CHAPTER 4

GINAGAWA ni Caren ang lahat para makawala sa kanyang asawa na walang tigil sa paghalik sa kanyang labi. Tuwing naiisip niya na nakipaghalikan ito sa ibang babae ay umaahon ang galit sa puso niya. Nandidiri siya sa lalaking ito.

“Let me go! Bitiwan mo nga ako! Ano ba, Jerome?!”

Ngunit sadyang malakas si Jerome at mas idiin pa nito ang katawan sa kanya. Dahilan para tuluyang matanggal ang tuwalya na nakabalot sa kanyang katawan. Dumako ang tingin ni Jerome sa mga mapupulang marka na nasa kanyang dibdib. Kinabahan naman siya.

Tiim bagang at tumalim ang mga mata ni Jerome na tila ba umakyat ang lahat ng dugo nito sa ulo dahilan para mamula ang buong mukha nito. Ramdam niya ang kakaibang tensyon dahil sa magkadikit pa rin ang kanilang mga katawan. Malakas niyang kinagat ang labi nito dahilan para dumugo ito. At para sana pakawalan na siya ng asawa.

Ngunit determinado ang kanyang asawa. Gumapang ang kamay nito papunta sa maselang bahagi ng kanyang katawan dahilan para manigas siya.

“Ano ba! Umalis ka! Umalis ka nga!” sigaw niya sa lalaki.

Para bang hindi ito naririnig ni Jerome at mas balak pa na ituloy ang nais dahil sa pang-aakit nito sa kanya gamit ang daliri nito na nasa kanyang pagkababae na. 

“You want this, right?” nakangisi na tanong nito sa kanya.

“No!” sigaw niya.

Ginagawa pa rin ni Caren ang lahat para makawala siya sa kanyang asawa pero parang wala pa rin itong silbi. Ngunit determinado siya na makawala dito pero mas malakas ang kanyang asawa. Ang lahat ng kanyang ginawa para makawala sa asawa ay naglaho na parang bula. Bigla siyang nawalan ng pag-asa. She closed her eyes at nagsalita na ulit.

“Mas lalo kitang kamumuhian kapag pinilit mo pa rin ako na gawin ito, Jerome.” mahinang bulong niya.

   

Natigilan naman si Jerome sa kanyang narinig mula sa kanyang asawa. Ngayon palang niya nakita ang reaksyon ng kanyang asawa. Nang dumilat ito ay nakita niya ang hinanakit sa mga mata nito. Nararamdaman niya ang panginginig ng katawan nito na para bang may kakaibang nangyayari dito. Para isa itong mamahalin na salamin na anumang oras  ay maaaring mabasag kapag ito’y pinilit pa rin niya.

Nababaliw siya at nais niya itong angkinin. Ngunit may kung anong boses ang bumubulong sa kanya na kapag pinilit pa niya ang nais niya ay sigurado na matatapos na ang lahat sa kanila ni Caren. Na baka hindi na nila ito maayos pa. Tinitigan siya nito at siya mismo ang umiwas ng tingin. Dahil ayaw niyang ipakita sa lalaki ang tunay niyang nararamdaman.

        

Ilang segundo pa ang lumipas ay lumuwag ang pagkakahawak nito sa kanya at bumangon na ito at umalis na sa kanyang ibabaw. Mabilis itong lumabas at padabog na isinara ang pintuan. Napaintad si Caren sa lakas ng kalabog ng pinto. Ilang sandali pa ay 

Bumangon siya para tuluyang magsuot ng damit.

*****

Sa mga sumunod na araw ay walang Jerome na umuwi. May mga oras na sinubukan niya itong tawagan. Pero hindi niya ito makontak. Nais sana ni Caren na makipag-usap kay Jerome tungkol sa kanilang divorce. Pero wala siyang makuhang response sa lalaki, may mga mensahe na rin siyang ipinadala dito. Mukhang masyado itong abala sa kumpanya o baka abala ito sa babae niya.

Wala namang pakialam si Caren kung patuloy pa rin itong mambabae dahil ang mahalaga sa kanya ngayon ay makipaghiwalay na sa lalaki. Sa sobrang busy  niya ay na namalayan ni Caren na weekend na pala dahil naging abala siya sa paghahanap ng trabaho. She send her resume to different companies dahil nais na talaga niyang magkaroon ng trabaho. Nais niyang magkaroon ng sariling pera para tuluyan na siyang makaalis sa bahay na ito.

Lumabas siya sa kanilang silid at kasunod no’n ang pagbukas ng pinto sa main door. Pumasok ang kanyang asawa, makikita sa mga mata nito ang pagod. Pero binalewala niya ito. Katahimikan ang namayani sa kanilang dalawa. May pagkakataon na nagtatagpo ang kanilang mga mata. At dahil sa hindi na makayanan ni Caren ang katahimikan ay siya na mismo ang bumasag dito.

“Mabuti naman at umuwi kana. Siguro naman ay puwede na nating pag-usapan ang tungkol sa divorce nating dalawa. Mas mabuti na gawin na natin ngayon at ‘wag ng patagalin pa.”

“Hindi ako umuwi para makipag-usap sa ‘yo tungkol sa divorce na nais mo. Dahil walang divorce na mangyayari. I’m here dahil pinapunta tayo sa bahay nila granma for family dinner.” saad naman ni Jerome na may lungkot sa kanyang mga mata.

“I’m not coming with you,” saad niya sa lalaki.

“What?” kunot noo na tanong ni Jerome.

“Sabi ko hindi ako sasama sa ‘yo.”

“Oh, c’mon. Bakit ka ba ganyan? Baka nakakalimutan mo na mag-asawa pa rin tayong dalawa.” naiinis na saad ni Jerome sa kanyang asawa.

“Ayaw ko nga! Bakit mo ba ako pinipilit? Pumunta ka ng mag-isa mo!”

Ayaw niyang pumunta dahil ayaw niyang makihalubilo sa mga ito. Kakaiba ang mundo na mayroon ang pamilya ng asawa niya at sa tingin ni Caren ay hindi siya nababagay doon. Kung noong ay pinipilit niya ang kanyang sarili na magustuhan siya ng mga ito ay iba na ngayon. Pagod na siyang i-please ang mga ito na gustuhin siya.

“Bakit ba ang tigas ng ulo mo?”

“Hindi matigas ang ulo ko. Ang gusto ko na lang ngayon ang ibigay mo sa akin ang divorce na nais ko. Hindi naman mahirap ang gusto kong gawin mo.”

Nang dahil sa sinabi niya ay biglang dumilim ang mukha ni Jerome. Hindi niya nagustuhan ang narinig mula sa kanyang asawa. Naririndi siya kapag divorce ang naririnig niya mula sa bibig ni Caren. 

“Nais mo ng divorce? Sa tingin mo paano ka mabubuhay kapag nakipaghiwalay ka sa akin? Hindi ka na ulit nagtrabaho kaya sa tingin mo may company ba na tatanggap sa ‘yo? Sa babaeng wala namang kayang gawin. And one more thing ang medical expenses ng mama mo. Kaya mo bang bayaran ang medical bills niya?”

“You’re still immature, Caren. Hindi mo kayang intindihin ang trabaho na mayroon ako. I’m a businessman at normal lang na makakilala ako ng iba bukod sa ‘yo. May mga tukso at hindi ko ‘yon maiiwasan lalo na kapag may kinalaman sa negosyo ko. Hindi pa ba sapat sa ‘yo na sa ‘yo pa rin ako uuwi? Ikaw pa rin naman ang uuwian ko at hindi ang kung sino mang babae.”

Hindi ba niya maintindihan na mahal pa rin siya nito? Biglang tanong niya sa sarili. Pero ang tanong niya sa kanyang sarili. Hindi ba puwede na siya na lang? Na siya na lang ang tanging babae sa buhay nito? Bakit kailangan niyang magpadala sa tukso? Kung alam niya na masasaktan siya nito.

Nakatingin lang siya kay Jerome. Malaki na ang pinagbago ng kanyang asawa. Hindi na ito tulad ng dati. Hindi na ito ang lalaking nakilala niya. Ang lalaki na handang sungkitin ang mga bituin para lang ibigay sa kanya. Ibang-iba na ito sa Jerome na nakilala noong college pa siya. May naramdaman siyang lungkot pero paano kung mali talaga siya sa pagkakakilala niya sa lalaki.

Paano kung makasarili nga talaga ito? Paano kung mapagmataas talaga ito at arogante sa ibang tao? At ginawa lang niya ang mga bagay na iyon noong nais nito na kunin ang puso niya. Para paniwalain siya na ito ang mabuting lalaki para sa kanya.

“I’m still immature sa paningin mo? Matured ba ang tawag mo at tingin mo sa akin kapag tinanggap ko ang mga kasalanan mo? At ang mga panloloko mo sa akin? Pasensya kana ha pero kung ganun lang pala ang pagiging mature ay ayaw ko. Here’s the divorce agreement. Sign it kapag may oras kana. Huwag mo na sanang patagalin pa.”

Noong nakaraan pa niya ito inayos dahil hinihintay talaga niya ang pagbalik ng kanyang asawa. Nakahanda na ito saan mang sulok ng bahay nila dahil nais niya itong ibigay agad.

Mabilis naman inagaw ni Jerome ang papel sa kanyang kamay at sinimulan na nitong basahin ang nakasaad sa agreement na ginawa ni Caren.

“What the h*ck? Gusto mo na paghatian natin ang mga properties ko. Oh, c’mon sa tingin mo ba talaga ay papayag ako? Ang buong akala ko pa naman ay hindi mo hinahangad ang kayamanan ko. Pero nagkamali pala ako,” disappointed na turan ni Jerome ang habang binabasa ang mga nakasulat sa divorce agreement na hawak niya.

“I deserve it, kung tutuusin ay kulang pa ‘yan sa ginawa mo sa akin na panloloko.”

Umigting ang panga ni Jerome sa narinig niya mula sa kay Caren.

“Binili ko ang bahay na ito para sa ‘yo noong ikasal tayong dalawa. Ang lupang kinatitirikan ng bahay ng mama mo. Ako rin ang bumili. Wala kang inilabas na pera kahit na singkong duling. Binabayaran ko ang medical expenses ng mama mo. Wala kang pera simula noong nagsama tayo. Dapat ay ako pa ang babayaran mo sa dami ng pera na inilabas ko sa ‘yo noon. Gusto mo bang tawagan ko ang lawyer ko para ayusin na ito ngayon.”

Habang nakatingin si Caren sa lalaking nasa kanyang harapan ay hindi siya makapaniwala na minahal niya ito. Siguro nga ay nabulag siya sa pagmamahal niya para sa lalaki at hindi man lang niya nakita ang mga ugali na itinatago nito. Wala itong kasing sama.

“Huwag mo rin sanang kalimutan ang tulong na ginawa ko para maging CEO ka ng Fordman Corporation. Binigay ko sa ‘yo ang lahat at sinunod ko ang kagustuhan mo na tumigil ako sa trabaho. Kung hinayaan mo ako ay sana malaki rin ang kinikita kong pera ngayon. Sana ay may sarili akong pera para hindi ko na magamit ang pera na galing sa ‘yo.”

“Sa tingin mo maniniwala ako na ginawa mo ang bagay na ‘yon para sa akin? Pilit kong inaayos ang pagsasama natin pero pinipilit mong makipaghiwalay sa akin. You’re free to use and waste my money basta’t hindi ko na marinig mula sa ‘yo ang salitang divorce na ‘yan.” nakangisi si Jerome pero napalitan rin agad ng pagiging seryoso.

“You’re fvcking jerk, Jerome!” sigaw niya sa lalaki.

Naisip niya na kailangan na naman niya ng bagong abogado na tutulong sa kanya dahil sa pagtanggi nito na pumirma ng divorce paper. Dahil sa ayaw na niya itong kausapin ay akmang aalis na sana siya pero hinawakan ni Jerome ang pulsuhan niya.

“Magpalit kana dahil aalis na tayo.”

“Ayaw ko nang pumunta sa lintik na dinner na ‘yan! Puwede ka naman magsinungaling at sabihin na may sakit ako.”

Mas humigpit ang hawak ni Jerome sa kanyang pulsuhan. 

“Wala akong oras para sa mga arte mo. susundin mo ba ako o hindi ko babayaran ang hospital bills ng mama mo?” pagbabanta pa nito sa kanya.

“Sige gawin mo.”

Kinuha ni Jerome ang kanyang phone sa kanyang bulsa at may tinawagan ito dahil balak nitong totohanin ang pagbabanta.

“Sumosobra kana! Wala ka talagang puso?”

“Talaga? Ako sumosobra na? Ako ang walang puso?” nakangisi na tanong ni Jerome at hinila siya nito papalapit sa kanya.

“Huwag mo sanang kalimutan na ang lahat ng mayroon ka ay dahil ‘yon sa akin. Kung wala akong puso ay sana itinapon na lang kita na parang basura. Kaya wala kang karapatan na tumanggi at magdemand sa akin ng mga nais mong mangyari. Umakyat kana at magbihis dahil ayaw kong ma-late sa family dinner namin. Sundin mo na ako bago pa maubos ang pasensya ko sa ‘yo!’