Isang babaeng pinangalanang Sithya ang nadisgrasya dahilan ng pagkawala ng kanyang memorya, hindi niya alam kung paano mamumuhay ng walang kaalam alam kung sino at nasaan siya. Wala siyang ibang magagawa kundi ang magpanggap at makisama sa mga mageno na napag-alamanan niyang may espesyal na abilidad. Namuhay siyang nagpapanggap na kabilang sa mga naninirahan sa Voreios, lugar kung saan nakatira si Ravus — ang lalaking nagligtas sa kanya, hanggang sa makuha niya ulit ang kanyang memorya. Nang sa gano’n ay makabalik siya sa totoong kanyang pinanggalingan, at hindi iyon Voreios. Naging matunog ang kanyang pangalan sa Voreios dahil sa kanyang pambihirang pisikal na abilidad na kayang makipagsabayan sa pakikipaglaban sa mga mageno kung kaya’t sa maikling panahon ay itinuring siyang isa sa mga mageno kahit walang taglay na espesyal na abilidad. Sa maikling panahon ay marami na siyang nagpadaanan sa loob ng Voreios at pakiramdam niya ay kabilang talaga siya dito. Kaya gumuho ang lahat nang bumalik ang kanyang memorya. Hindi siya si Sithya. Hindi siya taga-Voreios, at lalong lalo nang hindi siya mageno dahil siya si Seffyre Nicolisle Lestridge na isang tao. Siya pala ay mula sa mundo ng mga tao na kinamumuhian ng mga mageno. Nauunawaan niya na kung bakit kakaiba ang kanyang pisikal na abilidad. Iyon ay dahil siya ay hindi lang ordinaryong tao kundi isang agent na hubog sa pakikipaglaban. Ngayon ay kailangan niyang gumawa ng paraan upang makabalik sa mundo ng mga tao na kanyang totoong kinabibilangan habang wala pang nakakaalam sa kanyang lihim. Sa kanyang pagbabalik sa mundo ng mga tao ay nabalitaan niya na ang mundo ng mga mageno ay nasa panganib. Pipiliin niya bang bumalik para tumulong? O manatiling mamuhay ng ordinaryo sa kanyang sariling mundo?
View MoreX----I can hear my heart beating loudly ngunit hindi ko hinayaan na lamunin ako ng kaba at takot dahil sa puntong ito, kailangan ko maging matapang upang makapag-isip ng tamang gawin."Who are they, Cyrus?" a cold voice echoed.I suddenly felt cold at the back of my neck. Nagtama ang aming tingin ng isang matandang babae. Mahaba ang kanyang nakalugay na itim na buhok na may nakasabit na mga gintong alahas. Her dark and intense stares are too intimidating but I remained staring back at her, hindi nagpapatalo.I caught her lips rose a bit, and I can see amusement in her dark eyes for a second.I observed the 10 pair of eyes sitting in the chair around the table in front of us. Pinapalibutan nila kami sa gitna na tila nagbibigay ng hatol. They are all wearing white but with different designs. Lima sa sampo ang babae at lahat sila ay puting baro ang mga kasuotan ngunit iba't iba ang estilo. Gayundin ang li
X----I can't even recognize my voice. Hindi naglaho ang galit sa akin kahit na nakahandusay siya sa lupa at walang buhay.Mabilis akong bumaling sa aking gilid kung saan naroon ang dalawang kasamahan na humabol sa usa kanina. Laglag ang kanilang mga panga nang naabutan ang katawan ng kanilang amo. They're shaking in fears and when they met my cold gaze, they immediately run away.Ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin nawawala ang pandidilim ng aking paningin. I won't forgive cruel men."A-Aya."I stiffened.Huminga ako ng malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. I won't face Jiro like this."Aya
X ---- I'm into my defensive stance as I observe their moves. I'm at a great disadvantage in this fight if I don't find out their magus real time soon. The man who dropped Ahyem to the ground took a two steps forward. Mayabang ang kanyang tingin at mukhang handang handa na sumugod. I'll let him do the first move. Come on, show me your magus. I won't know what moves I should do without knowing his abilities. With countless trees surrounding us and leaves covering the ground, he runs fast towards me with his arms ready to strike. I step my right foot back and bend my knees as my hands are leveled to my eyes to welcome his punches. Nang isang hakbang na lang ang layo niya ay sinangga ko ang kanyang kamao sumunod ay ang kabila. Hinawi ko iyon para hindi tuluyan tumama sa aking mukha kasabay ng pagsubok kong tamaan ang kanyang leeg ngunit nakaiwas siya. Then, he aggressively give punches as I continuously dodged it. It remained that way for a while. I can easily cope with his attacks
X ---- "What do you want?" Vera asked coldly. "Good morning too," he smirked. In a swift move, nakababa kaagad siya ng walang kahirap hirap. When his feet landed on the ground, he stood straight and his sight went to us. His eyes... are so dark. There is a heavy aura surrounding him. Nagsimula siyang humakbang papalapit sa amin, kuryuso man at may bahid ng takot akong nararamdaman ay nagawa kong suriin ang lalaki. With his sleevelss cardigan reached down to his high hessian, halata ang pagkakadepina ng kanyang katawan. Wala siyang suot na panloob kaya ang malalalim na mga guhit sa kanyang dibdib ay kitang kita. Umangat ang aking tingin sa kanyang mukha. Goosebumps rose on my arms as I met his dark eyes piercing through me. Bakas ang kuryoso sa kanyang mga mata. His dark hair is long enough until his broad shoulders. Everything on him is dark especially his eyes. When I looked at him for more than a second, it's like I went to another dimension. His face is expressing grimness
X ---- "No. You should all go. Ayos lang ako rito. I'll just sleep all day, don't worry." May plano sila ngayon na pumunta sa cliff kagaya nang nakagawian ngunit ngayon ay ginusto kong magpaiwan. I encouraged Jiro with a smile. May pag-aalinlangan man sa kanyang mga mata ay pinabayaan niya na ako sa aking gusto. Lumabas na siya at paniguradong pinaalam ki Ahyem ang desisyon ko. Agad niya akong binisita sa kwarto at kagaya ni Jiro, sinabi ko ang makapagpapanatag sa kanya. Ngpapasalamat ako na hindi na sila nagpumilit. Ako ang nagpilit sa kanila na tumuloy sa kanilang plano dahil maayos naman akong mag-isa rito. "We should go. Tanghali na." rinig kong sinabi ni Ahyem. "Where's your Aya, Jiro?" Kumalabog ng malakas ang aking dibdib nang narinig ang malalim na boses ni Ravus. I shut my eyes tightly not knowing what to do. "Hindi raw sasama ngayon, Ayo dahil gusto niyang magpahinga ngayong araw." There's a silence for a few seconds. "Alright." malamig niyang sinabi. Ilang minuto
X ---- I was bothered the whole night kaya hindi maganda ang tulog ko. Tinanghali ako ng gising dahil sa puyat. Ako lang mag-isa sa bahay. Kinuha ko ang piraso ng papel na nakapatong sa mesa. 'May kinailangan lang akong puntahan, Sithya. Si Jiro ay kasama ang kanyang mga kaibigan. Mayroon akong hinandang pagkain sa mesa, kumain ka agad pagkagising mo.- Gilya' Ngumiti ako. Inalis ko ang tumatakip sa mesa at nakita ang tinutukoy ni Ahyem na hinandang pagkain para sa akin. After I finished eating, I quickly took a bath. Tinitigan ko ang aking sarili sa salamin. Somehow, I'm getting used to what I'm seeing to myself even though I still don't remember a thing. Hindi kagaya nang una na parang hindi ko kilala ang sarili. Nang matapos ay nagpasya akong kunin ang mga nilabhan na damit na nakasampay sa labas. Tanghali na at mataas ang tirik ng araw kaya medyo mahapdi iyon sa balat. Buti na lang ay hindi mainit ang simoy ng hangin. While doing so, the wind brushed my skin harshly like so
X ---- "Ahyem, can you tell me about the other bloodineans?" walang paligoy ligoy na tanong ko. Kasalukuyan kaming nasa tabi nag ilog, nilalabhan ang mga damit na ginamit. Kaming dalawa lang ni Ahyem dahil si Jiro ay nakikipaglaro sa kanyang mga kaibigan. Natigil siya sa pagkusot ng damit. Bumaling siya sa akin at mukhang hindi nagulat sa tanong ko. "I'm sorry. I'm just badly curious." pagpapaumanhin ko. She sighed. Nagpatuloy siya sa paglalaba at gano'n din ang ginawa ko ngunit naghintay pa rin sa kanyang sagot. "The other three bloodineans: Notos, Anatoli and Dytika. We're at North, Anatoli at East, Dytika at West, and Notos at South. The largest group of land is Quadcintus, at the center." Doon ay mas naging malinaw sa aking isipan ang itsura ng mundong ito. Pero nanatili akong tahimik at mas tinuon ang atensyon sa pakikinig. "Anatoli is much like Voreios about the system and culture. Our past leaders managed to form an alliance between the two bloodineans and we're
X ---- Walang silbi rin pala ang pagpipigil ko kanina ngayong nandito mismo sila at sumunod sa amin. Yes. The four bastards are here. I know it's them. It's their presence. Luminga-linga si Jiro sa paligid tila naguguluhan sa akin samantalang nanatili akong kalmado at mas pinakiramdaman ang paligid. Mula sa hangin ay lumitaw ang apat na anyo. Mayroon sa likod ng puno, isa sa sangay at isa pa na nakasandal sa katawan ng puno. Habang ang isa pa ay ilang hakbang lang ang layo sa aking harapan. Naramdaman ko ang pagkakahigpit ng hawak ni Jiro sa akin at mas lalong nagtago sa aking likod. Hindi ko alam kung bakit hindi ako kinakabahan. Nanatiling madilim ang ekspresyon na binibigay ko sa kanila. "Anong kailangan niyo?" I asked coldly. Ang lalaki sa aking harapan ay ang nagsalita kanina sa bayan. Ang kanyang mga mata ay may tingin na nangungutya at may mayabang na ngising nakapaskil sa kanyang mukha. "Hindi ko gusto ang tingin na binigay mo sa akin kanina..." Hindi ako natinag sa si
X ---- Vera's words clouded my mind at hindi iyon naalis sa aking isipan simula pa kagabi. Kinabukasan ay wala akong gana. Staring blankly at the ceiling with clouded thoughts, I can't find the energy to rise from bed. Pinipilit ko ang sarili na mag-isip ng magagandang bagay. Forcing myself to think positively dahil malapit na ang araw na makakalabas ako ng Voreios. At last, if I succeed to get my memories back, makakabalik na ako sa totoong pinanggalingan. Hindi ako gigising sa bawat araw nang walang alam sa sarili. But what's wrong? Bakit parang may pumipigil sa aking para maging masaya sa kaisipang makakauwi na ako? I'm not just feeling confused. I'm also feeling worried and guilt about something I'm not aware of. "Shit." I cursed softly. I need to know... I want to talk to Vera. Her words are too much for me to be ignored. I don't think I'll be able to leave peacefully here without knowing the harm they could get for helping me. But how? Pinilit kong bumangon at tumayo gali
X ----Forgotten I groaned when I lost my balance and fell on a hard surface. Hindi ko na ininda ang sakit na dulot ng mga galos ko sa kamay at binti. Kaagad akong tumayo at inilibot ang paningin sa paligid kung saan ako napadpad. Ang mga matatayog na puno na unti-unting binabalot ng dilim ang aking nakita. Wala akong ibang maramdaman kundi ang takot at pangamba. Biglang nawala sa isipan ko kung ano ang dapat gawin. I suddenly heard footsteps coming closer. "Sinabi ko nang dapat hindi na tayo tumuloy! Hindi na sana umabot pa sa ganito." Labis na nanlamig ang aking katawan sa boses na narinig hindi kalayuan sa kinatatayuan ko. Nanginginig man ay pinilit kong tumakbo papalayo. Hindi ko na ininda ang sakit sa paa at sa tagiliran dahil sa maling pagkakabagsak kanina. Hindi ko magawang lumingon sa takot. Ni hindi na nakatutulong ang kaunting liwanag na dulot ng papalubog na araw upang makapag-isi...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments