Share
Chapter 19
Related chapters
DESPERATE MOVE Chapter 20
NAKARAAN… Halos ma-patay na ni Alistair ang pinsan niyang si Marco, dahil sa walang humpay na pagsuntok sa mukha nito. Walang nagawa si Donita kundi ang patuloy na magmakaawa dito habang ang puso niya ay nababalot ng matinding kilabot dahil sa nagwawalang binata. Maya-maya ay hinihingal na tumigil si Alistair, dumura pa ito sa gilid bago nagsalita. “Do you think it's that easy to deceive me? Huh? You messed with the wrong person. This isn't over yet; I'm just getting started. I will crush you until you kneel before me." Ito ang matinding banta ni Alistair na naghatid ng matinding takot sa buong pagkatao ni Donita. Ang mga mata ni Alistair ay nagliliyab sa matinding galit, at tila nangangako ng matinding panganib para sa kanilang mga buhay. Batid ni Donita na napakadaling gawin iyon ng kanyang fianceé dahil sa yaman at kapangyarihan na taglay ng pamilya nito. Si Alistair ang binansagang the beast ng buong bansa dahil para itong halimaw sa kasakiman pagdating sa negosyo. Buko
DESPERATE MOVE Chapter 21
NAKARAAN… “Naalimpungatan ako dahil sa banayad na mga haplos sa aking katawan. Ang kamay na iyon ay tila kilala ng aking katawan, dahil ang bawat dantay ng malambot at mainit na palad nito ay nag-iiwan ng tila apoy sa aking balat. Pinilit kong igalaw ang aking katawan ngunit pakiramdam ko ay naging paralisado na yata ito. Marahil ay dahil sa tagal na pagkakahimlay ko sa higaan. Ilang sandali pa ay nakaramdam ako ng patutôl ng lumayo ang mainit na palad sa aking balat. Parang gusto ko itong habulin danang nga lang ay hindi ko maigalaw ang aking katawan. Maya-maya ay hindi ko na maramdaman ang presensya ng babae, hanggang sa narinig ko na bumukas sara ang pintuan ng banyo. Sinamantala ko ang pagkakataon at dahan-dahan na i-ginalaw ang aking mga daliri na kalaunan ay maging ang mga braso ko ay maayos ko na ring naigagalaw. Susubukan ko na sanang bumangon, ngunit muling bumukas ang pintuan ng banyo kaya nagpanggap ako na wala pa ring malay. Narinig ko ang isang ingay mula sa ba
DESPERATE MOVE Chapter 22
“It’s almost ten thirty na ng gabi ngunit dilat pa rin ang aking mga mata. Halos hindi ako mapakali sa aking kinatatayuan at hindi ko na rin mabilang sa daliri kung ilang beses na ba akong nag paro’t-parito ng lakad habang kagat ang isang daliri ko. Ilang araw na kasi akong nakakulong dito sa loob ng silid at hindi ko na alam kung paano pang makakalabas dito. Noong araw na dalhin ako ni ginoong Alistair sa loob ng silid na ‘to ay iyon din ang huling araw na nagpakita siya sa akin. Gusto ko ng umuwi at makasama ang aking mga magulang. Para sa akin ay wala ng dahilan pa na manatili ako dito. Batid ko na alam ni Mr. Thompson ang totoong nangyari ngunit bakit kailangan pa niya akong ikulong dito? Paano ko pa mapapatunayan na inosente ako kung mananatili ako sa apat na sulok ng silid na ito.“Click!” Bigla ang ginawa kong paglingon sa pintuan ng marinig ko ang tunog ng seradura tanda na may pumihit dito mula sa labas. Hindi ko maintindihan kung bakit tila kakaiba ang simoy ng hangin ngayo
DESPERATE MOVE Chapter 23
“N-No… p-pakiusap, ginoong Alistair, huwag mong gawin sa akin ‘to.” Nangangatal na ang mga labi ko sa pagsasalita habang patuloy sa pag-atras ang aking mga paa. “Oh, come on, Luise, ilang araw na kitang pinagbigyan, I think panahon na ako naman ang pagbigyan mo. Do your duty as my wife.” Seryoso niyang saad kaya mas lalo akong naguluhan. Ano ba ang sinasabi ng lalaking ito? Wife? Paano kami naging mag-asawa gayung sa tanang buhay ko ay never pa akong ikinasal. Ni wala nga akong naging boyfriend since birth dahil ang buong atensyon ko ay nakatuon lang sa aking pag-aaral. Siraulo ba s’ya? Nagtatanong ang mga mata na tumitig ako sa kanyang mga mata bakas sa mukha ko ang labis na pagkalito. Napasinghap ako ng tuluyan siyang nakalapit sa akin kaya lalong lumakas ang panginginig ng aking katawan. Napaigtad pa ako ng simulang haplusin ng mga kamay nito ang aking balat saka idinikit ang kanyang sarili sa aking katawan. Naninindig ang lahat ng balahibo ko sa buong katawan ng maramdaman
DESPERATE MOVE Chapter 24
Marahang bumukas ang aking mga mata, at tanging puting kisame ang tumambad sa aking paningin. Ibinaling ko ang tingin sa nakabukas na bintana habang ang puting kurtina nito ay bahagyang inililipad ng sariwang hangin. Maaliwalas ang panahon at napakapayapa ng kapaligiran sa labas ngunit para sa akin ay walang buhay ang mga ito. Pagkatapos sa labas ng bintana ay lumipat ang tingin ko sa magulong kama na aking kinahihigaan. Wala na si Mr. Alistair at tanging ang bakanteng bahagi ng kama ang aking nagisnan. Nanghihina na bumangon ako at hubo’t-hubad na humakbang papasok sa loob ng banyo. Kusang nalaglag ang mga luha ko sa mata ng makita ko ang maraming pasa sa buong katawan ko. May ilang mga marka pa ng kagat na makikita sa balat ko. Nanginginig ang mga kamay na pinahid ko ang aking mga luha habang humahakbang papasok sa loob ng shower room. Tahimik na tumayo ako sa tapat ng dutsa at hinayaang dumaloy ang malamig na tubig sa ‘king kahubdan. Napangiwi pa ang mukha ko ng subukan
DESPERATE MOVE Chapter 25
“Halos namumula na ang isang kamay ko dahil sa walang tigil na pagpigâ ko dito, kanina pa ako balisâ sa aking kinauupuan at halos pigil ko na rin ang aking paghinga. Sinikap kong kontrolin ang matinding tensyon na nararamdaman ko at kumilos ng normal sa harap ni Mr. Alistair. Subalit halos mabingi naman ako sa lakas ng kabôg nang dibdib ko. Lalo na ng humimpil ang minamanehong kotse ni Mr. Alistair sa tapat ng Munisipyo. Tahimik kong pinagmasdan ang bawat kilos niya mula sa pagkalas nito sa kanyang seatbelt, maging ang pagbaba niya ng sasakyan. Seryoso ang ekspresyon ng kanyang mukha habang natatakpan ng itim na salamin ang kanyang mga mata. Umikot siya sa tapat ko upang pagbuksan ako ng pintuan. Kung kailan nabuksan na niya ang pinto ay saka ko lang naalala na hindi ko pa pala nakakalas ang aking seatbelt. Nanginginig ang mga kamay na pinindot ko ang kabitan ng seatbelt habang naghihintay si Mr. Alistair sa tapat ko. May pag-aatubili na bumaba ako, ngunit pagtapak ng mga
DESPERATE MOVE Chapter 26
Muli kaming bumalik sa Munisipyo at ngayon ay nagaganap ang pirmahan ng marriage contract sa harap mismo ng isang Judge. Nang matapos ang huling linya ng aking pangalan ay tila ito na rin ang huling maliligayang araw ko. Paano pa ako makakawala mula sa mga kamay ng lalaking ito gayung tuluyan na akong nakatali sa kanya. Isang mapusok na halik ang iginawad sa akin ni Mr. Alistair pagkatapos naming pirmahan ang marriage contract, at ngayon ay legal na kaming mag-asawa. “Wait me here may ibibilin lang ako sa aking assistant bago tayo umuwi.” Paalam niya sa akin habang hinihimas ng isang kamay nito ang aking balakang. Kung umakto siya sa harap ng lahat ay parang normal lang ang mga nagaganap sa pagitan naming dalawa na kung iyong susuriin ay tila walang nangyaring pwersahan. Sa tuwing nasa tabi ko ang lalaking ito ay parang nasasakal ako at halos hindi na ako makahinga dahil sa matinding takot sa kanyang presensya. Nang wala na sa tabi ko ang aking asawa ay mabilis na lumipat ang tingin
DESPERATE MOVE Chapter 27
Parang pinitpit na luya ang itsura ni Louise habang tahimik na kumakain sa tabi ng kanyang asawa, kapwa sila tahimik at tanging mga tunog ng kubyertos ang maririnig sa loob ng dining room. Maging ang mga katulong ay nanatili lang sa kanilang mga kinatatayuan, kikilos lang ang mga ito kung kinakailangan na pagsilbihan ang kanilang mga amo. “I will pick you up at around six in the evening. We need to buy some clothes you'll wear for the party. The company's anniversary will be held here, so you need to look presentable in everyone's eyes as my wife.” Natigil sa pagsubo ng kanyang pagkain si Louise ng marinig ang naging pahayag ng kanyang asawa. Pasimple niyang pinuno ng hangin ang kanyang dibdib na tila ba nag-iipon ng lakas ng loob at ilang sagundo ang lumipas bago niya ito pinakawalan. “P-pwede ko bang dalawin ang mga magulang ko?” Taliwas ang naging sagot ko sa sinabi ng aking asawa kaya naudlot ang akmang paghigop sana nito sa hawak niyang tasa na may lamang mainit na kape. “Nag
Latest chapter
