Chapter 3

“Oh pare, akala ko magbabakasyon ka muna ng ilang araw?” Tinig iyon ni Chris, ang kanyang kaibigan at kasosyo sa law firm. 

Napangiti si Tri, “You know me, pare. Mas nakakapag-isip ako ng maayos kapag nasa opisina ako at tambak ng trabaho.”

“Whatever floats your boat, bro. Basta kung kailangan mo ng coffee buddy, just let me know.” 

Napangiti si Tri sa matalik niyang kaibigan. Nalalaman nito ang pinagdadaanan nilang kapatid. Subalit kung mayroon mang isang bagay na natutunan si Tri sa kanyang pagtanda, iyon ay ang paghiwalayin ang personal niyang buhay sa kanyang propesyon. Sa pagtatrabaho niya ibinubuhos ang kanyang lakas upang pansamantalang makalimot. 

Buong sigasig siyang pumasok sa kanyang opisina. Ang Legal Legends Law Firm ay ang resulta ng pangarap at pagsisikap nila ni Chris. Nang parehong makapasa sa bar exams, nagsimula na silang buoin ang kumpanyang ito. Bagamat pribado itong law firm, tumatanggap din sila ng mga pro bono cases lalo na iyong mga kasong ang mga biktima ay walang-wala talaga sa buhay. Pareho silang hindi ipinanganak na may kaya sa buhay kaya batid nila ang pinaghuhugutan ng mga taong ito. Sabi nga, mayaman o mahirap ay may karapatan sa pagkamit ng hustisya.

Kasalukuyan siyang nagbabasa ng mga mahahalagang papeles nang marinig ang isang banayad na pagkatok. Pagkatapos, iniluwa ng pinto ang kanyang sekretarya.

“Sir, someone wants to see you.”

Napakunot ng noo si Tri. “I didn’t know I had an appointment this morning.”

“You haven’t,” sagot ng kanyang sekretarya. “But the woman said you’ll be happy to meet her once I told you she was here because of your sister.”

“My sister?” ulit ng binatang abogado. “Send her in.” Naguguluhan man ay pumayag itong harapin ang hindi inaasahang bisita. 

Makalipas ang ilang sandali, pumasok muli ang kanyang sekretarya kasunod ang isang matandang babae. Sa tikas pa lamang nito, halatang may sinasabi ito sa buhay. Ang kanyang suot ay kagaya ng tabas ng bistidang paboritong sinusuot ni Queen Elizabeth of England. Ang kanyang balat ay napapalamutian ng isang gintong singsing at perlas na kwintas. Sa likod niya ay may nakatayong tatlong lalaking unipormado. Base sa suot nilang black suit at black shades, mukha silang mga agents ng Men In Black. 

“You must be Atty. Dimitri Castillo?” bungad nito pagkatapos iwanan ng kanyang sekretarya. 

“Yes, madam,” kaswal na bati ng binata sabay mostra rito upang maupo sa nakahandang silya. “And you are?”

“Anastacia Veronica Gracia Trinidad Dela Vega. I am Sandro Dela Vega’s grandmother.” 

Bakas sa mukha ng binata ang pagtataka. Tila ba nahalata ng matanda ang iniisip ng binata kaya’t ito ay nagpatuloy sa pagsasalita. “In case you didn’t know, Sandro Dela Vega is the man your sister was abducted with.”

“And what does it have to do with my sister?” direstsahan niyang tanong sa ginang. “As far as I know, they both moved on with their lives after that unfortunate incident.”

Bahagyang napahalakhak ang babae. “Believe me, Atty. Castillo. Everything has to do with your sister lalo na ngayong dinadala niya ang magiging anak ng apo ko.”

Napalunok si Tri at bahagyang nagulat sa tinuran ng kausap. Hindi niya inaasahan ang mga salitang lumabas sa bibig nito. Higit sa lahat, paano nito nalaman ang tungkol sa pagbubuntis ng kanyang kapatid gayong silang tatlo lamang nila Jhaz ang nakakaalam tungkol dito?

Sa ikalawang pagkakataon, tila ba nahulaan ng matanda ang kanyang iniisip. “Marahil ay nagtataka ka kung paano at saan ko nakuha ang impormasyon tungkol sa pagbubuntis ng iyong kapatid ngunit hindi na iyon importante. Ang mahalaga ay ang pag-usapan ang magiging kapakanan ng sanggol na kanyang dinadala.”

“Mawalang-galang na po, Misis,” tugon ni Tri. “Bakit po ba sobra ang interest ninyo sa batang dinadala ng kapatid ko?” 

“Si Sandro ay ang aking nag-iisang apo, the current heir to the Dela Vega Empire,” simple niyang paliwanag. 

Kilala niya ang mga Dela Vega. Alam niya kung gaano ito kayaman. Sikat ang angkan nito sa mga high end nilang kliyente. Bukambibig ang mga ito sa business world. 

Muling nagsalita ang matandang babae, “Ang batang ipinagbubuntis ng kapatid mo ang kanyang tanging tagapagmana.”

“Tanging tagapagmana?” ulit ng binata. “Paanong mangyayari iyon eh lalaki ang apo n’yo. Kung gugustuhin niya, maaari pa siyang magkaanak sa kahit sinong babaeng gustuhin niya. Bakit kailangang madamay pa kami rito?”

“I wish it would be that easy, Atty. Castillo. Hindi na muling magkakaanak pa si Sandro sapagkat na-damage ang kanyang p*********i noong dinukot sila ng kapatid mo.” Napanganga ang binata sa narinig subalit pinili niyang manahimik.

Bakas sa mukha ng ginang ang matinding kalungkutan. Gayon man, napalitan ito ng banayad na pag-asa, “You see, your sister’s child is the only hope of our dying clan. At handa akong ipakasal ang aking apo sa iyong kapatid alang-alang sa sanggol na dinadala niya.”

Kasal? Hinihingi ng matandang Dela Vega ang kamay ng kanyang pinakamamahal na kapatid! 

Napahilamos ng mukha ang binata. Hindi biro para sa isang lalaki ang mawalan ng kakayahang mag-anak lalo na sa mga pamilyang gaya ng mga Dela Vega. Naiintindihan niya kung saan nanggagaling ang emosyong pinapakita ng matandang Dela Vega. Subalit buhay at kinabukasan ng kanyang kapatid ang nakataya rito. Magagawa ba niya itong ipagkatiwala sa isang pamilyang ngayon lamang niya nakadaupang palad? 

Hindi, hindi siya papayag. Nangako siya sa kanyang mga magulang na poproteksyunan ang kapatid sa abot ng kanyang makakaya. Lalo na ngayon at magkakaanak na ito dahil sa isang nakakarimarim na pangyayari. Wala na itong maaasahan kundi siya.

“At kung hindi ako pumayag?” matigas na sagot ng binata. “Ano ba ang pakialam namin kung mabura ang angkan n’yo sa mundo? Kinabukasan ng kapatid at pamangkin ko ang nakataya rito. Hindi ako papayag na makasal ang apo n’yo sa kapatid ko ng ganun-ganun lang.”

Hindi nagpatinag ang ginang. Ikinumpas nito ang kanyang kamay sa mga unipormadong lalaki. Tumugon ang isa sa mga ito sa pamamagitan ng pag-abot ng isang envelope. Marahan itong ipinatong ng babae sa ibabaw ng lamesa. 

“Ang envelope na iyan ay naglalaman ng lahat ng assets and properties ng Dela Vega Empire hindi lamang sa buong Pilipinas kundi maging sa iba’t-ibang sulok ng mundo. Kung iniisip ninyong hindi namin—”

“Hindi ko ipinagbibili ang kamay ng kapatid ko!” asik niya. “Kaya ko silang buhaying mag-ina. Hindi namin kailangan ng pera ninyo! Pasensya na ngunit mas mabuting umalis na kayo bago pa ako may masabing tiyak na pagsisisihan ko.”

Nakita ni Tri na naalarma ang mga bantay ng ginang sa pagtaas ng kanyang boses. Ang isa rito ay bahagya pang lumingon pakaliwa na animo may binubulong sa hangin. Muli niyang nakita ang pagkumpas ng kamay ni Madam Anastacia. Pagkaraan ay agad na pumayapa ang mga unipormadong lalaki. 

Hindi siya nakakita ni kaunting bakas ng pagkagitla ang ginang. Nanatili itong mahinahon. Subalit may nagbago sa mga mata nito. Mula sa payapa nitong pagtitig, napalitan ito ng hindi maipaliwanag na bangis.

Sa hindi niya malamang dahilan, nakaramdam siya ng banayad na pagkatakot dito. 

“Ipagpaumanhin ninyo, Atty. Castillo. Hindi ko nais insultuhin ang kakayahan mong suportahan ang kapatid mo. Higit sa lahat, napahanga mo ako sa tibay ng iyong prinsipyo. Subalit hanggang saan ka dadalhin ng iyong integridad kung ikapapahamak naman ito ng mga mahal mo sa buhay? Kung madali para sa akin malaman ang pagbubuntis ng kapatid mo, hindi rin magiging mahirap para sa akin na isa-isahin ang mga taong nasa paligid mo.”

“Are you threatening me, Mrs. Dela Vega?” kuyom-palad niyang tanong sa matanda. Napatayo na rin ito dala ng emosyon.

“You know very well that this is not an empty threat. Wala akong hindi kayang gawin para makuha ang batang ipinagbubuntis ng kapatid mo. Hindi ako masamang tao, Atty. Castillo. Tao akong humarap sa iyo. Subalit kaya kong maging demonyo kung kapalit nito ay ang kasiguraduhang magpapatuloy ang aming angkan. Kagaya mo, kaya ko rin gawin ang lahat para sa pamilya.” 

Isang malalim na buntong hininga ang tanging naging kasagutan ng binata. Alam niya sa sarili niya kung ano ang kayang gawin ng kausap. Kahit pa batas ay kaya nitong baliin. Hindi ito gaya ng mga nakakaharap niya sa korte. Alam niyang napakalaking tao ng kanyang babanggain.

“Ipinapangako ko sa ngalan ng aming angkan na aalagaan at poproteksyunan ko ang iyong kapatid at ang batang nasa sinapupunan niya. Hindi ako papayag na may manakit at mang-api sa dalagang sasalba sa aming pamilya. Mag-isip kang mabuti, Atty. Castillo. Alam kong matalino ka. Ngayon pa lang, simulan mo nang ayusin ang kinabukasan ng kapatid mo. Lalo na at nasa hindi maayos na kondisyon ang katawan mo sa ngayon,” makahulugan nitong turan sa binata.

Nanlaki ang mata ni Tri sa narinig. “Wag mong sabihin na alam n’yo rin ang tungkol sa—”

“I know everything about your family, Atty. Castillo. I’ve done my research well. Alam kong may sakit ka at hindi nakabubuti sa iyong kalusugan ang nangyari sa kapatid mo. I am offering you a deal of a lifetime. Pumayag kang ipakasal sa apo ko ang kapatid mo at sisiguraduhin kong magiging maayos ang kalagayan niya. Hindi ka man magtagumpay na labanan ang sakit mo, mamatay kang may ngiti sa mga labi dahil alam mong nasa mabuting kalagayan ang pinakamamahal mong kapatid.”

Pabagsak na napaupo si Tri sa kanyang upuan. Hindi nito malaman kung paano magre-react sa nangyayari. Kahit ang gaya niyang abogado na sanay sa mga ganitong klaseng diskusyon ay tila walang nagawa sa pakikipagtalastasan ng matanda. Alam niya sa sarili niyang na-corner na siya ng kausap. 

Alam niyang kapag nagmatigas pa siya, hindi lamang silang magkapatid ang mapapahamak kundi pati na rin ang mga taong nasa paligid nila. At hindi iyon kakayanin ng kanyang konsensya!

“Hindi mo kailangang magdesisyon sa ngayon. Alam kong naging mabilis ang mga bagay-bagay. Bibigyan kita ng sapat na oras para pag-isipan—”

“Hindi na kailangan. Para saan pa na patatagalin natin ang bagay na ito kung sa huli, mapipilitan pa rin akong pumayag sa gusto ninyo?” sarkastikong turan ni Tri. Napangisi naman ang kausap. 

“Isa lamang ang ipinag-aalala ko,” pagpapatuloy ng binata. “Paano ang apo ninyo? Alam ba niya ang nakatakdang maganap sa pagitan nila ng kapatid ko?”  

“Leave everything to me, Atty. Castillo,” ani ng ginang. “Ako na ang bahala sa apo ko.”