MASAMA ang loob at hindi mawari ang ekspresyong ipinapakita ni Megan nang sundan ang katulong."Where are we heading to? Ang sabi ko'y gusto kong makausap si Louie," mataray niyang saad.Tumigil sa paglalakad ang katulong ng makarating sila sa patio malapit sa garden. "Dito raw po kayo kakausapin ni, Sir, Miss Megan. May gusto po ba kayong inumin?" may paggalang na tanong ng katulong."No need, pakisabi na naghihintay na 'ko rito, ayokong mag-aksaya ng oras," ani Megan saka naupo sa isa sa mga upuan na naroon.Bahagya namang yumukod ang katulong bilang pagtugon saka tuluyang umalis. Ilang sandali pa ay nakita na ni Megan si Louie na papalapit kaya agad siyang ngumiti. Nawala ang iritasyong nararamdaman na ang bisitang gaya niya ay sa labas dinala sa halip na sa loob ng bahay.Para siyang hindi welcome sa pamamahay nito. Sa palagay niya ay si Zia nag-utos doon sa katulong.Tuluyang nakalapit si Louie. "Anong kailangan mo?" aniya sabay upo sa harap nito.Napalis ang tuwa sa mukha ni Meg
SA ISANG iglap ay naglaho ang tuwang nararamdaman ni Louie dahil sa anak at napalitan ng pangamba dahil sa sinabi ng Ina."Bakit hindi niyo po sinabi kaagad ang kondisyon ni Lola, 'Mmy?""Pinagbawalan ako ni Mama at inaalala niya ang pagbubuntis ni Zia. Masiyado ka na raw abala sa kompanya at sa asawa mo't ayaw na niyang makadagdag pa," paliwanag ni Lucia.Nais pa sanang magsalita ni Louie ngunit hinawakan na siya ni Zia sa braso para pigilan. Umiling-iling ito at umusal ng 'huwag ng makipagtalo' kaya iyon ang ginawa niya."Okay, pupunta na lang ako riyan, isasama ko si Zia.""'Wag na, Louie. Siya ang isa sa rason ni Mama kaya ayaw nitong sabihin sa'yo ang kondisyon tapos isasama mo pa? Baka magalit lang siya sa'kin."Napalingon sa kanyang tabi si Louie, sa palagay niya ay narinig ni Zia ang sinabi ng Ina. Kaya saglit na tinakpan ang cellphone saka kinausap si Zia, "Ayos lang ba sa'yong ihatid muna kita sa bahay?"Tumango naman si Zia. "Pakisabi kay Lola na 'wag siyang mag-alala sa'ki
NAGULUHAN pa noong una si Zia hanggang sa mapagtanto niya kung ano ang ibig nitong sabihin. Awtomatiko siyang napatingin sa kama ngunit nilagpasan iyon ni Louie. Nakahinga siya nang maluwag dahil nagkamali lang pala siya ng akala hanggang sa huminto ito sa harap ng sofa. Saka lang niya naisip na favorite spot nga pala iyon ni Louie. "Wait, sandali--" Hindi na natapos ni Zia ang sasabihin ng halikan siya nito sa labi sabay tulak nang marahan pasandal sa sofa. Awtomatikong humawak ang dalawang kamay ni Zia sa balikat ng asawa para awatin ito at itulak. Pero hindi man lang natinag si Louie na ang dalawang kamay ay nasa bewang at batok ni Zia, humahaplos at pumipisil sa malambot na balat. Ang banayad na halik ni Louie ay naging mapusok at mapaghanap. Ginagalugad ang bibig ni Zia at nakikipag-espadahan sa dila nito. Ang kamay ng asawa na nasa balikat niya ay biglang napakapit at pilit inilalayo ang mukha na parang ayaw na nitong makipaghalikan. "Hindi ako makahinga--" bigkas pa ni Zia
SA UMAGANG iyon ay paalis na si Zia patungo sa airport. Nakasakay na siya sa kotse at hinihintay na lamang matapos ang driver sa paglagay ng luggage sa trunk. Pero hindi lang si Lito ang pumasok sa sasakyan dahil maging si Louie ay naupo sa kanyang tabi."Anong ginagawa mo?""Sasabay na 'ko't gusto kitang ihatid sa airport," tugon ni Louie."Pero mali-late ka sa trabaho."Hindi nagsalita si Louie kaya wala na rin nagawa si Zia at hinayaan ito, tutal ay pinagbigyan siyang bumiyahe ng mag-isa patungong sa Cebu."Tatawag ako sa'yo pagdating mo roon," kausap ni Louie sa asawa.Ilang oras ang dumaan at narating na nila ang airport. Hinatid pa rin siya ni Louie hanggang sa loob."'Wag mo na akong hintaying makasakay," ani Zia na tinulak-tulak na ito palayo."Mag-isa ka lang dito.""Louie! Super late ka na sa trabaho mo," pagalit na wika ni Zia.Napabuntong-hininga si Louie saka nagpasiya ng umalis. "Mag-iingat ka, i-update mo 'ko oras-oras, 'kay?" Sabay halik sa noo at labi ni Zia.Pagkaali
SERYOSONG nakatingin si Louie sa babae habang inaalala ang naganap kagabi. Oo, pamilyar ito sa kanya at may kaunting flashback na nakikita mula sa pinuntahang club pero wala siyang naaalala sa sinasabi nito.Nagdududa si Louie kung may nangyari ba sa kanilang dalawa. Kaya tiningnan niya ang sahig, nakakalat ang damit nito."What's your name again?" ani Louie."Hazel," ngiti nitong tugon."Sabi mo artista ka? What management, ang manager mo?" muling tanong ni Louie habang may hinahanap sa sahig at puwesto niya sa kama pero wala, hindi niya makita ang ginamit na cond*m. Kahit nilukot na tissue ay wala rin kaya nakakaduda na may nangyari sa kanila.Pagbaling sa mukha ni Hazel ay biglang nag-iba ang ekspresyon nito, tila kabado pero naroon pa rin ang ngiti sa labi."Ba't 'di ka na makapagsalita? You knew me, right? Nasisiguro kong kilala mo 'ko, not only by my name.""W-What do you mean?"Lumapit si Louie sa puwesto nito saka marahas na hinablot ang kumot na tumatakip sa katawan nito.Nap
BINALIKAN ni Zia si Lindsay mula sa cellphone. "Hello, nandiyan ka pa ba? Mamaya na lang tayo mag-usap at may dumating na bisita.""Narinig ko ang sinabi ng katulong, 'yan ba 'yung tinutukoy ko?""Hindi ko alam at haharapin ko pa siya," ani Zia."Baka siya 'yan kaya mag-iingat ka kung anong sasabihin o gagawin ng babaeng 'yan, baka saktan ka niya?""Don't worry at may kasama naman ako rito sa bahay. Sige, at mamaya na lang tayo mag-usap.""Okay, ingat ka Zia."Pagkatapos ng tawag ay lumabas na siya ng kwarto para harapin ang babaeng nagpakilalang Hazel. Sa may hagdan pa lang kung saan ay matatanaw na ang living room ay tinititigan na ni Zia ang naturang babae.Nakatalikod ito sa puwesto niya kaya hindi niya makita ang mukha nito. Nang makalapit siya ay saka lang ito lumingon.Maganda, iyon ang unang napuna ni Zia. Bumaba ang tingin niya sa suot nitong dress, eleganteng tingnan.Tipid na napangiti si Zia at ganoon din ang ginawa nito. "Hi, ako nga pala si Zia," pakilala niya."Ako nama
NAALIMPUNGATAN si Louie sa tunog ng cellphone. Hindi niya namalayang nakatulog pala siya sa study room. Maingay pa rin ang cellphone kaya kinuha niya ito, at nakitang mag-aalas-singko pa lang ng umaga at ang caller ay ang kanyang Ina.Biglang nagising ang diwa niya dahil hindi naman tumatawag ng ganoon kaaga si Lucia, maliban na lamang kung may nangyaring hindi maganda. At bigla niyang naisip si Esmeralda."Hello, napatawag kayo, anong problema, 'Mmy?""Louie..." panimula ni Lucia sa malungkot na boses. "Sobrang hina na ni Mama, at ang sabi ng doctor ay hindi na siya magtatagal pa. Kaya pumunta ka na rito habang may oras pa't isama mo si Zia para makita siya."Nang sabihin iyon ng Ina ay alam na niyang dapat siyang mabahala. Ayaw nito kay Zia kaya ang sabihing dalhin niya ang asawa para makita si Esmeralda ay talagang hindi na ito..."O-Okay, magpupunta kaagad kami riyan," aniya saka tinapos ang tawag. Mabilis ang hakbang pabalik sa master's bedroom at ginising ang asawa.Nagmulat ng
MARIING naikuyom ni Louie ang kamay na may benda, pero hindi niya alintana ang kirot. Nag-uumpisang dumilim ang paningin niya sa galit.Nagluluksa sila pero sa paningin niya ay tila hindi iyon ang nakikita sa mukha ni Zia. Banayad itong nakatingin at nakikipag-usap kay Patrick."Sir?" tawag pansin ni Alice nang mapuna ang madilim nitong aura habang nakatingin kay Zia at Patrick.Binalewala lang ni Louie ang sekretarya at naglakad palapit sa dalawa na agad natigil sa pag-uusap. Nag-angat si Zia ng tingin at mapagtanong na tiningnan si Louie."Bakit?"Walang salitang lumabas sa bibig ni Louie at nanatili lang ang seryosong ekspresyon habang nakakuyom pa rin ang kamay.Napuna iyon ni Patrick at hindi nagdalawang-isip na tumayo para tuluyan ng makapagpaalam. "Hindi na 'ko magtatagal pa't kailangan ko ng umalis, Zia."Awtomatikong lumingon si Zia at hinawakan ang braso nito. "Ba-!" hindi na niya natapos ang sasabihin ng marealize na gusto niya itong pigilan sa pag-alis... Sa harap mismo ni
HINAYAAN ni Shiela na yakapin siya ni Chris. Ngunit nang may dumaan na motor ay mabilis pa siya sa alas-kuwatro na kumawala."Kailangan ko nang pumasok sa loob para makapagpahinga na," aniya.Humakbang naman si Chris at akma pang susunod nang lingunin niya. "Sorry pero, hindi ko gustong tumanggap ng kahit sinong bisita ngayon. Bumalik ka na lang sa Manila.""Pero, hindi mo ba narinig ang sinabi ko?"Napabuntong-hininga si Shiela. "Matagal ko nang tanggap na darating ang panahon na matutuon sa iba ang atensyon ni Archie. Na balang-araw ay maga-asawa ka ulit at magkakaroon siya ng step-mom."Seryosong nakatitig si Chris, hindi maproseso ng utak ang sinasabi nito. Hindi niya matanggap na susukuan na lamang ni Shiela ang lahat. "Naririnig mo bang sinasabi mo? Gusto mong mag-asawa ako't magkaroon ng ibang Ina si Archie?!""Anong masama ro'n? Basta maaalagaan nang maayos ang anak ko ay walang problema--""Shiela!" biglang taas ng boses ni Chris. "Hinding-hindi ako magpapakasal sa iba, dahil
MATAGAL bago sinagot ni Chris ang tawag, "Hello, Shiela, napatawag ka?""Totoo ba, na nagpunta riyan si Harry para makita si Lucas?""Oo," tipid na sagot ni Chris.Si Shiela na nakatingin sa salamin at nakikita ang sarili sa repleksyon ay hindi maiwasang mahabag."Bakit hindi mo sinabi sa'kin na magkapatid si Henry at Harry?""Sasabihin ko naman sa'yo pero gusto kong magkausap muna kayo ni Harry dahil iyon ang hiniling niya--""Kahit na! Sinabi mo sana sa'kin, hindi 'yung para akong tanga. Ibang tao ba 'ko sa'yo, Chris para ilihim mo sa'kin ang totoo?" sumbat niya."Hindi gano'n ang intensyon ko--""Kung ganito at mananatiling ganito ang lahat ay mas mabuti pang ituloy na natin ang annulment. Sawang-sawa na 'kong magmukhang tanga. Walang kaalam-alam sa mga nangyayari," ani Shiela."Nang dahil lang kay Harry ay nagkakaganyan ka? 'Wag mo sabihing may gusto ka sa kanya?" pang-aakusa pa ni Chris."Hindi tungkol sa kanya ang ikinasasama ko ng loob! Nasasaktan ako na inililihim mo sa'kin la
LUMIPAS ang mga araw na hindi na nagpupunta sa pastries shop si Harry.Noong una ay binalewala iyon ni Shiela pero habang tumatagal ay napapatanong na rin ang kapwa niya staff."Mukhang natakot ata ang customer natin sa asawa mo," komento ng isa nilang kasamahan na lalake. "Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya, paniguradong hindi na 'ko magpapakita--"Pinandilatan sabay siko naman ito ng kasamahan."'Yang bibig mo talaga, daig mo pa babae. Baka lang may inasikaso. Hindi lang naman dito sa shop umiikot ang mundo ng mga tao.""Naks, lalim no'n, a!" pagbibiro pa ng isa."Magsibalik na nga kayo sa trabaho, baka mapagalitan pa tayo ni Manager, kayo rin."Matapos iyong sabihin ng isa nilang kasamahan ay nagkanya-kanya na sa pagtatrabaho ang iba habang naiwan si Cory at Shiela."Ayos ka lang?" ani Cory.Tumango naman si Shiela. "Iniisip ko lang kasi na baka may nangyaring masama sa kanya. Mag-iisang linggo na siyang hindi nagagawi rito.""Concern ka ba sa kanya?""Oo naman, nagin
KAGABI ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Benji. Sinabi nito ang tungkol sa totoong pagkatao ni Harry kaya ngayon ay sasadyain niya ito bago man lang umalis.Habang naglalakad ay may mga mangilan-ngilan na taong nakatambay sa labas. Tinitingnan si Chris na bagong dayo."May hinahanap ka, hijo?"Napalingon siya sa nagsalita. Isang matandang lalake na sa tingin niya ay nasa edad limampu pataas.Lumapit naman si Chris para ito ay kausapin. Sinabi niya ang pakay at tinuro naman nito ang daan patungo sa bahay ni Harry."Salamat po," aniya saka nagpatuloy.Ang sabi sa kanya ng matanda ay liliko siya sa maliit na eskinitang makikita sa pagitan ng asul na bahay.Nang gawin niya iyon ay natigilan siya. Sa liit ng eskinita ay halos isang tao lang ang kasiya. Magkaganoon man ay nagpatuloy siya.Hanggang sa marating ang maliit na bahay na halatang pinagtagpi-tagpi na lamang.Kumatok siya nang makailang-beses sa pinto pero walang sumasagot. Napaatras pa tuloy siya saka nagpalinga-linga sa palig
TATLONG ARAW nanatili sa Cebu si Chris at ang bata. Noong una ay masakit pa sa loob ni Shiela na iwan ang dalawa sa apartment dahil buong araw siyang magtatrabaho.Buti na lamang at nagpupunta si Chris kasama ang bata sa pastries shop pagsapit ng hapon. Diretso, tatlong araw nitong ginagawa.Umu-order ng inumin habang ang ibang staff na medyo libre ang oras ay nakikipaglaro sa bata.Na kung minsan pa nga ay tinutukso ng mga ito si Shiela, "Naghiwalay na ba talaga kayo, para namang hindi?""Oo," tipid na tugon ni Shiela dahil abala siya sa paghuhugas ng tasa at platito."Sayang naman kung gano'n. Ang gwapo ng asawa mo, mas magandang lalake kaysa kay Harry."Kunot-noo itong nilingon ni Shiela. "Anong sinasabi mo? Ba't nasali si Harry?"Nagkibit-balikat ito saka umalis.Habang ang isa pang kasamahan ay nanatili at nagkomento rin, "Parang hindi kayo naghiwalay, Ate. Ramdam ko kasing may feelings pa rin sa'yo ang asawa mo," anito dahil mas matanda ng ilang taon si Shiela."Ganyan lang tala
SA EKSPRESYON pa lang ni Chris ay alam na ni Shiela na magkakagulo. Kaya bago pa iyon mangyari ay pumagitna na siya sa dalawa.Asiwa niyang tiningnan si Harry. "Asawa ko nga pala, si Chris. Anak naman namin, si Archie." Sabay turo sa bata na nasa loob ng kotse.Bakas ang pagkabigla sa mukha ni Harry nang balingan nang tingin si Chris. "Hindi ko alam, pasensya na."Nagpalipat-lipat ang tingin ni Shiela sa dalawa hanggang sa lingunin si Cory."Sa tingin ko ay hindi na 'ko tutuloy," aniya."Bakit, may lakad kayo?" sabat naman ni Chris."Magsisimba sana kaming tatlo," tugon ni Shiela saka hinawakan ang kamay nitong kanina pa nakakuyom. Gusto niyang huminahon ang asawa dahil walang ginagawang masama si Harry.Lumambot naman ang tingin ni Chris at pinagsalikop ang kamay nilang dalawa ni Shiela. "Kung gano'n ay ba't 'di tayo magsimbang lahat?"Si Cory na kanina pa nanunuod at nakikiramdam ay pansin ang bigat ng hangin sa paligid simula nang dumating ang asawa ni Shiela. Pero ang mas ipinagta
MALIKOT ang mga mata ni Shiela ng mga sandaling iyon. Kung saan-saan na siya tumitingin dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Naa-awkward na siya sa harap ni Harry at gusto na nga sanang umalis pero nagsasalita pa ito, nagkukuwento ng kung ano-anong hindi na niya nasundan."Kung may gusto kang bilhin na damit ay may maire-recommend akong store na malapit dito. Quality at mura pa," ani Harry.Tumango-tango naman si Shiela. "Okay."Napatitig naman si Harry, ang ngiti sa labi ay biglang naglaho. Pansin na niyang naiilang ito kaya pasimple siyang nagpalinga-linga sa paligid."Ahm... may pupuntahan pa pala ako, nice meeting you ulit," aniya sabay turo sa direksyong hindi naman niya sigurado kung anong meron.Tumango lang si Shiela saka ito sinundan ng tingin habang papalayo. Wala naman siyang ginawang mali pero tila naging snob siya rito.Kaya matapos ang araw na iyon, sa tuwing nagpupunta sa pastries shop si Harry, umo-order ng inumin at cheesecake ay kinakausap niya ito para man la
NAKAUPO at nakasandal si Chris sa pader nang magising. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa pagbabantay ng shop.Madilim pa rin ang kalangitan at sobrang tahimik ng paligid. May mga huni ng insekto at alulong ng aso sa hindi kalayuan. Medyo nagmamanhid ang paa niya dahil sa posisyon kaya nag-inat-inat muna siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa para tingnan ang oras.Pasado alas-tres ng madaling araw. Dalawang oras din siyang nakatulog sa ganoong posisyon, na hindi niya akalaing magagawa niya, epekto marahil ng alak na nainom.Nang muling tingnan ang cellphone ay may nag-missed calls pala, hindi niya napansin dahil naka-silent mode.Numero ng piloto sa private plane ni Louie. Hindi kasi siya pinayagang makasakay sa eroplano kaya gumawa na ng paraan si Louie upang matulungan siya.Doon lang din niya naalala na isang oras lang ang napag-usapan na maghihintay ang piloto at dapat ay bumalik siya sa tamang oras.Napaisip tuloy siya kung iniwan na ba siya nito, huwag naman sana d
NAKABALIK si Shiela bago pa man magsara ang pastries shop. Naabutan niyang kaunti na lamang ang customer saka nagliligpit na rin ang mga kasamahang staff.Agad siyang tumulong para mapabilis ang paglilinis."Day-off mo pa ngayon," pabirong sita ng staff na si Cory na siyang tumulong sa kanya para makapasok sa shop.Napangiti lang si Shiela saka naalala ang natuklasan ngayong araw. Kahit na planado ang pagtulong nito ay nakikita naman niyang mabait talaga si Cory. Ramdam niyang bukal talaga sa loob nitong tumulong kahit may kapalit."Salamat, a.""Para sa'n?" anito.Umiling siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa ginawa mong pagtulong sa'kin noon."Napakunot-noo si Cory at nagtatakang tumingin. "Anong meron? Nagpapasalamat ka na naman sa'kin."Ngumiti lang ulit si Shiela saka pinagpatuloy ang ginagawa.Ilang sandali pa ay wala ng customer at nagpapaalam na ang mga staff na uuwi na. Dahil si Shiela ang maiiwan ay siya na ang tumapos sa paglilinis."Close na po kami ngayong gabi, Ma'am."Iy