Kabanata 2

[Harrison's POV]

MAAGA kaming pina-uwi ng teacher— at as usual, magkasabay kami ni Nicholas. 

"Yuck, lalaki sa lalaki?!" 

Papadaan palang kami sa gate nang marinig iyon. Napatingin 'agad ako sa kung saang boses nanggaling 'yon at laking pasasalamat ko na hindi kami ang tinutukoy ng babae na nakapang-bahay ang suot. Katabi niya ang isang lalaking naka-clip ang pang-lalaking buhok at sa palagay ko'y may pinapanuod sa hawak nitong cellphone.

"Ang baboy naman niyan, bakla!Nagpupuwetan!" sabi ng babae at tumingin naman sa kaniya ang katabi niya.

 

"How dare you to insult my babies? Don't you know that BL (boyslove) series was trending?" maarteng sabi nito na ikina-ikot na mata noong babae.

"Sabagay, agawin mo pa mga asawa ko. Huwag ka'ng manuod." 

"Ang pogi, pero nalalaswaan ako kapag lalaki sa lalaki," sabi pa ng babae habang nakalukot ang mukha, halatang nandidiri.

Huminga ako ng malalim at ngayon ko lang napagtanto na napahinto pala ako doon, nakatitig sa akin si Nicholas na nagtataka.

"Okay ka lang?" tanong niya. 

"Wala-wala," sabi ko at hinaya ko na siyang umuwi. 

Di kalayuan ay nakarating 'agad kami sa dorm, sa kasalukuyan naming tinutuluyan. Pagpasok na pagpasok sa loob ng room namin ay lumapit sa akin si Nicholas. 

At gaya ng nakasanayan ko ay hinubad ko ang uniform niya't tumambad sa akin ang matitigas na puro guhit sa tiyan niya, mga maskulado niyang braso, palagi kasi siyang nasa gym dahil isa siyang Model ng mga magazine, minsa'y talent sa mga pelikula.

Kumuha ako ng damit at sinuot ko sa kaniya.

Nagpalit narin siya ng short. 

Ako? Ako mismo ang nagpalit sa sarili ko. Mas'yado lang kasing pa-baby 'tong partner ko.

Dito ako palagi nag-i-stay sa dorm kasama si Nicholas, we are roommate. Hindi ako umuuwi doon sa bahay nila Daddy at pumupunta lang ako doon kapag gusto ko lang o may kailangan ako. I'm not user, and yeah, it was his role to provide my needs, right? Kahit naman kasi may sarili na siyang pamilya.

Nadatnan ko si Nicholas sa kama pagkatapos kong magbihis. Hindi naman kalakihan ang dorm namin. May banyo, kusina, lamesita, at kama, parang studio type lang. Lumapit 'agad ako kay Nicholas at niyakap siya ng napakahigpit. 

Ito ang hina-hanap-hanap ko. Ang yakap niyang gusto ko palaging ginagawa. Gumagaan ang pakiramdam ko sa mga kamay niya. Sa sobrang higpit ng yakap ko sa kaniya'y napa-higa siya habang ako ay nakapatong sa kaniya, nakayakap parin. 

Hindi ko nagagawa sa labas iyon kaya't kapag umu-uwi ay sinusulit ko na. 

"'Miss ko na 'yon," sabi niya sabay halik sa noo ko. 

"Mas 'miss kita." 

Hinalikan niya ako sa labi at ang halik na iyon ay naging marubdob, napapikit ako at napahawak sa pisngi niya. 'Tinigil lang niya ang halik nang naghahabol na kami ng hininga.

"I love you, babe," sabi ko at hinalikan niya ulit ang noo ko. 

"I love you too," sabi niya na parang kumikislap ang mga mata.

Maya-maya'y tumayo na ako sa pagkakayakap sa kaniya. Binuksan ko ang T.V. at nanuod kami doon habang nakahiga sa kama. Ako, nakahiga sa braso niya. Siya, habang nakahiga ay nakayakap sa akin habang hinahayaan akong i-unan ang braso niya. 

Nang mag-ga-gabi na ay hinaya ko na si Nicholas magluto, at sinabi kong ako ang magluluto ng ulam.

"Ikaw magsasaing! Ako ang magluluto ng ulam!" naiinis ako dahil feeling boss siya palagi.

"Bakit ka nakatingin ng masama?"

"Sino ba'ng naghaya magluto? 'Di ba ako?"

umupo ako sa upuan sa harap ng lamesita. "Sige, ikaw nalang magluto. Bahala ka diyan,” iritado kong sabi. 

"E de good," sabi niya't hindi ko na pinansin habang kinukuha ang kung ano sa kusina. Palagi kasi kaming nag-a-away para sa pagluluto ng ulam. 

Nanunuod lang ako ng T.V habang si Nicholas ay nagluluto. Nalibang ako habang nanunuod nang maamoy ko ang amoy sunog! 

"Nicho, ano ba 'to?!" reaksyon ko pagkatakbo ko at nakita ang kanin na sunog, pati na rin ang adobong manok. Hindi naman kasi siya sanay magluto!

"What the—sorry..." naghahabol hininga siya, "dudumi lang sana ako eh," habol-hiningang sabi ni Nicholas pagkalabas ng banyo.

"Dapat hininaan mo 'tong apoy," iritado kong sabi sabay patay sa gasol. "Dapat kasi sinabi mo sa'kin-para bantayan ko."

"Hindi mo kasi ako pinapansin." 

"Dunong mo kasi." Sabi ko ako na magluluto eh.

Lumapit 'agad siya sa akin at yumakap. Naglalambing. "Sorry na..." 

"Bahala ka diyan, hindi mo na ako sinusunod." 

"P-Pero... gusto ko lang naman kasi i-try," para siyang batang nagpapalambing. "Na-a-awa ako sa'yo kasi ikaw palagi gumagawa.

Nakonsens'ya naman ako sa kaniya nang sabihin niya 'yon. Lumambot ang puso ko bigla. Ilang beses man siyang humihingi ng tawad ay hindi ko siya pinansin upang mag-ayos na ng kakainan. 

Pero nang tatalikodan niya ako ay na-awa ako kaya't 'agad ko siyang niyakap. 

"I love you..." sabi ko habang nakayakap sa likod niya. 

"Gusto lang naman kitang tulungan eh," paliwanag niya habang nakanguso. "Sorry... kung lampa ako..." 

"'Oy, huwag mo'ng isipin 'yan!" Nahampas ko bigla siya. Na-a-awa talaga 'ko sa kaniya kapag nagmumukha siyang baby sa paningin ko. "Hindi ka lampa... ayaw ko lang talaga na pinag-gagawan na kita ng gano'n." Gusto ko lang naman talaga magpasuyo kaya ako umi-indang galit sa kaniya. 

"Hindi ka galit sa'kin?" tanong niya habang nakayakap parin ako sa kaniya at tumingin siya sa'kin sa likod, nagtitinginan kami sa mata habang nakayakap parin ako sa likod niya.

"Hindi, magagalit ako minsan... pero hindi naman 'yon matatalo ng pagmamahal ko sa'yo." 

Hinalikan niya ako sa noo at ako naman ay hinaya na siyang kumain. Pagkatapos kumain ay ako ang nagligpit ng lahat. Dapat pala hindi ko muna siya pinatawad para siya maghugas ng pinggan.

Pumunta 'agad akong kama pagkatapos ng lahat ng asikasuhin para matulog.

"Good night, I love you." sabi niya sabay halik sa noo ko at pumikit siya. He was used to it. Ako? Iba ang mood ko... iniisip ko si Nicholas

"Gising nalang tayo ... kapag tanggap na tayo ng mundo," bulong ko sa sarili.

Dahil gusto ko nang tanggapin kami kung anong meron kami.

Sure, samu't-sari ang husgado. 

Gusto kong i-explore ang mundo kasama siya. 

Pero... matatanggap ba kami ng mundo? Paano na lang kung malaman ng kinakatakutan ko? 

*****

"DON'T fucking talk to me, bitch. I'm busy," iritadong sabi ni Davidson habang siya'y nag-se-cellphone sa upuan dito sa sofa.

"Ahm, s-sorry," tanging sabi ko sa kaniya. Kanina ko pa kasi tinatanong sa kaniya kung nasaan si Kuya Marcus pero wala manlang akong makuhang sagot. Tinanong ko rin ang maids at ibang katulong sa bahay, hindi naman din nila alam. 

Wala naman akong kailangan kay Kuya Marcus—at gusto ko lang talagang makasirado para safe kami mamaya.

"Harry, hindi ko na nakikita si Nicholas-'yong kaibigan mo," biglang sabi ni Daddy Rex habang may binabasa sa d'yaryo. May konting kaba na dumapo sa akin, dahil sa ilang months na magkakilala kami ni Nicholas, na pinakilala ko kay Dad bilang kaibigan, minsan lang siya tanungin ni Dad sa akin dahil minsan ko lang din naman siyang nakakasama dito sa bahay nila. 

"Ahm," tumikhim ako. I tried to speak calmly."Actually, Dad, pupunta siya dito, may school project kami, susunduin niya ako," pagsisinungaling ko.

Espesyal para sa akin ang araw na ito. Tinext ako ni Nicholas, susunduin niya daw ako, without knowing what reason para sunduin niya ako dito. Hindi ko siya ininform na... yes, we are now 5 Months-at monthsarry namin ngayon, hindi ko alam kung alam niya.

Nanuod nalang ako ng T.V habang hinahantay ko si Nicholas dito sa bahay nina Daddy, naka-upo kami dito sa sofa. Maya-maya'y narinig ko ang tunog ng cellphone ko at kinuha ko nalang ito sa bulsa ko.

'Andito na ako sa gate' —Hart

Text iyon ni Nicholas. Kaagad akong nagreply. 'Pumasok ka' reply ko sa text message niya. 

Maya-maya'y nakita ko si Nicholas na 'asa pinto. Naka-longsleeve, sweatpants, white shoes. Bakit ganiyan suot niya? Baka sabihin-hindi kami gagawa ng school project. Para kasing model. Nagmo-model nga pala siya.

"Oh, Mr. Hart, ganda ng porma today, huh?" bungad ni Dad kay Nicholas habang papalapit na nakangiti. Tumayo ako at nagmano naman si Nicholas kay dad. "So, you guys gonna find chix?" 

"Ahm, tito, we are going to the mall po para bumili ng materials for our projects-dahil limited lang sa mga store. Wala po dito sa lugar natin," natawa ako sa isip habang nagdadahilan siya kay Daddy. "Can we?" 

"Of couse, why not?" biglang sagot ni daddy habang minewestra kami paalis. "Go on, at baka ma-ubusan pa kayo."

Nagpasalamat si Nicholas kay dad at nagpaalam na kaming dalawa. Kinuha ko ang kotse na hindi ginagamit ni Dad kaya ito'y pinahiram sa'kin.

Iniwas ko ang damit kong puti upang hindi madampian ng alikabok. Sayang na, naka-white shirt pa kasi ako at jeans, white din ang shoes ko. 

"Galing mo'ng umarte, Mr. Hart..." bati ko kay Nicholas pagpasok niya sa passenger seat.

"Hanggang kailan ko bang sasabihin sa'yo na I don't want to call me Hart... naiinis na nga ako sa daddy mo for always calling it to me," sabi niya at pina-andar ko na ang kotse.

Hindi ako sumagot. Oo nga pala, hindi pa niya ako binabati ngayon. 

"Saan nga pala tayo bibili ng materials?" akala ko ay biro lang ang palusot namin kanina kay Daddy-pero hindi, dahil sa tono niya ay parang seryoso, "para do'n sa project."

Wala talaga siyang na-aalala? Hindi ako sumagot at nakaramdam ako ng lungkot.

Akala ko pa naman kaya niya ako sinundo ay alam niya-kaya hindi ko pina-alam. 

"Joke," sabi niya bigla at kumindat sa'kin.

"Happy monthsary, My boo." Biglang yakap sa'kin at nilagay niya ang ulo sa balikat ko habang ako'y nagmamaneho.

"Huh?" reaksyon ko. "Kailan mo pa akong tinawag na 'My boo'?" 

"Gasgas na kaya 'yong ibang CS. Ang mahalaga... mahal kita." Sabay halik sa pisngi ko na ikinatayo ng balahibo ko. Ang cheesy talaga ng asawa ko. 

"Happy monthsary din, Hart ko," sabi ko para inisin siya. Nagagalit kasi siya kapag tinatawag na 'Hart' — gaya ng mukha niya ngayon. Pero hindi ko alam kung saan kami ngayon pupunta. Nagmamaneho lang ako sa kawalan kaya nagtanong ako. "Saan nga pala tayo pupunta?" 

"Saan pa?" halik ulit siya sa pisngi ko. "E de sa favorite place natin kung saan tayo unang nagkita, My boo."