Kami, Leonariz, hindi mo kami maloloko! hahahaha alam namin strategy mo lang 'yan! Nalaman mo lang makakasmaa ulit ni Ara si Kade, eh nagpabebe ka naman! hahahaha thank you so much po for reading!
I have no choice but to stay with Leonariz. Ako naman ang may kasalanan kung bakit siya nasugatan. Isa pa, natanggal rin talaga ang bandaid sa ulo niya kaya kailangan ko rin 'yon na ayusin. He's my responsibility now] pero bukod don ay nag-aalala talaga ako at kinakabahan pa rin ako kahit na okay naman at walang nakitang hindi maganda sa mga test sa kaniya.Sa ngayon ay iniisip ko lang kung hinahanap na ba ako nila Sir Florence. Hindi ko rin kasi nadala ang cellphone ko. Wala talaga akong kahit anong gamit ngayon dahil nga sasaglit lang sana ako sa comfort room para mag-alis ng galit ko sa ginawa ni Kade. And then... unexpected things happened.Kung bakit ba kasi sinundan pa ako nitong si Leonariz. Hindi naman ako nagtataksil sa kapatid niya, naipaliwanag ko na rin naman 'yon.Napatingin ako sa kaniya habang naglalakad. His hands were in his pockets. Nakatupi na rin ang white long sleeve polo niya hanggang siko at medyo loose na ang pagkakatuck non sa kaniyang pants. His hair was messy
Naupo na lang rin ako sa couch habang hinihintay siya. And honestly, while I was waiting for him to come back, naalala ko naman si Lander. Pagkabalik ko, hindi ko alam kung paano ko pa ito ulit haharapin. There's a part of me that understand what he did, pero may parte rin na sobra kong ikinagulat na magagawa nito pala ang ganoon sa akin.Ilang ulit mo na 'yan naiisip, Ara. My hand rose, and I pressed my fingers to my bruised lip. I closed my eyes, and the scene from last night played vividly in my mind—how Lander had forced himself on me."L-Lander--""N-Nasasaktan ako, Lander--""Answer me! Sino?!"My chest tightened, and my throat felt thick, as if I were being choked.That kiss was harsh... it was punishing me. Lander's grip felt like steel, wrapping around me and causing so much pain..."But it's your fault..." I whispered to myself.Kung sana nakausap ko lang ng maaga si Reiz, kung sana tinanggap ko na lang rin kung ano ang nararamdaman ko at sinunod ang gusto ng puso ko, ay bak
I looked at my wristwatch. Nasa tatlong oras na ata akong namamalagi dito sa villa ni Leonariz. Pagkatapos ko na magluto ng pancit canton niya ay inalalayan ko naman siyang umakyat sa silid niya at dahil bigla daw siyang nahilo, napakataas pa naman ng kwarto niya, sa third floor pa. And when I was about to leave when I saw that he's okay, nakapikit na noon ang mga mata niya, eh.Nagulat ako nang magsalita at sabihin naman na magluto daw ako ng hapunan niya. Sagot ko ay magpadeliver na lang siya kaso naalala ko nga pala na hindi siya basta-basta kumakain ng mga pagkain na hindi luto ng kilala niya. Pero hindi na ako nagreklamo at sinunod na lang ang gusto niya. Kaso syempre nainis ako dahil pakiramdam ko inaalipin naman na niya ata ako.Nang makatapos naman ako sa pagluluto ng ay umakyat ako ulit, nadatnan ko naman siya na nagbabasa ng libro. Nagtaka pa ako non kasi nahihilo daw pero nagbabasa naman? Nang magpaalam ulit ako na aalis na ay huwag daw muna hangga't hindi dumadating ang sek
I can’t even swallow my food properly with the heavy silence hanging between me and Leonariz. Ang tunog lang ng kubyertos ang maririnig habang patuloy kami sa pagkain. Ilang minuto na ba ang nakalipas? Hindi pa ganoon katagal—lima, siguro? After I set up everything earlier in this table, habang nasa gilid siya kanina at pinanonood ako ay pagkakita niya naman na nakahanda na ang pagkain ay naupo na rin siya.Hindi na siya nagsalita simula noon, pero kalmado naman ang itsura niya. He's just eating his food quietly, nakailang kuha na nga rin siya ng kanin at ang ulam na niluto ko ay malapit na rin maubos. Siguro ay gusto lang rin talaga niya na may kasabay.Kung ganoon, ay sana inimbita na lang niya 'yong secretary niya at nagsabay sila.Napatingin naman ako sa pinggan ko. I was actually trying to finish my food. Kakaunti lang ang kinuha ko na kanin at ulam, pero hindi ko pa maubos-ubos. Sinusubukan ko rin kasi na huwag magmukhang nagmamadali dahil siguradong mapapansin na naman niya 'yon
I wanted it… I also wanted it to happen. And Leonariz was right because that kiss didn’t feels wrong… even for me. Sa isip ko ay mali, pero nang tumugon na ako sa halik niya ay lahat na naglaho. I forgot e-everything. Even what I did to Lander. I was just focus in his tight embrace, his lips devouring me. And even me l-lost control and just wanted to kiss him back. At para akong sinampal ng ilang beses ngayon sa katangahan ko habang pabalik sa hotel dahil sa mga nangyari sa pagitan namin ni Leonariz. I couldn’t believe that’s how I crave for him. Pati pala ako, n-nasasabik rin sa kaniya. “Sht ka, Arazella,” I cursed myself and pressed my fingers on my lips. Ramdam ko pa rin ang pamamanhid ng mga labi ko. This always happened. Whenever Leonariz kiss me, my body has move on its own. Parang hawak niya na ako, napapasunod, tinutugon ko ang halik niya sa paraan na gusto niya. At ang nakakainis lang, palagi kong sinasabi na, kailangan kong umiwas, kailangan ko siyang kalimutan dahil s
When I saw the picture of Lander and that female student, the first thing that came to my mind was that night when Dad invited him to have dinner with us. I remembered that he had asked permission to leave because there was an emergency and he needed to attend to his student. I was a bit surprised because I thought it was a man. But Lander is a reliable person, friendly even with his students, at alam ko na ginawa niya lang rin ang part niya nang gabing 'to para tulungan ang estudyante niya.Wala akong nakikitang mali dito, and I know that Lander would never put himself in a situation like this. Public place ito, eh, imposible rin na hindi niya malalaman na may mga matang nakatingin sa kanila kapag pinuntahan niya sa bar ang babaeng estudyante niya.Binalingan ko sina Keila at ngumiti ako sa kanila ng tipid. Maybe they're expecting a negative reaction from me."Kung dati pa kuha ang larawan ay alam ko ang tungkol dyan," sagot ko na ikinataas ng mga kilay niya."Nabanggit sa akin ni Lan
Hindi ko agad sinagot ang tawag pero naisip ko na kung iiwasan ko ng iiwasan si Lander lalo na ngayon ay mas maiisip niya na naniwala ako sa nakita kong larawan kahit pa umiiwas na ako sa kaniya dahil sa pagkakamali na ginawa ko.He's now receiving the negative opinions from others when in fact, sa relasyon namin, ako ang unang tumalikod dahil nagkagusto ako sa iba. Ako ang unang nagkasala."Hello..." pagkasagot ko at pagkatapat ng cellphone sa tainga ko ay humugot ako ng malalim na paghinga."Ara, do you... believe me?"Iyon agad ang unang tanong niya sa akin na sigurado akong tungkol sa larawan niya at ng estudyante niya na kumakalat. Pero, wala naman doon ang totoong problema naming dalawa, eh."Alam mo na malaki ang tiwala ko sa 'yo, Lander. Alam ko rin na hindi mo magagawa kung ano man ang hindi magandang iniisip ng iba dahil lang sa picture na 'yon. Hindi kita ganoon na... nakilala."Kaya nga sobra akong nakonsensiya sa ginawa ko sa kaniya. I know he's a kind person, yet, I still
“Ara, okay ka lang ba?”I was deep in thought about what happened last night when Ariana called me. She’s my classmate."Oo. Okay lang ako," sagot ko naman sa kaniya.Narito na kami sa hall at nakikinig sa speaker. Second day sa job fairs and seminar. On the second thought, I wasn't listening. Hours had passed, and my mind felt like it was floating and I was unable to focus. I couldn’t understand anything. My thoughts were still tangled because of my encounter with Leonariz last night. hindi ko inaasahan na makikita ko pa siya pagkatapos ng nangyari sa villa niya. And every time I remember him saying he wouldn’t bother me anymore, a sharp pain hits my chest.Nag-sorry rin siya, hindi lang isa. Humingi siya ng tawad sa lahat ng ginawa niya para sa akin.In that moment, I wanted so badly to explain to him that he misunderstood me. It wasn’t because I loved Lander so much that I defended him like that against my brother. I just didn’t want things to escalate because I knew Lander was inn