Chapter 1

“H***d!”

Ang salitang iyon ay naghatid ng kilabot sa dalaga. Bakas malamig na titig ng estranghero ang kawalan ng pag-aalinlangan at emosyon. 

“Hu-h***d? Gu-gusto n’yo po ak-kong magh***d?” nagdadalawang-isip niyang untag. Padabog na ibinagsak ng lalaki ang hawak nitong baril sabay sabunot sa paubos nitong buhok sa ulo. Kitang kita niya ang malaking marka ng dragon sa kanyang nagngangalit na braso habang animo’y may binubulong sa hangin.

“Tangina naman! Ang bobo naman ng artista ko ngayon!” asik nito. 

Maya-maya ay muling dinampot ng lalaki ang baril at marahas na itinutok sa ulo ng nanginginig na dalaga. “Patayin na lang kaya kita tapos kumuha ako ng bago?” 

“Huwag po! Gagawin ko na po ang gusto n’yo. Wag n’yo lang akong patayin!” pagmamakaawa ng babae. Walang tigil sa pagbuhos ang kanyang luha dala ng matinding takot. Bahagyang lumambot ang ekspresyon ng lalaki at kalaunan hinanayaan ang kaawa-awang biktima na tanggalin ang mga kasuotang tangi niyang proteksyon sa lamig ng gabi. 

A few hours ago, Lyvette Castillo was living her life to the fullest.  Dalawang taon na itong nakapagtapos ng kolehiyo at nangangarap na maging isang flight attendant. Gayon na lamang ang kanyang pasasalamat nang sa wakas ay kasama na siya sa training program ng isang sikat na airline dito sa Pilipinas. In three to six weeks, ganap na sana niyang matutupad ang pinakamimithing ambisyon. 

And then, this shit happens. 

Hindi niya alam kung saan at paano siya nakarating sa impyernong iyon. Ang huli niyang natatandaan, nag-aabang siya sa kanyang Kuya Tri sa isang bahagi ng BGC pagkatapos ng matagumpay niyang interview sa opisina ng Paraiso Airlines. Naramdaman na lamang nito na may dumaklot sa kanyang ilong mula sa likuran bago naamoy ang isang nakakasulasok na kemikal at tuluyang nawalan ng malay. When she woke up, the rugged face of this man welcomed her. 

Iniyakap niya ang kanyang mga braso sa sarili upang itago ang nakabanderang katawan. Bahagya rin siyang nanalungko. Alam naman niya na lahat ng tao ay nakatakdang mamatay. Iyon ang realidad ng buhay na kailangang pagdaanan ng lahat. Hindi lang niya akalain na magiging ganito ka-aga. Katutuntong lang niya ng bente dos anyos! Kung nalalaman lamang niya na magiging ganito ang kanyang magiging wakas, sana’y nanatili na lamang siya sa bahay kasama ang kanyang Kuya Tri. Hindi na sana siya nag-abala pang tuparin ang kanyang pangarap.

“Ano po bang gagawin n’yo sa akin?” matapang niyang tanong sa estranghero. Hindi niya alam kung ang pagsagot sa isang katanungang may malinaw na kasagutan ay magbabago ng lahat. Marahil ay umaasa ang dalaga na kung ano man ang naiisip niya ay salungat sa nais ipagawa ng kidnapper. 

Sinagot siya ng lalaki ng isang sarkastikong pag-ismid. Maya-maya, umalingawngaw ang mala-demonyo nitong halakhak. Napapikit si Lyvette. Mukhang tama nga ang kanyang hinala. 

“Ako, wala. Pero siya, meron.”

Napabaling ang tingin ng babae sa direksyon na iminostra ng kanyang bibig. Sa isang sulok, makikita ang bulto ng isang lalaki. 

“Dalawa kaming dinukot ng taong to?” mahina niyang usal sa kanyang sarili.

Dahil sa dilim ng paligid, hindi nabanaagan ng dalaga ang kanyang mukha. Dala marahil ng sitwasyon, hindi na siya naging mapanuri sa kaniyang kapaligiran. Nagimbal siya sa kanyang nalaman. 

“Alright, the casts are complete. It’s showtime, baby!” Napakunot ng noo si Lyvette sa narinig. Bakas ang matinding pagtataka sa kanyang mukha. Ano ba ang ibig nitong sabihin? 

Mula sa sulok ay nakita niya na kinaladkad ng kidnapper ang lalaki. May busal siya sa bibig ngunit halatang may sinasabi base sa ungol na namumutawi mula rito. Tinanggalan siya ng busal ng lalaki. Umalingawngaw ang kanyang tinig sa paligid.

“How much do you need? 10 milyon? 100 milyon? Tell me! Just let me go and I am willing to give you money regardless of how much it would be!”

“Anak naman ng tokwa!” padabog na turan ng kidnapper. “Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na hindi pera ang kailangan ko! Isa akong alagad ng sining! I am a director and not a terrorist!” mariin niyang paliwanag. Pagkatapos, marahas niyang ibinalibag ang nagpupumiglas na binata sa maliit na kama sa gilid. 

Inilibot ng dalaga ang kanyang mga mata sa lugar na kinaroroonan. Ang maliit na kama sa gilid..ang DSLR camera na ngayon ay hawak ng kidnapper..hindi kaya??

“Ikaw, babae,” baling nito sa dalaga. “Lumapit ka na sa leading man mo at malapit na tayong mag-simula.”

“P-po?”

“Ang sabi ko, lumapit ka na sa leading man mo at magsisimula na ang bakbakan.” Isang mala-hayop na ngisi ang ibinato nito sa babae. Napaiyak ito  sa narinig. Tama nga siya, balak silang gawing bida sa nakakadiri nitong pelikula!

“Ano ba! Susunod ka ba o pasasabugin ko ang bungo n’yong dalawa? Diyos mio! Ganda lang talaga ang meron ka. Deputa kang babae ka! Tonta!” bulyaw nito. Nanginginig na tumabi ang dalaga sa lalaking nag-iwas ng tingin. Marahil, nakaramdam ito ng kaunting hiya sapagkat nalantad dito ang h***d niyang katawan.

“Oh, magsimula na kayong maglaplapan. Tapos, i-diretso mo hanggang makarating kayo pareho sa langit. Galingan n’yo ha!! Wala akong maraming oras para i-shoot ‘to!” 

Walang naglakas ng loob na sumunod sa utos niyang iyon. Subalit nang ikasa niya ang baril ay napaigtad ang dalawa. Sa ilalim ng malamlam na ilaw, nabanaag niya ang kanyang mukha. 

She saw his dark hazel eyes glimmer. Together with a defined jawline and aquiline nose, it was obvious that the man had foreign blood in him. Kung titingnan, may hawig ito kay Ryan Gosling at ng bollywood actor na si 

“Ano? Magtutukaan ba kayo o patutukain ko kayo ng bala?” naiinip na turan nung demonyo. Banas na banas ang itsura niya. Mukhang nauubusan na ito ng pasensya.

Napalunok ang lalaking bihag marahang nagsalita. “I am sorry to tell you this, Miss but I was left without a choice.” Iyon lamang at kinabig na niya ang babae at inangkin ang kanyang mga labi. 

Hindi akalain ng dalaga na isang estranghero ang makakakuha ng kanyang unang h***k. Pinaka-ingatan nito ang kanyang sarili. Kahit pa sa kanyang masugid na manliligaw na si Aylo ay hindi man lang naka-iskor sa kanya. Ni dulo ng kanyang daliri ay hindi nito nahawakan.

Nais niyang iaalay ang kanyang mga unang karanasan sa lalaking kanyang makakatuluyan. Pangarap niyang maiharap sa altar ng puro at dalisay. Subalit hindi na matutupad ang bagay na iyon dahil sa hayop na lalaking dumukot sa kanya. Dahil sa hirap ng loob, muli siyang napahagulgol.  

“Cut! Cut!” talak ng kidnapper. “Tangina! Wala man lang kaemo-emosyon ‘tong babaeng to! Ayoko na! Ayoko na!”

Sa galit ng lalaki, marahas nitong hinablot ang baril sa lamesa. Magkakasunod ng putok ang umalingawngaw sa kabuuan ng silid pagkatapos.

Bang! Bang! Bang!

Napahiyaw si Lyvette. Gulat, gutom, pagod, takot! Hindi na nito alam kung ano ang nararamdaman. Kitang-kita naman ang poot sa mukha ng kidnapper. Umuusok ang ilong nito sa galit. Diyos na mahabagin! Katapusan na ba nila? 

Napaigtad ang dalaga nang makita ang binatang naglakad patungo sa direksyon ng sanggano. Kunot-noo niya itong pinagmamasdan habang animo’y pinapayapa ang lalaki. Anong ginagawa niya? Bakit niya inaalo yung baliw? Nababaliw na rin ba siya? sunud-sunod na tanong ng dalaga sa kanyang isip. 

“I’m sorry, direk. Pardon my co-actor.  Baka naiilang pa sa akin. Let me talk to her for a second and I will assure you. We will give you the performance of our lives!” 

“Last chance mo na ito, hijo. Pag hindi n’yo pa ginalingan, ipa-pack up ko na ang shooting. Maghahanap na lang ako ng kapalit kaysa pagt’yagaan yang tonta mong leading lady.” Tinapunan pa nito ng masamang tingin ang babae. “Five minutes lang. Tapos shoot na ulit.” 

Yumuko ang binata at nagpasalamat. Pagkatapos, tinungo na nito ang direksyon ng dalagang nakamasid lamang sa pag-uusap nila.

“Sandro Dela Vega,” sabay abot ng kanyang kanang kamay sa naguguluhang babae. “And you are?” 

“Lyvette Castillo,” mahina niyang tugon. 

“First time mo?”

Nanlaki ang mata ni Lyvette sa tanong ni Sandro. Nag-aalangan man ay tumango ito.

“Look, I know that this is not the set up you imagined your first sexual encounter to be. But we don’t have a choice. If we want to live, we need to follow this demon.”

Pilit na ninanamnam ng babae ang kanyang bawat salita. Tama ito, masakit man ay wala talaga silang magagawa sa kanilang sitwasyon.

“I will apologize in advance, Miss Castillo. But rest assured that I will make this experience less horrible for you. I’ll make sure to be gentle and considerate of your feelings. Let’s get on with this so we can go back to our loved ones and move on with our lives, okay?”

Punum-puno ng sinseridad ang kanyang tinig. Maging siya na mukhang galing sa mayamang pamilya ay walang kontrol upang baguhin ang kanilang kapalaran. 

Nakatakda nang ibigay ng dalaga ang hiyas ng kanyang kapurihan sa isang taong noon lamang niya nakilala. Sa isang lalaking nagngangalang Sandro Dela Vega. Kahit noon lamang sila nagkita at nagkakilala, ramdam ng babae na mabuti ang kanyang kalooban. At least, hindi ito kasing-haragan ng lalaking nagdala sa kanya sa ganitong sitwasyon. 

Sa huli, pikit-matang sumang-ayon si Lyvette. Isang pasasalamat ang namutawi sa bibig ni Sandro bago nagsabing, “Direk, we are ready!”

“Yan ang sinasabi ko! Let’s get it on! Ready, everyone! Lights, camera, ACTION!” 

Sa kaniyang hudyat, nagsimula na namang angkinin ni Sandro ang kanyang mga labi. Sa pagkakataong ito, tinugunan iyon ni Lyvette. Napahinto ng bahagya ang binata. Nananatya, nakikiramdam. Napadilat ang babae at sinalubong ang kanyang nagtatanong na mga mata.

She cupped his cheeks as if telling him indirectly that she was okay. That he can proceed with whatever he is doing. Hindi dahil ginusto niya kundi kailangan. They need to fuck each other to this vile man’s content in order to see another light of day. 

Idinako ng dalaga ang kamay ni Sandro sa kanyang d****b. Alam niyang hindi mabubuhay ang pagnanasa nito ng pah***k-h***k lang. Naramdaman ni Lyvette na umiigting ang kanyang pagh***k. Mukhang tinatablan na ito.

Itinaas niya ang kanyang kamay at sabay haplos sa  buhok ng binata. Hindi ito eksperto sa ganoong bagay ngunit hindi rin naman ito inosente. Nakatulong ang panaka-naka niyang panonood ng porn noong high school kasama ang mga pasaway niyang barkada. Kahit papaano, may idea ito kung paano siya dapat tumugon.

“Ayan! Sige pa! Tangina, ang ganda n’yong tingnan sa camera! Konting himas pa! Yesss! Yess! Ganyan nga!!”

Isinara ni Lyvette ang kanyang isip sa tinig ng hayop na ‘yon. Itinuon niya ang sarili sa sensasyong ibinibigay ni Sandro sa kanyang katawan. Kailangan niyang namnamin ang bawat kuryenteng dumadaloy sa kanyang kaibuturan. If not, baka topakin na naman ang demonyo at hindi na sila sikatan ng araw. 

Masyado nang malayo ang kanyang nilakbay para lamang paglamayan sa mga susunod na araw. 

Unti-unti siyang inihiga ng binata. Nalalapit na ang sukdulan ng lahat. She felt his urge. His desire was evident as his shaft touched her thigh. However, she dared not to look at it. 

“I’m sorry for this, Lyvette. I really do.” 

That was it. She felt that something inside her had torn apart. Pinaghalong hapdi at kirot ang kanyang nararamdaman. Hindi joke ang sinasabi nilang masakit talaga kapag first time. Ngunit wala na yatang mas sasakit pa sa katotohanang ang kanyang unang gabi na dapat sana ay isang magandang alaala ay naging mas masahol pa sa bangungot. 

Sa bawat pag-ulos, paulit-ulit na humihingi ng tawad ang binata. Kalaunan, hinayaan na lamang niya ang sarili na magpatangay dito.

Ilang pag-ulos pa at sabay nilang narating ang r***k ng kanilang pagnanasa. They could only hope that the performance was enough to satisfy this lunatic. Dahil kung may retake pa, hindi na niya alam kung kakayanin pa niya. A taste of this hell is enough.

Kapwa sila humihingal at pawis na pawis nang matapos. Hinubad naman ni Sandro ang kanyang pang-itaas at ibinalot kay Lyvette. Ngumiti siya ng tipid. Sa wakas, natapos na nila ang pelikulang magtatakda ng kanilang kaligtasan. 

“Bravo, bravo! Magnifico! Napakahusay!” sigaw ng baliw na direktor. Gaya ng isang batang binigyan ng isang regalo, nagtatalon pa ito sa labis na kaligayahan. 

“And now for the finale!”

He walked towards their direction in a swift manner. He grabbed Sandro then violently kicked in between his groins. Isa, dalawa, tatlong beses. Halos mawalan ng lakas si Sandro. Napasuka na rin ito dala na rin ng matinding sakit at hilo. He was a mess. 

Wala nagawa ang dalaga kundi panoorin na lamang binatang unti-unting pinapatay ng kidnapper. Kinuha nito ang baril at itinutok kay Sandro. Napapikit si Lyvette. Siguradong katapusan na nito at siya na ang susunod!

Ilang putok ng baril ang kanyang narinig bago tuluyang nawalan ng ulirat.