Kabanata 5

[Nicholas Hart]

"HARRISON, are you okay now?" tanong nitong kapartner kanina ni Harrison ko sa swimming class, palaging dumidilim ang paningin ko tuwing tumitingin sa kaniya, gusto ko siyang sapakin... Pero nandito rin kasi si Sir Rhayson, Attention seeker, kailangan kong kumalma.

"Okay lang ako," sagot ni Harrison habang nakahiga sa hospital bed dito sa School Clinic. "Kasalanan ko—tinry ko pa kasing lumangoy sa malalim—"

"Ako, ang mey ka-sa-lanan," bulol-bulol pa ito mag-tagalog, "I left next to you, thought you do not know how to swim." Pagtutol ni Gago na totoo naman na siya ang may kasalanan kung bakit nalunod si Harrison ko.

"Kung ako kasi kapartner mo, hindi kita pababayaan mag-isa," tumingin pa ako ng seryoso kay bulol magtagalog, katabi ko ngayon, at ikinairita ko kapag nakikita ko siya, sarap papulahin ng katawan niyang makinis at maputi.

"Sorry, I just wanted to go to Sir Rhayson to ask," paliwanag nito. "Then, he ordered me to buy food for a while. When I returned to the swimming pool, I was surprised to see Harrison lying, nalunod na pala and him, was kissing Harrison." Lumingon pa ito sa akin.

Kasalanan pala nitong dalawa 'yon.

"Hindi 'yon 'Kiss', CPR tawag do'n," sabat ni Harrison ko. Buti nga naisip ko 'yong paraan na 'yon, ayoko pang mawalay sa'kin si Harrison, gusto ko pa siyang mabuhay kasama ako.

"Tama na tama na huwag ng magsisihan," sabi naman ni Sir Attention seeker. "Ang mahalaga, ligtas si Harrison." Tumayo ito sa upuan kung saan kanina pa siya nakayuko, parang ang lalim ng iniisip. "Ano na nararamdaman mo?" tanong nito ng makalapit kay Harrison. Iyan na naman siya, palaging nakalapit sa Harrison ko.

Tumango lang si Harrison, nakangiti.

Kinausap lang ni Sir Attention seeker si Harrison ko at lapit ito na lapit, feeling close?

Highblood yata ako ngayon at sumasama ang mukha ko dahil sa katabi ko ngayon.

"Hoy," tawag ko dito at tumingin naman ito, tumaas ang dalawang kilay. "Ano pangalan mo?" tanong ko kay bulol magtagalog.

"What? I cannot understand tagalog, only a little bit."

Huminga ako ng malalim. Sabi ko, gago ka. "What is your name?" sabi ko pa with english accent.

"I'm Alexis Rock."

"Transferee?" sinusubukan kong maging maayos habang kausap siya, tang'na kasi siya, iniwan 'yung Harrison ko mag-isa—eh alam naman pala niyang hindi sanay lumangoy!

Tumango ito. "Yep, from America."

E de amerikano siya? Galing ko talaga manghula. "Okay." Sabi ko, tumango lang siya at tumayo nang makita ang nurse, nag-fuck you sign ako sa likod niya. Habang ako, nakatayo narin at nakinig sa paliwanag ng nurse.

Sinabi ng nurse na okay na ang kalagayan ni Harrison, buti daw na CPR ko, pwede na daw itong umuwi at hinahantay palang dumating ang kapatid para sunduin si Harrison.

"Omg, Baby Hart, pwede magpapicture?"

At kung mamalasin ka nga naman. Nakita ko na naman ang pulang-pula na labi ng Nurse dito sa School clinic, palagi ko itong nakakausap dahil dati na akong pumupunta dito para makatakas sa klase, idadahilan na masakit tiyan para lang mag-cutting, pero hindi ko parin alam ang pangalan ni Nurse, wala akong balak.

Pasimpleng tumingin ako kay Harrison, tumango lang siya, pumayag nalang din ako.

"Pati si Kuya, sumama ka na." Hinila pa nito si Alexis Rock—si bulol magtagalog.

Sa huli ay kinuhanan nalang kami ng litratro no'ng janitor dito sa Clinic. Nakasimangot lang ako habang si Nurse ay napapagitnaan namin ni Alexis na bulol magtagalog.

Nagpaalam na ito at kay Sir Attention Seeker—Rhayson. Magka-close naman pala itong dalawa kaya walang pakielam si Sir kahit na lumandi pa itong nurse. Dapat magalit siya sa Nurse, teacher siya eh, pagsabihan niya.

Sa ilang minutong paghihintay, bumukas ang pinto at nakita namin ang hinahantay namin. "What happen?" hingal na hingal nitong tanong kay Harrison nang makalapit, halata sa kaniyang kakagaling palang sa pagtakbo. "Are you fine, bro?"

"Kuya, huwag kang OA," sagot ni Harrison ko. "Hindi naman ako naghinhalo, ayos na ako."

"Mamamatay ako kapag naghingalo ka!"

"Okay naman siya," sabat ni Sir Rhayson attention seeker, "sabi ng nurse, ikaw nalang hinahantay para umuwi na at doon magpahinga sa inyo."

"Thanks, God." Huminga pa ito ng malalim.

"Bro, iyan, kalma." Lumapit ako kay Marcus. "Muntik lang siyang malunod ng malala, iniwan muna kasi siya ng kapartner niya, eh alam naman pala kasing hindi sanay lumangoy, iniwan pa."

Tinitigan naman ako ng masama ni Harrison, mukhang alam niya ang tinutukoy ko, sinisisi ko si Alexis bulol magtagalog.

"Yeah, It was my fault," sagot ni Alexis gago.

"No, no, wala kang kasalanan," pagpigil ni Marcus. "Si Harrison ang may kasalanan kasi lumangoy pa siya, hindi naman kasi siya sanay lumangoy. Kaya 'wag mong sisihin sarili mo."

Bakit pinagtanggol mo pa, Marcus, ha? Hindi nalang ako sumabat. Nakakainis.

Inayos na ni Harrison ang sarili niya bago lumabas ng clinic. Okay naman daw siya. Kailangan lang ng pahinga kaya inakay namin hanggang maka pasok ng kotseng tinuro ni Marcus.

"Thank you po, Sir," pasasalamat ni Marcus kay Sir Attention seeker.

Tumango lang si Sir Rhayson Attention Seeker at kumaway. "Stay safe."

Sinarado na ni Marcus ang bintana ng kotse niya.

"Huwag ka munang umuwi sa dorm mo. Doon ka muna umuwi sa amin." Sabi ni Marcus kay Harrison habang minamaniobra ang sasakyan.

Ngayon ko lang napagtanto, puta, kasama pala 'ko sa kanila.

*****

[Harrison Steele]

"KUNG may kailangan kayo, you can call me in my room." Huling bilin ni Kuya Marcus nang makahiga ako sa kama dito sa kwarto ko.

Tumango lang kami ni Nicholas at lumabas na ito ng pinto.

"Okay ka na ba?" nag-aalalang tanong ni Nicholas. "Kanina ko pa napapansin, parang nanlalata ka."

Matimtim na tumango lang ako, pinagpatuloy ko lang siya sa pagyuko, pinapatabi ko nga dito sa kama para matulog, pero sabi niya'y babantayan niya ako.

Akala ko nga kanina mamamatay na 'ko, buti nalang dumating si Nicholas, niligtas ako. Tinry ko lang naman kasing lumangoy sa mas malalim, pero hindi ko kinaya yung lalim nu'n. Kaya iyon, nalunod ako't pinulikat.

Okay naman na ako, ubo lang ng ubo minsan. Pero nakakahinga na naman ako ng maayos hindi 'gaya ng kanina.

Nagpapasalamat ako dito sa Partner ko dahil sa pagligtas sa akin at pagsama sa akin ngayon dito sa bahay nila Kuya Marcus. Bored dito sa bahay na 'to, wala akong ginagawa—at nandito lang ako palagi sa kwarto ko kung saan kami naroroon. Buti nalang sumama si Nicholas para samahan ako dito. Buti nalang at wala rin si Daddy.

"May kasalanan ka sa'kin." Naisip kong sabihin dahil wala akong magawa. Aawayin ko siya.

Nag-angat tingin si Nicholas, gising pa at parang hindi maipinta ang mukha, halata sa mukha niya na nagtatanong naman kung ano ang kasalanan niya. "Ano na naman?" nakalabas lang ang ibabang labi niya, naka-pout.

"Bakit mo sinisisi si Alexis? Masama ang magbintang. Ako ang may kasalanan."

"Eh alam naman niyang hindi ka sanay lumangoy—tapos hahayaan ka mag-isa." Tumingin siya sa bintana, nakasimangot.

"Ako ang may kasalanan, lumangoy ako eh hindi ko naman kaya."

"E de mas kakampihan mo pa 'yong bulol na ' yon magtagalog?" tumingin siya sa'kin, nahahalata ko sa mukha niya palang ay galit siya.

"Hindi naman... Tinatama lang kita."

"Sige, iyon na kampihan mo." Nakita ko na may isang butil ng luha ang tumulo sa pisngi niya. Naawa ako bigla kaya kahit nanlalata, bumangon ako at niyakap siya.

"Sorry na..." sabi ko habang tinutuyo ang luha niya. Tumingin siya sa'kin, magkatitigan lang ang dalawa naming mata. "Bati na tayo."

"Wow, himala, nag-sorry."

Natawa ako bigla nang sabihin niya 'yon. Minsan ko lang kasi 'yon gawin dahil ayokong magpapatalo. "Eh ikaw kasi..."

"Ako na naman?" akmang magtatampo siya nang halikan ko siya sa labi, sinapo niya 'agad at hinalikan ako pabalik. Ang susunod na alam ko, humiga na ako habang siya'y nasa gilid ko, naka-upo sa chair. Nag-eespadahan ng dila, parang uhaw kung makagalaw.

"Anak—" Halos napatalon ako—at mabilis na inalis si Nicholas sa mukha ko. Tumingin ako sa pinto at nakita... Nakita si Yaya Poz na may dalang dalawang gatas sa tray, nakanga-nga at huminga ng malalim, nanatiling kalmadong pumunta sa'min.

Habang ako, huminga ng malalim at inisip na walang nangyari. Nahuli kaya niya kaming naghahalikan? Sana hindi!

"Wala pong naganap na halikan." Dahilan ni Nicholas na ikinakaba ko dahil masyadong halata. "Nilinis ko lang po 'yong ngipin niya."

Huminga ulit ako ng malalim upang kumalma. Paano kapag isumbong niya kami kay Daddy?

Imbis na sumagot, pumunta lang si Yaya Poz sa side table at nilagay ang tray na may dalawang gatas, matapos ay umupo sa mesa. Ngumiti. Napa-hawak sa mukha at parang kinikilig. "Kailan niyo ba ikwekwento sa'kin 'yan?"

I got nervous at the same time. "A-Ano po?"

Umiling ito. "Alam niyo? Mas mahirap ang hindi ninyo sinasabi—o hindi niyo pinapaalam, minsan, magagalit ang tao dahil hindi mo sinasabi sa kaniya ang sikreto." Sabi ni Yaya Poz at sumama pa ang mukha niyang kunyare nagagalit. "Tignan mo mukha ko? Naggaalit ako." Tumawa ito bigla. "Joke lang! Haha!" Nakatulala lang kaming dalawa ni Nicholas habang nakatitig sa kaniya, hindi namin alam ang sasabihin. "Ang gusto ko lang sabihin... Kailan niyo sasabihin sa'kin 'yan? 'Yong sikreto niyo—"

"—Yaya—

"—At huwag kang mag-alala, hindi ko isusumbong sa Daddy mo." Ngumiti siya sa akin at dahil doon, wala akong nagawa kundi umamin nalang sa kaniya. "Iyon naman pala. Bagay kayo sa isa't isa. Pero alam niyo, itago niyo man o hindi. Nahahalata ko kayong dalawa minsan kapag pumupunta ka dito Nicholas. Minsan nga, sa utak ko, iniisip ko, pa'no kung mag jowa kayo? Ang cute." Tumawa pa ito at nagpatuloy sa pagsasalita.

"Sinisikreto niyo pag-iibigan niyo?" Tanong niya at tumango ako. "Sa mundong ito, hindi niyo kabisado ang mga ugali ng mga tao. Sa relasyong ganiyan, boto ako. Pero para sa iba, hindi ko lang alam. Pero alam niyo? Hindi lahat ng tao sa mundo ay tatanggapin ang pagmamahalan niyo. Hindi lahat, sasantuhin kayo. In short, hindi lahat, normal ang tingin sa inyo." Pause. "Pero sa huli, kahit na walang tumanggap sa inyo, pagmamahalan niyo parin ang magwawagi—dahil ang matibay na pagmamahalan ay hindi nadudurog ng sinoman. Walang gagong makakasira... Gaya ng Daddy mo." Bulong niya at akmang lalabas na pinto ng kwarto ko, bumaling ulit siya sa amin. "Magmahalan lang kayo, walang manunumbong." At lumabas na kilig na kilig.

Tumango ako at napahinga ng malalim, napanatag.

"Hindi ko gets ang sinabi niya." Sabi ni Nicholas na nagtatanong ang mukha, hindi ko nalang pinansin at tumingin ako sa kisame.

Buti nalang hindi niya kami isusumbong.