss mo ba ako, anak?" ani Zia sabay yakap, maging sa Ina. "Si ate Emelia?" matapos ay hinanap ang caregiver."May binili lang sa labas, babalik din 'yun," tugon ni Maricar. Pagkatapos ay kinuha ang bag saka nagpaalam sa dalawa. "Aalis na 'ko at babalik na lang bukas ng hapon.""Magpahinga kayo nang mabuti, 'Ma," ani Zia saka muling niyakap ang Ina.Mayamaya pa ay bumalik si Emelia pagkaalis ni Maricar. Ngu
ISINUGOD ni Louie ang Ina sa Rodriguez ospital. Doon, napag-alaman niya mula sa doctor na may malubhang sakit ang Ina, cancer."Bakit hindi niyo sinabi agad, 'Mmy?" tanong ni Louie nang magising ang Ina."Anong ginagawa ko rito sa ospital?" naguguluhang tanong ni Lucia saka nagtangkang umalis sa kama.Lumapit agad si Louie para mapigilan ito. "Kailangan niyong mag-stay rito, may sakit kayo at hindi niyo man lang naisip na sabihin sa'kin.""Bakit, concern ka ba? Matapos ng lahat? Pagkatapos mo 'kong away-awayin at kalimutang nanggaling ka sa'kin? Ayoko ng awa mo dahil lang may sakit ako.""Hindi sa gano'n, 'Mmy. Oo, may hindi tayo pagkakaunawaan pero... at the end of the day, you're still my Mother. At hindi ako naaawa sa'yo, mahal kita kaya ako ganito."Iyon ang unang beses na sinabi ni Louie ang napaka-special na salitang iyon. Hindi niya akalaing darating ang araw na masasabi niya ito sa Ina at sa ganoong sitwasyon pa.Kaagad namang nanubig ang mga mata ni Lucia. Matapos marinig ang
FEW DAYS AGO...Isang hapon, matapos umuwi ni Zia matapos ang trabaho ay tinanong siya ni Maricar."Anak... pwede ka bang makausap?"Nagpalit muna si Zia ng damit saka nilapitan ang Ina sa kusina habang nagluluto ito ng hapunan nila."Ano po 'yun, 'Ma?""Napansin ko kasing medyo... nagiging malapit kayo ni Louie. Ramdam kong hindi ka na umiiwas sa kanya."Natigilan si Zia dahil dumating na nga ang araw na kailangan niyang ipagtapat ang tunay na estado ng relasyon nila ni Louie.Hingang malalim ang ginawa niya saka nagkuwento, "Ang totoo, 'Ma... nagkabalikan na kami."Bakas ang kalituhan sa mukha ni Maricar. "Bakit? Pinilit ka ba niya? Nakipagbalikan ka kapalit ng operasyon ni Luiza?"Umiling-iling si Zia. "Hindi po gano'n ang nangyari, 'Ma. Alam kong mahirap paniwalaan pero... nagbago na si Louie. Wala po siyang ginawa, hindi niya 'ko pinilit. Pareho po naming gustong magkabalikan.""Dahil ba kay Luiza? Gusto mo ba siyang bigyan ng kompletong pamilya? Nape-pressure ka na baka hanapin
MALALIM at nakakalunod ang halik na kanilang pinagsasaluhan. Ang braso ni Zia ay nakapulupot na sa batok nito. At sa isang galaw ay binuhat ni Louie ang asawa saka naupo sa sofa habang inupo naman niya ito sa kanyang kandungan.Pareho na silang naghahabol ng hininga nang magtangka si Louie na hubaran ang asawa--Katok sa pinto ang nagpatigil sa dalawa. "Sir, nandito na po ang lunch niyo.""Nasa labas si Alice," ani Zia na akmang tatayo nang yakapin ni Louie sa bewang para mapigilan.Pagkatapos ay kinuha sa bulsa ang cellphone para tawagan ang sekretarya. Nakarinig sila ng ringtone mula sa labas."Mamaya ko na kukunin ang pagkain namin," ani Louie na agad hinampas ng asawa sa balikat."Ano ka ba, baka kung anong isipin niya," bulong ni Zia."At bakit? Kala ko ba gutom na kayo? Naku, naku, Louie. Alam ko na 'yang ginagawa mo. Pakainin mo muna si Zia bago siya ang kainin mo," ani Alice mula sa kabilang linya na nasa labas lang naman ng opisina.Nang marinig ni Zia ang sinabi ng sekretary
DUMIDILIM na nang makaalis ang mag-asawa. Kahit tahimik lang si Louie na nagmamaneho ay ramdam ni Zia na magaan ang pakiramdam nito. At dahil iyon sa nakapag-usap saka nagkapatawaran na ang mag-ama. "Kamusta ang pag-uusap niyo?" tanong ni Zia. Tumango sabay ngiti si Louie. "Ayos lang, gumaan ang pakiramdam ko." Napangiti rin sa narinig si Zia. "Sana, makilala rin ni Luiza ang Lolo niya." "Nasabi ko kay Daddy ang tungkol kay Luiza at ang sabi ay gusto niyang makita ang anak natin... Saka, Zia... 'pag tapos ng operasyon, gusto ko sanang sa mansion na kayo tumira ni Mama. Naisip kong baka namimiss na niya ang dating lugar." "Sasabihin ko sa kanya, I'm sure, matutuwa si Mama na muling tumira sa mansion," ani Zia. Mayamaya pa ay naramdaman ang kamay ni Louie na hinawakan ang kanya, pinagsalikop na tila walang balak bumitaw. "Ihahatid na kita pauwi pero Zia... pwede bang sa mansion ka na matulog? Samahan mo 'ko, gusto pa kitang makasaman ng matagal." Mabagal ang paglingong ginawa ni
MAGKASUNOD na araw ang operasyon ng mag-lola. Mauuna si Lucia kaya talagang sinusulit nito ang bawat sandali na kasama ang mga mahal sa buhay.Halos araw-araw ay may nagpupunta sa private room para mangamusta. Si Wilbert ay bumisita na rin noong nakaraan at muling magpupunta sa araw ng operasyon."Sa susunod na araw na ang operation ko," bulong ni Lucia habang nasa kama.Si Louie na nasa sofa na nakatutok sa laptop, abala sa trabaho ay nag-angat ng tingin sa Ina. "You don't have to worry, 'Mmy. Magiging successful ang operasyon niyo.""I know, pero hindi ko lang maiwasan na mag-alala at kabahan.""I understand--"Katok sa pinto ang nagpatigil kay Louie. Pagbukas ng pinto ay pumasok si Zia na hawak ang munting kamay ng anak na naka-hospital gown pa."Papa~" ani Luiza nang makita ang ama saka binitawan ang kamay ng Ina at patakbong nilapitan si Louie sabay yakap."Hello, 'Ma," ani Zia. "Gusto kayong makita ni Luiza kaya dinala ko rito."Ngumiti naman si Lucia. "Gano'n ba? Sige nga, come