Kabanata 6

[Nicholas Hart]

NAAWA ako sa Harrison ko nang pagmulat palang ay siya ang nakita ko. Iniisip ko parin 'yong nangyare kahapon, ayoko ng makita ang mahal ko na nalulunod. Lumalangoy pa kasi, hindi naman sanay.

Kaya buong hapon hanggang maggabi, nandito lang ako sa tabi niya, binabantayan siya. Nandito lang ako para kapag may kailangan siya, ako ang gagawa. Ayoko siyang patayuin dahil nanlalata siya. Pinatulog ko siya pero mas gusto daw niyang katabi ako, pero sabi ko'y babantayan ko siya.

Hanggang sa maghalikan kami, nagulat nalang ako nang bumukas ang pinto. Nahuli kami ni Lola ponz—yaya doon sa bahay—este, mansyon nila Harrison. Nag-umpisa na namang kabahan ang Harrison ko, naging wirdo na naman siya at hindi ko maintindihan.

Pero, sinabi ko naman sa kaniya na hindi kami isusumbong ni Lola Ponz, mabait ito at ka-close ko naman siya dito sa mansyon. Hindi ko nga alam kung bakit ayaw ipapa-alam ni Harrison sa mundo ang relasyon namin, parang hindi siya proud sa relasyon namin...?

Pero kahit ganoon, iintindihin ko nalang at rerespetuhin ang desisyon ng Harrison ko, ayoko siyang magalit sa kakakulit kong magtanong sa kaniya ng kung ano-ano.

Hinamas-himas ko ang buhok niya habang natutulog, dito na rin ako natulog at pumayag naman si Marcus kaya walang nagawa si Harrison. Umaga na, kagigising ko lang din, nag-almusal na 'ko pero siya'y hindi ko na inabalang gumising. Pinagpahinga ko muna siya para mamaya' y sa pagpasok ay malakas siya.

Nang marinig ko ang boses ni Lola Ponz habang kumakatok sa pinto, pumunta akong pinto para buksan. "Bakit po, Lola?" tanong ko pagkabukas ng pinto.

"Hijo, don't call me Lola..." sabi niya habang umiiling pa. Tumawa ako dahil nakalimutan ko na naman ang bilin niya na 'yon na palagi niyang pina-paalala sa'kin.

"Bakit po, Ate Ponz." Nangiti naman siya nang sabihin ko 'yon. "Ano po'ng kailangan?"

"Verygood." Ngumuso pa siyang naka-peace sign, pero biglang sumama ang mukha niya. "Nalaman ng Daddy ni Harrison na nandito ka, kaya pinapatawag ka kasi nandiyan na naman ang mahadera." Nanggigil pa siya. "Bwisit! Ipapasama ka na naman ni Sir Rex, kay mahaderang palaging nirereto sa'yo..."

Napahinga ako nang malalim ng marinig iyon. Back on pretending, pretending na kaibigan ko lang si Harrison tapos hetong tinutukoy ni Lola Ponz na mahadera, kunyare sweet ako sa kaniya. Kaya wala akong magagawa dahil okay lang daw sabi ni Harrison ko. Childhood friend din niya kasi ito. Siguro, ginagamit ko lang 'to para mapuntahan ko si Harisson ko minsan dito sa mansyon—bahay nila Harrison at Marcus.

"Sige po." Tumango pa ako.

"Bwisit! Huwag ka lang ma-fa-fall at makikinig sa mga sasabihin niyong mahadera na 'yon, ah? Kawawa si Harrison kaya huwag mong sasaktan 'yun." Bulong niya habang nagpapatunog ng kamay. "Paguuntugin ko kayo no'ng dalawa na 'yon."

"Wala po akong balak."

Sa sinabi ko na 'yon ay ngumiti siya at kinilig pa. Nagpaalam siyang aalis na at pinasunod na ako. Pero bago ako lumabas doon sa kwarto, nilapitan ko muna si Harrison at hinimas ang buhok, hinalikan sa pisngi, sabay sabing,

"Wait lang, My Boo, mag-pre-pretend na naman ako."

*****

DUMIRETSO kami sa resto ngayong break, pinayagan naman kami ng guard, sino ba boss? Nicholas oy. Balak ko sanang mag-date kami ngayong dalawa ni Harrison ko, pero hetong si Alexis bulol magtagalog, sumama pa. Pota!

Pagpasok namin ng pinto ay naghanap kaagad kami ng table para sa aminh tatlo. Hindi namin kasama ngayon si Darla at Bridgette—ang friend namin—dito sa resto para kumain dahilan sinabi namin sa kanilang dalawa na mag-de-date ni Harrison, huwag muna silang um- epal. Pero, heto, may epal na siya pa ang pumili ng pwesto.

"Here." Turo nito, "I like the table." Para siyang bata na minsan lang lumabas ng bahay. Makikita mo palang sa mukha niya na ang saya nito.

"Harrison, dito tayo ayoko diyan." Turo ko naman sa isang table. Ayokong nalalamangan nitong si bulol magtagalog. Gusto ko ako lang susundin ni Harrison ko dahil ako ang boyfriend at mahal niya. Pero speaking of mahal at boyfriend, mas pinili niya itong table na tinuro ni bulol magtagalog. Wala akong nagawa kundi umupo nalang din.

Pero, pero, putang 'nang pero, ang upuan na dapat gusto kong uupuan ay hinila ni Alexis bulol at siya ang umupo katabi si Harrison ko. Bwisit, malas.

Wala akong nagawa kundi walang ganang umupo sa upuan habang kaharap nilang dalawa sa iisang table. Lumapit sa amin ang waiter at tinanong ang order.

"What's your order, Harrison?" tanong ni Alexis bulol kay Harrison ko na humahanap sa Menu list. "I can't find anything. I'll just choose the one you like."

Hindi man ako magaling mag-english, pero nakakaintindi ako ng tagalog. Huminga ako ng malalim para matanggal ang inis ko dito sa lalaki na 'to. Kaya kahit hindi masyadong sanay mag-english, nag-english ako para maintindihan niya. "Harrison, let's just choose our favorite menu?"

Parang nagtaka naman ang mukha ni Harrison. Tumitig sa'kin pero naghanap ulit sa Menu List. "Here, Alexis, you like it?" Turo niya sa tinutukoy at tinignan naman ni Alexis.

"Yes, I want it!" sagot ni Alexis bulol. Sinabi ni Harrison sa waiter ang order nila—hindi niya inorder ang sinabi kong paborito namin. Ako naman ang tinanong ni Harrison kung ano ang gusto ko.

"Ayokong kumain." Sabay tayo at lumabas ng restaurant. Nakakainis.

*****

[Harrison Steele]

HANGGANG ngayon ay hindi parin ako pinapansin ni Nicholas. Nagtatampo na naman ang gago at nagseselos. Pero, bwisit siya, nag-walk-out pa siya na gano'n na parang sa pelikula. Kumain na kaya siya?

Dahil hindi ako pinapansin, syempre hindi ko rin siya papansinin. Dapat siya ang pumansin at maghingi ng sorry dahil umalis siya ng ganoon na hindi mo alam ang dahilan kung bakit galit at biglang aalis.

Kaya naman hanggang continuation ng next subject, hindi pa rin niya ako pinansin. Hanggang ngayon, kakalabas pa lang ng teacher at English subject na ay nakatingin lang siya sa kawalan habang lukot ang mukha.

Pasimple komg hinahawakan ang kamay niya para walang makakita, pero, nilalayo niya at hindi parin ako pinapansin. Minsan lang ako manuyo, sinusuyo ko na siya pero ayaw niyang magpatawad. Hindi ko naman kasi alam kung bakit siya galit? Inisip ko ang mga nangyare memorya ss resto kanina. Nagseselos siguro?

Feeling ko, sa tingin ko ay nagseselos nga siya dahil sa... Ewan ko. Siguro sa pagiging malapit namin ni Alexis, kesa sa kaniya? Hindi ko lang naman siya napapansin eh, focus ako kanina kay Alexis dahil nalaman ko na first time lang daw niya kumain dito sa Pilipinas.

Nang malaman ko nga ang kwento ni Alexis, naawa ako sa kaniya dahil minamaltrato siya ng tito niya—ang jowa ngayon ng ina niya. Patay na ang tunay na ama niyang Amerikano kaya naawa ako sa kaniya. Kaya kapag ginagago ni Nicholas si Alexis, pinapagalitan ko siya dahil mali naman talaga ang ginagawa niya dito.

Nakakalungkot nga lang dahil hindi ako pinapansin ni Nicholas. Minsan lang siya nagiging ganito dahil madalas ako ang nagagalit sa kaniya. Dahil din kasi sa kabatilan niya at pang-aasar na ikinakagalit ng dugo ko. Kaya kahit minsan, mahal ko siya, oo, pero kapag inasar niya ako, suntok siya sa akin.

Kaya ngayon, siya naman galit. Kahit anong gawin ko hindi niya ako pinapansin. Nakatulala lang siya sa kawalan. Hanggang sa mag-uwian, wala parin siyang kibo kaya parang nalungkot ako, at the same time ay naiinis dahil hindi niya ako pinapansin. Gago talaga.

Lumabas 'agad ako sa room at hindi na pinagpatuloy pa ang pagpipilit kay Nicholas na pansinin ako. Bahala siya, naiinis ako. Maggagabi na at madilim-dilim na kaya hindi na ako nakipagkita kay Darla at Bridgette sa nakasanayan namin na tumambay tuwing uwian.

Si Alexis naman, maaga uwian nila kaya sure ako na uwian na nila ngayon.

Kaya dumiretso 'agad ako sa gate ng school upang umuwi na sa dorm. Sisiguruhin ko na hanggang dorm, hanggang umuwi kami sa tinutuluyan namin ni Nicholas, hindi ko siya pinapansin dahil naiinis na rin ako sa kaniya. Ang taas ng pride, gumagaya sa akin.

Habang naglalakad pa-uwi sa dorm, may nakita akong mga estudyante, tatlong estudyante na nakatambay at parang may hinahantay. Estudyante itong mga 'to dito sa University na 'to. Mga pamilyar sa akin ang mga mukha nito.

Pero ang akala ko na iba ang hinahantay nila, ako pala. Hinarangan nila ako. Parang lutang na kinabahan ako bigla. Hindi naman kasi ako pala-away. Ano naman ang kailangan ng mga ito? Ang pagkaka-alam ko'y bully ang mga 'to dito sa University. Mga may bimpo pa ito sa mga ulo, may mga hawak na yosi.

"Bakit ba hindi ka pa nalunod at namatay nalang?" Mayabang na sabi ng isang lalaki, feeling ko boss sa kanila, tinulak pa ako pero nanatili akong nakatayo. "Tangina ka." Sa mukha palang nito'y halatang naiinis sa akin.

"Ba—bakit? Anong kasalanan ko?" kinakabahan kong tanong.

"E, de pinasarado na ang swimming pool dahil sa'yo!" sigaw ulit ng boss nila at napahinga ako ng malalim. "Wala na kaming tambayan, hindi na kami makakapag-cutting!"

"Ano ba plano, boss?" tanong naman ng isang lalaking nasa likod nito.

Tumaas ang nguso ng boss nila. Parang may iniisip ito, ilang segundo bago sumagot. "Lumpo..."

"Eh ano ba'ng lumpo? Mga fuckshit pala kayo eh!" May sumulpot bigla sa likod ko na pamilyar na boses. Ang takot ko ay biglang nawala. Para akong napangiti dahil ang yabang ng boses niya.

"Aba, sino naman ito?" sabi ng alila sa likod.

"Boss ang yabang." Sabi naman ng nasa kabilang banda ng boss nila. "Mukhang hindi ka kilala."

Hinawakan naman ako ni Nicholas sa balikat pinaatras. Siya naman ang humarap dito sa tatlong lalaki na 'to. "Hindi kita kilala. Ako ba, kilala mo?"

"Hindi ako sikat. Pero pangalan ko'y kalat. Hindi mo ba ako kilala?" ang boss.

"Pwes, kung hindi mo kilala ang boss namin. Huwag mong subukin baka tumakbo ka lang," sabi naman ng alilang nasa kaliwa.

"Huwag ka'ng pumatol, tara na." Kinakabahan ako ss mangyayare kaya hinaya ko na si Nicholas.

"Huh," umiling-iling pa siya habang nakatingin sa akin sa likod. "My boo, hindi ba nila ako kilala?"

"Anong 'My boo'?" si isang alila sa kanan. "Bakla ba kayo?"

"Oo nga mga bakla. Magjowa? Bakla." Tumawa pa ang mga ito. Nainis na rin ako dahil sa mga sinabi nila at tumatawa pa. Takot akong ipagkalat nila 'yon, kaya ngayong galit ako at kasama ko pa si Nicholas. Sige.

"Lalaban tayo." Sabi sa akin ni Harrison at mabilis na biglang sapak sa boss at akmang sasapak ang alilang kaliwa kay Nicholas, binilisan ko ang kamao ko para masapak 'agad ito. Nilabas ko na ang galit ko, nilabas ko ang lahat na hindi ko na alam ang nangyayare na napatumba ko ang isang alilang kaliwa. Halos hindi ako matamaan ng suntok niya.

Habang ang dalawa ay pinagtutulungan si Nicholas na nakikipagsapakan at may dugo sa labi, sinapak ko ang alilang kanan na pilit na hinahablot si Nicholas. Binilisan ko ang galaw at inisip ko si Nicholas. Nagsasapakan kami hanggang hindi ko na alam ang ginagawa ko. Nilabas ko ang gigil ko na hindi ko namalayan na napatumba na namin 'tong tatlo.

"Sa susunod na mang-gago kayo... Sasaksakin ko na kayo!" Sabi ni Nicholas at nakita ko ang dugo sa labi niya.

Mabilis kong hinila si Nicholas para umalis na doon sa tatlong gagong lalaki na 'yon at dinala kami ng paa namin doon sa kanto ng dorm namin.

"Nicholas, okay ka lang ba talaga?"

"Oo," sagot niya. "Ikaw ba?"

"Okay na okay. Pero lilinisin natin ang labi mo, pumutok! Andaming dugo!"

"Puta, ayoko. Takot ako sa dugo."