NANGINGINIG ang kamay ni Zia habang nakatingin kay Lindsay. Hindi malaman kung saang parte ng katawan hahawakan ang kaibigan.“Lindsay…” aniya sa garalgal na boses saka maingat na hinaplos ang pisngi nitong may galos.Lumapit naman ang driver ng taxi habang may tinatawagan sa cellphone. “’Wag kang mag-alala, Miss at tumatawag na ‘ko ng ambulansya,” untag pa ng driver.Ang mga tao sa hindi kalayuan ay nag-umpisang lumapit para maki-osyuso. Kaya nag-angat ng tingin si Zia at desperadang humingi ng saklolo sa mga ito.Hanggang sa magmulat ng mata si Lindsay nang marinig ang nakikiusap na tinig ng kaibigan. “Z-Zia…” naghihikahos niyang tawag dito. “Ang anak ko… si baby?”Nagbaba ng tingin si Zia nang marinig ang sinabi nito. “Ang baby mo?” aniya saka tiningnan ang tiyan ng kaibigan pero napasinghap siya. Matapos mapuna na ang dugo na lumalabas mula sa katawan ni Lindsay ay galing mismo sa puw*rta nito.“Anong nangyari sa baby ko?” tanong muli ni Lindsay na gustong iangat ang ulo para masi
Nabigla si Zia sa isiniwalat ni Louie. Wala siyang kaide-ideya na konektado pala ang dalawa sa isa’t isa. Kahit nagulat sa nalaman ay nanatili siyang kalmado.Dahil kilala niya si tita Faye. Mabait ito at itinuturing siyang parang isang anak kaya kahit anong sabihin ng dating asawa ay hindi magbabago ang pagtingin niya sa Ginang.“Hindi mo ‘ko masisising magganito, Zia dahil gaya ng ginawa ng kanyang Ina ay baka maagaw ka rin niya sa’kin,” saad ni Louie.“Anong sinasabi mo? Wala namang maaagaw sa’yo dahil hindi mo naman ako pagmamay-ari. ‘Wag mo sanang kakalimutan na hiwalay na tayo.”Mas lalong dumilim ang aura ni Louie na bahagya pang lumapit. “So, balewala sa’yo ang nalaman? Ipagpapatuloy mo pa rin ang pagiging malapit kay Patrick? Hindi ka ba nandidiri na may nangyayari sa inyo knowing na baka magkapatid pala kami?”Isang malutong na sampal ang pinadapo ni Zia sa pagmumukha nito. “Napakawalang-hiya mo talaga! Anong tingin mo sa’kin, pumapatol sa iba kahit kahihiwalay lang?”“Bakit
DAHIL sa ginawang pagtakas ni Austin ay na-move ang kasal sa ibang araw at ginanap pa sa ibang bansa para mailayo ito kay Lindsay. Iyon ang narinig na balita ni Zia matapos bumalik kay Louie. Naipaliwanag na niya ang side sa magulang at parehong hindi masaya ang dalawa sa desisyon niyang iyon gaya ni Patrick. Magkaganoon man ay hindi naman tumutol ang mga ito kahit pa ilang beses sinabihan ni Maricar, habang si Arturo ay nanatiling tahimik. Lumipas ang mga araw at nakapag-adjust na ulit si Zia sa bahay. Ang kaibahan nga lang ay pinakikitunguhan siya nang mabuti ni Louie, hindi tulad ng dati. At sa araw na iyon ay sinabihan siya nito na dadalo sa wedding celebration ng pamilya Lopez at Javier. "Ayokong magpunta ro'n at makita ang pagmumukha ng mga taong sumira sa buhay ni Lindsay," ani Zia na kumukulo ang dugo marinig lang ang pangalan ng dalawang pamilya. "Mas higit mong kailangan magpunta. Ipakita mo at ipamukha sa kanila ang ginawa nilang masama sa kaibigan mo," saad ni Louie.
DAHIL sa namumuong tensyon ay hindi na nga nakaligtas sa ibang guest ang nangyayaring kumosyon sa table na iyon. May ibang nagtangkang lumapit at maki-osyuso ngunit hinarangan na kaagad ng mga tauhan ng pamilya Lopez. At kahit maging ang pamilya Javier ay napasugod na rin. "Papâ, pinagtitinginan na tayo ng lahat," saad ni Clara kay Don Felipe. Ngunit hindi natinag ang matanda at masama pa rin ang tingin kay Louie. "Pati ba naman ikaw, Louie ay kinakalaban ako?" may paghahamong tanong ni Felipe. Kahit sa katunayan ay ayaw niya rin ng gulo dahil higit na mas makapangyarihan ang estado at kakayahan ni Louie pagdating sa kanila. Mahirap kalabanin ang isang Rodriguez. "Hindi ko gusto ng gulo, Don Felipe. Pero kung iaatras mo lahat ng mga tauhan mo ay baka madadaan pa tayo sa matinong usapan. Pero kilala niyo naman ako, ayoko ng simpleng usapan lang," saad ni Louie na makikitaan ng kompyansa kahit sa sitwasyong iyon. Mas lalong dumilim ang aura ng matanda. Ayaw niyang sumuko at mauwing
MATAPOS ng mainit na pagniniig ay bumangon si Zia sa kama. Gustuhin niya mang magsuot ng damit ay hindi na niya ginawa at didiretso naman sa banyo para mag-shower. Dahil nanlalagkit siya ng husto, lalo na 'down there'. Hindi nag-cond*m si Louie kaya kailangang linisin ang sarili ng maigi. Paglingon niya ay nakangiti si Louie pero siya ay hindi. Hindi niya makuhang mag-enjoy pagkatapos ng nangyari. Pagod siya mula sa wedding celebration pero ito... mas lalo siyang pinagod ni Louie. Nadagdagan ang trabaho ni Zia at paniguradong magtatagal siya sa banyo sa kakalinis ng 'down there' niya. "Bakit hindi ka nagsuot ng proteksyon?" mahinanong reklamo ni Zia. "Paano ko ngayon 'to lilinisin?" "Gusto mo bang ako na gumawa?" ani Louie na akmang babangon sa kama. "No, thanks at baka humirit ka pa," ani Zia at baka hindi paglilinis ang mangyari. "Okay, pero sabay na tayo?" Saka bumangon na hubo't hubad kaya napaiwas si Zia ng tingin. "Sa kabilang kwarto ka and please, pagpahingahin mo naman
PARANG biglang lumubo ang utak ni Zia sa impormasyong sinabi ng Nurse. Hilong-hilo at nalilito siya kung bakit? "Y-You mean..." hindi na niya makuhang tapusin ang salita dahil nilalamon na siya ng takot na nararamdaman para sa kaibigan. Gusto niyang puntahan si Lindsay pero natatakot siyang makitang sinasagip ito ng doctor. Baka hindi niya kayanin sa oras na maglinya na ang ECG monitor. Umiiyak siya ngunit ang iyak niyang iyon ay kakaiba. Kinakapos na hagulgol, na sadyang nakakalungkot makita at marinig. Kaya ang Nurse na kasama ay pilit siyang pinapakalma. "Huminahon po kayo, Ma'am. Nagpa-panic attack po kayo," anito saka siya pinaupo sa malapit na bench. "Si Lindsay..." usal ni Zia habang patuloy pa ring umiiyak. "May gusto po ba kayong tawagan na kapamilya para samahan kayo rito?" anito. "... Louie," ani Zia. Ibinigay naman ng Nurse ang cellphone. "Ito po, tawagan niyo." Nanginginig naman ang kamay ni Zia ng kunin niya ang cellphone. Saka tinawagan si Louie. Ngunit imbis n
SA HALIP na sumagot ay lumabas lang ng kotse si Louie, nagpunta sa puwesto ni Zia para pagbuksan ito ng pinto habang nakalahad ang kamay upang alalayan itong makalabas sa sasakyan. Si Zia na naguguluhan pa rin ay walang nagawa kundi ang lumabas ng kotse. Sa oras na iyon ay nasisiguro niyang walang misa dahil nakikita naman niya ang loob ng simbahan. "Tara," ani Louie saka hinawakan ang kamay nito. Pagpasok sa loob ay napansin ni Zia na nasa altar pala ang Pari, hindi niya napansin kanina gawa ng nakaupo ito. "Ano bang nangyayari, Louie?" tanong niyang muli. Pagkatapos ay napatingin sa taong papalapit, si Alice. May dala itong veil at wedding bouquet. Sa mga sandaling iyon ay kinabahan na si Zia. Mabilis niyang binawi ang kamay at gustong tumakbo. "Hindi mo 'to sinabi sa'kin, Louie!" may halong sumbat niyang saad. Sa halip na magalit ay kalmado lang si Louie na nakuha pang ngumiti. Nakalapit na si Alice at ibinigay ang bouquet kay Zia. Matapos ay sunod namang ikinabit ang ve
UNTI-UNTI ng nagsisialisan ang mga customer pagsapit ng hapon. Kahit may ngiti at maaliwalas ang aura ay hindi nawaglit sa isip ni Zia ang nangyaring sa pagitan nila ni Louie. Umalis na lang siyang bigla sa opisina ng hindi nareresolba ang alitan. Napansin na lang niyang lumabas ito ng shop at nanatili na sa kotse hanggang hapon. Matapos makaalis ng pinakahuling costumer ay nagsimula na silang magligpit. Nag-aayos sa may counter si Zia ng lumapit si Lindsay. "May problema ba kayo ni Louie?" "Hmm? Wala," sagot ni Zia. "Kanina pa kasi siya sa labas," puna pa ni Lindsay. "Ganoon ba, hindi ko pansin sa sobrang busy ko," pagdadahilan ni Zia. Saka tinigil ang ginagawa at nilapitan ito. "Gusto mo na bang umuwi? Itatawag kita ng taxi." Medyo nagtagal ang titig ni Lindsay sa kaibigan. Walang duda na iniiwasan nito ang mapag-usapan si Louie. "Inaway ka ba niya, sinaktan?" Napatingin si Zia. "Walang ganoon na nangyari, ako ang may kasalanan." "Ano naman 'yung nagawa mo?" Natahimik si Z
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na