Chapter 4

Chapter 4

“You can’t be serious, Mamita.”

“Oh, try me Alessandro Francisco,” she said in a challenging tone. “You know I am.”

Isang nakakatakot na tingin ang ipinukol ng matanda sa kausap dahilan upang bahagya itong mapa-atras. Never in his 35 years of existence has his grandmother looked at him like that. He was the apple of her eyes! But now, she gazed at him like a fierce lioness ready to devour her prey. 

If looks can kill, he is probably dead by now. 

Ito na marahil ang sinasabi nilang bangis ng matriarka ng kanilang pamilya: the fearsome Lioness of the Dela Vegas.

Anim na dekada nang nabubuhay ang kanyang lola subalit ang kanyang bangis ay buong-buo pa rin. Hindi naman ito isang terror na business owner. At lalong hindi rin ito matapobre. Mayroon lamang itong awra na kahit ang mga dominanteng lalaki ay tiyak na maaapektuhan. Wala pang sinuman ang kumwestyong sa awtoridad ng isang Anastacia Dela Vega! Kahit siya mismo na nag-iisang apo nito. 

Padabog na umupo si Sandro sa malambot na sofa at hinilot ang sintido. Kasal? Paano nagawa ng kanyang lola na ipagkasundo siya sa isang babaeng kilala lamang niya sa pangalan? 

Lyvette Castillo.

He could still remember that poor lady. She was trembling in fear; completely traumatized by everything. What’s worse is that she’s carrying the fruit of that horrible night. A constant reminder of an incident that destroyed the both of them. 

Dinadala niya ang ang kanyang anak. 

Hindi niya  alam kung ano ang dapat maramdaman. Pareho nilang hindi ginusto ang nangyari. Napilitan lamang silang sundin ang utos ng gagong yun. Para mabuhay. And they did, thanks to the efforts of the police officers assigned to look for them. Madaling nahanap ng mga pulis ang pinagtaguan ng kidnapper sa kanila bago pa man sila kapwa nakawan ng buhay. 

Nang itutok ng kidnapper ang baril sa kanya, buong akala ni Sandro ay katapusan na niya. Ngunit bago pa man nito naiputok, naunahan na ito ng mga pulis. Nakalulungkot nga lang isipn na nakatakas ito habang nasa kamay ng pulisya. Kung paano? Ayaw na niyang alamin. Ang alam lamang niya, hanggang ngayon ay nagdurusa pa rin siya dahil sa kagagawan ng lalaking iyon. 

Hindi niya maiwasang alalahanin ang mukha ng babaeng napilitan niyang sipingan ng gabing dukutin sila. Magkahiwalay silang dinala sa police station pagkatapos nilang ma-rescue. Hindi na niya ito nakita pa mula noon. Wala na rin namang dahilan para magkita sila.

Unfortunately for him, he was left with a damaged reproductive organ after the incident. As a result, he could no longer father an heir. 

“Why do I need to marry her, Mamita?” he asked. “There are plenty of ways to legitimize the child without me mar—”

“Sapagkat iyon ang gusto ko!” putol nito sa kanyang sasabihin. “You are thirty five years old, Sandro. It’s about time that you settle and start a family with the woman who’s carrying your child!” tahasang sagot ng ginang.

Napabuntong hininga ang binata. Hindi na niya nakuha pang mag-salita. Alam na alam na niya kung ano ang kayang gawin ng kanyang lola para sa usaping iyon. When his parents tragically died, his Mamita was left as regent of their business empire until he reached the right age. Napakalaking sakripisyo para sa isang tumatandang indibidwal gaya nito. Masagana man sa lahat ng bagay, pakiramdam ni Sandro ay hindi niya na-enjoy ang dapit-hapon ng kanyang buhay kakaisip sa hinaharap ng kanilang pamilya. 

But asking him to marry the girl he accidentally impregnated was too much. No offense to her but he would never marry anyone he wasn’t in love with, Not now, not ever.

“I am sorry, Mamita. Pero you’ll know that I would never marry anyone except for Vana.” 

“Oh, that girl?” she scoffed. “Yung maarte mong girlfriend?”

“Mamita, please stop it!” saway niya sa lola. “Please do not speak about her that way. Vana is a decent woman!”

“And why not?” she sneered. “If not for her selfishness, we would not be in this situation. How many times did she turn down your marriage proposal? She knows exactly what is going on in our family! She knows about our bloodline crisis and yet she remains indifferent! I would never accept her as a part of this family!!” matigas nitong sambit. Napahilamos na lamang ng mukha si Sandro habang pinapakalma ang sarili. 

Kung nalalaman lamang ng kanyang Mamita ang kalagayan ng kanyang kasintahan, mahihiya ito sa mga paratang na ibinato nito laban kay Vana. Alam na alam niya kung gaano kagusto ni Vana na maging maybahay niya. Dangan nga lamang na hirap itong magbuntis.  Alam kasi niyang hindi papayag ang kanyang Mamita na ikasal siya sa isang babaeng hindi maaaring magbuntis. Isa ito sa mga kondisyong maaga nitong iminulat sa kanya.

Napapikit na lamang si Sandro sa pag-alala sa kanyang minamahal. Vana Helena Enriquez was his longtime girlfriend. She was a theater actress. When he laid his eyes on her, he was sure she was the woman he’ll end up with. Nang makilala niya ito, isa itong artistang nangangarap mag-perform sa Broadway. Subalit nang malaman nito ang kalagayan ng kanilang angkan, boluntaryo nitong iniwan ang entablado. Ipinagpalit nito ang kanyang pangarap para sa kanya. 

Sampung taon na nilang sinusubukang magkaanak subalit palagi silang nabibigo. Lahat na yata ng makabagong teknolohiya ay nasubukan na nila ngunit wala pa ring nangyari. Mula sa artificial insemination hanggang sa IVF. Dumating sa puntong handa na silang subukan ang surrogacy. Plano sana nilang mag-hire ng isang babaeng magdadala ng sanggol niya. Sa kasamaang palad, hindi na ito mapangyayari sapagkat hindi na siya maari pang maglabas ng semilya nang dahil sa insidenteng iyon.

Naramdaman ni Sandro ang paglapit ng matanda sa kinaroroonan niya. He was expecting his grandmother would hug and pacify him like she always did. Or at least apologize for those harsh words she threw at Vana. But he was wrong. His Mamita held his chin. Her expression was l serious and firm.

“I did everything for you, Sandro. Wala kang hiniling sa akin ang hindi ko binigay. Wala akong hininging kapalit maliban sa isang bagay, ang bigyan mo ng tagapagmana ang pamilyang ito.” 

Pagkatapos magsalita ay may inaabot ang babae kay Sandro. It was a golden ring. Engraved on top of it was the Dela Vega coat of arms, an image of a red lion standing proudly on a rock. Written underneath it are three latin words:

Familia Supra Omnia. Family Over Everything.

“Sa ayaw at sa gusto mo, pakakasalan mo si Lyvette Castillo. Isa kang Dela Vega at panahon na para isakatuparan mo ang iyong tungkulin.” Iyon lang at tuluyan nang nilisan ng matandang babae ang silid na iyon. 

_________________________________________________

“Lyv, let’s talk.”

“Sure, Kuya. What about?”

Napalunok si Tri sa inosenteng tanong ng kapatid. It has been three days since that visit from Anastacia Dela Vega. Ngayon lamang siya nagkaroon ng lakas ng loob na kausapin ang kapatid ukol doon. 

“Kuya, you're spacing out. May problema ba?” puno ng pag-aalala nitong tanong.

Tri heaved a sigh. Bahagya itong napasabunot sa kanyang buhok. Bahagya rin siyang napatalikod upang itago ang luhang nagbabadya sa pagtulo. Pagkatapos ng isa na namang malalim na paghinga, buong tapang niyang hinarap ang kapatid. 

“Let’s talk about the future of your unborn child. Ang kinabukasan ninyong mag-ina.”

“Hindi ko maintindihan, Kuya. Okay naman na ang lahat. Paninindigan ko naman ang bata. Ano bang—”

. 

“Magpapakasal ka kay Sandro Dela Vega.”

“Ha?”

“Magpapakasal ka sa ama ng anak mo. Nag-usap na kami ng lola ni Sandro. Itatakda namin ang kasal ninyo sa lalong madaling panahon.”

Naging tahimik ang buong kabahayan. Walang naglakas ng loob na magsalita. Maang na nakatitig lamang si Lyvette sa kanyang Kuya Tri at pinipilit na intindihin ang ibig nitong sabihin. 

“Sandali lang Kuya. Anong kasal? Anong pinagsasabi mo?”

“Narinig mo ako, Lyvette. Magpapakasal ka sa lalaking nakabuntis sa iyo.”

Kahit minsan ay hindi pa niya narinig na tinawag siya ng kanyang Kuya na Lyvette kaya’t alam na alam niya na hindi ito nagbibiro sa tinuran. Hinawakan ng dalaga ang kanyang tiyan. Sa totoo lang, hindi ko pa rin niya alam kung ano ang dapat niyang maramdaman. She was certainly not excited to be a mom but she would never hate that child. Nasa maayos pa itong pag-iisip para isiping kagaya niya at ni Sandro, hindi rin ginusto ng batang iyon ang mapunta sa ganoong sitwasyon. 

Nalalaman ng kanyang Kuya Tri kung gaano ka-importante sa kanya ang salitang kasal. Bata pa lang ay alam na nitong  obsessed na siya sa ideya ng “happily ever after”. Pumapayag pa nga itong maging kunyari niyang Prince Charming sa mga laro nila noon. Kaya’t paano nito nagawang hilingin ang bagay na iyon sa kanya? Ang magpakasal sa lalaking isang gabi lang niya nakasama! 

“Kuya, anong kasal? Bakit kailangan kong magpakasal? Marami naman dy’an na single mom pero maayos na napalaki ang anak. Kaya ko pa ring ituloy ang mga pangarap ko kahit nabuntis ako ng wala sa panahon!” 

“Pero hindi lahat, kagaya mong nagahasa! Hindi mo ba naiisip ang magiging kinabukasan ng anak mo? Ano na lang ang sasabihin sa kanya ng mga tao? Na anak siya ng isang rapist?”

“Tama na!! Ayoko nang marinig pa ang kahit anong sasabihin mo!” Tuluyan nang napaupo si Lyvette sabay hawak sa magkabila nitong tainga. “Paano mo nagagawang sabihin yan sa akin, Kuya?” ani niya sabay pagdaloy ng masaganang luha sa mga pisngi nito.

Gustuhin man ni Tri na daluhan at amuin ang kapatid, pinigilan niya ang kanyang sarili. Sa halip, nagpatuloy siya sa pagsasalita, “Iyon ang totoo, Lyvette. Habang-buhay nang nakakabit sa inyong mag-ina ang ala-ala ng gabing iyon. Subalit may paraan pa para isalba ang dignidad ninyong mag-ina. Handa si Sandro na panagutan ang batang dinadala mo. Isa pa, gagawin niya itong tagapagmana. Magiging masagana ang buhay ninyong mag-ina. Hindi na ninyo dadanasin ang panghuhusga ng lipunan sapagkat handa ang mga Dela Vega na itama ang lahat,” mahaba nitong paliwanag. 

Tuluyan nang napahagulgol ang dalaga sa isa na namang dagok sa kanyang buhay. Kailan ba matatapos ang lahat ng ito?

Lahat ng kanyang mga plano ay unti-unting gumuguho. Paano na ang pangarap niyang maging flight attendant? Paano na ang pangako niya kay Aylo?

Napakagat labi ang dalaga. Ang isiping ikakasal siya sa ibang lalaki maliban sa binatang nilalaman ng kanyang puso sa mahabang panahon ay isa na namang bangungot. Marami nang pinagdaanan ang pagmamahalan nilang dalawa. Subalit wala siyang magawa. Gustuhin man niyang tumutol ay tama ang kanyang Kuya Tri. Kahit anong gawin niya, hinding-hindi na niya matatakbuhan ang kanyang nakaraan. Worst part is, her child would share this burden with her. 

You have been through so much at your age,” pagpapatuloy ng kanyang Kuya Tri. “At bilang kapatid at guardian, hindi ako papayag na madungisan pa ang kaliit-liitang dangal na natitira sa’yo at sa batang dinadala mo. ” Iyon lang at tuluyan na siyang lumabas ng silid. 

Naiwang nananangis ang dalaga. From a sheltered 22-year-old na binusog sa pagmamahal ng kapatid, heto na ang magiging buhay niya ngayon. Isang contract wife, babaeng bitbit lamang ang apelyido ng asawa sa papel. Subalit para sa kagaya niyang biktima ng malagim na kahapon, it will suffice. Masakit makasal sa isang lalaking hindi mo mahal. Hindi ito ang pinangarap niya sa buhay.

She knows that her Kuya Tri, for the nth time, is just protecting her and her unborn child from the judgmental society. Mahirap subalit pikit-mata niyang tatanggapin ang kapalarang itinakda para sa kanya.