Share

KABANATA 3

Auteur: Eyah
last update Dernière mise à jour: 2025-04-01 20:00:00

TATLONG araw. Iyon ang ibinigay na palugit ni Tiyo Dan sa pananatili ko sa bahay ni Aling Marsing. Pagkatapos noon, kukuhanin niya na ako ulit at ibabalik sa kanila. Pero ayoko na. Ayoko nang bumalik sa impiyernong iyon. 

Kaya nakakadalawang araw pa lang ako ay nagpaalam na ako kay Aling Marsing na uuwi. Pumayag naman siya kaagad dahil alam niya na kapag inabutan ako ni Tiyo Dan doon ay wala na kaming magagawa parehas kapag sapilitan na akong binawi ng demonyo kong tiyuhin. 

Magdidilim na nang umalis ako sa bahay ng matandang manggagamot. Ang destinasyon ko, sa bahay kung saan ako tumira noon. Bahala na kung lasenggo pa rin si Papa o may sariling mundo at laging galit pa rin sa akin si Kuya. Ang mahalaga, kahit papaano ay mas kampante na ako roon dahil kasama ko na ang totoong pamilya ko. Ang totoong mga kadugo ko. 

Para makauwi, nag tricycle na lang ako at nagpadiretso na sa mismong bahay namin. Binigyan naman ako ni Aling Marsing ng two hundres pesos, sapat na iyon para sa pamasahe ko. Baka nga sobra pa. 

Habang nasa daan ay palinga-linga ako. Natatakot ako na baka makasalubong namin nang hindi sinasadya si Tiyo Dan o si Kuya Denver. Kahit si Tiya Poleng ay ayoko na ring makita pa. Buong biyahe ay parang tinatambol ang dibdib ko dahil sa kaba. 

Nakahinga lang ako ng maluwag nang sa wakas ay huminto na ang tricycle sa mismong tapat ng bahay namin. Nagbayad ako at dali-dali nang naglakad papasok sa loob. 

Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin si Papa na mag isang nag iinom. Halatang nagulat din siya sa pagdating ko dahil hindi agad siya nakapagsalita. Ako naman, patakbo ko siyang nilapitan at niyakap ng mahigpit pagkatapos. Hindi ko na rin napigilang maiyak. 

“P-Papa…” usal ko habang nakayakap sa kanya. 

Niyakap niya naman ako pabalik, at ang ginawa niyang iyon ang lalong nakapagpaiyak sa akin. 

“A-Anong ginagawa mo rito? Bakit ka bumalik?” dinig kong tanong niya. Hindi pasigaw ang tanong niyang iyon. Wala rin akong mabakas na galit o inis; pero parang may kakaiba. 

“A-Ayoko na po roon. A-Ayoko na. G-Gusto ko na rito ulit. D-Dito na lang ako, Papa…” 

Gusto kong magsumbong at sabihin sa kanya lahat ng nangyaring kababuyan sa akin sa loob ng halos dalawang taon na paninirahan ko kila Tiya Poleng. Pero hindi ko kaya. Wala akong lakas. 

Hinagod-hagod ni Papa ang likuran ko. Hindi niya ako binitawan habang sige pa rin ako sa pag iyak. Mayamaya pa, pinaupo niya ako at binigyan ng tubig.

Naninibago ako sa mga kilos niya. Oo, halatang lasenggo pa rin siya. Pero ngayon, kahit papaano ay nakikitaan ko na siya ng kaunting pagbabago. Inaasikaso na niya ako, bagay na hindi niya ginawa kahit isang beses man lang noong nabubuhay pa si Mama. 

“Magkwento ka. Alam kong may dahilan kung bakit bigla kang napasugod dito. Pinagalitan ka ba ng Tiya Poleng mo?” sabi ni Papa pagkaraan ng ilang minuto. 

Umiling ako. Naramdaman ko na naman ang kagustuhan kong umiyak at magsumbong. 

“W-Wala po, ‘Pa. Naisipan ko lang talaga na umuwi na ulit. K-Kasi sabi naman ni Tiya Poleng, doon muna ako sa kanila hanggang sa gusto ko lang,” pagsisinungaling ko. 

Inabot ni Papa ang kamay ko at marahang hinaplos iyon. Hindi ko mapigilang mapapitlag at makaramdam ng pagkailang. Hindi ko alam kung dapat ba, pero matapos ang nangyari sa akin sa kamay nina Tiyo Dan at Kuya Denver ay parang nagkaroon na ako ng hindi maipaliwanag na takot sa mga lalaki. 

“Huwag ka nang magsinungaling. Magsabi ka na. Sige na,” udyok pa rin ni Papa. 

Maraming beses akong nagsinungaling pero mukhang walang balak si Papa na sumuko. Hanggang sa napahagulhol na lang ako. 

“S-Si Tiyo Dan kasi… S-Sila ni Kuya Denver… M-Mga demonyo sila, ‘Pa. P-Pinagsamantalahan nila ako. Paulit-ulit. K-Kahit nagmakaawa na ako na ayoko na, h-hindi pa rin nila ako tinigilan…” 

Tumayo si Papa at lumapit sa akin. Niyakap niya ako at pilit na inalo. Hinaplos-haplos niya ulit ang buhok ko, hanggang sa ang haplos na iyon ay bumaba sa likod ko. Nandoon pa rin iyong hindi ko maipaliwanag na pagkailang na nararamdaman ko. Pero mas nangibabaw ang pakiramdam na ligtas na ako ngayong kasama ko na si Papa. 

“D-Diring-diri na ako sa sarili ko, ‘Pa. S-Sinira nila ako. M-Mga hayup sila—P-Papa?!”

Sa gitna ng pag iyak ko ay patulak kong inilayo ang katawan ni Papa mula sa akin. Ginawa ko iyon dahil bigla kong naramdaman ang mga kamay niya na mula sa simpleng paghagod sa likod ko ay dumapo na iyon sa hook ng suot kong bra. Naglilikot ang kamay niya roon na parang sinusubukan niyang alisin iyon. 

Nang tingnan ko siya, wala na ang kaninang maamo niyang mukha. Nanlilisik na ang mga mata niya habang nakatitig sa akin. Nakangisi rin siya ng malademonyong ngisi. 

Niyakap ko ang sarili ko. Ramdam ko ang malakas na kabog ng dibdib ko. Muli ay sumukob sa akin ang takot na nararamdaman ko noong nasa bahay pa lang ako nina Tiya Poleng. Mas matindi pa nga ngayon. 

“P-Papa, anong ginagawa niyo?! A-Anong nangyayari sa iyo?!” umiiyak na singhal ko sa kanya. 

“Huwag ka nang magpakipot, Lara. Huwag ka nang umakto na parang birhen ka pa—” 

“Papa, ano ba?! Anak mo ako!” 

Nanghihinang napasalampak na lang ako sahig. Umuwi ako dahil akala ko, ligtas na ako rito. Pero hindi pa rin pala. Pati ba naman ang sarili kong ama, kaya akong pagtangkaan at gawan ng kababuyan?

Nagsimulang humakbang si Papa palapit sa akin. Gusto kong tumayo at tumakbo pero hindi ko magawa. Sobra akong nanghihina. Pero kahit na nakasalampak, pinilit ko pa rin na makaatras. 

“P-Papa, tama na po. N-Natatakot na ako. H-Huwag namang pati ikaw…” pagmamakaawa ko pero parang wala siyang naririnig. Parang ibang tao ang nakasukob sa buong katauhan niya ngayon. Parang hindi na niya ako nakikilala na anak niya. 

Naging mabilis ang mga sumunod niyang galaw. Nakalapit siya sa akin at nagawa niya akong kulungin sa mga bisig niya. Ang tanging kaya ko lang ay ang magpumiglas. Pero sa lakas niya ay wala man lang epekto ang ginagawa kong pagpalag. 

Sinimulan niya akong hawakan sa buong katawan. Sa bewang, sa hita… Narinig ko ang tunog ng napunit na tela. Iyong damit ko… 

Napahagulhol na lang ako dahil sa sobrang panlulumo. Mukhang ang inakala kong kalayaan ay isa na namang impiyerno. 

Sa gitna ng pag iyak, nahagip ng mga mata ko ang mga bote ng alak na nakapatong sa maliit na lamesa. Hindi na ako nag isip pa. Dinampot ko ang pinakamalaking bote na nandoon at gamit ang natitira kong lakas, hinampas ko ang boteng iyon sa ulo ni Papa. Nabasag ang bote. Si Papa ay nawalan ng malay at agad na bumulagta sa sahig. 

Kahit nanghihina ay dali-dali akong tumayo at tumakbo papasok sa nag iisa naming kwarto. Kumuha ako ng isang malaking plastic bag. Inipon ko ang mga damit at gamit ko tsaka ko nagmamadaling isinilid lahat sa malaking plastic. Nang makita ko sa taas ng lumang aparador ang picture namin ni Kuya kasama si Mama ay dali-dali ko ring hinablot iyon para isama sa mga gamit na dadalhin ko. Pero kasabay ng paghablot ko roon ay isang bagay pa ang nalaglag. Isang kulay brown na envelope.

Yumuko ako para damputin ang envelope. Ibabalik ko na sana iyon sa taas ng aparador pero parang may kung anong nag utos sa akin na buksan iyon at tingnan ang laman—bagay na ginawa ko. 

Mga papel ang laman ng envelope. Pero hindi lang iyon basta-bastang mga papel. Mga medical records iyon. Lahat ay iisa lang ang pangalan na nakalagay. Dolores Trinidad. Si Mama… 

Kinuha niya agad ang mga papel na iyon at binasa. Parang nawalan siya bigla ng lakas. Literal na nanginig ang mga tuhod at kamay niya nang mabasa ang naka-highlight na mga salita sa papel. 

Cause of Death: Laceration in the private part ; Asphyxia via strangulation ; Multiple bruises

Malinaw na hindi aksidente lang ang pagkamatay ni Mama. Tama ang unang hinala ko. 

Binalik ko sa envelope ang mga medical records at sinilid ko rin iyon sa malaking plastic na dadalhin ko. Nang matapos na ako sa pagkuha ng mga gamit ko ay lumabas na agad ako sa kwarto. Saglit ko pa ulit na tiningnan ang walang malay kong ama sa sahig. Nakapalibot sa kanya ang mga basag na piraso ng bote. 

“Alam kong may kinalaman ka sa nangyari kay Mama. Hindi ko alam kung ano, pero sa oras na mapatunayan kong sangkot ka sa pagkamatay niya, hindi kita mapapatawad. Sisiguraduhin kong makukuha mo ang parusang dapat sa iyo at sa mga pumatay sa mama ko,” puno ng galit na sumpa ko.

Lumabas na ako ng bahay at nang saktong may dumaan na tricycle ay pinara ko iyon agad. 

“Lara! Lara!” 

Nilingon ko ang pamilyar na boses na tumawag sa akin. Si Kuya Leio. Malayo pa ang agwat niya sasakyan kong tricycle, pero nang makita niya ako ay umakma siyang tatakbo. Dahil doon, binilisan ko ang pagsakay sa tricycle. 

“K-Kuya, paandarin mo na po. Pakibilisan, please,” sabi ko sa driver. 

Pinasibad naman agad ng driver ang sasakyan palayo. Lumingon ako. Sa maliit na bintana ng tricycle ay nakita kong humahabol pa rin sa akin si Kuya Leio. 

Hindi ko alam kung ano ang dahilan niya sa paghabol sa akin. Pero habang tinitingnan ko siya, namalayan ko na lang na tumutulo na naman ang mga luha ko. Parang kinukurot ang puso ko. Masakit. Gusto kong patigilin ang tricycle para babain si Kuya, salubungin siya, at tanungin kung anong kailangan niya. Kung anong rason niya sa paghabol sa akin. Pero natatakot ako. Paano kung kagaya ni Papa, tangkain niya ring gawin sa akin ang parehong bagay na ginawa nina Tiyo Dan at Kuya Denver? Ayokong pati si Kuya Leio ay mawala sa akin kapag nagkataon. 

Lumayo ang tricycle at unti-unti ay nawala na rin si Kuya sa paningin ko. Humarap na ako at umayos ng upo. Napahagulhol ako at hindi ko iyon mapigilan. Naninikip din ang dibdib ko at parang anumang oras ay sasabog ako. Nilapat ko ang mga palad ko sa mukha ko para magpigil na makalikha ng ingay. 

“Ma'am? Ma'am, saan po kayo?” biglang tanong ng driver. 

“K-Kahit saan,” wala sa sariling sagot ko. 

Hindi ko na ulit narinit ang driver na nagsalita pagkatapos noon. Hanggang sa huminto na lang ang tricycle. 

“Nandito na tayo, Ma'am.”

Lumingon ako sa paligid. Hindi ako pamilyar sa lugar. Hindi ko na rin napansin ang mga dinaanan namin kanina dahil sa pag iyak ko buong biyahe. 

“K-Kuya, nasaan na po tayo?” kinakabahang tanong ko. 

“Dinala kita sa kumbento, Ma'am. Mukha kasing hindi ka okay at wala ka sa sarili. Iyak ka pa nang iyak. Parang hindi mo alam kung saan ka pupunta. Ito lang ang naisip kong lugar na pwede kong pagdalhan sa iyo. Makakatulong sa iyo ito. Ligtas ka rito at baka sakaling dito ka malinawan.”

Bumaba ako sa tricycle dala ang mga gamit ko. Kakahuyan at madilim na parang gubat ang bumungad sa paningin ko. Pero nang tumalikod ako, nakita ko nga ang isang kulay puting istruktura. Hindi kalakihan ang lugar na iyon pero hindi rin maliit. Sa tabi nito ay may isa pang istruktura na sa unang tingin ay makikita nang chapel iyon. 

Humarap ako sa driver para magpasalamat at magbayad. 

“Huwag na. Itabi mo na lang iyang natitira mong pera para kapag hindi mi nagustuhan diyan sa loob, may magamit ka pa para sa pag alis mo. Masaya na akong natulungan kita,” tanggi ng driver. 

Hindi na ako nagpumilit dahil tama siya, mas kakailanganin ko iyon. Nagpasalamat na lang ako ulit. ‘Tapos, umalis na siya. 

Naiwan akong mag isa sa gitna ng tahimik na gabi. Pinagmasdan ko ang magkatabing chapel at kumbento. Kahit papaano, nakaramdam ulit ako ng kapayapaan. 

“Sana, ito na iyon. Sana, nandito na iyong kapayapaan at kalayaan na gusto ko.”

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Related chapter

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 4

    MASAKIT ang ulo at nag iinit ang pakiramdam ko nang magising.Anong nangyari?Pinilit kong idilat ang mga mata ko at kilalanin ang paligid kung nasaan ako. Maliit na kwarto at puting-puti ang mga dingding. Kahit anong gawin ko, wala akong maalala. Ni hindi ko nga maalala na nakatulog ako o paano ako napunta rito.“Sister Siena, gising na po siya! Gising na ang babae!”Kunot-noong lumingon ako sa direksyon na pinanggalingan ng boses ng isang babae. Doon ko lang na-realize na may kasama pala ako sa kwarto. Hindi ko rin kilala iyong babae. Kung titingnan, palagay ko ay nasa early twenties lang ang edad niya, katamtaman ang kulay ng balat, at maikli ang buhok. Ang isang bagay pa na napansin ko sa kanya ay may malaking peklat siya na sumasakop sa halos kalahati ng mukha niya.“S-Sino ka? Nasaan ako? T-Tsaka iyong tinatawag mo. Si… Si…”“Si Sister Siena?” nakangiting sabi ng babae at lumapit sa akin. Tumango lang ako. “Ah, madre siya rito sa kumbento. Siya iyong tinawag ko nang makita kita

    Dernière mise à jour : 2025-04-05
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 5

    “HEY, Lara! Don’t you remember me? God, I can’t believe I will be able to see you again after what… six long years? Damn!”Lalong nanlaki ang mga mata ko nang bigla akong yakapin ng gwapong lalaki. Ang higpit ng yakap niya…Hindi ko magawang kumilos. Hindi ako yumakap pabalik pero hindi rin ako kumawala. Talagang nakatulala lang ako habang pilit na pinagsi-sink in sa isip ko kung anong nangyayari. Una, tinawag ako ng gwapong lalaki sa pangalan ko. Pangalawa, niyayakap niya ako nang sobrang higpit na para bang kilalang-kilala niya ako.O, jusmio! Ano bang nangyayari?!Mayamaya pa, bigla akong binitawan ng gwapong lalaki. Inupo niya ako sa isa sa mga benches na nandoon; ‘tapos umupo rin siya sa tabi ko. Hinawakan niya ang kamay ko habang nakatitig sa mga mata ko.“Hey, hindi mo ba talaga ako naaalala? Hindi mo ako nakikilala?” sabi ulit ng lalaki.Tinitigan ko siya, pinipilit ko naman ang sarili ko na alalahanin kung may kakilala akong kasing gwapo niya pero wala talaga. Kaya bilang sag

    Dernière mise à jour : 2025-04-05
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 6

    “OO, Lara. Siya nga. Siya si Attorney Fove, ang nagpopondo sa chapel at dito sa kumbento. Siya rin ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, operating pa rin dito.”Tuluyan nang naglakad palapit sa amin si Sister Siena. Kasama pa rin si Cindy.“Good morning, Attorney,” bati ni Cindy kay Attorney Fove. “Nagkita na po pala kayo. Siya po si Lara. Siya po iyong itinawag namin ni Sister Siena kaninang umaga.”Naramdaman kong nabaling sa akin ang atensiyon ni Attorney.“Cindy, isama muna si Lara pabalik sa kwarto. Mag uusap muna kami ni Attorney­—”“No. Just let her stay. I want her present. Gusto kong marinig niya lahat ng pag uusapan natin tungkol sa kanya,” biglang sabi ni Attorney Fove.Hindi na nakatutol pa si Sister Siena.“S-Sige po. Lara, tayo na sa opisina. Cindy, bumalik ka muna sa loob. Maghanda ka ng makakain ni Attorney,” sabi na lang niya.Tumango lang si Cindy at naglakad na palayo. Lumakad na rin si Sister Siena palapit sa isang parang kwarto—iyon na yata iyong sinasabi niyang

    Dernière mise à jour : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 7

    Hindi ko maiwasang makaramdam ng sama ng loob habang nakatitig kay Attorney Fove.Kanina lang, pinagpipilitan niya na ninong ko siya. Pero ngayon, sobra siya kung makatanggi sa simpleng pabor lang na hinihingi ni Sister Siena, ang hayaan akong manatili rito?Kumalas ako sa pagkakayakap kay Sister Siena. Pinahid ko rin ang mga luha ko at kahit nanghihina ay pinilit kong tumayo.“Attorney—”“Tama na po, Sister. Huwag na po nating ipilit ang ayaw,” pigil ko kay Sister Siena. Nababasa ko na kasi ang gagawin niya—ipagmamakaawa niya ako kay Attorney—bagay na ayokong gawin. Ayokong magmakaawa sa iba. Dignidad na lang ang meron ako at ayokong pati iyon ay mawala sa akin. Hinarap ko si Attorney Fove. “Okay lang po kahit ayaw niyong hayaan akong mag-stay dito. Naiintindihan ko po. Okay na po ako.”Hinawakan ko ang autopsy result ni Mama para bawiin iyon sa kanya, pero hindi ko magawa. Mahigpit ang hawak niya roon at kung ipipilit ko, baka mapunit lang ang papel. Mas magiging malaking problema p

    Dernière mise à jour : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 8

    “Thank you for trusting me, Lara. I swear, hindi ka magsisisi.”Tipid na ngiti lang ang sinagot ko sa sinabi ni Attorney Fove. Ilang minute na ang nakalipas mula nang umalis kami sa kumbento. Nakasakay ako ngayon sa backseat ng sasakyan niya habang siya naman ang nasa driver-s seat at nagmamaneho.“S-Sumama lang ako dahil nangako kang tutulungan mo akong makuha ang hustisya sa pagkamatay ni Mama,” prangkang sabi ko.Mahinang tumawa si Attorney.“Hindi lang iyan ang kaya kong ipangako sa iyo, Lara. Marami pa. Maraming marami pa,” sabi niya pagkatapos.“Bakit mo ginagawa ito?” pagsususpetsa ko.“Alin?”“Ito. Tinutulungan mo ako kahit na kakikilala mo pa lang sa akin. Ni hindi mo pa yata sigurado kung ako ba talaga si Lara—”“I know that it’s you. I just… know. And I’m doing this all for a reason. Malaki ang utang na loob ng dad ko sa mama mo. And I’m doing this to pay forward. Matagal ko nang gustong makabawi sa kanya pero hindi ko alam kung paano. Kaya siguro pinadala ka ng itaas sa ak

    Dernière mise à jour : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 9

    “You sure you’ll be fine here?”Nilingon ko si Ninong Azrael at nginitian ng matamis.“Hindi ka naman siguro nagjo-joke, ‘di ba, Ninong—” Saglit akong huminto dahil para na akong matatawa nang banggitin ko ang salitang iyon. Ninong. Pinilit ko rin namang sumeryoso agad at hinarap siya. “Halos apat nab eses na mas malaki ito kaysa sa buong bahay namin.”Ngumiti ng tipid si Ninong Azrael at sumandal sa dingding ng kwarto, sa gilid lang ng pinto.“That’s good to know. Bukas, bumili ka ng mga kakailanganin mo. Clothes, personal hygiene stuff, everything. Akong bahala sa iyo,” aniya.Isang ideya ang bigla na lang sumulpot sa isip ko na naging dahilan para matawa ako.“Why are you laughing?” usisa niya. Seryoso ang mukha niya at nakakunot pa ang noo.“W-Wala,” tanggi ko na natatawa pa rin. Tinakpan ko na lang ang bibig ko habang pinipilit kong magpigil.“Ano nga?”“Wala nga—”“Lara—”“Ano—”“I’m still your ninong. We may be talking as if we’re at the same age, but you have to respect me. I a

    Dernière mise à jour : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 10

    KINABUKASAN.Maaga akong nagising. Payapa at tuluy-tuloy ang tulog ko—bagay na hindi ko na maalala kung kailan ko huling naranasan. Dahil sa maayos na tulog ay naging maganda rin ang gising ko.Bago lumabas ng kwarto at bumaba ay nakaligo na ako at nakapag ayos. May sariling restroom na kasi ang kwarto na binigay sa akin ni Ninong Azrael.Pagbaba ko, dumiretso agad ako sa dining area. Hindi ko nga alam na dining area ang pupuntahan ko, sinundan ko lang naman kasi iyong masarap na amoy ng ulam.“You’re awake. I thought you’re still asleep. Muntik ko nang paakyatin doon si Manang Irina para gisingin ka,” bati ni Ninong Azrael. Saglit lang siyang tumingin sa akin bago niya binalik ang tingin niya sa laptop niyang nasa tabi mimso ng pagkain niya. Umiinom din siya ng kape.“S-Sorry. Napasarap kasi ang tulog ko,” pag amin ko.“That’s alright. Go, take your seat.”Lumapit ako sa dining table at uupo na sana sa tabi ni Ninong Azrael nang bigla niya akong pigilan.“Just take that seat instead,”

    Dernière mise à jour : 2025-04-07
  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 11

    “TAKE everything you like and give it to her. I just have to answer this real quick.”Wala na akong nagawa nang tumalikod na si Ninong Azrael at naglakad palabas ng boutique kung nasaan kami ngayon. Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagsusukat ng mga damit.Lumapit sa akin ang isang babae na nagtatrabaho sa boutique na iyon. Nakangiti siya at may dalang isang hanger ng mahabang damit.“Hello, Ma’am! May mga napili ka na? Kung gusto mo, tutulungan kita,” bati niya sa akin. Tinaas niya rin iyong damit na hawak niya. “Ito, Ma’am. Baka gusto mong i-try. Limited edition namin ito at ito na ang huling piece.”Hindi ako makasagot sa alok ng babae. Nakapako lang ang mga mata ko kay Ninong na abala pa rin sa pakikipag usap niya sa cell phone niya sa labas. Natatakot kasi ako nab aka bigla niya akong iwan. Wala pa naman akong dala kahit piso sa bulsa ko.“Hindi namin alam na may kapatid pala si Attorney Fove at babae pa. In fairness, Ma’am, ang ganda-ganda mo rin. Runs in the blood ang looks niyo,

    Dernière mise à jour : 2025-04-07

Latest chapter

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 16

    SA kabila ng galit ko kay Papa ay pinilit ko pa ring pumunta sa burol niya.Noong una, hindi ko alam kung paano. `Buti na lang at hindi ako pinabayaan ni Ninong Azrael. Pinaasikaso niya lahat sa assistant niya at siniguro niyang wala na kaming proproblemahin pa ni Kuya Leio. Si Ate Cindy ay hindi rin ako iniwanan kahit saglit lang. At si Ate Weng, dumating din siya. Hindi pa rin nagbago ang tingin at pagtrato niya sa akin kahit mahigit dalawang taon na mula nang magkita kami at magkausap.Tatlong araw lang ang ipinasya naming burol ni Papa. Wala na kaming balak patagalin pa dahil wala naman siyang kamag anak sa malayo na hihintayin. Sa dalawang araw na burol ni Papa ay walang sandali na hindi ako umiyak—hindi dahil nasasaktan ako o nagluluksa sa pagkawala niya—kundi inaalala ko ang mga sinabi ni Ninong Azrael at ang magiging lagay ni Kuya Leio ngayong natuluyan nang mawala si Papa.“We don’t stand in a hundred percent chance, Lara. But if you would do as I say, I can guarantee na mas

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 15

    MAHIGPIT ang hawak ko sa paper bag na kinuha ko mula sa kotse ni Ninong Azrael.Nandito ulit kami sa city jail kung saan nakakulong si Kuya Leio. Nasa loob na kami kanina, lumabas lang ulit ako dahil nakalimutan kong dalhin ang paper bag na naglalaman ng pagkain at ilang mga damit para sa kuya ko.Habang naglalakad ako pabalik sa loob ng bilangguan, tumatakbo pa rin sa isip ko ang mga sinabi ni Ninong Azrael. Tatlong araw na rin ang nakalilipas mula noon. Pumayag na rin naman ako sa suhestiyon na iyon ni Ninong. Pero kahit na ganoon, hindi ko pa rin maiwasang mangamba. Ayokong isipin na magsisinungaling ako sa batas at sa lahat ng mga taong sasaksi sa itatakdang hearing ni Kuya Leio; lalo na at gaya ng sinabi ni Ninong ay hindi pa rin kami makakatiyak na mapapawalang-sala na nga si Kuya sa oras na gawin ko ang pagsisinungaling. Pero… kung nakaya ni Kuya na kalabanin ang sarili naming ama para lang protektahan ako, walang bagay na hindi ko gagawin para siya naman ang matulungan ko. Isa

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 14

    “HINDI mo dapat ginawa iyon, Kuya. Alam mo naman na kapag masamang damo, matagal mamatay. Masamang damo si Papa, Kuya. Masama siya.”Walang tigil sa pagtulo ang luha ko habang nakatulalang kausap si Kuya Leio. Nasa harapan ko na siya ngayon dahil matapos ang naging pag uusap namin ni Ninong Azrael kanina, inaya niya akong dalawin si Kuya sa kulungan at pumayag naman ako.Hindi nagsalita si Kuya Leio. Nakatitig lang siya sa mukha ko hanggang sa unti-unti siyang napangiti. Iyon ang klase ng ngiti na ngayon ko lang nakitang gumuhit sa mga labi niya. Noong mga bata pa kasi kami hanggang sa bago mamatay si Mama, sa tuwing nakikita ko si Kuya ay lagi siyang nakasimangot o galit. Wala pa akong matandaang kahit isang beses lang na naging sweet o malapit man lang kami sa isa’t-isa.“Lara… Masyado nang marami iyong pagkukulang ko sa iyo. Kapatid kita, nag iisang kapatid kita at babae pa pero wala man lang akong nagawa para maprotektahan ka. Imbis na ingatan kita at bantayan, ako pa iyong kauna-

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 13

    “I said I just saw your brother at the city jail. Wala ka man lang bang sasabihin?”Sinalubong ko ang nang uuring tingin ni Ninong Azrael sa pamamagitan ng salamin ng sasakyan niya.“Wala. Ano bang dapat kong sabihin? Ano bang dapat kong maging reaksiyon?” prangkang sabi ko.“Lara—”“Alam mo Ninong para sabihin ko sa iyo, hindi na ako nagtataka. Hindi rin ako nagulat. Mga bata pa lang kasi kami, mahilig na siyang sumali sa gulo. Takaw gulo siya at basag ulo. Dati ko pa inaasahan na darating ang araw na mangyayari ito at—”“But that’s not the case, Lara. Mali ang iniisip mo.”Tinaasan ko siya ng kilay.“Talaga? Sana nga. Pero hindi, eh. Ako ang mas nakakakilala sa kanya. Alam ko at nakikita ko noon pa na darating ang araw at magiging capable siyang gumawa ng mas masahol pang mga bagay. Makukulong siya o mas Malala pa—”“Hindi. He was jailed because he tried to kill your father.”Natameme ako.“A-Ano?” halos pabulong kong saad. Bigla rin akong nanghina. Pero mayamaya lang din ay nag iba

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 12

    “…BIRHEN na birhen pero may twist!” Paulit-ulit na nag play ang sinabing iyon ng ababeng staff sa utak ko.Tama naman siya. Birhen na birhen pero may twist—at ang twist doon ay hindi na ako birhen. Kasi nayurakan na ako, binaboy, at pinagsawaan.“Ma’am? M-Ma’am, ayos ka lang ba? Umiiyak ka—”“H-Hindi ko kukunin itong dress,” pasya ko.Halatang nagulat ang babae sa sinabi ko. Magsasalita pa sana siya pero inunahan ko na siya. Naglakad na ako pabalik sa fitting room. Hinubad ko ang dress at isinuot ko ulit iyong damit na suot ko kanina. Paglabas, binalik ko agad sa kanya iyong dress.“Ma’am, sigurado po ba kayo na ayaw niyong kuhanin ito? Sayang kasi, Ma’am. Bagay na bagay sa iyo at—”“Hindi na po. A-Aalis na rin muna ako. Babalik na lang ako mamaya pagbalik ni… ni Attorney Fove,” mahinang sambit ko.Hindi na nakapagsalita iyong babae. Naglakad na rin ako palabas ng boutique at umupo sa isang bench. Parang na-drain na naman lahat ng energy sa katawan ko.Akala ko, sa oras na makaalis na

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 11

    “TAKE everything you like and give it to her. I just have to answer this real quick.”Wala na akong nagawa nang tumalikod na si Ninong Azrael at naglakad palabas ng boutique kung nasaan kami ngayon. Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagsusukat ng mga damit.Lumapit sa akin ang isang babae na nagtatrabaho sa boutique na iyon. Nakangiti siya at may dalang isang hanger ng mahabang damit.“Hello, Ma’am! May mga napili ka na? Kung gusto mo, tutulungan kita,” bati niya sa akin. Tinaas niya rin iyong damit na hawak niya. “Ito, Ma’am. Baka gusto mong i-try. Limited edition namin ito at ito na ang huling piece.”Hindi ako makasagot sa alok ng babae. Nakapako lang ang mga mata ko kay Ninong na abala pa rin sa pakikipag usap niya sa cell phone niya sa labas. Natatakot kasi ako nab aka bigla niya akong iwan. Wala pa naman akong dala kahit piso sa bulsa ko.“Hindi namin alam na may kapatid pala si Attorney Fove at babae pa. In fairness, Ma’am, ang ganda-ganda mo rin. Runs in the blood ang looks niyo,

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 10

    KINABUKASAN.Maaga akong nagising. Payapa at tuluy-tuloy ang tulog ko—bagay na hindi ko na maalala kung kailan ko huling naranasan. Dahil sa maayos na tulog ay naging maganda rin ang gising ko.Bago lumabas ng kwarto at bumaba ay nakaligo na ako at nakapag ayos. May sariling restroom na kasi ang kwarto na binigay sa akin ni Ninong Azrael.Pagbaba ko, dumiretso agad ako sa dining area. Hindi ko nga alam na dining area ang pupuntahan ko, sinundan ko lang naman kasi iyong masarap na amoy ng ulam.“You’re awake. I thought you’re still asleep. Muntik ko nang paakyatin doon si Manang Irina para gisingin ka,” bati ni Ninong Azrael. Saglit lang siyang tumingin sa akin bago niya binalik ang tingin niya sa laptop niyang nasa tabi mimso ng pagkain niya. Umiinom din siya ng kape.“S-Sorry. Napasarap kasi ang tulog ko,” pag amin ko.“That’s alright. Go, take your seat.”Lumapit ako sa dining table at uupo na sana sa tabi ni Ninong Azrael nang bigla niya akong pigilan.“Just take that seat instead,”

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 9

    “You sure you’ll be fine here?”Nilingon ko si Ninong Azrael at nginitian ng matamis.“Hindi ka naman siguro nagjo-joke, ‘di ba, Ninong—” Saglit akong huminto dahil para na akong matatawa nang banggitin ko ang salitang iyon. Ninong. Pinilit ko rin namang sumeryoso agad at hinarap siya. “Halos apat nab eses na mas malaki ito kaysa sa buong bahay namin.”Ngumiti ng tipid si Ninong Azrael at sumandal sa dingding ng kwarto, sa gilid lang ng pinto.“That’s good to know. Bukas, bumili ka ng mga kakailanganin mo. Clothes, personal hygiene stuff, everything. Akong bahala sa iyo,” aniya.Isang ideya ang bigla na lang sumulpot sa isip ko na naging dahilan para matawa ako.“Why are you laughing?” usisa niya. Seryoso ang mukha niya at nakakunot pa ang noo.“W-Wala,” tanggi ko na natatawa pa rin. Tinakpan ko na lang ang bibig ko habang pinipilit kong magpigil.“Ano nga?”“Wala nga—”“Lara—”“Ano—”“I’m still your ninong. We may be talking as if we’re at the same age, but you have to respect me. I a

  • Defend Me, Ninong Azrael   KABANATA 8

    “Thank you for trusting me, Lara. I swear, hindi ka magsisisi.”Tipid na ngiti lang ang sinagot ko sa sinabi ni Attorney Fove. Ilang minute na ang nakalipas mula nang umalis kami sa kumbento. Nakasakay ako ngayon sa backseat ng sasakyan niya habang siya naman ang nasa driver-s seat at nagmamaneho.“S-Sumama lang ako dahil nangako kang tutulungan mo akong makuha ang hustisya sa pagkamatay ni Mama,” prangkang sabi ko.Mahinang tumawa si Attorney.“Hindi lang iyan ang kaya kong ipangako sa iyo, Lara. Marami pa. Maraming marami pa,” sabi niya pagkatapos.“Bakit mo ginagawa ito?” pagsususpetsa ko.“Alin?”“Ito. Tinutulungan mo ako kahit na kakikilala mo pa lang sa akin. Ni hindi mo pa yata sigurado kung ako ba talaga si Lara—”“I know that it’s you. I just… know. And I’m doing this all for a reason. Malaki ang utang na loob ng dad ko sa mama mo. And I’m doing this to pay forward. Matagal ko nang gustong makabawi sa kanya pero hindi ko alam kung paano. Kaya siguro pinadala ka ng itaas sa ak

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status