Chapter 3: His Real Love

ALAM ni Ilana na wala nang patutunguhan pa ang nararamdaman niya para kay Gray at kailangan niya na itong ibaon sa limot. She has been in a one-sided love for three years, and it's tiring.

“Konti nalang iisipin ko nang imahinasyon lang kita. Hello? May kasama ba talaga ako? Nakakaloka ha! Para akong nagshoshopping mag-isa.”

Nabalik sa realidad si Ilana dahil sa pagpitik ng daliri ni Lovella kasabay ng pagsasalita. Nakasimangot ang matalik niyang kaibigan habang nakatingin sa kaniya. 

“Sorry,” mahina niyang bulong.

Umikot ang mga mata ni Lovella. “Iyong si Gray na naman ba?”

Ngumiti si Ilana at umiling. “Wala ‘to. ‘Wag mo ‘kong pansinin.”

“Anong ‘wag? Hindi pwede! Tara sa coffee shop at pag-usapan iyang problema mo. Tatlong taon na tayong magkaibigan, Ilana. Kabisado ko na ang ugali mo. Alam kong ayaw mong magshare pero hindi ako papayag kasi iba na ang nakikita ko sa mukha mo. Your eyes aren't shining anymore.”

Bumuntong-hininga si Ilana at tumingin sa labas ng glass wall habang nasa isang coffee shop. Isang couple ang dumaan, masayang magkahawak naglalakad habang magkahawak ang kamay. Kitang-kita sa kislap ng mga mata ng babae ang kaligayahan. Bagay na hindi niya kailanman naranasan sa tatlong taong kasal nila ni Gray. Maaaring maayos ang pagsasama nila pero hindi iyon sapat dahil hindi siya naging masaya.

“So, tell me about it. Lahat, Ilana. Wala kang itatago.”

Yumuko si Ilana at bahagyang kinagat ang pang-ibabang labi. Hinawakan niya ang cup ng kape saka nag-angat ng tingin sa kaibigan. “I signed the divorce papers.”

“You what?!”

“Wala na rin namang patutunguhan. Nakuha na niya ang mana niya.”

“Pero hindi pa nagigising ang papa mo.”

“Alam niya iyon at imbes na hati kami sa properties bilang mag-asawa ay hiniling ko na ituloy nalang niya ang pagsuporta sa papa ko.”

Sumandal sa upuan habang nakahalukipkip. “At labag sa loob mo ang pagpirma kaya ka ganiyan?”

Yumuko muli si Ilana. “Wala naman akong choice. Iyon ang usapan namin. Malinaw iyon. Pumayag ako dahil kailangan ko at hindi ko nakakalimutan ang pinag-usapan namin. Mas mabuti na rin ito.”

“Natatakot ka na hingin niya ang pirma mo kaya inunahan mo na, ganoon ba ang nangyari, Ilana?”

Mabigat ang paghinga na tumango si Ilana, ayaw na niyang itago sa kaibigan ang tunay na dinaramdam niya dahil masyado na itong mabigat. Pakiramdam niya ay sasabog na iyon sa kaniyang dibdib.

“Anong sinabi niya?”

Umiling siya. “Hindi pa kami nakakapag-usap ng maayos. Masakit ang ulo niya kagabi kaya hindi niya napirmahan.”

Nangunot ang noo ng kaibigan niya. “Ilana, what if ayaw na ni Gray na pakawalan ka pa?”

Tinambol ng kaba ang dibdib ni Ilana at lumulunok na umiling. “I-Imposible iyon.”

“What if nga, diba? There are instances. Nagbabago ang nararamdaman ng mga tao. Oo, nagsimula kayo sa agreement pero kung nafall ka sa loob ng tatlong taon na pagsasama niyo, posible na ganoon rin siya.”

Napakurap-kurap si Ilana. Sinalakay ng pagsisisi ang kaniyang puso at pakiramdam niya ay biglang bumigat ang kaniyang dibdib. Paano nga kaya kung…

“Ilana, hindi ko sinasabing umasa ka para lang masaktan sa huli. Pero paano kung dahil sa takot mo ay nagkamali ka?”

Lumunok si Ilana at pilit na iwinaksi ang pag-asang nabubuo sa kaniyang puso. “Wala naman siyang sinabi.”

“Kasi nga wala kayong komunikasyon. Kailan kayo nag-usap tungkol sa sarili niyo? Tungkol sa pagsasama niyo? Did you even sleep together? Kulang kayo sa komunikasyon, Ilana, kaya wala kayong ideya sa nararamdaman ng isa’t-isa.”

Mariing pumikit si Ilana. “A-Anong gagawin ko, Lovella?”

Bumuntong-hininga ito. “Kausapin mo siya. Komprontahin mo kung talaga bang matatapos kayo sa ganito. ‘Wag kang basta nalang sumuko, Ilana. Hindi ka pa lumalaban.”

Nagkaroon ng pag-asa si Ilana matapos ang pag-uusap nila ng kaibigan. Nang umuwi siya kinagabihan ay sabik siyang makita ang asawa. Nagluto siya ng paborito nitong bulalo at naupo sa pagdalawang dining table habang naghihintay sa asawa. Tulad kagabi ay malakas ang pintig ng kaniyang puso pero hindi na iyon dahil sa takot kundi sa pagkasabik.

Umayos ng upo si Ilana at napalunok na tinitigan ang nakahain na bulalo sa mesa. Isang oras na ang nakalipas. Alas sais ang madalas na uwi ni Gray at kung gagabihin man ito ng husto ay tumatawag ito. Ngayon…wala.

Kaba ang pumalit sa pagkasabik na nararamdaman niya kanina. Kinuha niya ang cellphone at tinitigan ang pangalan ni Gray sa screen. Sa huli ay napagpasyahan niyang hintayin na lamang ito. Lumipat siya sa sofa at doon naupo ngunit lumipas muli ang isang oras na hindi pa rin ito dumadating.

Sa takot na baka napahamak na ang asawa ay dali-daling lumabas si Ilana. Bitbit ang bag at jacket ay sumakay siya ng taxi para puntahan ito sa opisina nito. Sikreto ang kasal nila pero kilala siya sa kompanya bilang kaibigan ng pamilya kaya naman pinapasok siya ng guwardiya.

Ngunit nahulog ang puso ni Ilana sa pagkabigo nang madatnan ang nangyayari sa opisina. Magkatabing nakaupo si Gray at ang babaeng kilalang-kilala niya. Halos walang espasyo sa pagitan ng dalawa at mahina ang boses na nag-uusap habang nakatingin sa mata ng isa’t-isa. Kitang-kita ni Ilana ang lambot sa mga mata ng asawa at unti-unti nitong dinudurog ang kaniyang puso.

Bumalik sa kaniyang alaala ang pinag-usapan nila ng kaibigan. Hindi. Nagkamali si Lovella. Walang nararamdaman sa kaniya si Gray dahil hanggang ngayon ay si Michelle pa rin ang nasa puso nito.

“Ilana?” Doon natauhan si Ilana. Nakatayo na si Gray at nakatingin sa kaniya mula sa bukas na pinto.

Alanganin siyang ngumiti. “N-Nag-alala ako kasi hindi ka pa umuuwi.”

Umawang ang labi nito. “I’m sorry. I forgot to text you—”

“Sino iyan, love?” Biglang lumabas mula sa likuran ni Gray si Michelle.

Kumirot ang puso ni Ilana at pakiramdam niya ay namanhid ang buong katawan niya. Michelle's hand on Gray's arm felt torturous. Ayaw niyang makita iyon kaya inangat niya ang tingin sa mukha nito.

“Michelle…” Magkakilala sila ng babae. Alam nito ang kasunduan nila ni Gray at pumayag ito dahil sa komplikadong alitan sa pagitan ng dalawang pamilya. Pumayag ito sa kondisyong maghihiwalay sila matapos makuha ni Gray ang mana.

“Ilana? Is that you?” Ngumiti ang babae pero alam ni Ilana na hindi iyon tunay. 

Pinilit ni Ilana na ngumiti. “N-Nakabalik ka na pala.”

Mahinang natawa ang babae at marahang hinaplos ang dibdib ni Gray. “Oo. Binalikan ko na si Gray. Kumusta ka na?”

“Ayos naman,” sagot ni Ilana at nilingon si Gray. Nakatitig ito sa kaniya at hindi niya mabasa ang ekspresyon sa mukha nito at ang kislap ng emosyon sa mga mata. “Ikaw?”

“I’m fine. Happy. Oh! I was just asking Gray about the divorce. Dumating ka kaya hindi siya nakasagot.”

Tumikhim si Ilana at itinutok nalang ang buong atensyon sa babae. “Napirmahan ko na. Wala kang dapat ipag-alala, Michelle.”

Kumislap ang kaligayahan sa mga mata ng babae saka sumulyap kay Gray. “Really? Thank you, Ilana. Though I’m not really bothered because I know you’ll not break your promise.”

Alam ni Ilana na iba ang tinutukoy ni Michelle pero hindi na niya binigyang pansin iyon. Lumunok siya at pilit na kinalma ang sarili. Ngumiti siya at saglit na sinulyapan si Gray na tahimik lamang na nagmamasid sa kaniya. “Uuwi na ako. Akala ko lang kasi napano ka na kaya…”

“Why don't you join us?” Si Michelle na nakangiti pa rin. “We’re going on a late night dinner. Have you eaten?”

Umiling si Ilana. “Ayos lang ako. Nakakain na ako.”

Bahagyang ngumuso si Michelle. “That's a waste. But it's okay. We can still spend time. By the way, I want you to be our wedding planner. I trust your talent, that's why. So…you don't mind, right?”