Share

KABANATA 2

Author: Eyah
last update Last Updated: 2025-03-25 09:08:51

WARNING! THIS PART OF THE STORY MAY CONTAIN SENSITIVE SCENES, LANGUAGE, AND ACTS THAT ARE NOT SUITABLE FOR READERS 18 YEARS OLD AND/OR BELOW. READ AT YOUR OWN RISK!

TRIGGER WARNING: ABORTION AND SEXUAL ABUSE

MAKALIPAS ANG 2 TAON…

SA KABILA NG GINAWA NINA TIYO DAN AT KUYA DENVER SA AKIN, NATULOY PA RIN ANG KAGUSTUHAN NI TIYA POLENG NA TUMIRA AKO SA KANILA.

Dalawang taon na, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsasawa sina Tiyo Dan at Kuya Denver na galawin ako at babuyin. Halos walang palya gabi-gabi. Minsan, kahit tirik na tirik ang araw, basta wala si Tiya Poleng sa bahay. Hirap na hirap na ako sa sitwasyon ko. Gustung-gusto ko nang magsumbong pero kanino? Isa pa, natatakot na ako. Nagawa ko nang magsumbong noon, pero panibagong pang aabuso lang ang napala ko. A-At kapag nagsumbong ako, paano kung hindi nila ako paniwalaan? Kung isipin nila na nagsisinungaling lang ako at gumagawa ng kuwento? Kahit si Tiya Poleng, alam ko na hindi niya ako paniniwalaan. Kilala niya si Tiyo Dan na perpektong asawa—walang bisyo at puro trabaho lang ang inaatupag. Si Kuya Denver naman, consistent honor student at varsity pa. Pamilya niya ang mga iyon. Samantalang ako, isang kamag anak na namatayan ng ina at may pabayaang ama; nakikitira lang at nakikikain ng libre sa kanila. Obvious naman na siguro kung sino ang pipiliin niya.

Ngayon, tulala lang ako at hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Malinaw na malinaw ang dalawang kulay pulang linya na resulta ng pregnancy test kit na pasikreto kong binili gamit ang natirang baon ko. Buntis ako…

Hinagis ko sa sahig ang pregnancy test stick at umiiyak na pinagsusuntok ko ang tiyan ko. Ayoko nito. Ayoko…

Sa ganoon ako inabutan ni Tiyo Dan. Hatinggabi na rin at siguro, balak na naman niyang galawin ako kung hindi lang niya ako inabutan sa ganoon kagulong sitwasyon.

"T*ngina, anong ginagawa mo? Anong… Ano ito?!” Dinampot ni Tiyo Dan ang pregnancy test stick na nasa sahig. "T*ngina…”

Dali-dali siyang lumapit sa pinto at mabilis na ni-lock iyon.

"Ano ito, Lara?! Anong ibig sabihin nito?!” galit na kastigo niya sa akin.

Sinalubong ko ang mga tingin niya. Galit din ako.

"Buntis ako, hindi mo ba nakikita? Buntis ako at dahil iyon sa inyo—”

Tinakpan niya ang bibig ko dahil pasigaw kong sinasabi sa kanya ang mga katagang iyon.

"Tumigil ka! Alam mong hindi pwede ito. Hindi pwedeng mangyari ito!” mariin ngunit mahina niyang saad sa akin.

Nagpumilit akong makawala sa pagkakatakip niya sa bibig ko.

"Alam niyo naman palang hindi pwede. Eh, 'di sana noong una pa lang pinigilan niyo iyang kamanyakan niyo at hindi niyo ako sapilitang ginalaw—”

*Pak!

Gaya ng dati, wala akong magawa kundi ang umiyak na lang. Napahawak ako sa tiyan ko, hindi para protektahan ito. Kundi para hilingin na sana ay mali lang ang resulta ng pregnancy test at sana ay walang buhay ang nananahan sa loob niyon.

"Ilang buwan na iyan, ha?!”

Umiling ako. "Hindi ko alam. Bakit hindi ang sarili niyo ang tanungin niyo? Tutal, kayo naman ang may kagagawan nito—”

*Pak!

Isa na namang sampal.

Pinilit kong huwag magpakita ng reaksyon sa pananakit niyang iyon sa akin. Pero hindi ko nakaya dahil sa sobrang sakit ng pagsampal niya.

"Halika rito!” Bigla akong hinawakan ni Tiyo Dan sa buhok at pakaladkad na hinila papunta sa sasakyan niya. Iyak lang ako nang iyak. Gusto ko ring sumigaw para humingi ng tulong pero ayokong gumawa ng gulo. Ayokong kumalat pa at makarating sa iba ang nangyayari sa akin.

Patulak akong sinakay ni Tiyo Dan sa backseat ng sasakyan niya.

"Hindi pwedeng mabuhay ang batang iyan. Kailangan niyang mawala!” parang demonyo pang sabi niya bago niya pabalibag na sinara ang pinto ng kotse.

Pumunta siya sa driver's seat at nagsimula nang magmaneho palayo. Iyak lang ako nang iyak habang nanonood at naghihintay sa kahihinatnan ko sa kamay ni Tiyo Dan. Alam ko na ang mangyayari. Alam na alam ko na kung saan niya ako dadalhin dahil hindi naman ito ang unang beses.

Nabuntis na ako noon sa kauna-unahang pagkakataon, ilang buwan pa lang ang nakararaan. Nalaman din ni Tiyo Dan na buntis ako at dinala niya agad ako sa matandang manggagamot para sapilitang magpalaglag. Ngayon sa pangalawang beses, buntis na naman ako at alam kong doon niya rin ulit ako dadalhin. Ganoon ulit ang balak niyang gawin…

***

“AAAHHHHH!”

Hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko dahil sa nangyayari sa akin ngayon. Wala akong kalaban-laban na nakahiga sa papag—nakatali ang parehong mga kamay at may busal ang bibig. Nakagapos din ang mga paa ko nang magkahiwalay. Nakabukaka ako, walang saplot na pang ibaba.

Kasalukuyang gumugulong ang isang mainit na bote sa tiyan ko. Mariin ang bawat paggulong niyon, sa bawat galaw ay ramdam ko ang unti-unting pagkadurog ng maliit na punla sa sinapupunan ko.

Histerikal ako at nanlalabo pa ang mga mata dahil sa magkahalong panghihina at pag iyak. Pero hindi naging hadlang iyon para maaninag ko ang matandang babae na siyang nagsasagawa ng pagtanggal sa namumuo pa lang na buhay sa sinapupunan ko. Ilang hakbang ay nakita ko rin ang isang lalaki na nakamasid lang sa amin. Si Tiyo Dan…

“Wala na ang fetus sa sinapupunan ni Lara. Pagkapahinga niya, pwede mo na siyang iuwi.”

Naging sunud-sunod ulit ang pagpatak ng luha ng ko pagkarinig sa sinabi ng matandang babae. Hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa o ikalungkot ang nangyari.

“Sige. Salamat ho, Aling Marsing,” dinig kong sabi ni Tiyo.

“Walang anuman. Pero Dan, payong manggagamot lamang. Ingatan niyo si Lara. Pangalawang pagbubuntis niya na ito ngayong taon at pangalawang pagpapalaglag na rin. Masyado nang delikado kapag naulit pa ito. Baka hindi na kayanin ng katawan niya lalo na at masyado pa siyang bata,” saad ulit ng matanda.

“Ganoon ho ba? Sige ho, Aling Marsing. Dodoblehin po namin ang pagbabantay at pag iingat kay Lara. Ginagawa naman ho namin, masyado lang talagang madulas. Nakakatakas pa rin at nagagawa pa ring katagpuin iyong lalaki niya kaya ‘ayan, nakakalusot din na lagi na makabuo ng sanggol. Hanggang ngayon, ni hindi namin alam kung sino ba ang ama ng mga dinala niya.”

Kumuyom ang mga kamao ko sa narinig. Akala mo, kung sino siyang mabait na tao kung magsalita. Wala namang sinabi kundi puro kasinungalingan lang. Wala akong lalaki at mas lalong hindi ako nakikipagtagpo sa kung sinu-sino. Lahat ng sinabi niya ay puro kasinungalingan; maliban lang sa isang bagay. Iyon ay ang hindi niya alam kung sino ang ama ng dalawang buhay na dinala ko.

Paano nga ba niya malalaman? Kung siya ba mismo o ang anak niyang si Denver ang nakabuntis sa akin? Sila ang dahilan kung bakit kailangan kong sumailalim sa napakasakit at karumal-dumal na prosesong iyon. Kung hindi lang sana nila ako paulit-ulit na pinagsamantalahan ay hindi ako mapupunta sa posisyong ito.

Kaya oo, kung may dapat mang sisihin sa mga nangyayari sa buhay ko ay hindi ako iyon. Lalong hindi ang “lalaki ko” na gawa-gawa lang niya.

“Hoy, bumangon ka na riyan. Alam kong gising ka na. Bangon!”

Pumikit ako nang mariin para magkunwaring tulog. Ayoko pang umuwi. Ayoko pang bumalik sa impiyerno…

“T*ngina, ang tigas mo, ah? Bangon sabi—”

“Dan? Anong ginagawa mo kay Lara?”

Bahagya akong nakahinga nang maluwag nang marinig ang boses ng matandang manggagamot. Kahit nakapikit ay naramdaman ko pa rin na umatras ng ilang hakbang si Tiyo Dan.

“W-Wala ho, Aling Marsing. Tinitingnan ko lang kung maayos ang lagay ng pamangkin ko.”

Sinungaling.

“Ganoon ba?” Naramdaman kong lumapit sa akin ang matanda. “Dan, pwede bang lumabas ka muna? May kailangan lang akong gawin kay Lara.”

“Ho? Gawin niyo na kung anong kailangan niyong gawin. Bakit kailangan ko pang lumabas?”

“Maselan ito, Dan. Kailangan mong lumabas. Maliban na lang kung nakita mo na ang kasuluk-sulukang bahagi ng katawan ng pamangkin mo?” May laman ang sinabing iyon ng matanda.

Wala na akong narinig na sagot mula kay Tiyo Dan. Narinig ko na lang na bumukas ang pinto at sumara ulit.

“Lara, hija, dumilat ka na. Alam kong gising ka. Sige na, hija.”

Dahan-dahan akong dumilat. Sumalubong sa akin ang nag aalalang mukha ng manggagamot. Nagsimula na akong maiyak.

“A-Aling Marsing—”

“Alam ko na, hija. Alam ko na ang nangyayari. Tumakas ka na. Umalis ka na sa inyo,” biglang sabi niya. “Pagpasensiyahan mo na rin ako sa nagawa ko, ha? Alam kong wala ako sa lugar para magdesisyon pero naaawa lang kasi ako sa iyo at sa bata. Bunga siya ng pananamantala ng mismong tiyuhin mo. Kapag nabuhay siya, baka hindi mo rin siya matanggap at pagbuntunan mo lang ng galit. Hindi na bago ang ganoong mga pangyayari, hija. At isa pa, masyado ka pang bata para maging ina. Ilang taon ka na nga ba?”

“S-Sixteen po,” sabi ko.

“Susmaryosep…” Napaantanda pa ito matapos marinig amg sagot ko. “G-Gusto mo bang manatili pa rito? Kahit hanggang sa makabawi-bawi ka lang ng lakas mo? ‘Tapos… ‘T-Tapos tumakas ka na. Para hindi na niya maulit ang ginagawa niyang pananamantala sa iyo. Tutulungan kitang magsumbong sa mga pulis—”

“H-Huwag! H-Huwag na po.” Nag iwas ako ng tingin kay Aling Marsing. “N-Natatakot po ako. B-Baka patayin niya ako. O sila Papa at ang kuya ko. A-Ayoko rin pong malaman ng ibang tao iyong nangyayari sa akin. S-Sobra-sobra na po iyong kahihiyang nararamdaman ko sa sarili ko. A-Ayoko nang makarating pa sa iba.”

Hindi sumagot ang matanda. Tiningnan niya lang ako na puno ng awa.

“Ano nang balak mong gawin? Hahayaan mo lang siya na babuyin ka?”

Umiling ako.

“Tatakas po ako. G-Gusto ko na lang pong magpakalayu-layo. P-Pupunta po ako sa lugar kung saan walabg makakakilala sa akin. M-Magpalakas lang po ako ng kaunti. Kaya lang…”

“Kaya lang ano?”

“Sigurado po akong hindi papayag si Tiyo Dan na hindi niya ako maiuwi agad. A-At magtataka si Tiya Poleng na asawa niya.”

Hindi agad nagsalita si Aling Marsing. Pero mayamaya, sinabihan niya ulit ako na pumikit at magkunwaring tulog. ‘Tapos pinapasok niya na ulit si Tiyo Dan sa loob ng maliit na kwartong iyon.

“Sa nakikita kong kalagayan ni Lara ngayon, hindi makabubuti kung iuuwi mo na siya. Baka mapasama siya at malagay sa alanganin ang buhay niya,” sabi ni Aling Marsing mayamaya. “Iaabiso ko na dumito muna siya ng mga ilang araw—”

“Hindi. Iuuwi ko na siya. Sa bahay na lang siya magpapagaling.”

Kumabog ang dibdib ko. Sinabi ko na nga ba, hindi talaga siya papayag na basta-basta akong iwan dito.

"Dan, hindi mo ba ako narinig? Delikado ang lagay ng bata. Baka mapahamak lang siya lalo. Isa pa, baka may makapansin at makaalam sa nangyayari sa kanya. Alalahanin mong ilegal pa rin dito ang aborsiyon. Gusto mo bang ipahamak ang pamangkin mo, ako, o kayo na kumukupkop sa kanya? Ha? Ganoon ba ang gusto mong mangyari?” Hindi sumagot si Tiyo Dan. "Ang asawa mo, alam niya ba ang nangyayaring ito kay Lara?”

Wala akong narinig na salita galing kay Tiyo Dan. Nabalot ng katahimikan ang paligid at ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na kabog ng dibdib ko.

"Sige. Pumapayag akong dito muna si Lara ng hanggang tatlong araw lang. Pagkatapos noon, iuuwi ko na siya kahit ano pang kalagayan niya.”

Unti-unti akong nakahinga ng maluwag. Ngayon pa lang, pakiramdam ko ay malaya na ako.

"At ang asawa mo?” tanong ulit ni Aling Marsing.

"Ako na ang bahalang magdahilan sa kanya.”

Umalis na si Tiyo Dan pagkatapos noon. Tsaka lang ako dumilat at umiiyak na nagpasalamat ulit kay Aling Marsing.

"Huwag kang magpakakumportable, hija. Narinig mo siya, babalikan ka niya rito at sapilitang iuuwi pagkaraan ng tatlong araw. Bago sumapit iyon, dapat ay malakas ka na at dapat ka nang makaalis,” seryosong babala ng matanda.

Tumango ako.

"O-Opo, Aling Marsing. G-Gagawin ko po ang lahat, magpapalakas ako ng mabilis. M-Magiging malaya na ako.”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 3

    TATLONG araw. Iyon ang ibinigay na palugit ni Tiyo Dan sa pananatili ko sa bahay ni Aling Marsing. Pagkatapos noon, kukuhanin niya na ako ulit at ibabalik sa kanila. Pero ayoko na. Ayoko nang bumalik sa impiyernong iyon. Kaya nakakadalawang araw pa lang ako ay nagpaalam na ako kay Aling Marsing na uuwi. Pumayag naman siya kaagad dahil alam niya na kapag inabutan ako ni Tiyo Dan doon ay wala na kaming magagawa parehas kapag sapilitan na akong binawi ng demonyo kong tiyuhin. Magdidilim na nang umalis ako sa bahay ng matandang manggagamot. Ang destinasyon ko, sa bahay kung saan ako tumira noon. Bahala na kung lasenggo pa rin si Papa o may sariling mundo at laging galit pa rin sa akin si Kuya. Ang mahalaga, kahit papaano ay mas kampante na ako roon dahil kasama ko na ang totoong pamilya ko. Ang totoong mga kadugo ko. Para makauwi, nag tricycle na lang ako at nagpadiretso na sa mismong bahay namin. Binigyan naman ako ni Aling Marsing ng two hundres pesos, sapat na iyon para sa pamasahe k

    Last Updated : 2025-04-01
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 4

    MASAKIT ang ulo at nag iinit ang pakiramdam ko nang magising.Anong nangyari?Pinilit kong idilat ang mga mata ko at kilalanin ang paligid kung nasaan ako. Maliit na kwarto at puting-puti ang mga dingding. Kahit anong gawin ko, wala akong maalala. Ni hindi ko nga maalala na nakatulog ako o paano ako napunta rito.“Sister Siena, gising na po siya! Gising na ang babae!”Kunot-noong lumingon ako sa direksyon na pinanggalingan ng boses ng isang babae. Doon ko lang na-realize na may kasama pala ako sa kwarto. Hindi ko rin kilala iyong babae. Kung titingnan, palagay ko ay nasa early twenties lang ang edad niya, katamtaman ang kulay ng balat, at maikli ang buhok. Ang isang bagay pa na napansin ko sa kanya ay may malaking peklat siya na sumasakop sa halos kalahati ng mukha niya.“S-Sino ka? Nasaan ako? T-Tsaka iyong tinatawag mo. Si… Si…”“Si Sister Siena?” nakangiting sabi ng babae at lumapit sa akin. Tumango lang ako. “Ah, madre siya rito sa kumbento. Siya iyong tinawag ko nang makita kita

    Last Updated : 2025-04-05
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 5

    “HEY, Lara! Don’t you remember me? God, I can’t believe I will be able to see you again after what… six long years? Damn!”Lalong nanlaki ang mga mata ko nang bigla akong yakapin ng gwapong lalaki. Ang higpit ng yakap niya…Hindi ko magawang kumilos. Hindi ako yumakap pabalik pero hindi rin ako kumawala. Talagang nakatulala lang ako habang pilit na pinagsi-sink in sa isip ko kung anong nangyayari. Una, tinawag ako ng gwapong lalaki sa pangalan ko. Pangalawa, niyayakap niya ako nang sobrang higpit na para bang kilalang-kilala niya ako.O, jusmio! Ano bang nangyayari?!Mayamaya pa, bigla akong binitawan ng gwapong lalaki. Inupo niya ako sa isa sa mga benches na nandoon; ‘tapos umupo rin siya sa tabi ko. Hinawakan niya ang kamay ko habang nakatitig sa mga mata ko.“Hey, hindi mo ba talaga ako naaalala? Hindi mo ako nakikilala?” sabi ulit ng lalaki.Tinitigan ko siya, pinipilit ko naman ang sarili ko na alalahanin kung may kakilala akong kasing gwapo niya pero wala talaga. Kaya bilang sag

    Last Updated : 2025-04-05
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 6

    “OO, Lara. Siya nga. Siya si Attorney Fove, ang nagpopondo sa chapel at dito sa kumbento. Siya rin ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, operating pa rin dito.”Tuluyan nang naglakad palapit sa amin si Sister Siena. Kasama pa rin si Cindy.“Good morning, Attorney,” bati ni Cindy kay Attorney Fove. “Nagkita na po pala kayo. Siya po si Lara. Siya po iyong itinawag namin ni Sister Siena kaninang umaga.”Naramdaman kong nabaling sa akin ang atensiyon ni Attorney.“Cindy, isama muna si Lara pabalik sa kwarto. Mag uusap muna kami ni Attorney­—”“No. Just let her stay. I want her present. Gusto kong marinig niya lahat ng pag uusapan natin tungkol sa kanya,” biglang sabi ni Attorney Fove.Hindi na nakatutol pa si Sister Siena.“S-Sige po. Lara, tayo na sa opisina. Cindy, bumalik ka muna sa loob. Maghanda ka ng makakain ni Attorney,” sabi na lang niya.Tumango lang si Cindy at naglakad na palayo. Lumakad na rin si Sister Siena palapit sa isang parang kwarto—iyon na yata iyong sinasabi niyang

    Last Updated : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 7

    Hindi ko maiwasang makaramdam ng sama ng loob habang nakatitig kay Attorney Fove.Kanina lang, pinagpipilitan niya na ninong ko siya. Pero ngayon, sobra siya kung makatanggi sa simpleng pabor lang na hinihingi ni Sister Siena, ang hayaan akong manatili rito?Kumalas ako sa pagkakayakap kay Sister Siena. Pinahid ko rin ang mga luha ko at kahit nanghihina ay pinilit kong tumayo.“Attorney—”“Tama na po, Sister. Huwag na po nating ipilit ang ayaw,” pigil ko kay Sister Siena. Nababasa ko na kasi ang gagawin niya—ipagmamakaawa niya ako kay Attorney—bagay na ayokong gawin. Ayokong magmakaawa sa iba. Dignidad na lang ang meron ako at ayokong pati iyon ay mawala sa akin. Hinarap ko si Attorney Fove. “Okay lang po kahit ayaw niyong hayaan akong mag-stay dito. Naiintindihan ko po. Okay na po ako.”Hinawakan ko ang autopsy result ni Mama para bawiin iyon sa kanya, pero hindi ko magawa. Mahigpit ang hawak niya roon at kung ipipilit ko, baka mapunit lang ang papel. Mas magiging malaking problema p

    Last Updated : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 8

    “Thank you for trusting me, Lara. I swear, hindi ka magsisisi.”Tipid na ngiti lang ang sinagot ko sa sinabi ni Attorney Fove. Ilang minute na ang nakalipas mula nang umalis kami sa kumbento. Nakasakay ako ngayon sa backseat ng sasakyan niya habang siya naman ang nasa driver-s seat at nagmamaneho.“S-Sumama lang ako dahil nangako kang tutulungan mo akong makuha ang hustisya sa pagkamatay ni Mama,” prangkang sabi ko.Mahinang tumawa si Attorney.“Hindi lang iyan ang kaya kong ipangako sa iyo, Lara. Marami pa. Maraming marami pa,” sabi niya pagkatapos.“Bakit mo ginagawa ito?” pagsususpetsa ko.“Alin?”“Ito. Tinutulungan mo ako kahit na kakikilala mo pa lang sa akin. Ni hindi mo pa yata sigurado kung ako ba talaga si Lara—”“I know that it’s you. I just… know. And I’m doing this all for a reason. Malaki ang utang na loob ng dad ko sa mama mo. And I’m doing this to pay forward. Matagal ko nang gustong makabawi sa kanya pero hindi ko alam kung paano. Kaya siguro pinadala ka ng itaas sa ak

    Last Updated : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 9

    “You sure you’ll be fine here?”Nilingon ko si Ninong Azrael at nginitian ng matamis.“Hindi ka naman siguro nagjo-joke, ‘di ba, Ninong—” Saglit akong huminto dahil para na akong matatawa nang banggitin ko ang salitang iyon. Ninong. Pinilit ko rin namang sumeryoso agad at hinarap siya. “Halos apat nab eses na mas malaki ito kaysa sa buong bahay namin.”Ngumiti ng tipid si Ninong Azrael at sumandal sa dingding ng kwarto, sa gilid lang ng pinto.“That’s good to know. Bukas, bumili ka ng mga kakailanganin mo. Clothes, personal hygiene stuff, everything. Akong bahala sa iyo,” aniya.Isang ideya ang bigla na lang sumulpot sa isip ko na naging dahilan para matawa ako.“Why are you laughing?” usisa niya. Seryoso ang mukha niya at nakakunot pa ang noo.“W-Wala,” tanggi ko na natatawa pa rin. Tinakpan ko na lang ang bibig ko habang pinipilit kong magpigil.“Ano nga?”“Wala nga—”“Lara—”“Ano—”“I’m still your ninong. We may be talking as if we’re at the same age, but you have to respect me. I a

    Last Updated : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 10

    KINABUKASAN.Maaga akong nagising. Payapa at tuluy-tuloy ang tulog ko—bagay na hindi ko na maalala kung kailan ko huling naranasan. Dahil sa maayos na tulog ay naging maganda rin ang gising ko.Bago lumabas ng kwarto at bumaba ay nakaligo na ako at nakapag ayos. May sariling restroom na kasi ang kwarto na binigay sa akin ni Ninong Azrael.Pagbaba ko, dumiretso agad ako sa dining area. Hindi ko nga alam na dining area ang pupuntahan ko, sinundan ko lang naman kasi iyong masarap na amoy ng ulam.“You’re awake. I thought you’re still asleep. Muntik ko nang paakyatin doon si Manang Irina para gisingin ka,” bati ni Ninong Azrael. Saglit lang siyang tumingin sa akin bago niya binalik ang tingin niya sa laptop niyang nasa tabi mimso ng pagkain niya. Umiinom din siya ng kape.“S-Sorry. Napasarap kasi ang tulog ko,” pag amin ko.“That’s alright. Go, take your seat.”Lumapit ako sa dining table at uupo na sana sa tabi ni Ninong Azrael nang bigla niya akong pigilan.“Just take that seat instead,”

    Last Updated : 2025-04-07

Latest chapter

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 16

    SA kabila ng galit ko kay Papa ay pinilit ko pa ring pumunta sa burol niya.Noong una, hindi ko alam kung paano. `Buti na lang at hindi ako pinabayaan ni Ninong Azrael. Pinaasikaso niya lahat sa assistant niya at siniguro niyang wala na kaming proproblemahin pa ni Kuya Leio. Si Ate Cindy ay hindi rin ako iniwanan kahit saglit lang. At si Ate Weng, dumating din siya. Hindi pa rin nagbago ang tingin at pagtrato niya sa akin kahit mahigit dalawang taon na mula nang magkita kami at magkausap.Tatlong araw lang ang ipinasya naming burol ni Papa. Wala na kaming balak patagalin pa dahil wala naman siyang kamag anak sa malayo na hihintayin. Sa dalawang araw na burol ni Papa ay walang sandali na hindi ako umiyak—hindi dahil nasasaktan ako o nagluluksa sa pagkawala niya—kundi inaalala ko ang mga sinabi ni Ninong Azrael at ang magiging lagay ni Kuya Leio ngayong natuluyan nang mawala si Papa.“We don’t stand in a hundred percent chance, Lara. But if you would do as I say, I can guarantee na mas

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 15

    MAHIGPIT ang hawak ko sa paper bag na kinuha ko mula sa kotse ni Ninong Azrael.Nandito ulit kami sa city jail kung saan nakakulong si Kuya Leio. Nasa loob na kami kanina, lumabas lang ulit ako dahil nakalimutan kong dalhin ang paper bag na naglalaman ng pagkain at ilang mga damit para sa kuya ko.Habang naglalakad ako pabalik sa loob ng bilangguan, tumatakbo pa rin sa isip ko ang mga sinabi ni Ninong Azrael. Tatlong araw na rin ang nakalilipas mula noon. Pumayag na rin naman ako sa suhestiyon na iyon ni Ninong. Pero kahit na ganoon, hindi ko pa rin maiwasang mangamba. Ayokong isipin na magsisinungaling ako sa batas at sa lahat ng mga taong sasaksi sa itatakdang hearing ni Kuya Leio; lalo na at gaya ng sinabi ni Ninong ay hindi pa rin kami makakatiyak na mapapawalang-sala na nga si Kuya sa oras na gawin ko ang pagsisinungaling. Pero… kung nakaya ni Kuya na kalabanin ang sarili naming ama para lang protektahan ako, walang bagay na hindi ko gagawin para siya naman ang matulungan ko. Isa

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 14

    “HINDI mo dapat ginawa iyon, Kuya. Alam mo naman na kapag masamang damo, matagal mamatay. Masamang damo si Papa, Kuya. Masama siya.”Walang tigil sa pagtulo ang luha ko habang nakatulalang kausap si Kuya Leio. Nasa harapan ko na siya ngayon dahil matapos ang naging pag uusap namin ni Ninong Azrael kanina, inaya niya akong dalawin si Kuya sa kulungan at pumayag naman ako.Hindi nagsalita si Kuya Leio. Nakatitig lang siya sa mukha ko hanggang sa unti-unti siyang napangiti. Iyon ang klase ng ngiti na ngayon ko lang nakitang gumuhit sa mga labi niya. Noong mga bata pa kasi kami hanggang sa bago mamatay si Mama, sa tuwing nakikita ko si Kuya ay lagi siyang nakasimangot o galit. Wala pa akong matandaang kahit isang beses lang na naging sweet o malapit man lang kami sa isa’t-isa.“Lara… Masyado nang marami iyong pagkukulang ko sa iyo. Kapatid kita, nag iisang kapatid kita at babae pa pero wala man lang akong nagawa para maprotektahan ka. Imbis na ingatan kita at bantayan, ako pa iyong kauna-

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 13

    “I said I just saw your brother at the city jail. Wala ka man lang bang sasabihin?”Sinalubong ko ang nang uuring tingin ni Ninong Azrael sa pamamagitan ng salamin ng sasakyan niya.“Wala. Ano bang dapat kong sabihin? Ano bang dapat kong maging reaksiyon?” prangkang sabi ko.“Lara—”“Alam mo Ninong para sabihin ko sa iyo, hindi na ako nagtataka. Hindi rin ako nagulat. Mga bata pa lang kasi kami, mahilig na siyang sumali sa gulo. Takaw gulo siya at basag ulo. Dati ko pa inaasahan na darating ang araw na mangyayari ito at—”“But that’s not the case, Lara. Mali ang iniisip mo.”Tinaasan ko siya ng kilay.“Talaga? Sana nga. Pero hindi, eh. Ako ang mas nakakakilala sa kanya. Alam ko at nakikita ko noon pa na darating ang araw at magiging capable siyang gumawa ng mas masahol pang mga bagay. Makukulong siya o mas Malala pa—”“Hindi. He was jailed because he tried to kill your father.”Natameme ako.“A-Ano?” halos pabulong kong saad. Bigla rin akong nanghina. Pero mayamaya lang din ay nag iba

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 12

    “…BIRHEN na birhen pero may twist!” Paulit-ulit na nag play ang sinabing iyon ng ababeng staff sa utak ko.Tama naman siya. Birhen na birhen pero may twist—at ang twist doon ay hindi na ako birhen. Kasi nayurakan na ako, binaboy, at pinagsawaan.“Ma’am? M-Ma’am, ayos ka lang ba? Umiiyak ka—”“H-Hindi ko kukunin itong dress,” pasya ko.Halatang nagulat ang babae sa sinabi ko. Magsasalita pa sana siya pero inunahan ko na siya. Naglakad na ako pabalik sa fitting room. Hinubad ko ang dress at isinuot ko ulit iyong damit na suot ko kanina. Paglabas, binalik ko agad sa kanya iyong dress.“Ma’am, sigurado po ba kayo na ayaw niyong kuhanin ito? Sayang kasi, Ma’am. Bagay na bagay sa iyo at—”“Hindi na po. A-Aalis na rin muna ako. Babalik na lang ako mamaya pagbalik ni… ni Attorney Fove,” mahinang sambit ko.Hindi na nakapagsalita iyong babae. Naglakad na rin ako palabas ng boutique at umupo sa isang bench. Parang na-drain na naman lahat ng energy sa katawan ko.Akala ko, sa oras na makaalis na

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 11

    “TAKE everything you like and give it to her. I just have to answer this real quick.”Wala na akong nagawa nang tumalikod na si Ninong Azrael at naglakad palabas ng boutique kung nasaan kami ngayon. Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagsusukat ng mga damit.Lumapit sa akin ang isang babae na nagtatrabaho sa boutique na iyon. Nakangiti siya at may dalang isang hanger ng mahabang damit.“Hello, Ma’am! May mga napili ka na? Kung gusto mo, tutulungan kita,” bati niya sa akin. Tinaas niya rin iyong damit na hawak niya. “Ito, Ma’am. Baka gusto mong i-try. Limited edition namin ito at ito na ang huling piece.”Hindi ako makasagot sa alok ng babae. Nakapako lang ang mga mata ko kay Ninong na abala pa rin sa pakikipag usap niya sa cell phone niya sa labas. Natatakot kasi ako nab aka bigla niya akong iwan. Wala pa naman akong dala kahit piso sa bulsa ko.“Hindi namin alam na may kapatid pala si Attorney Fove at babae pa. In fairness, Ma’am, ang ganda-ganda mo rin. Runs in the blood ang looks niyo,

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 10

    KINABUKASAN.Maaga akong nagising. Payapa at tuluy-tuloy ang tulog ko—bagay na hindi ko na maalala kung kailan ko huling naranasan. Dahil sa maayos na tulog ay naging maganda rin ang gising ko.Bago lumabas ng kwarto at bumaba ay nakaligo na ako at nakapag ayos. May sariling restroom na kasi ang kwarto na binigay sa akin ni Ninong Azrael.Pagbaba ko, dumiretso agad ako sa dining area. Hindi ko nga alam na dining area ang pupuntahan ko, sinundan ko lang naman kasi iyong masarap na amoy ng ulam.“You’re awake. I thought you’re still asleep. Muntik ko nang paakyatin doon si Manang Irina para gisingin ka,” bati ni Ninong Azrael. Saglit lang siyang tumingin sa akin bago niya binalik ang tingin niya sa laptop niyang nasa tabi mimso ng pagkain niya. Umiinom din siya ng kape.“S-Sorry. Napasarap kasi ang tulog ko,” pag amin ko.“That’s alright. Go, take your seat.”Lumapit ako sa dining table at uupo na sana sa tabi ni Ninong Azrael nang bigla niya akong pigilan.“Just take that seat instead,”

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 9

    “You sure you’ll be fine here?”Nilingon ko si Ninong Azrael at nginitian ng matamis.“Hindi ka naman siguro nagjo-joke, ‘di ba, Ninong—” Saglit akong huminto dahil para na akong matatawa nang banggitin ko ang salitang iyon. Ninong. Pinilit ko rin namang sumeryoso agad at hinarap siya. “Halos apat nab eses na mas malaki ito kaysa sa buong bahay namin.”Ngumiti ng tipid si Ninong Azrael at sumandal sa dingding ng kwarto, sa gilid lang ng pinto.“That’s good to know. Bukas, bumili ka ng mga kakailanganin mo. Clothes, personal hygiene stuff, everything. Akong bahala sa iyo,” aniya.Isang ideya ang bigla na lang sumulpot sa isip ko na naging dahilan para matawa ako.“Why are you laughing?” usisa niya. Seryoso ang mukha niya at nakakunot pa ang noo.“W-Wala,” tanggi ko na natatawa pa rin. Tinakpan ko na lang ang bibig ko habang pinipilit kong magpigil.“Ano nga?”“Wala nga—”“Lara—”“Ano—”“I’m still your ninong. We may be talking as if we’re at the same age, but you have to respect me. I a

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 8

    “Thank you for trusting me, Lara. I swear, hindi ka magsisisi.”Tipid na ngiti lang ang sinagot ko sa sinabi ni Attorney Fove. Ilang minute na ang nakalipas mula nang umalis kami sa kumbento. Nakasakay ako ngayon sa backseat ng sasakyan niya habang siya naman ang nasa driver-s seat at nagmamaneho.“S-Sumama lang ako dahil nangako kang tutulungan mo akong makuha ang hustisya sa pagkamatay ni Mama,” prangkang sabi ko.Mahinang tumawa si Attorney.“Hindi lang iyan ang kaya kong ipangako sa iyo, Lara. Marami pa. Maraming marami pa,” sabi niya pagkatapos.“Bakit mo ginagawa ito?” pagsususpetsa ko.“Alin?”“Ito. Tinutulungan mo ako kahit na kakikilala mo pa lang sa akin. Ni hindi mo pa yata sigurado kung ako ba talaga si Lara—”“I know that it’s you. I just… know. And I’m doing this all for a reason. Malaki ang utang na loob ng dad ko sa mama mo. And I’m doing this to pay forward. Matagal ko nang gustong makabawi sa kanya pero hindi ko alam kung paano. Kaya siguro pinadala ka ng itaas sa ak

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status