MAKAILANG-BESES kumurap si Zia para lang masigurong hindi siya namamalik-mata.“L-Lindsay, ikaw na muna ang bahala rito’t sasalubungin ko lang si Lola,” ani Zia nang makumpirmang si Esmeralda nga ang nakikita ng mga mata. Lumabas siya ng gusali para salubungin ang matanda. “Anong ginagawa niyo rito, ‘La?” aniya sabay hawak sa braso nito upang alalayan palabas ng sasakyan.“Gusto kitang makausap, Zia.”“O, sige po. Sa loob tayo, ‘La,” aniya habang iniisip na baka alam na nito ang paghihiwalay nilang dalawa ni Louie. Ngunit wala siyang lakas ng loob magtanog at baka mali lang siya ng hinala?Pagpasok ng dalawang babae sa gusali ay lumayo naman si Lindsay matapos bumati kay Esmeralda ng ‘magandang araw’.Pinaupo ni Zia ang matanda sa matibay at malinis na upuan saka siya humarap. “Ano pong gusto niyong pag-usapan, ‘La?”Hindi muna sumagot si Esmeralda hangga’t hindi dumarating ang driver na kasama niya bitbit ang may kalahihang vintage jewelry box. Nakasunod ang tingin ni Zia kaya nagtat
KINABUKASAN ay nagtungo si Zia sa Rodriguez company para isauli ang jewelry box. May ibang empleyadong bumabati pa rin kahit na hindi na siya asawa ni Louie. Habang ang iba ay pinili na lamang tumingin. Pagbukas ng elevator ay direkta siyang napatingin kay Alice na nasa table. Lumingon naman ito sa gawi niya at napatayo sabay lapit. “Anong ginagawa niyo rito, Ma’am?” “Gusto ko lang sana ‘tong isauli,” ani Zia at inilabas sa dalang bag ang jewelry box. “Nasa meeting pa si Sir, kaya pwede niyong iwan ‘yan sa table niya.” “Okay, iiwan ko na lang doon.” Saka dumiretso si Zia sa office ni Louie at iniwan sa table nito ang jewelry box at sa drawer naman ang special key. Kaagad namang humarang si Alice pagkalabas ni Zia. “Hindi niyo po ba hihintayin si Sir?” “Hindi na, wala rin naman akong gustong sabihin sa kanya,” ani Zia saka tuluyang sumakay sa elevetor. Wala na ring nagawa si Alice at hinayaan itong umalis. Makalipas ang halos isang oras ay natapos na ang meeting ni Louie
BUNTONG-HININGA ang naging sagot ni Mia sa tanong ni Zia. At ilang sandali pa ay idinitalye ang nangyari, “Nagtanong ako kung bakit ganoon ang nangyari ngunit walang nakapagbigay sa’kin ng sagot o tamang sabihing ayaw nilang mangialam. Ang mas mabuti pa’y tanungin mo na lamang si Mr. Rodriguez at baka may nalalaman siya.” Pagkatapos ay binuhay ang makina ng sasakyan. “May mga bagay na hindi ko na saklaw na maaaring kaya niya kaya sa kanya ka lumapit, Zia,” payo ni Mia saka tuluyang nagmaneho paalis.Nanatili sa puwesto si Zia, hindi na gumalaw hanggang sa dumating ang kotse na maghahatid sa kanya pauwi.Ilang oras ang lumipas ay nakarating na rin sa bahay si Zia habang nakayakap sa brown envelop. Sa halip na pumasok sa loob ay natigilan lang siya sa labas ng pinto, hawak ang doorknob ngunit hindi naman magawang pihitin para buksan.Kaya nanatili siya sa labas ng bahay hanggang sa hindi na niya namalayan ang oras. Mayamaya pa ay napagdesisyonan na tawagan ang dating asawa.Sa kabilang
UMIWAS ng tingin si Zia at hindi sinunod ang demand ni Louie. Kaya ang isa nitong kamay ay humawak na sa kanyang pisngi para iharap.Pero agad kumawala si Zia saka pasinghal itong tinanong, “Ano bang ginagawa mo?! S*x ang habol mo sa’kin, ‘di ba? Bakit hindi pa natin gawin para hindi tayo nagsasayang ng oras dito?!”Nagtaas ng kilay si Louie at sa isang iglap ay tila gustong parusahan si Zia dahil sa pagtataray nito, pero agad ring nagbago ang isip. At niyakap habang nakasubsob ang mukha sa dibdib nito. Mas gusto niyang ganito kaysa gumawa ng isang ‘bagay’ na alam niyang hindi bukal sa puso nito at napipilitan lang.“Ano ba, Louie!” reklamo ni Zia saka nagpumiglas ngunit sadyang mahigpit ang kapit nito.“Madaling araw na, gusto mo bang dito na matulog?”“Ayoko, uuwi ako,” ani Zia saka kumawala sa yakap nito na nagawa naman niya.“Okay, magbihis ka na at ihahatid kita.” Hawak ang bewang ni Zia ay inalalayan niya itong tumayo mula sa pagkakaupo sa kanyang hita.“Ipahatid mo na lang ako
NANGINGINIG ang kamay ni Zia habang nakatingin kay Lindsay. Hindi malaman kung saang parte ng katawan hahawakan ang kaibigan.“Lindsay…” aniya sa garalgal na boses saka maingat na hinaplos ang pisngi nitong may galos.Lumapit naman ang driver ng taxi habang may tinatawagan sa cellphone. “’Wag kang mag-alala, Miss at tumatawag na ‘ko ng ambulansya,” untag pa ng driver.Ang mga tao sa hindi kalayuan ay nag-umpisang lumapit para maki-osyuso. Kaya nag-angat ng tingin si Zia at desperadang humingi ng saklolo sa mga ito.Hanggang sa magmulat ng mata si Lindsay nang marinig ang nakikiusap na tinig ng kaibigan. “Z-Zia…” naghihikahos niyang tawag dito. “Ang anak ko… si baby?”Nagbaba ng tingin si Zia nang marinig ang sinabi nito. “Ang baby mo?” aniya saka tiningnan ang tiyan ng kaibigan pero napasinghap siya. Matapos mapuna na ang dugo na lumalabas mula sa katawan ni Lindsay ay galing mismo sa puw*rta nito.“Anong nangyari sa baby ko?” tanong muli ni Lindsay na gustong iangat ang ulo para masi
Nabigla si Zia sa isiniwalat ni Louie. Wala siyang kaide-ideya na konektado pala ang dalawa sa isa’t isa. Kahit nagulat sa nalaman ay nanatili siyang kalmado.Dahil kilala niya si tita Faye. Mabait ito at itinuturing siyang parang isang anak kaya kahit anong sabihin ng dating asawa ay hindi magbabago ang pagtingin niya sa Ginang.“Hindi mo ‘ko masisising magganito, Zia dahil gaya ng ginawa ng kanyang Ina ay baka maagaw ka rin niya sa’kin,” saad ni Louie.“Anong sinasabi mo? Wala namang maaagaw sa’yo dahil hindi mo naman ako pagmamay-ari. ‘Wag mo sanang kakalimutan na hiwalay na tayo.”Mas lalong dumilim ang aura ni Louie na bahagya pang lumapit. “So, balewala sa’yo ang nalaman? Ipagpapatuloy mo pa rin ang pagiging malapit kay Patrick? Hindi ka ba nandidiri na may nangyayari sa inyo knowing na baka magkapatid pala kami?”Isang malutong na sampal ang pinadapo ni Zia sa pagmumukha nito. “Napakawalang-hiya mo talaga! Anong tingin mo sa’kin, pumapatol sa iba kahit kahihiwalay lang?”“Bakit
DAHIL sa ginawang pagtakas ni Austin ay na-move ang kasal sa ibang araw at ginanap pa sa ibang bansa para mailayo ito kay Lindsay. Iyon ang narinig na balita ni Zia matapos bumalik kay Louie. Naipaliwanag na niya ang side sa magulang at parehong hindi masaya ang dalawa sa desisyon niyang iyon gaya ni Patrick. Magkaganoon man ay hindi naman tumutol ang mga ito kahit pa ilang beses sinabihan ni Maricar, habang si Arturo ay nanatiling tahimik. Lumipas ang mga araw at nakapag-adjust na ulit si Zia sa bahay. Ang kaibahan nga lang ay pinakikitunguhan siya nang mabuti ni Louie, hindi tulad ng dati. At sa araw na iyon ay sinabihan siya nito na dadalo sa wedding celebration ng pamilya Lopez at Javier. "Ayokong magpunta ro'n at makita ang pagmumukha ng mga taong sumira sa buhay ni Lindsay," ani Zia na kumukulo ang dugo marinig lang ang pangalan ng dalawang pamilya. "Mas higit mong kailangan magpunta. Ipakita mo at ipamukha sa kanila ang ginawa nilang masama sa kaibigan mo," saad ni Louie.
DAHIL sa namumuong tensyon ay hindi na nga nakaligtas sa ibang guest ang nangyayaring kumosyon sa table na iyon. May ibang nagtangkang lumapit at maki-osyuso ngunit hinarangan na kaagad ng mga tauhan ng pamilya Lopez. At kahit maging ang pamilya Javier ay napasugod na rin. "Papâ, pinagtitinginan na tayo ng lahat," saad ni Clara kay Don Felipe. Ngunit hindi natinag ang matanda at masama pa rin ang tingin kay Louie. "Pati ba naman ikaw, Louie ay kinakalaban ako?" may paghahamong tanong ni Felipe. Kahit sa katunayan ay ayaw niya rin ng gulo dahil higit na mas makapangyarihan ang estado at kakayahan ni Louie pagdating sa kanila. Mahirap kalabanin ang isang Rodriguez. "Hindi ko gusto ng gulo, Don Felipe. Pero kung iaatras mo lahat ng mga tauhan mo ay baka madadaan pa tayo sa matinong usapan. Pero kilala niyo naman ako, ayoko ng simpleng usapan lang," saad ni Louie na makikitaan ng kompyansa kahit sa sitwasyong iyon. Mas lalong dumilim ang aura ng matanda. Ayaw niyang sumuko at mauwing
PALABAS na ng police station si Shiela nang humarang si Jeric."Anong ginagawa mo? Tumabi ka.""Pero tinatawag po kayo ni Sir--""Naririnig ko pero ayaw ko na siyang kausapin pa," ani Shiela na matalim ang tinging ipinupukol kahit pa bakas ang pagluha."Shiela!" sigaw ni Chris sa loob ng selda."Hoy, tumahimik ka't nakakabulahaw ka sa mga nagtatrabaho," saway ng isang pulis."Sir, baka pwede niyo naman akong palabasin na nang maaga? Kailangan ko lang kausapin ang asawa ko. Ayon siya." Sabay turo.Nang marinig iyon ni Shiela ay dali-dali siyang naglakad paalis sa lugar, na sinundan naman ni Jeric."Sa'n po kayo pupunta?""Uuwi na.""Ihahatid ko na po kayo, sandali lang," ani Jeric saka mabilis na bumalik sa selda. "Sir, gusto ng umuwi ni Ma'am Shiela, ihahatid ko lang po siya," paalam pa niya sa amo.Saka lang natahimik si Chris. "Sige..." aniya kahit gulong-gulo pa rin sa binitawang salita ng asawa. "Magkita na lang tayo mamaya sa mansion."Tumango naman si Jeric saka umalis upang sun
KANINA pa tinitingnan ni Shiela ang screen ng cellphone. Ilang oras na siyang naghihintay pero wala pa ring reply ang asawa kung dumating na ba ito sa Cebu?Malapit ng magtanghali pero wala pa rin siyang balita. Kapag naman tinatawagan niya ay 'cannot be reach'."Shiela," tawag ni Evelyn. "Tara, kumain muna tayo at paniguradong maraming darating mamaya."Tumango lang siya saka itinago ang cellphone sa bulsa. Sinundan niya ito na lumapit kay Rolan na agad napansin ang pananamlay ng anak."Ayos ka lang ba? Masama ba ang pakiramdam mo?"Umiling si Shiela. "Medyo hindi ako nakatulog kagabi," pagdadahilan na lamang niya.Kahit ang totoo ay kung saan-saan na tumatakbo ang isip.'Pa'no kung nagkaproblema ulit sa factory?''Pa'no kung may nangyari nang masama nn wala siyang kaalam-alam?'"Shiela, sigurado ka bang ayos ka lang? Pwede ka naman magpahinga," ani Evelyn.Nasa hapagkainan na sila pero kanina niya pa napapansin na tumutulala ito. Ni hindi na nga nababawasan ang pagkain.Tipid na pag
NAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ni Chris sa dalawa. "'Ma, Zia, sa taas po muna kayo at ako nang bahala rito."Ngunit ni isa sa dalawa ay walang kumilos. Sa sinabi ng pulis ay nakaramdam ng takot ang mga ito para kay Chris.Natakot sina Zia at Maricar na muli itong makulong gaya ng nangyari noon."Dito lang kami, anak," ani Maricar na naluluha na nang mga sandaling iyon."Ako rin Kuya. Kung ano man ang sasabihin nila ay makikinig kami."Napabuntong-hininga si Chris. "Please, sundin niyo na lang ako." Mas mapapanatag ang loob niya kung hindi maririnig ng mga ito ang lahat.Pero sadyang matigas ang ulo ng dalawa kaya kahit palubog na ang araw ay sinabi na lamang niyang sasama sa police station upang doon makipag-usap.Hindi na nakasunod ang kapatid at Ina nang umalis siya kasama ang mga pulis. Habang nasa police car ay tumunog ang kanyang cellphone, tumatawag si Louie."Hmm, napatawag ka?""Pauwi na 'ko nang tumawag si Zia, umiiyak habang kinukwento ang nangyari.""Masiyado lang silang nag-a
PINANUOD ni Chris ang footage pero hindi niya nakikilala ang tinutukoy ng pulis. Hinalukay niya ang memorya nang bumisita kanina sa factory pero hindi niya talaga ito namumukhaan."Kate, nakikilala mo ba siya?" aniya sa assistant.Pinagmasdan naman nito ang monitor. "Hindi rin po, Sir pero pamilyar siya sa'kin. Sa tingin ko'y bagong trabahador sa factory.""Alamin mo kung kailan siya natanggap," utos ni Chris saka muling itinuon ang atensyon sa monitor. Ilang segundo siyang tulala na ipinagtaka ng pulis."Sir, ayos lang kayo?"Natauhan naman si Chris saka tumango. "O-Oo, ayos lang."Napansin naman ni Kate na tila distracted o wala ito sa wisyo kaya kinausap niya ito, "Sir, ang mas mabuti pa'y umuwi na muna kayo at magpahinga. Ako na lamang po ang bahala rito.""Hindi, ayos--" hindi na niya natapos ang sasabihin nang tumunog ang cellphone. Kaya kinuha niya mula sa bulsa at nakitang tumatawag ang asawa.Natigilan siya at hindi makuhang sagutin ang tawag hanggang sa tumigil ang pagtunog.
MARIING pinikit ni Chris ang mga mata sa narinig. Hindi niya akalaing sa isang iglap. Ang tatlo sa mga nakasalamuha niya kanina ay wala na ngayon. "Malapit na 'ko," iyon na lang ang nasabi niya saka tinapos ang tawag. Mabuti na lamang at naging maayos naman ang daloy ng trapiko kaya nakarating agad siya, hindi gaya kanina. Tatlong ambulansya at isang fire-truck ang naroon sa factory. Maraming mga manggagawa ang nasa labas at ang ilan ay halatang may mga natamong sugat o galos. Hinanap ng mga mata niya si Kate at si Fernan. "Sir!" Narinig niya ang boses nito sa kumpol ng mga manggagawa. Kaya tumakbo siya palapit at nakita na may nire-revive ang isang rescuer. "Ilan ang bilang ng mga nasaktan?" aniya kay Kate. "Kanina ay nasa fifteen pero may ilan pa pong naiwan sa loob at patuloy na nililigtas." "Nililigtas? Bakit, hindi ba lahat ay nakalabas?" "Nagkasunog at mabilis na kumalat ang apoy. Mabuti na lamang po at naapula bago pa matupok lahat ng gamit sa loob." "Si ku
HABANG bumabiyahe pauwi sa mansion ay nakatanggap ng message si Shiela mula sa asawa.Chris: Kamusta ang araw mo? Ako, kauuwi pa lang.Katabi niya ng mga sandaling iyon si Evelyn na halata ang pagod sa mukha, ang talukap ng mga mata ay bumabagsak na.Shiela: Okay lang, pauwi pa lang kami para maghapunan.Nang mabasa iyon ni Chris ay napahimas siya sa mukha. Hinihintay niyang mag-open up ito sa nangyari at ayaw niyang makahalata ang asawa na mayroon siyang nalalaman.Shiela: Tatawagan sana kita pero katabi ko si Tita, mamaya na lang after ng dinner.Chris: Okay, I'll wait.Nang mabasa iyon ni Shiela ay itinabi na muna niya ang cellphone at baka maistorbo niya si Evelyn na tuluyan nang nakatulog sa kinauupuan.Maging siya ay unti-unti na ring inaantok hanggang sa hindi na namalayang nakarating na pala sila sa mansion. Pagpasok ay agad silang nagtungo sa dining area para kumain."Manang, maglagay pa kayo ng isang pinggan," utos ni Rolan. "Ilagay niyo sa upuan na laging pinupuwestuhan ni
HUMAKBANG palapit si Shiela ngunit hinarangan agad si Rolan."'Wag kang sumama sa kanya, anak."Tipid na pagngiti ang ginawa ni Shiela saka hinawakan ang kamay nito. "'Wag kayong mag-alala, 'Pa. Hindi ako sasama at kakausapin ko lang siya."Lumapit na rin si Evelyn na bakas ang kaba sa mukha. "Sigurado ka ba? Nag-aalala kaming baka may gawin siya sa'yo."Hinaplos ni Shiela ang balikat nito upang ipakita na walang masamang mangyayari sa kanya. "Salamat sa pag-aalala. Kakausapin ko lang siya't babalik agad ako."Hindi na napigilan ni Rolan ang anak at hinatid na lamang ng tingin habang papalayo upang sundan si Mario."'Wag po kayong mag-alala at ako nang bahalang magbantay," saad naman ni Jeric saka sinundan ang mga ito.Paglabas ni Shiela sa funeral homes ay nakita niyang pabalik sa kotse ang matanda."Hindi niyo ba ako narinig? Ang sabi ko'y makikipag-usap lang ako at hindi sasama sa inyo."Sa pagtitig ng matanda ay agad nakaramdam ng kaba si Shiela. Pakiramdam niya ay may mangyayari
MAAGA pa lang ay nakahanda na sa pag-alis si Shiela at ganoon din si Chris na siya mismong maghahatid sa airport.Gising na rin ng mga sandaling iyon si Maricar at naghanda pa ng babaunin ni Shiela kung sakaling magutom sa biyahe."Hanggang ilang araw ka ro'n?" aniya sa manugang."Hanggang sa mailibing na po si Tanya, 'Ma.""Kaya pala dalawang luggage ang dala mo." Matapos ay tiningnan ang anak. "Kailan ka naman luluawas?""Baka sa makalawa o kung wala ng masiyadong aasikasuhin sa opisina."Matapos ay naglakad na ang dalawa patungo sa kotse kung saan ay naghihintay si Jeric, may dala rin itong luggage."Hindi ko nga pala nasabi sa'yo na sasamahan ka ni Jeric sa Cebu," ani Chris.Hindi na tumanggi si Shiela bilang proteksyon na rin. Mas mapapanatag nga naman siya kung may kasama sa oras na magkaharap sila ni Mario.Inilagay ng driver at ni Jeric ang luggages sa trunk saka sila bumiyahe patungo sa airport.Kahit maaga naman silang umalis ay hindi pa rin naiwasang ma-stuck sa traffic. Ha
BIGLANG nagmanhid ang katawan ni Shiela. Sinasabi ng utak niya na wala na ang kapatid na si Tanya pero... hindi niya maramdaman.Parang nawalan siya ng emosyon habang pinapakinggan ang iyak ni Evelyn sa kabilang linya."K-Kailan po siya namatay, Tita?" iyon lang ang lumabas sa bibig niya sa halip na makisimpatya."Kanina lang, mag-iisang oras na ang lumipas," ani Evelyn na halos hindi na makapagsalita dahil sa labis na pag-iyak.Nagbaba lang ng tingin si Shiela. Talagang hindi pa nagsi-sink in sa kanya ang lahat. "Si Papa po?""Nasa morgue, ako lang ang lumabas dahil hindi ko kayang makita si Tanya na wala ng buhay."Kusa na lamang pumatak ang luha sa mga mata ni Shiela kahit hindi naman siya naiiyak. Parang doon lang tuluyang nagsink-in sa kanya ang lahat.Matapos ay isang mahabang katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa ibaba na ni Evelyn ang tawag dahil iyak na lamang ito ng iyak.Si Shiela naman sa kabilang dako ay natulala na hanggang sa lumapit si Archie."Mama!" Nagpapap