Prologue

Third Person's POV

IN A YEAR of 2009 a plague was vastly spreading all over the world. They call it, Enigma. As soon as the child acquire the disease, it will get a very high fever that will cause an immediate death.

Sa isang lugar na kung tawagin ay Ravenwood Valley, isang maliit na pamilya na may isang anak na babae na ang pangalan ay Raven na isinunod sa pangalan ng kanilang lugar. Hindi pa tinatamaan ng epidemya ang kanilang anak kaya kahit nag-aalala pero masaya pa rin sila. Kahit kailan ay hindi nila hiniling na mahirapan ang kanilang anak.

"Raven, anak wag kang masyadong lumayo." Nag-aalalang saad ng mama ni Raven habang nagsasampay ito ng mga damit na nilaban.

"Opo ma!" Sagot naman ng batang si Raven.

Tumakbo na si Raven patungo sa maliit na parke na malapit lang din sa kanilang bahay. Narating ni Raven ang parke na walang batang naglalaro. Inasahan man yun ni Raven pero hindi pa rin siya nasasanay na wala siyang nakikita ni isang batang naglalaro sa parke.

Sa edad ng walong taon ay natuto si Raven na ang buhay ay mapanganib. Pati pag-aaral niya ay natigil dahil wala ng mga batang pumapasok dahil sa sakit at namatay na din ang karamihan sa mga kaklase niya. Pumunta na lang siya sa may sand area at doon siya sumubok na bumuo ng sand castle mag-isa. May mga maliliit na balde at shovel doon. May mga nakakalat na mga laruan doon na hindi niya alam kung kanino pa yun.

"Old mcdonald had a farm.... iya-iya-ooo... and old mcdonald had a duck....iya-iya-ooo..." kanta ng batang si Raven. Siya ang tipo ng bata na walang pakialam sa paligid. All she want is to play and just be happy. Wala siyang kapatid dahil na rin sa lumaganap na epidemya ay nahirapan ng magbuntis ang kanyang ina.

Nakayuko lamang siya at nilalaro ang mga buhangin. Ramdam niya ang init ng araw na tumatama sa kanyang likuran. Pero wala siyang pakialam doon. Ang mahalaga lamang sa kanya ay ang paglalaro. Hanggang sa nakaramdam na lamang siya ng pagkahilo at may dugong pumatak sa buhangin.

Napahawak siya sa kanyang ilong dahil naramdaman niya ang medyo kiliti doon nakapa nga niya ang isang malapot na likido. Napatingin siya sa likido at napakapula nun. Nakaramdam ng takot ang batang si Raven kaya kahit medyo nahihilo na siya ay nagmadali siyang tumakbo pauwi sa kanilang bahay na hindi naman kalayuan.

Sapu-sapo niya ang kanyang ilong na dumudugo at ramdam na niya ang pagkahilo lalo na ang mainit ang araw. Nakauwi siya sa kanilang bahay ngunit pagkapasok pa lang niya ay bumagsak na siya sa sahig at lumikha iyon ng malakas na ingay. Biglang nanginig ang kanyang buong katawan at sa kakatwang pangyayari ay napakalamig ng kanyang pakiramdam. Tumirik ang kanyang mga mata at hindi na niya maintindihan pa ang kanyang nararamdaman.

"Raven!" Tiling saad ng mama ni Raven at nagmamadaling dumalo ito sa kanyang kinukumbulsyon na anak na ngayon ay may mga dugong nakakalat na rin sa sahig.

Agad na pinangko ng nanay si Raven at isinakay ito sa kanilang sasakyan at pinatakbo iyon patungo sa ospital. Putlang putla sa takot ang mama ni Raven at napahawak na ito sa rosaryuhan. Napaiyak na ito at panaka-naka ang tingin nito kay Raven na ngayon ay nakatirik pa rin ang mga mata.

"Diyos ko, wag po si Raven. Wag siya, maawa ka." Naiiyak na saad ng mama ni Raven hanggang sa nakarating sila sa ospital.

Agad niyang binuhat si Raven at tumatakbong pumunta sa emergency room. Agad naman na may sumalubong sa kanila na nurse pero nanlumo din siya ng makitang puno ang emergency room ng mga batang tulad din ni Raven.

"Ma'am okay lang ba sa inyo na dito natin siya ilagay? Kasalukuyang puno ngayon dahil sa atake." Saad ng nurse sa mama ni Raven.

"Oo nurse, basta gamutin niyo ang anak ko." Naiiyak na saad ng mama ni Raven.

"Opo ma'am. Gagawin namin ang lahat." Sagot naman ng nurse at inasikaso na nila si Raven.

Agad na nilagyan ng suwero ang kaliwang kamay nito at may ininject na kung ano doon at ilang segundo ay tumigil ang kumbulsyon ni Raven. Pero naagaw naman ang atensyon ng mama ni Raven ng biglang may sumigaw na isang babae sa emergency room.

"Anak kooooooo! Hindiiiiiii!" Iyak ng iyak ang babae dahil sa anak nito. "Hindi pa patay ang anak ko!"

Nagimbal siya sa kanyang mga narinig. Napatingin siya sa kanyang anak ngayon na halos tinatambol na ang kanyang puso dahil sa sobrang takot. Halo-halo ang ingay sa emergency room. Iyak at pagmamadali. Napatakip sa bibig ang mama ni Raven dahil ayaw niyang kumawala ang ingay ng kanyang iyak.

Napahawak siya sa kanyang cellphone at tinawagan niya ang kanyang asawa. Hindi agad ito sumagot dahil myembro ito ng sandatahan sa lungsod ng Evergreen City. Nakailang ring at tawag muna siya bago ito sumagot.

"Hello, Eric..... si Raven...." saad ng mama ni Raven na hindi nakapagpatuloy sa pagsasalita dahil napapangunahan ito ng iyak.

"Patricia kumalma ka. Anong nangyari kay Raven?" Nag-aalalang tanong ng papa ni Raven.

Humagulgol si Patricia bago nagsalita. "Si R-raven... nasa hospital.... hic.... tinamaan na siya ng epidemya." Naiiyak na saad nito.

Hindi nakapagsalita ang papa ni Raven at imbes na sumagot ito ay isang disconnected beeping na ang narining ni Patricia sa kabilang linya. Hindi niya alam kung naputol ang connection o pinatay nito ang tawag.

Hindi na niya nagawang tumawag pa ulit. Napaupo na lang siya sa sulok habang nakatingin kay Raven na walang malay. Ito na ang pinapangambahan niya, ang may mangyari kay Raven. Walang gamot ang makakapagpagaling sa Enigma.

Pero napatayo na lang ulit si Patricia ng biglang nanginig na naman ulit ang katawan ni Raven at ngayon ay lumalabas na ang dugo sa tenga nito at bumubula na ang bibig. Mas lalo na siyang umiyak at ang mga nurse ay nagkagulo na dahil sa nangyayari kay Raven pero ilang segundo lang na nangyare yun at tumigil si Raven.

"Check her pulse!" Utos ng doctor sa nurse na nag-aasist kay Raven.

Agad na hinawakan ng nurse ang pulsuhan nito ay nakatingin ito sa relo. Nanlaki ang mga mata nito at napatingin sa doctor.

"Doc, she's alive." Nagulat na saad ng nurse kaya napatigil na sa pag-iyak si Patricia at ngayon ay napalitan na ng pagtataka ang kanyang nararamdaman.

"We will run some test with the kid. The second manifestation is death, but she survived. We need to test if there are anti-bodies that prevents her from dying." Saad ng doctor kaya hindi na napigilan ni Patricia ang lumapit sa doctor para magtanong.

"Doc, ako po ang nanay ni Raven. Anong gagawin niyo sa anak ko?" Naiiyak na nagtataka na tanong ni Patricia.

"Misis, kailangan na manatili ni Raven sa ospital at magsasagawa kami ng test sa kanya. Enigma has only two manifestation. The first attack and the final which it will put the child into an immediate death, pero hindi namatay anak niyo kahit nangyari sa kanya ang second manifestation. The blood coming out from her ears are the sign of the second manifestation. We need to check her to find an anti body that prevents her from death. An antidote should be created to stop Enigma." Paliwanag ng doctor.

"D-doc, sa kanya lang ba nangyari ito?" Tanong ulit ni Patricia.

Umiling naman ang doctor. "There are already cases with survival of Enigma pero that is 10% only at kasama na ang anak mo dun Misis. Kasalukuyan ngayon na may sinasagawang test sa kanila. We badly need to find an antidote. Because if there is no children, there will be no future." Sagot ng doctor sa kanya.

Dinala na ng mga nurse si Raven sa isang ICU at may mga ginawa ang mga nurse at doctor na hindi maintindihan ni Patricia. Hanggang ngayon ay nagdadasal pa rin siya. Sana maging tagumpay ang pag-galing ni Raven. Masaya siya sa narinig mula sa doctor pero natatakot pa rin siya at hindi niya yun maiwasan.

Nasa labas lang si Patricia at lumipas na ang halos isang oras bago pa dumating ang asawa nitong si Eric.

"Kumusta na siya?" Nag-aalalang tanong ni Eric sa asawa.

"Nasa ICU siya. Eric, she survived. According from the doctors she's no longer at risk with Enigma." Paliwanag naman ni Patricia.

Halos mapaiyak naman sa tuwa si Eric at niyakap niya ang kanyang asawa. "I know Raven is strong. She's strong."

Natapos ng suriin ng mga doctor si Raven at nilinisan na rin ito. Suot na nito ang isang hospital gown. Wala na rin ang mga dugo mula sa ilong at tenga nito. Under monitor muna daw buong gabi si Raven pero bukas ay pwede na daw siyang ilipat sa regular room.

Nakahinga naman ang dalawa ng maluwag. Hindi nila magawang iwan si Raven kaya kahit mahirap ay nakaupo lang sila sa waiting area at halos doon na rin natutulog. Hindi nila kayang matulog ng komportable sa kanilang bahay habang ang kanilang anak ay nasa ospital.

Naging mabagal para sa kanila ang gabi. Pero dumating na rin ang umaga at gaya nga ng sinabi ng doctor ay inilipat si Raven sa isang private room. Mahimbing na natutulog si Raven na parang wala lang nangyari rito. Pansamatalang umuwi naman si Eric para kumuha ng mga gamit.

Si patricia ang nagbabantay kay Raven na hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagkakatulog niya. Pina-andar na lang ni Patricia ang telebisyon at agad na sumalubong ang balita tungkol sa mga batang nakaligtas sa Enigma. Ginawan din ng test ang mga ito gaya kay Raven. Natapos ang balita at may palabas na nagplay na sa tv. Pansamantalang nanood si Patricia doon ng magising si Raven sa pagkakatulog nito.

Bumangon ito na tila parang nagtataka pa kung nasaan siya. Napatingin si Raven sa kanyang mama ng may pagtataka. "Saan po tayo mama?" Tanong ni Raven at napatingin ito sa kaliwang kamay at nagulat pa ito ng makita ang suwero.

"Nasa ospital tayo anak... nilagnat ka kasi." Sagot lang ni Patricia rito. Ayaw niyang sabihin dito ang nangyari.

"Nilagnat po?" Parang nagtataka pa si Raven pero hindi na siya nagtangka pang magtanong ulit. Medyo iba lang ang pakiramdam niya dahil kinikilabutan siya sa hindi niya malaman na dahilan.

Lumakas ang tibok ng kanyang puso. Kinakabahan siya ng hindi niya alam kung bakit. Napatingin siya sa vase na nasa tabi ng TV. Hindi niya maalis ang tingin doon at nagpatuloy ang kaba niya at napabilis na rin ang kanyang paghinga at nagulat na lang siya ng biglang nabasag ang vase.

"Aahh!" Napatili naman si Patricia dahil sa gulat. Tiningnan niya ng may halong pagtataka ang ngayon basag na vase. Hindi niya alam kung paanong nabasag yun na wala naman lumapit doon. O baka talagang malapit na yung mabasag dati pa.

"Mama...." saad ni Raven na sa kanyang mama. Hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya. Pakiramdam niya ay may kinatatakutan siya na hindi niya alam.

"Sandali lang anak." Tumayo si Patricia at pupunta siya sa nurse station. Bubuksan na sana niya ang pintuan pero may mga narinig siyang boses sa labas ng pinto.

"It is a direct order from the president. All child who survived from the Enigma will be quarantined and they will be under captivity until further notice." Dinig ni Patricia mula sa isang lalaki. Hindi niya alam kung watcher ito o doctor o nurse.

"But doc, why? I don't understand." Nagtatakang tanong ng nurse na doctor pala ang kausap.

"After they survived..... they will have some sort of disorder as what they call. They said it is harmful to mankind. I don't know what is this disorder, but we need to report the child to the ministry." Hindi na tinapos ni Patricia ang pakikinig at bumalik na siya sa higaan ni Raven.

Hindi siya mapakali, palakad lakad siya at napapatingin kay Raven. She doesn't know but she felt trouble about what she heard. It is not a good sign. Under captivity, that means, ikukulong nila si Raven kaya hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon at tinanggal niya ang suwero ni Raven na ikinagulat naman ng bata.

"Mama...." naiusal ni Raven sa kanyang mama.

"Raven, wag kang maingay. We need to get out of here..." saad nito at nagmamadali ito. Ipinasuot niya kay raven ang kanyang jacket.

"Pero bakit mama?" Nagtatakang tanong ni Raven.

"Hindi mo pa maiintindihan sa ngayon." Sagot naman ni Patricia.

Hinawakan niya sa kamay si Raven at dahan dahan siyang pumanhik sa pintuan at binuksan yun. Wala siyang makitang naglalakad dahil private hallway yun kaya naglakad na siya dala si Raven at pumasok sila sa elevator. Inilagay niya si Raven sa likod para hindi kaagad makita. Hindi naman nagtagal dahil limang palapag lang naman ang ospital at nakarating na sila sa ground floor. Lumabas sila at pilit na gumalaw sila na hindi hakot sa atensyon.

Narating nila ang exit na may bantay na guard pero mabuti at hindi naman sila chineck dahil akala lang nito ay mga bisita ang dalawa kaya malaya silang nakalabas sa ospital ng walang nakakapansin.