"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
NAKALABAS na ako ng ospital at naging normal na ulit ang takbo ng buhay ko. Wala akong nararamdaman kakaiba at ang pangyayaring iyon ay tila isang panaginip na pinili ko na lang na kinalimutan.Pansamantalang lumiban din ako sa klase ko sa martial arts dahil kalalabas ko lang sa ospital at hindi pumayag si Mama. I've been learning martial arts since young. Wala naman akong binabayaran dito dahil kaibigan ni Mama yung may ari ng dojo kaya libre akong nakapag-aral.It was decided to learn with martial since young since I am a member of de Luca. Even though we are not acknowledge before, I must learn the proper way of the de Luca's. Na-enjoy ko na rin ang pag-aaral ng martial arts. I am a seventh dan black belter holder. I gain this title with competition and ranking.The highest rank in martial arts is the tenth dan black belter. But this can only be worn by the dojo master. Hindi din ako aktibo sa lahat ng kompetisyon kaya hindi ako sigurado kung ano na ang ranggo ko kung susubukan ko
MEDYO matagal ang naging biyahe kaysa kaninang umaga dahil medyo mataas na din ang trapiko sa Divine City. Maraming mga sasakyan ngunit hinabaan ko naman ang aking pasensya.Papalapit na ang gabi at hindi ko alam kung nakauwi na ba si Mama lalo na at sabado ngayon. Hindi naman nagtagal ay nakarating na ako sa babaan.Agad na bumaba ako at patakbo kong tinalunton ang kalye patungo sa bahay namin. Ngunit napakunot na naman ang noo ko dahil may nakaparke na naman na sasakyan na alam ko ay sa mga de Luca. Ngunit naalarma ako dahil may naririnig akong sigawan partikular na ang boses ni Mama na tila naaagrabyado.Mabilis akong tumakbo at inignora ang mga bodyguards at mabilis naman silang kumilos at biglang pinigilan ako."Miss, hindi ka pwedeng makialam dito." Pigil sa akin ng isa sa mga bodyguard.I grimaced with displeasure. How dare they to stop me when I am in my own home?"Wala kang karapatan na pigilan ako sa sarili namin pamamahay." Matalim na saad ko sa bodyguard at tila nakilala n
NATAPOS ang klase buong araw at alam na rin ng mga subject teacher ko ang sitwasyon ko. Natuwa naman sila ngunit may iba na hindi naniniwala. They are saying that I am just exaggerating. Wala naman akong magagawa kung ganoon ang iisipin nila. But they will know once the monthly exam arrives.Sumakay na ako ng bus papuntang Flynn Street. Nandoon ang tindahan ng mga tradisyonal na gamot na binibili ko para kay Mama. It's a bit far from the busy city but still this is part of the City.Isang oras din ang maging biyahe kasama na doon ang traffic. Bumaba naman ako sa bus stop at naglakad na ako. Mga tatlumong minutong lakaran ang gagawin ko dahil malayo ito mula sa highway.Mas malago din anh puno ng sa Flynn Street at may mga iilan na naglalakad din dahil pauwi na galing trabaho. Binilisan ko na lang ang paglalakad para marating ko kaagad ang tindahan.Lumipas ang tatlumpong minuto ay narating ko na ang tindahan. May iilan na bumibili doon pero paalis na sila. Pumasok naman ako at agad ko
Third Person's POVIN A YEAR of 2009 a plague was vastly spreading all over the world. They call it, Enigma. As soon as the child acquire the disease, it will get a very high fever that will cause an immediate death.Sa isang lugar na kung tawagin ay Ravenwood Valley, isang maliit na pamilya na may isang anak na babae na ang pangalan ay Raven na isinunod sa pangalan ng kanilang lugar. Hindi pa tinatamaan ng epidemya ang kanilang anak kaya kahit nag-aalala pero masaya pa rin sila. Kahit kailan ay hindi nila hiniling na mahirapan ang kanilang anak."Raven, anak wag kang masyadong lumayo." Nag-aalalang saad ng mama ni Raven habang nagsasampay ito ng mga damit na nilaban."Opo ma!" Sagot naman ng batang si Raven.Tumakbo na si Raven patungo sa maliit na parke na malapit lang din sa kanilang bahay. Narating ni Raven ang parke na walang batang naglalaro. Inasahan man yun ni Raven pero hindi pa rin siya nasasanay na wala siyang nakikita ni isang batang naglalaro sa parke.Sa edad ng walong t
Raven's POVMAINIT ang araw at tirik na tirik ito. Ramdam ko ang pinong buhangin sa aking likod. Nakahiga ako sa buhanginan dito sa lugar ng Austra. Isang liblib na pook na walang masyadong nagagawi na mga tao. Malapit lang ito sa dagat kaya dito ako nagpapalipas ng araw nitong lumipas ang mga taon.Ilan taon na ang nakakalipas. Mula ng magkaroon ako ng ala-ala o muwang ay alam ko na nandito na kami tumira mula ng maospital ako. Wala ni isang kapitbahay. Ni hindi ako nakapag-aral sa isang paaralan. Hindi ko naranasan ang maging normal na isang teenager.Magsasampong taon na ang nakalipas simula ng mangyari yun. Noon ay hindi ko alam bakit lumipat kami dito sa isang liblib na lugar. Pero ng magkaedad ako ay naintindihan ko na ang lahat. Ang dahilan kung bakit ako inilayo ng mga magulang ko sa mga tao. Kahit hindi ko tanungin ay nalaman ko na rin ang dahilan dahil na rin sa napanood ko sa telebesyon tungkol sa mga batang kagaya ko.Hindi ako normal at pinaghahanap ang isang tulad ko dah
Raven's POVNAGISING na lang ako at namulat na nasa isang banyagang silid na ako. Kulay puti iyon na may halong kulay dilaw. Hindi ko alam kung ano ang tawag sa silid na ito. Pero kilala ko kung ano ang nakasabit sa kaliwang kamay ko.Sinabi ni mama sa akin na dextrose ito kaya alam ko ang itsura nito. Walang tao doon maliban sa akin. Kulungan ba ito? Pero bakit ganito ang itsura? Bakit maganda?"Doc, gising na po ang pasyente." Napansin ko na lang na may babaeng nakaputi na pumasok sa silid.Meron sumunod dito na lalaking nakaputi na sa palagay ko ay ang doctor na base na rin sa kasuotan nito. Lumapit sa akin ang doctor at nakangiti ito sa akin."Ako pala si Doctor Ryan Eisenberg. Kumusta ang pakiramdam mo?" Magaan na bati nito sa akin.Hindi ko alam kung paano siya sasagutin. Hindi okay ang pakiramdam ko dahil sariwa pa sa aking ala-ala ang mga nangyari. Kaya hindi ako sumagot at binigyan ko lang siya ng blankong tingin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin nila sa akin pagkatapos nit
NATAPOS ang klase buong araw at alam na rin ng mga subject teacher ko ang sitwasyon ko. Natuwa naman sila ngunit may iba na hindi naniniwala. They are saying that I am just exaggerating. Wala naman akong magagawa kung ganoon ang iisipin nila. But they will know once the monthly exam arrives.Sumakay na ako ng bus papuntang Flynn Street. Nandoon ang tindahan ng mga tradisyonal na gamot na binibili ko para kay Mama. It's a bit far from the busy city but still this is part of the City.Isang oras din ang maging biyahe kasama na doon ang traffic. Bumaba naman ako sa bus stop at naglakad na ako. Mga tatlumong minutong lakaran ang gagawin ko dahil malayo ito mula sa highway.Mas malago din anh puno ng sa Flynn Street at may mga iilan na naglalakad din dahil pauwi na galing trabaho. Binilisan ko na lang ang paglalakad para marating ko kaagad ang tindahan.Lumipas ang tatlumpong minuto ay narating ko na ang tindahan. May iilan na bumibili doon pero paalis na sila. Pumasok naman ako at agad ko
MEDYO matagal ang naging biyahe kaysa kaninang umaga dahil medyo mataas na din ang trapiko sa Divine City. Maraming mga sasakyan ngunit hinabaan ko naman ang aking pasensya.Papalapit na ang gabi at hindi ko alam kung nakauwi na ba si Mama lalo na at sabado ngayon. Hindi naman nagtagal ay nakarating na ako sa babaan.Agad na bumaba ako at patakbo kong tinalunton ang kalye patungo sa bahay namin. Ngunit napakunot na naman ang noo ko dahil may nakaparke na naman na sasakyan na alam ko ay sa mga de Luca. Ngunit naalarma ako dahil may naririnig akong sigawan partikular na ang boses ni Mama na tila naaagrabyado.Mabilis akong tumakbo at inignora ang mga bodyguards at mabilis naman silang kumilos at biglang pinigilan ako."Miss, hindi ka pwedeng makialam dito." Pigil sa akin ng isa sa mga bodyguard.I grimaced with displeasure. How dare they to stop me when I am in my own home?"Wala kang karapatan na pigilan ako sa sarili namin pamamahay." Matalim na saad ko sa bodyguard at tila nakilala n
NAKALABAS na ako ng ospital at naging normal na ulit ang takbo ng buhay ko. Wala akong nararamdaman kakaiba at ang pangyayaring iyon ay tila isang panaginip na pinili ko na lang na kinalimutan.Pansamantalang lumiban din ako sa klase ko sa martial arts dahil kalalabas ko lang sa ospital at hindi pumayag si Mama. I've been learning martial arts since young. Wala naman akong binabayaran dito dahil kaibigan ni Mama yung may ari ng dojo kaya libre akong nakapag-aral.It was decided to learn with martial since young since I am a member of de Luca. Even though we are not acknowledge before, I must learn the proper way of the de Luca's. Na-enjoy ko na rin ang pag-aaral ng martial arts. I am a seventh dan black belter holder. I gain this title with competition and ranking.The highest rank in martial arts is the tenth dan black belter. But this can only be worn by the dojo master. Hindi din ako aktibo sa lahat ng kompetisyon kaya hindi ako sigurado kung ano na ang ranggo ko kung susubukan ko
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko