PARANG biglang lumubo ang utak ni Zia sa impormasyong sinabi ng Nurse. Hilong-hilo at nalilito siya kung bakit? "Y-You mean..." hindi na niya makuhang tapusin ang salita dahil nilalamon na siya ng takot na nararamdaman para sa kaibigan. Gusto niyang puntahan si Lindsay pero natatakot siyang makitang sinasagip ito ng doctor. Baka hindi niya kayanin sa oras na maglinya na ang ECG monitor. Umiiyak siya ngunit ang iyak niyang iyon ay kakaiba. Kinakapos na hagulgol, na sadyang nakakalungkot makita at marinig. Kaya ang Nurse na kasama ay pilit siyang pinapakalma. "Huminahon po kayo, Ma'am. Nagpa-panic attack po kayo," anito saka siya pinaupo sa malapit na bench. "Si Lindsay..." usal ni Zia habang patuloy pa ring umiiyak. "May gusto po ba kayong tawagan na kapamilya para samahan kayo rito?" anito. "... Louie," ani Zia. Ibinigay naman ng Nurse ang cellphone. "Ito po, tawagan niyo." Nanginginig naman ang kamay ni Zia ng kunin niya ang cellphone. Saka tinawagan si Louie. Ngunit imbis n
SA HALIP na sumagot ay lumabas lang ng kotse si Louie, nagpunta sa puwesto ni Zia para pagbuksan ito ng pinto habang nakalahad ang kamay upang alalayan itong makalabas sa sasakyan. Si Zia na naguguluhan pa rin ay walang nagawa kundi ang lumabas ng kotse. Sa oras na iyon ay nasisiguro niyang walang misa dahil nakikita naman niya ang loob ng simbahan. "Tara," ani Louie saka hinawakan ang kamay nito. Pagpasok sa loob ay napansin ni Zia na nasa altar pala ang Pari, hindi niya napansin kanina gawa ng nakaupo ito. "Ano bang nangyayari, Louie?" tanong niyang muli. Pagkatapos ay napatingin sa taong papalapit, si Alice. May dala itong veil at wedding bouquet. Sa mga sandaling iyon ay kinabahan na si Zia. Mabilis niyang binawi ang kamay at gustong tumakbo. "Hindi mo 'to sinabi sa'kin, Louie!" may halong sumbat niyang saad. Sa halip na magalit ay kalmado lang si Louie na nakuha pang ngumiti. Nakalapit na si Alice at ibinigay ang bouquet kay Zia. Matapos ay sunod namang ikinabit ang ve
UNTI-UNTI ng nagsisialisan ang mga customer pagsapit ng hapon. Kahit may ngiti at maaliwalas ang aura ay hindi nawaglit sa isip ni Zia ang nangyaring sa pagitan nila ni Louie. Umalis na lang siyang bigla sa opisina ng hindi nareresolba ang alitan. Napansin na lang niyang lumabas ito ng shop at nanatili na sa kotse hanggang hapon. Matapos makaalis ng pinakahuling costumer ay nagsimula na silang magligpit. Nag-aayos sa may counter si Zia ng lumapit si Lindsay. "May problema ba kayo ni Louie?" "Hmm? Wala," sagot ni Zia. "Kanina pa kasi siya sa labas," puna pa ni Lindsay. "Ganoon ba, hindi ko pansin sa sobrang busy ko," pagdadahilan ni Zia. Saka tinigil ang ginagawa at nilapitan ito. "Gusto mo na bang umuwi? Itatawag kita ng taxi." Medyo nagtagal ang titig ni Lindsay sa kaibigan. Walang duda na iniiwasan nito ang mapag-usapan si Louie. "Inaway ka ba niya, sinaktan?" Napatingin si Zia. "Walang ganoon na nangyari, ako ang may kasalanan." "Ano naman 'yung nagawa mo?" Natahimik si Z
ILANG segundo ang dumaan pero wala man lang dumamping halik. Napamulat ng mata ang babae at nakitang nakatingin lang si Louie, madilim ang ekspresyong pinapakita. "W-What? Hindi mo ba ako hahalikan?" kabadong tanong ng babae. "Sino ka ba para halikan ko?" Ang mapulang mukha ng babae dahil sa blush-on at ininom na alak ay mas lalo pang pumula dahil sa hiya. Bago pa maitulak ay kusa ng lumayo si Louie at bumalik sa paghuhugas ng kamay. "Kadiri," bulong ni Louie na narinig ng babae. Sa galit ay akma itong susugod ngunit humarap si Louie at madilim ang tingin sa babae. "Kilala mo ba ako? Kung hindi ay bibigyan kita ng pagkakataong umalis bago pa kita ipadampot sa security," babala niya. "Wala akong pakialam kung--" Naglakad na paalis si Louie at hindi pinansin ang babae. Tuloy-tuloy palabas ng club at hindi na nagpaalam sa mga kasamahan. Saka tumawag ng chauffeur para ipagmaneho pauwi. Pagdating sa bahay ay dumiretso siya sa kwarto kung saan ay natutulog na si Zia, hindi man lang
SA HALIP na makapagsalita ay katok sa pinto ang gumambala sa dalawa. At maingat na pumasok ang katulong dala ang luggage ni Louie. "Ito na po ang bagahe niyo, Sir." Pagkatapos ay kaagad ring umalis. Sa pagsulyap ni Zia ay nakapikit na ito na animo ay natutulog. "Nagugutom ka ba, gusto mong ipaghanda kita ng makakain?" Hindi sumagot si Louie kaya nagpasiya na lamang siyang lumabas para ipaghanda ito ng pagkain. Pagkaalis ni Zia ay nagmulat ng mata si Louie at nagtungo sa study room. Matapos ay dinukot sa bulsa ang cellphone para basahin ang mensahe ng doctor ni Bea. Na muling ooperahan matapos makitaan ng chance of survival rate ng doctor. Isang magandag balita kaya agad na ipinaasikaso ni Louie sa assistant ang operasyon kay Bea, gawa ng hindi niya maipasa kay Alice ang trabaho dahil abala ito sa kompanya. Ayos na sana ang lahat pero muli na namang nangungulit si Bea na magpakita si Louie sa mismong araw ng operasyon. Siyempre, hindi pumayag si Louie dahil sa dami ng trabahong m
MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Zia ng mga sandaling iyon sa puntong naririnig na niya ang pagtibok ng puso.Nasa may sink lang ang pregnancy test kit, tinititigan niya ng matagal hanggang sa napagpasiyahan na ngang gamitin. May guide sa likod ng box na kahit makailang-beses ng binasa ay tila hindi niya maisaulo ang instruction. Lutang na lutang ang isip niya."Tama ba 'yung ginawa ko? Parang mali ata," kausap niya sa sarili habang hinihintay ang resulta.Nakatutok siya sa pregnancy test kit habang nakakagat sa kuko ng hinlalaking daliri. Pigil hininga si Zia nang magsimulang gumuhit ng kulay pula ang aparato.Ilang sandali pa ay kumurap-kurap. Sinisiguradong hindi siya namamalik-mata sa nakikita.Ang sabi sa guide, kapag dalawang pulang guhit ang nagpakita ay nangangahulugang buntis ang gumamit ng aparato.Isa... dalawa....Iyon ang bilang ni Zia. Ibig sabihin ay...Agad siyang umiling-iling. "Baka sira lang 'to," aniya saka kumuha pa ng isang pregnancy test kit. Apat ang binili niya
ANG tatlong araw na pananatili sa ibang bansa para sa operasyon ni Bea ay na-extent pa dahil sa biglaang pagbabago ng schedule. Dahil nasa Canada na rin naman si Louie ay isinabay na niya ang pakikipag-meeting sa mga prospect client at investor.Kaya halos isang buwan na patawid-tawid sa ibang lugar. Napuntahan na nila ang Denmark, United Kingdom at pinakamatagal sa United States.Sa pagbabalik bansa ay sinalubong kaagad siya ng trabaho ni Alice. Sunod-sunod ang pagbanggit ng mga susunod niyang business trip."Kauuwi ko lang, 'wag muna ngayon at pagod ako," awat ni Louie sa sekretarya."Okay, Sir, didiretso po ba tayo sa kompanya?""Gusto ko munang umuwi at magpahinga ng isang buong araw. Kaya lubuyan niyo muna ako ng tungkol sa trabaho ngayon," ani Louie, nakapikit at sandal na sa kinauupuan.Oras ang lumipas ng marating ang bahay dahil na rin sa traffic. Nasa labas na ang mga katulong para salubungin ang pagdating ni Louie ngunit wala ang asawa. Inisip niya na lamang na baka nasa pa
SA ARAW na iyon ay bumisita si Zia sa bahay ng magulang at bigla niyang namiss ang mga ito. Nabo-bored na rin siya sa bahay at si Louie mismo ang nagsabi na makakatulong sa pagbubuntis niya ang pumasiyal-pasiyal.Tapik sa kamay ang ginawa ni Maricar matapos maaktuhan si Zia na hawak ang kuts*lyo. "Maupo ka riyan at 'wag mo ng pakialaman ang trabaho ko sa pagluluto. Madaling mapagod ang buntis kaya maupo ka lang diyan," aniya sa anak.Sumimangot at humaba ang nguso ni Zia. Nangalumbaba pa nga sa harap ng lamesa.Habang naghihiwa ng gulay si Maricar ay napatanong siya. "Kamusta naman, masaya ka ba ngayon, anak? Nagugustuhan mo na ba ulit si Louie ngayong nagbabago na siya?"Nagbaba ng tingin si Zia, hindi makasagot kaya iniba na lamang ni Maricar ang usapan, "Nakuwento nga pala ni Lindsay na may bagong pinapatayong branch sa Cebu. Hindi ba parang mas maaga naman ata para magtayo ng panibago? Bakit hindi ka muna magdahan-dahan at buntis ka pa naman.""'Wag po kayong mag-alala, 'Ma. Hindi
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na