Dahil kinakailangan na ring magpahinga ni Claire at hindi na kinaya ang pagod at antok ay nagpasya siyang umuwi at babalik na lang mamayang hapon kapag nakapagpahinga na. Naiwan si Meesha sa loob dahil ito muna ang magbabantay sa kapatid nito. Pagkalabas ni Claire ng kuwarto ay naghihintay sa labas si Mr. Perie. “Claire, gusto kitang makausap.”Dahil gusto ni Claire na muli pang makabalik at makausap si Manson ay pumayag siya sa request ng dating father-in-law. Tumungo sila sa garden ng ospital at umupo sa bench na naroon. May mangilan-ngilang tao ang naroon at dahil maliwanag ang paligid ay hindi nakaramdam ng takot si Claire na baka sakaling may gawin sa kanya si Mr. Perie. Kumuha ito ng sigarilyo at sinindihan bago humithit at ibinuga ang usok. Saka lang ito nagsalita kung ano ang dahilan ng paglapit nito sa kanya. “Claire, ang totoo, wala naman akong masamang hangarin sa ‘yo. Pero alam mo naman kung ano ang gusto ko ‘di ba? Si Manson lang ang anak kong lalaki na maasahan ko pag
Masakit ang ulo ni Claire nang magising kinahapunan at halos hindi niya maimulat ang mata. Nang biglang naalala na dumaan siya sa bar ay biglang nawala ang pagkahilo niya at bumalikwas ng bangon. Ang alam niya ay nalasing siya at… Inikot niya ang paningin sa paligid at nakahinga nang maluwag nang makitang nasa loob siya ng sariling kuwarto. “Pero sino ang nagdala sa akin dito?” nalilitong tanong niya sa sarili.Bumaba siya ng kama at pilit na inaalala ang nangyari habang naglalakad sa banyo upang maghilamos. Nang buksan ang pinto ay tumambad sa kanya ang repleksyon niya sa salamin na magulo ang buhok at may bahid pa ng laway ang sulok ng labi. Naka-pajama na rin siya pero hindi niya matandaan kung paano siya nakapagpalit. Ni hindi niya maalala kung paano siya nakauwi. Ito ang unang beses na nalasing siya kaya matinding hang-over ang idinulot niyon sa kanya. Habang nakayuko at naghihilamos ay biglang may pumasok na eksena sa isip niya. Nakayuko siya at nagsusuka habang may isang lala
Napangisi si Luke sa suntok ni Manson. Marahil ay dahil naospital ito kaya walang lakas ang suntok nito. Hinaplos niya ng hinlalaki ang sulok ng labi na natamaan ng kamao ni Manson saka mahinang napatawa. “Kung gusto mo ng laban pagbibigyan kita kapag nakalabas ka na ng ospital. Hindi ko gustong samantalahin ang kahinaan ng tao, alam mo ‘yan.” Inayos niya ang nagusot na kuwelyo at inangat ang mukha. Nagsalubong ang tingin nila ni Manson. Kita niya ang galit sa mata ng lalaki pero naiintindihan niya ang nararamdaman nito dahil danas na danas niya iyon sa tuwing nakikita ito at si Claire na magkasama. Narinig niya ang mahinang pagtawa nang mabigat ni Manson at tumalim ang titig nito. “Hindi ka nanamantala ng kahinaan ng tao? Huwag kang hipokrito, Lucas. Alam ko kung ano ang ginawa niyo ng asawa ko kagabi.”Malamig na ngumisi si Luke at hindi itinama ang sinabi ni Manson. “Hindi na kayo kasal para sabihin mong asawa mo siya, Manson. Claire has been very good to you all this time. Kina
Bago makahuma si Claire ay yakap-yakap na siya ni Luke habang ang kamay nito ay nakahawak sa likod ng kanyang ulo upang protektahan siya na hindi mabagok ang ulo. “Ayos ka lang ba, Claire?” nag-aalalang tanong ni Luke. Tinulungan siya nitong makatayo nang ayos bago nito inusisa kung nasugatan siya. Tumango si Claire. “Oo, ayos lang ako.” Lumingon-lingon siya sa paligid. “Ang tahimik. Palagay ko ay nasa ibang kuwarto bumagsak ang iba. Napakakumplikado ng mekanismo na ginawa ng ninuno ni Mr. Padroncillio. I just don’t know if the treasures will be worth all of this trouble.” Naglakad siya upang maghanap ng daan para makalabas. Sumunod sa kanya si Luke. “I am sure it will be. Hindi maglalagay ng ganito kakumplikado kung hindi ganoon kaimportante ang yamang tinatago ng ninuno ni Mr. Padroncillio. Take care—” Biglang hinawakan ni Luke si Claire sa braso nang muntikan siyang mahulog dahil sa pagguho ng lupa sa inaapakan niya. Her heart beat faster and she felt terrible. “We are trapped.
Kaagad na pinadala ni Claire si Manson sa pinakamalapit na ospital dahil biglang dumugo ang sugat nito sa ulo. Nang malaman niya na napilayan si Luke dahil sa pagligtas sa kanya ay nag-utos rin siya na dalhin ito sa ospital bilang pasasalamat. Kahit dumilim ang mukha ni Manson dahil sa ginawa niya ay hindi niya iyon pinansin. Pagkatapos na mai-settle ang dalawa ay gustong bumalik ni Claire sa hukay para ipagpatuloy ang nasimulan ngunit mahigpit siyang pinigilan ni Manson.“Magpahinga ka na, Claire. Gabi na. Ano ang mapapala mo kung babalik ka pa roon?” Alanganin siyang ngumiti saka umupo sa kama nito at marahang sinuklay ng daliri ang buhok nito na hindi nababalutan ng benda. “Ikaw ang dapat na magpahinga, Manson. Hindi ba sumasakit ang ulo mo? Tingnan mo, dumugo tuloy ang sugat mo.”“Hindi na sumasakit ang ulo ko kapag ikaw ang aking nakikita,” nakangiting sagot nito habang nakatingala sa kanya. Tumulis ang nguso ni Claire sa ginawa nito dahil biglang naalala ang pangtataboy nito
Dahil biglaan ang ginawang paghalik sa kanya ni Manson ay hindi agad nakahuma si Claire at walang nagawa kundi tugunin ang halik nito. She misses her husband’s kisses so much. Kaytagal na nang muling naglapat ang kanilang labi. Kahit medyo may pagkamarahas ang paggalaw ng labi nito ay hindi ito pinahinto ni Claire. Batay sa kilos nito ay tila nagagalit na naman ito. Dahil ba umalis siya kanina ng walang paalam? Habang tumatagal ang kanilang halikan ay lalong naging pursigido ang kilos ni Manson. Pilit na ibinuka ng labi nito ang kanyang bibig upang makapasok ang dila at galugadin ang kanyang bunganga. Hinayaan niya ito at ibinuka ang labi. Once she opened her mouth, Manson's tongue surged like a tidal wave and swept everything in its path. Ramdam niya ang init ng dila nito habang nakikipag-espadahan sa kanyang labi. Their saliva mixed and overflowed at the corner of Claire’s mouth. Napayakap siya sa leeg nito upang hindi mawalan ng balanse lalo na at nanginginig ang kanyang tuhod d
Matapos makalabas ng ospital si Mr. Padroncillio ay ipinatawag nito si Claire na pumunta sa mansyon nito sa Manila. Napag-alaman ni Claire na kaya siya nito pinatawag ay dahil may ibibigay itong painting sa kanya. Naipadala na ni Mr. Padroncillio ang yamang nakuha nito sa California, at ang mga naiwan ay ibinigay kay Claire at kay Luke upang ilagay sa museum at i-auction. “Mr. Padroncillio, sigurado ba kayong ibibigay niyo itong painting sa akin? Isa itong napakahalagang painting ng kasaysayan. Maaari ko ho bang -donate ito sa museum?”“Ikaw ang bahala, iha. Pagmamay-ari mo na’yan. Pero kung gusto mong i-donate, huwag mong ipangalan sa akin kundi sa sarili mo. Matanda na ako, ayaw kong makaakit ng mga taong may masasamang motibo.”Tumango si Claire. Tama ang matanda. Kapag maraming tao ang makakaalam ng yaman ni Mr. Padroncillio, siguradong hindi lang iisa kundi marami ang gustong gawan ito nang masama. “Thank you, Mr. Padroncillio,” pasasalamat ni Claire. “Huwag mo akong pasalamat
Dumiretso si Manson sa villa ni Mr. Padroncillio pagkalabas niya sa airport. At dahil nga hindi alam ni Claire na pupunta siya at hindi nito sinasagot ang tawag ay ang matanda ang naabutan niya. “Manson, iho. Bakit wala man lang pasabi na pupunta ka? Pinasundo sana kita sa airport,” puno ng pagkamangha na tanong ni Mr. Padroncillio nang makapasok sila sa loob. “I have to visit our company here, Mr. Padroncillio. Kaya naisipan kong dumaan,” dahilan niya. Hindi na kailangan ni Mr. Padroncillio alamin kung nagdadahilan lang si Manson o hindi kaya inutusan nito ang kasambahay na dalhin si Manson kung nasaan si Claire. Pero bago siya makalayo ay isang mahigpit na bilin ang pahabol nito. “Manson, iho. Napakasuwerte ko at nakilala ko si Claire. Napakagaling sa trabaho, pero hindi ibig sabihin niyon ay halos patayin na niya ang sarili sa pagtatrabaho. Ni Hindi na siya kumakain sa tamang oras dahil masiyadong concentrated sa ginagawa. Tumiim ang bagang ni Manson sa narinig. Tinanguan niya
Ilang araw ang lumipas nang mabalitaan ni Claire na pinamanahan siya ni Mr. Campbell nang malaking mana na labis niyang ikinabigla. Alam niyang tunay siya nitong apo pero sino ang mag-aakala na halos lahat ng yaman ay ipapamana nito sa kanya!? Ang rason nito ay dahil binigyan niya ito ng isa pang pagkakataon na mabuhay muli. Kahit ang kapatid niyang si Vincent ay agree sa lolo nito pero hindi si Claire kaya naman agad siyang sumugod sa ospital upang komprontahin ang matanda. Pero naabutan niya roon si Lucas. “Lucas, nandito ka…” Tinanguan siya ng binata bago nilapitan saka mahigpit na niyakap. Claire patted him on the back. Agad rin namang kumalas si Lucas at baka magselos na naman si Manson kung may magsumbong dito.“I heard what happened. Ayos ka lang ba? Nandito ako para bisitahin si Mr. Campbell bago puntahan ka pero hindi ko akalain na makikita kita rito.” Umatras ito ng dalawang beses saka mataman siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa. “Why do you look so haggard? Bakit ang
Ang buong akala ni Claire ay makikilanlan ng kanyang ina ang pangalang Onyxie, pero isa iyong pagkakamali dahil ang sumunod na sandali ay bigla siyang hinampas nito ng unan. “No! Umalis kayo! Umalis kayo! Huwag niyong kunin ang anak ko!” Dahil hindi agad nakatayo si Claire sa kama ay nahablot siya ng kanyang ina sa braso at kahit nangangayat ito ay pwersado pa rin ito. Hinila siya nito patayo sa kama saka itinulak sa sahig. dahil nagulat ang lahat sa bayolenteng kilos ni Odette ay hindi agad nakahuma si Manson at hindi niya napigilan ang pagbalibag ng katawan ni Claire. “Claire!” Mabilis siyang nilapitan ni Manson at inalalayan na makatayo. Kahit naging bayolente ang kanyang ina ay walang sumigaw at nanatiling kalmado ang lahat para hindi ito ma-aggravate. “Mom, mom, stop. It’s Onyxie. Hindi siya lalayo sa ‘yo. Hindi ka niya iiwan.” Lumapit si Vincent sa ina at inalo ito habang ang isang kamay ay pinindot ang bell para tumawag ng nurse. Dahil hindi pa rin tumitigil sa pagwawala
“Ano’ng ibig sabihin nito, Doc?” Magkahalong tuwa at pagtataka ang nababadha sa mukha ni Claire habang nakatingin sa doktora. “Sigurado ho ako sa check-up na ginawa ko noong nakaraan na positibo akong buntis pero bakit sa ultrasound ay lumalabas na hindi ako buntis?”Nauunawang nginitian siya ng doktor saka nag-umpisang magpaliwanag. “May cases na ganito, iha. It is called blighted ovum or anembryonic pregnancy. It means, an early miscarriage pero hindi mo malalaman hangga’t hindi nau-ultrasound.” Itinuro ng doktora ang synogram at binilogan ang tila itim na bilog doon. “Mayroon na-develop na gestational sac sa matris mo pero ang bata na mabubuo ay hindi na-develop kahit na fertilized egg pa ang pumasok sa ‘yo. So, even if the embryo fails to develop, the gestational sac will continue to grow. Kaya napagkamalan kang buntis dahil sa bahay-bata.”“Pero bakit ho nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka na tulad ng ibang babaeng buntis?”Nanatili ang ngiti sa mukha ng doktora at malumana
“I am sorry to say, pero sa ngayon ay hindi pa stable ang kalagayan ni Aunty Odette. Nakita mo naman ang kagayan niya ‘di ba? Kahit si Vincent ay hindi niya nakikilala. Let’s wait a little bit more, okay?” nakikiusap ang boses ni Manson para lang paniwalaan siya ni Claire. Walang nagawa si Claire kundi tumango gaano man kalungkot ang puso niya. Upang pagaanin ang loob niya ay niyakap siya ni Manson at nanatili sila sa ganoong posisyon sa loob ng ilang segundo bago siya bumitaw. Ngayong alam na niya ang totoo tungkol sa tunay niyang pagkatao ay labis-labis na pananabik ang nararamdaman niya para sa ina. Kailangan niyang kumalma ngayon at pilitin ang sarili na mag-isip ng tama kaya naisipan niyang bisitahin ang ina ni Manson, si Morsheire. Sa pagkakatanda niya ay may naikuwento ito sa kanya noon tungkol sa pagdo-donate nito habang buntis ito kaya gusto niyang makahingi ng advice rito. Hinatid siya ni Manson sa opisina ng kanyang ina na dalawampung minuto ang layo mula sa opisina nito
Pagtapos ng tanghalian ay pinigilan ni Claire ang antok at nagpasyang bumisita sa ospital. Habang nasa sasakyan na minamaneho ng tauhan ni Manson ay tinawagan niya ang lalaki.“May balita na ba kayo tungkol kay Veena?”“Wala pa. Mukhang may kasabwat siya sa ospital dahil pati ang CCTV ay mayroong nagmanipula. ‘Wag kang mag-alala, ginagawa ng ng kapulisan ang lahat para mahanap ang babaeng iyon.”“Hmn…” tanging sagot niya. “Pupunta ako ngayon sa ospital parabisitahin ang aking guro,” pagbibigay alam niya. “Claire…” Manson softly whispered. “Manson, ‘wag kang mag-alala. Bibisitahin ko lang siya. Your father already reminded me na hindi ko pwedeng ipahamak ang anak natin,” mabilis na paliwanag niya. Habang naliligo kanina ay ay napag-isip-isip ni Claire na tama naman ang sinabi ni Mr. Perie. Minsan ay dapat maging selfish din siya katulad ni Veena. “Thank you, Claire. At huwag ka ring mag-alala dahil gagawi ko ang lahat mahanap lang ang babaeng iyon, oka
Imbes na sa bahay ni Claire dumiretso ay sa ospital ang kanilang tungo. Naghihintay na sa kanila ang doktor na mag-oopera sana kay Mr. Campbell. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala dahil sa kalagayan ni Mr. Campbell. “Ano’ng nangyari? Paano kayo natakasan ng babaeng ‘yon?” madilim ang mukhang tanong ni Manson. Pigil ang galit nito na ‘wag sigawan ang doktor. Nasa tabi niya si Claire na hindi mapakali dahil sa ginawa ni Veena. Napakasama talaga ng ugali ng babaeng ‘yon! Sinadya nitong ilagay sa alanganin ang buhay ng lolo nito para walang magawa si Claire kundi ang mag-donate. “Naghahanda na kaming lahat pero biglang nagpaalam si Miss Veena na magsi-CR daw muna dahil nininerbyus siya pero hindi na ito bumalik,” may takot sa boses na paliwanag ng doktor. “Hindi porke’t tinawagan mo si Claire at pinapunta rito ay papayag na akong mag-donate siya. Isang beses na siyang nakunan at kapag mawala ulit ang anak namin ay malabo na ang susunod niyang pagbubuntis,” matigas ang boses ni Manson a
Habang pwersahang pinapalabas ng guards sina Veena at Benjamin ay bigla namang dumating sina Manson at Khaleed. “What is happening here?” malakas ang boses na tanong ni Manson. Gad na dumiretso ang tingin nito kina Benjamin at Veena. “Manson, we came here in a peaceful way. Gusto lang namin pakiusapan si Claire na tulungan si Lolo na mag-donate. Pero pinagtatabuyan niya kami!” Hindi pinansin ni Manson si Veena at dumiretso siya kay Claire. Samantala si Khaleed ay huminto sa tapat ni Benjamin. “Why are you here forcing someone to donate when you know she is not capable? Buntis ang anak ko at pinipilit niyo na mag-donate siya? Ano namang silbi niyang anak mo na wala namang karamdaman sa katawan? Siya ang apo ni Mr. Campbell kaya siya ang karapat-dapat na mag-donate!” Dumilim ang mukha ni Benjamin dahil sa sinabi ni Khaleed. Mataas siyang tao, nirerespeto kaya hindi siya papayag na basta-basta na lang pagsasabihan ng ibang tao. “Sino ka para pagsabihan ako ng ganyan? Nasaan ang u
Natigilan si Claire sa sinabi ng doktor. Saka lang niya naalala na halos isang linggo nang delay ang menstruation niya. Kahit hindi sigurado kung buntis siya o hindi ay tinanong niya ang doktor. “Puwede pa rin ba akong mag-donate kung buntis nga ako?”“No. Imposible ‘yon, iha. Ikakamatay ng bata kung magdo-donate ka pa.”“Hindi ba at kukuhanan lang naman ako ng dugo saka stem cells?” pamimilit niya. “Iha, hindi ganoon kadali ang sinasabi mo. Bago ka kuhaan niyon ay kailangan ka pang turukan ng anesthestia at mobilization agent para i-stimulate ang paggalaw ng hematopoietic stem cells at delikado iyon sa fetus,” paliwanag ng doktor. Hindi nakaimik si Claire. Pinasalamatan niya ang doktor at lumabas ng opisina nito at hinayaan si Veena kahit tinatawag ang pangalan niya para pigilan siya. Dumiretso siya sa OB-gyne department ng hospital para magpa-check up kung tama nga ang hinala niya at hindi nagtagal ay nakuha din niya ang resulta. She was pregnant indeed…“Oh, bakit sambakol ang m
Agad-agad na pinuntahan nina Manson at Claire si Mr. Campbell sa ospital kung saan ito nakaratay. Kahit hindi pinayagan ni Claire si Manson ay nagpumilit ito dahil sa maganda rin ang samahan nito sa kanyang guro. Ilang buwan pa lang ang nakakalipas pero ibang-iba na ang mukha na nakikita ngayon ni Claire. Humpak ang pisngi ni Mr. Campbell at ang laki ng ipinayat ng katawan nito. Agad siyang nakaramdam ng awa sa guro. Nilapitan niya ang matanda at maingat itong hinawakan sa braso. “Master…” pnigilan niya ang mapaluha dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Maraming naitulong sa kanya si Mr. Campbell at hinding-hindi niya makakalimutan ang lahat ng aral na nakuha niya rito. Hindi man ganoon katagal ang naging pagsasama nila bilang guro at estudyante nila ay malalim pa rin ang pinagsamahan nila para balewalain ni Claire ang matanda. Pahirapang nagmulat si Mr. Campbell at pilit na ngumiti kahit nahihirapan. “Claire, iha. Wala kang dapat na ikabahala. Nasa cycle na ako ng buhay ko na handa