SA HALIP na makapagsalita ay katok sa pinto ang gumambala sa dalawa. At maingat na pumasok ang katulong dala ang luggage ni Louie. "Ito na po ang bagahe niyo, Sir." Pagkatapos ay kaagad ring umalis. Sa pagsulyap ni Zia ay nakapikit na ito na animo ay natutulog. "Nagugutom ka ba, gusto mong ipaghanda kita ng makakain?" Hindi sumagot si Louie kaya nagpasiya na lamang siyang lumabas para ipaghanda ito ng pagkain. Pagkaalis ni Zia ay nagmulat ng mata si Louie at nagtungo sa study room. Matapos ay dinukot sa bulsa ang cellphone para basahin ang mensahe ng doctor ni Bea. Na muling ooperahan matapos makitaan ng chance of survival rate ng doctor. Isang magandag balita kaya agad na ipinaasikaso ni Louie sa assistant ang operasyon kay Bea, gawa ng hindi niya maipasa kay Alice ang trabaho dahil abala ito sa kompanya. Ayos na sana ang lahat pero muli na namang nangungulit si Bea na magpakita si Louie sa mismong araw ng operasyon. Siyempre, hindi pumayag si Louie dahil sa dami ng trabahong m
MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Zia ng mga sandaling iyon sa puntong naririnig na niya ang pagtibok ng puso.Nasa may sink lang ang pregnancy test kit, tinititigan niya ng matagal hanggang sa napagpasiyahan na ngang gamitin. May guide sa likod ng box na kahit makailang-beses ng binasa ay tila hindi niya maisaulo ang instruction. Lutang na lutang ang isip niya."Tama ba 'yung ginawa ko? Parang mali ata," kausap niya sa sarili habang hinihintay ang resulta.Nakatutok siya sa pregnancy test kit habang nakakagat sa kuko ng hinlalaking daliri. Pigil hininga si Zia nang magsimulang gumuhit ng kulay pula ang aparato.Ilang sandali pa ay kumurap-kurap. Sinisiguradong hindi siya namamalik-mata sa nakikita.Ang sabi sa guide, kapag dalawang pulang guhit ang nagpakita ay nangangahulugang buntis ang gumamit ng aparato.Isa... dalawa....Iyon ang bilang ni Zia. Ibig sabihin ay...Agad siyang umiling-iling. "Baka sira lang 'to," aniya saka kumuha pa ng isang pregnancy test kit. Apat ang binili niya
ANG tatlong araw na pananatili sa ibang bansa para sa operasyon ni Bea ay na-extent pa dahil sa biglaang pagbabago ng schedule. Dahil nasa Canada na rin naman si Louie ay isinabay na niya ang pakikipag-meeting sa mga prospect client at investor.Kaya halos isang buwan na patawid-tawid sa ibang lugar. Napuntahan na nila ang Denmark, United Kingdom at pinakamatagal sa United States.Sa pagbabalik bansa ay sinalubong kaagad siya ng trabaho ni Alice. Sunod-sunod ang pagbanggit ng mga susunod niyang business trip."Kauuwi ko lang, 'wag muna ngayon at pagod ako," awat ni Louie sa sekretarya."Okay, Sir, didiretso po ba tayo sa kompanya?""Gusto ko munang umuwi at magpahinga ng isang buong araw. Kaya lubuyan niyo muna ako ng tungkol sa trabaho ngayon," ani Louie, nakapikit at sandal na sa kinauupuan.Oras ang lumipas ng marating ang bahay dahil na rin sa traffic. Nasa labas na ang mga katulong para salubungin ang pagdating ni Louie ngunit wala ang asawa. Inisip niya na lamang na baka nasa pa
SA ARAW na iyon ay bumisita si Zia sa bahay ng magulang at bigla niyang namiss ang mga ito. Nabo-bored na rin siya sa bahay at si Louie mismo ang nagsabi na makakatulong sa pagbubuntis niya ang pumasiyal-pasiyal.Tapik sa kamay ang ginawa ni Maricar matapos maaktuhan si Zia na hawak ang kuts*lyo. "Maupo ka riyan at 'wag mo ng pakialaman ang trabaho ko sa pagluluto. Madaling mapagod ang buntis kaya maupo ka lang diyan," aniya sa anak.Sumimangot at humaba ang nguso ni Zia. Nangalumbaba pa nga sa harap ng lamesa.Habang naghihiwa ng gulay si Maricar ay napatanong siya. "Kamusta naman, masaya ka ba ngayon, anak? Nagugustuhan mo na ba ulit si Louie ngayong nagbabago na siya?"Nagbaba ng tingin si Zia, hindi makasagot kaya iniba na lamang ni Maricar ang usapan, "Nakuwento nga pala ni Lindsay na may bagong pinapatayong branch sa Cebu. Hindi ba parang mas maaga naman ata para magtayo ng panibago? Bakit hindi ka muna magdahan-dahan at buntis ka pa naman.""'Wag po kayong mag-alala, 'Ma. Hindi
MASAMA ang loob at hindi mawari ang ekspresyong ipinapakita ni Megan nang sundan ang katulong."Where are we heading to? Ang sabi ko'y gusto kong makausap si Louie," mataray niyang saad.Tumigil sa paglalakad ang katulong ng makarating sila sa patio malapit sa garden. "Dito raw po kayo kakausapin ni, Sir, Miss Megan. May gusto po ba kayong inumin?" may paggalang na tanong ng katulong."No need, pakisabi na naghihintay na 'ko rito, ayokong mag-aksaya ng oras," ani Megan saka naupo sa isa sa mga upuan na naroon.Bahagya namang yumukod ang katulong bilang pagtugon saka tuluyang umalis. Ilang sandali pa ay nakita na ni Megan si Louie na papalapit kaya agad siyang ngumiti. Nawala ang iritasyong nararamdaman na ang bisitang gaya niya ay sa labas dinala sa halip na sa loob ng bahay.Para siyang hindi welcome sa pamamahay nito. Sa palagay niya ay si Zia nag-utos doon sa katulong.Tuluyang nakalapit si Louie. "Anong kailangan mo?" aniya sabay upo sa harap nito.Napalis ang tuwa sa mukha ni Meg
SA ISANG iglap ay naglaho ang tuwang nararamdaman ni Louie dahil sa anak at napalitan ng pangamba dahil sa sinabi ng Ina."Bakit hindi niyo po sinabi kaagad ang kondisyon ni Lola, 'Mmy?""Pinagbawalan ako ni Mama at inaalala niya ang pagbubuntis ni Zia. Masiyado ka na raw abala sa kompanya at sa asawa mo't ayaw na niyang makadagdag pa," paliwanag ni Lucia.Nais pa sanang magsalita ni Louie ngunit hinawakan na siya ni Zia sa braso para pigilan. Umiling-iling ito at umusal ng 'huwag ng makipagtalo' kaya iyon ang ginawa niya."Okay, pupunta na lang ako riyan, isasama ko si Zia.""'Wag na, Louie. Siya ang isa sa rason ni Mama kaya ayaw nitong sabihin sa'yo ang kondisyon tapos isasama mo pa? Baka magalit lang siya sa'kin."Napalingon sa kanyang tabi si Louie, sa palagay niya ay narinig ni Zia ang sinabi ng Ina. Kaya saglit na tinakpan ang cellphone saka kinausap si Zia, "Ayos lang ba sa'yong ihatid muna kita sa bahay?"Tumango naman si Zia. "Pakisabi kay Lola na 'wag siyang mag-alala sa'ki
NAGULUHAN pa noong una si Zia hanggang sa mapagtanto niya kung ano ang ibig nitong sabihin. Awtomatiko siyang napatingin sa kama ngunit nilagpasan iyon ni Louie. Nakahinga siya nang maluwag dahil nagkamali lang pala siya ng akala hanggang sa huminto ito sa harap ng sofa. Saka lang niya naisip na favorite spot nga pala iyon ni Louie. "Wait, sandali--" Hindi na natapos ni Zia ang sasabihin ng halikan siya nito sa labi sabay tulak nang marahan pasandal sa sofa. Awtomatikong humawak ang dalawang kamay ni Zia sa balikat ng asawa para awatin ito at itulak. Pero hindi man lang natinag si Louie na ang dalawang kamay ay nasa bewang at batok ni Zia, humahaplos at pumipisil sa malambot na balat. Ang banayad na halik ni Louie ay naging mapusok at mapaghanap. Ginagalugad ang bibig ni Zia at nakikipag-espadahan sa dila nito. Ang kamay ng asawa na nasa balikat niya ay biglang napakapit at pilit inilalayo ang mukha na parang ayaw na nitong makipaghalikan. "Hindi ako makahinga--" bigkas pa ni Zia
SA UMAGANG iyon ay paalis na si Zia patungo sa airport. Nakasakay na siya sa kotse at hinihintay na lamang matapos ang driver sa paglagay ng luggage sa trunk. Pero hindi lang si Lito ang pumasok sa sasakyan dahil maging si Louie ay naupo sa kanyang tabi."Anong ginagawa mo?""Sasabay na 'ko't gusto kitang ihatid sa airport," tugon ni Louie."Pero mali-late ka sa trabaho."Hindi nagsalita si Louie kaya wala na rin nagawa si Zia at hinayaan ito, tutal ay pinagbigyan siyang bumiyahe ng mag-isa patungong sa Cebu."Tatawag ako sa'yo pagdating mo roon," kausap ni Louie sa asawa.Ilang oras ang dumaan at narating na nila ang airport. Hinatid pa rin siya ni Louie hanggang sa loob."'Wag mo na akong hintaying makasakay," ani Zia na tinulak-tulak na ito palayo."Mag-isa ka lang dito.""Louie! Super late ka na sa trabaho mo," pagalit na wika ni Zia.Napabuntong-hininga si Louie saka nagpasiya ng umalis. "Mag-iingat ka, i-update mo 'ko oras-oras, 'kay?" Sabay halik sa noo at labi ni Zia.Pagkaali
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na