Hahahahhaha eh syempre ikaw ang pinagkaabalahan, Arazella! Sinundan ka kaya ng manok na pula namin! hahahahhahaaThank you so much po for reading!
"Si Kade. Transferee sabi ni Sir Florence, tapos new choir member," sagot ko rin agad sa kaniya.Akala ko ay hindi na niya ako tatanungin tungkol dito. But, wait? Baka iba ang iniisip niya, ha? L-Lalo pa at alam niya na may relasyon pa kaming dalawa ni Lander. "Kanina ko lang rin nakita 'yong si Kade. At hindi rin siya pamilyar kasi nga transferee.""Is he pestering you? Why is he always with you, then? At bakit sinusundan ka niya palagi ng tingin?" my eyebrows furrowed at his questions. Sunod-sunod agad ang mga tanong niya at halos hindi pa nga ako tapos sa pagsasalita."Wait, teka," itinaas ko pa ang isang kamay ko sa kaniya at ibinaba rin 'yon.Aba, ang dami niya naman atang tanong kay Kade? Pero akala ko magkakilala sila sa paraan ng pagtingin niya kanina. Dalawang beses ko pa siyang nahuli na tinititigan ito, eh."Hindi niya ako sinusundan, Leonariz. Hindi r in niya ako kinukulit o ano. Mainit lang ang dugo ko at medyo trip mang-inis dahil na-late ako. Pinaghintay ko sila sa rehe
I have no choice but to stay with Leonariz. Ako naman ang may kasalanan kung bakit siya nasugatan. Isa pa, natanggal rin talaga ang bandaid sa ulo niya kaya kailangan ko rin 'yon na ayusin. He's my responsibility now] pero bukod don ay nag-aalala talaga ako at kinakabahan pa rin ako kahit na okay naman at walang nakitang hindi maganda sa mga test sa kaniya.Sa ngayon ay iniisip ko lang kung hinahanap na ba ako nila Sir Florence. Hindi ko rin kasi nadala ang cellphone ko. Wala talaga akong kahit anong gamit ngayon dahil nga sasaglit lang sana ako sa comfort room para mag-alis ng galit ko sa ginawa ni Kade. And then... unexpected things happened.Kung bakit ba kasi sinundan pa ako nitong si Leonariz. Hindi naman ako nagtataksil sa kapatid niya, naipaliwanag ko na rin naman 'yon.Napatingin ako sa kaniya habang naglalakad. His hands were in his pockets. Nakatupi na rin ang white long sleeve polo niya hanggang siko at medyo loose na ang pagkakatuck non sa kaniyang pants. His hair was messy
Naupo na lang rin ako sa couch habang hinihintay siya. And honestly, while I was waiting for him to come back, naalala ko naman si Lander. Pagkabalik ko, hindi ko alam kung paano ko pa ito ulit haharapin. There's a part of me that understand what he did, pero may parte rin na sobra kong ikinagulat na magagawa nito pala ang ganoon sa akin.Ilang ulit mo na 'yan naiisip, Ara. My hand rose, and I pressed my fingers to my bruised lip. I closed my eyes, and the scene from last night played vividly in my mindâhow Lander had forced himself on me."L-Lander--""N-Nasasaktan ako, Lander--""Answer me! Sino?!"My chest tightened, and my throat felt thick, as if I were being choked.That kiss was harsh... it was punishing me. Lander's grip felt like steel, wrapping around me and causing so much pain..."But it's your fault..." I whispered to myself.Kung sana nakausap ko lang ng maaga si Reiz, kung sana tinanggap ko na lang rin kung ano ang nararamdaman ko at sinunod ang gusto ng puso ko, ay bak
I looked at my wristwatch. Nasa tatlong oras na ata akong namamalagi dito sa villa ni Leonariz. Pagkatapos ko na magluto ng pancit canton niya ay inalalayan ko naman siyang umakyat sa silid niya at dahil bigla daw siyang nahilo, napakataas pa naman ng kwarto niya, sa third floor pa. And when I was about to leave when I saw that he's okay, nakapikit na noon ang mga mata niya, eh.Nagulat ako nang magsalita at sabihin naman na magluto daw ako ng hapunan niya. Sagot ko ay magpadeliver na lang siya kaso naalala ko nga pala na hindi siya basta-basta kumakain ng mga pagkain na hindi luto ng kilala niya. Pero hindi na ako nagreklamo at sinunod na lang ang gusto niya. Kaso syempre nainis ako dahil pakiramdam ko inaalipin naman na niya ata ako.Nang makatapos naman ako sa pagluluto ng ay umakyat ako ulit, nadatnan ko naman siya na nagbabasa ng libro. Nagtaka pa ako non kasi nahihilo daw pero nagbabasa naman? Nang magpaalam ulit ako na aalis na ay huwag daw muna hangga't hindi dumadating ang sek
I canât even swallow my food properly with the heavy silence hanging between me and Leonariz. Ang tunog lang ng kubyertos ang maririnig habang patuloy kami sa pagkain. Ilang minuto na ba ang nakalipas? Hindi pa ganoon katagalâlima, siguro? After I set up everything earlier in this table, habang nasa gilid siya kanina at pinanonood ako ay pagkakita niya naman na nakahanda na ang pagkain ay naupo na rin siya.Hindi na siya nagsalita simula noon, pero kalmado naman ang itsura niya. He's just eating his food quietly, nakailang kuha na nga rin siya ng kanin at ang ulam na niluto ko ay malapit na rin maubos. Siguro ay gusto lang rin talaga niya na may kasabay.Kung ganoon, ay sana inimbita na lang niya 'yong secretary niya at nagsabay sila.Napatingin naman ako sa pinggan ko. I was actually trying to finish my food. Kakaunti lang ang kinuha ko na kanin at ulam, pero hindi ko pa maubos-ubos. Sinusubukan ko rin kasi na huwag magmukhang nagmamadali dahil siguradong mapapansin na naman niya 'yon
I wanted it⊠I also wanted it to happen. And Leonariz was right because that kiss didnât feels wrong⊠even for me. Sa isip ko ay mali, pero nang tumugon na ako sa halik niya ay lahat na naglaho. I forgot e-everything. Even what I did to Lander. I was just focus in his tight embrace, his lips devouring me. And even me l-lost control and just wanted to kiss him back. At para akong sinampal ng ilang beses ngayon sa katangahan ko habang pabalik sa hotel dahil sa mga nangyari sa pagitan namin ni Leonariz. I couldnât believe thatâs how I crave for him. Pati pala ako, n-nasasabik rin sa kaniya. âSht ka, Arazella,â I cursed myself and pressed my fingers on my lips. Ramdam ko pa rin ang pamamanhid ng mga labi ko. This always happened. Whenever Leonariz kiss me, my body has move on its own. Parang hawak niya na ako, napapasunod, tinutugon ko ang halik niya sa paraan na gusto niya. At ang nakakainis lang, palagi kong sinasabi na, kailangan kong umiwas, kailangan ko siyang kalimutan dahil s
When I saw the picture of Lander and that female student, the first thing that came to my mind was that night when Dad invited him to have dinner with us. I remembered that he had asked permission to leave because there was an emergency and he needed to attend to his student. I was a bit surprised because I thought it was a man. But Lander is a reliable person, friendly even with his students, at alam ko na ginawa niya lang rin ang part niya nang gabing 'to para tulungan ang estudyante niya.Wala akong nakikitang mali dito, and I know that Lander would never put himself in a situation like this. Public place ito, eh, imposible rin na hindi niya malalaman na may mga matang nakatingin sa kanila kapag pinuntahan niya sa bar ang babaeng estudyante niya.Binalingan ko sina Keila at ngumiti ako sa kanila ng tipid. Maybe they're expecting a negative reaction from me."Kung dati pa kuha ang larawan ay alam ko ang tungkol dyan," sagot ko na ikinataas ng mga kilay niya."Nabanggit sa akin ni Lan
Hindi ko agad sinagot ang tawag pero naisip ko na kung iiwasan ko ng iiwasan si Lander lalo na ngayon ay mas maiisip niya na naniwala ako sa nakita kong larawan kahit pa umiiwas na ako sa kaniya dahil sa pagkakamali na ginawa ko.He's now receiving the negative opinions from others when in fact, sa relasyon namin, ako ang unang tumalikod dahil nagkagusto ako sa iba. Ako ang unang nagkasala."Hello..." pagkasagot ko at pagkatapat ng cellphone sa tainga ko ay humugot ako ng malalim na paghinga."Ara, do you... believe me?"Iyon agad ang unang tanong niya sa akin na sigurado akong tungkol sa larawan niya at ng estudyante niya na kumakalat. Pero, wala naman doon ang totoong problema naming dalawa, eh."Alam mo na malaki ang tiwala ko sa 'yo, Lander. Alam ko rin na hindi mo magagawa kung ano man ang hindi magandang iniisip ng iba dahil lang sa picture na 'yon. Hindi kita ganoon na... nakilala."Kaya nga sobra akong nakonsensiya sa ginawa ko sa kaniya. I know he's a kind person, yet, I still
Hello po. Aabsent po muna ako ng 2 days sa three stories na daily update po, ha? (Luther and Thes, Leonariz and Arazella, Elijah at Pristine) Naaapektuhan na rin po ako ng mga nababasa ko na comments at Ako rin naman po napifeel ko talaga na parang âdi ko naibibigay best ko po sa bawat update ng tatlong story everyday. Laging andon yung doubt and lagi ko ineedit kahit after update nirerevise ko. (Hi po sa mga nakukulit ko sa pm pra hingin feedback nila sa tuwing may update ako haha.) Lalo na po nasa part na ako na medyo malapit na sa mga ending mas need ko maayos ang pgsusulat ko and lately kasi siguro sa dami rin ng ginagawa ko, sa pagod at puyat eh naaapektuhan yung flow ng mga story na sinusulat ko araw-araw. Naiinis na rin ako kasi feeling ko namamadali ko yung story tas yung iba naman napapatagal ko pa. Kaya pasensya na po, ha? Pasensya na rin po sa mga nadidisappoint sa flow ng story at sa mga hindi na natutuwa. Pero tulad po ng dati, babawiin ko ulit yung mga araw na na-abs
Napailing na lang ako at ibinaba ko na rin pagkatapos non. Alam ko kasing hindi rin siya magpapatalo. And after I ended that call, I heard Reizzan's voice."Nakikipagkita ulit?" tanong niya. "Hmm..." I nodded. "Kaso, kailangan ko munang ayusin ang mga dapat kong ayusin. Kausapin ang mga dapat kausapin."I was talking about dad and Lander. "Yeah..."Ngayon pa lang sobra na ang kaba sa dibdib ko. May takot rin sa akin. Kaso kung talagang gusto ko na magtuloy-tuloy ang sa amin ni Leonariz, kailangan kong sabihin ang totoo sa kanila."Pero curious lang ako, Ara, hindi ba kilala na magkapatid si Lander at Leonariz sa university ninyo? Hindi ba at sponsor rin si Leo doon? Tapos ilang beses pa na nagpupunta.""I really don't know, Reiz. Pero parang hindi nga..." Pati tuloy ako ay napaisip. Kaso ang alam ko talaga ay hindi. The surname Jimenez was very common, at hindi rin ganoon na magkamukha si Leonariz at si Lander tapos magkaiba pa ang linya ng business. Hindi rin nabanggit sa akin non
Muntik na akong matawa. Wala naman kasi sa personalidad ni Leonariz ang mag-pick up lines, eh. Tapos yung pagkakasabi niya pa talaga seryosong-seryoso. Napailing na lang ako at bumangon na sa kama. Nasa tainga ko pa ang cellphone ko nang lumabas rin ako ng silid ko. "Mukhang kailangan mo na lalo na matulog," sagot ko naman sa kaniya. Narinig ko rin kasi ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya. Feeling ko parang napilitan rin siyang sabihin 'yon? Who taught him this? "Mukhang hindi ka naman natuwa. I was expecting that you would be happy since you are the reason why I couldn't fall asleep."Paano naman kasi ay halatang bumabanat siya! Saka, hello? Gasgas na kaya 'yon! Kahit nang pababa ako ng hagdan ay hindi maalis ang ngiti sa mga labi ko. Napapatingin rin ako sa paligid dahil baka may makakita sa akin. Ang kuya o si Reiz, pero masyado pa rin maaga, ang kuya ay paniguradong mamaya pa ang gising at kung si Reizzan naman baka nasa kitchen."Hindi ko ikatutuwa kung nagpupuyat ka
Leonariz: Good morning, Arazella Fhatima.Napangiti ako nang mabasa ko ang bagong pasok na mensahe na 'yon.Hindi naman natuloy na sa amin matulog si Leonariz kagabi, at kung ako rin naman ang tatanungin niya ay hindi rin ako papayagâoo, hindi talaga! Naalala ko ang mga nangyari. Inasar pa nga ako ni Leonariz na sa kwarto na daw niya ako tutuloy pero alam kong hindi 'yon totoo. He even said that he's drunk but he wasn't! Saka halatang hindi siya lasing, eh, diretso pa yung pagsasalita niya at feeling ko ang kuya lang ang uminom ng uminom sa kanilang dalawa kagabi. Bagsak ang Kuya Ariston at habang inaalalayan ito ni Reiz kagabi paakyat ay minumura niya pa si Leonariz na ikinangi ko. But the latter was just smiiling while shaking his head. Sa isip ko non, mukhang naging maayos naman ang pag-uusap nila. Napatanong pa nga ako pero sinagot lang sa akin ni Leonariz ay kung ano man daw ang napag-usapan nila ng kuya, sa kanila na daw 'yon.Then after that, he left. Inihatid ko naman siya sa
Hiyang-hiya talaga ako. Nung tinanong kasi ako ni Leonairz kung pwede niya akong halikan ay syempre sinabi ko na hindi kailangan niyang mag-behave muna dahil nandito siya sa amin. And because he was also near me, and I was holding his hand kasi nga ginagamot ko ang sugat sa kamay niya ay inaasar niya ako non. Nakakuha na nga siya non ng mabilis na halik!"Your face! Sobrang pula!" natatawang sambit naman sa akin ni Reiz habang napapailing siya. Tutop rin niya ang bibig at ako ay mas napanguso."Reiz naman, eh."Umiling siya sa akin at saka niya itinaas ang kamay niya. "But I do undertstand you, Ara. Siguro nga na-miss mo lang talaga si Leo? Kaso huwag mo lang kalimutan na dapat may liwanagan kayo sa mga nangyari, ha? Kahit hindi siya magtanong, you should tell him what really happeneed between you and Lander."Tumango ako sa kaniya. Wala rin naman akong balak na ilihim 'yon o patagalin dahil gusto ko na bago rin siya magsimula na manligaw ay alam niya ang mga nangyari pagkatapos niyang
"Sure ka ba na okay lang iwan natin yung dalawa na magkasama sa baba?"Kapapasok lang namin ni Reizzan sa kwarto ko, dala naming dalawa ang pagkain na niluto nila ng kuya. Sabi ko, pwede naman na kumain rin kami ng sama-sama, pero sinamaan ako ng tingin ng Kuya Ariston at sinabi na umakyat na nga ako. Mukhang nainis siya kasi parang ayaw kong iwan sa kaniya si Leonariz.And when I looked at the latter, he was calm, and he only nodded at me. Parang sinasabi rin naman ng tingin niya sa akin na ayos lang siya. Kaso ako ay kinakabahan pa rin talaga dahil nga alam ko ang posibleng gawin ng kuya."Don't worry, Ara. Pinagsabihan ko naman si Ariston, alam mo rin naman ang takot non sa akin pag sinuway ako. Saka, ramdam ko naman na mag-uusap lang talaga sila ni Leo."Sana nga ay ganoon na lang, pero kung may gagawin ang kuya, tiwala rin naman ako kay Reizzan, kasi nakikinig talaga sa kaniya ang kapatid ko at isang salita at tingin lang nitong si Reiz ay napapatigil na ang kuya.Pagkababa ko ng
Pagkatapos ng nangyari ay hindi na rin kami nagtagal pa pero bago kami makaalis sa Batangas ay may dumating na rin na mga pulis. Kinabahan nga ako noon kaagad dahil sa isipan ko ay baka hulihin nila si Leonariz dahil talagang bugbog sarado yung Kiano at nawalan ng malay, pero kanina rin mismo ay nalaman ko na si Joey--ang secretary niya ang tumawag. Ikinagulat ko nga 'yon at si Reizzan ay hindi naman napigilan na matawa kasi nga, talagang ito pa ang tumawag ng pulis gayong ang amo niya ang halos makapatay!Kahit ngayon, naroon pa rin si Joey at inaasikaso ang nangyari. Sabi ko nga kay Kuya, hindi ba kako kami kakailanganin doon? Kasi siya naman ang nakaharap kay Kiano, at pwede naman siyang tumestigo na ito ang nagsimula at gumanti lang si Leonariz para sa akin.But then, Kuya Ariston told me that we donât need to stay there to talk to the police. Kahit na daw si Kiano ang halos mamatay, alam niyang ito pa rin ang makukulong. He even looked at Leonariz, who was at my side that time, na
"Fck you! Mali ka ng binatos, Lozada! Tangina mo!"Leonariz was in rage, refusing to let go of the man as he kept punching him. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya habang nakakubabaw sa kalaban ng kuya at kahit na hindi na ito makaganti ay talagang patuloy pa rin niya itong sinusuntok. "M-Mr Jimenez!""Boss! Boss, wala nang malay!""Sht. Tumawag kayo ng ambulansya!""Huwag na, tama lang 'yan kay Kiano."apakagat ako sa pang-ibabang labi ko at napatingin sa paligid. Some of the people nearby were calling for help, and some were worried, but no one really had the guts to get near. Even the security guards hesitated to stop Leonariz. Hindi naman ako makalapit; no matter how hard I tried to move closer to make him stop, my fear kept me rooted in my place.Ngayon ko lang siya nakita na ganito kagalit. A-And if the reason was because of what he heard earlier, kung ano ang sinabi ng Kiano na 'to sa akin ay hindi ko ma-imagine na paano pala kung nahawakan pa ako nito?"A-Ara..."And all
I tried to ignore Leonarizâs teasing. Nasa likod ko lang siya at sobrang lapit talaga, kaya ramdam na ramdam ko siya. And even though I was distracted by him, sinubukan ko na mag-focus na lang sa harap dahil dumating na rin naman ngayon-ngayon lang ang kalaban ng kuya. Mas nag-ingay rin ang mga nanonood lalo nang lumabas na 'yung lalaki sa sasakyan nito. Sikat rin. Iyon ang pumasok sa isipan ko kasi ang lakas ng hiyawan, eh. Naririnig ko rin ang pangalan na binabanggit ng mga tao. Kiano? Kumaway ito sa mga nanonood, partikulay sa isang banda kung nasaan ang karamihan sa mga sumusuporta dito. At nang lumapit naman ang lalake sa kotse ng kuya at kinatok ang bintana non ay napatingin ako kay Reiz. "Hindi pa ba magsisimula ang laban? Bakit lumapit pa siya sa Kuya Ariston?" tanong ko. Nang makita ko naman ang ekspresyon sa mukha ni Reizzan, na halatang iritado ay mas nagtaka ako. "Baka magyayabang muna? Kilala rin kasi iyang si Kiano na pinoprovoke muna ang kalaban, eh. Alam mo