Maraming salamat sa inyong lahat. Hihi.
THIRD POV"Handa na ba kayo?" seryosong tanong ni Ricky sa kaniyang mag-ina. Naghahanda na kasi sila para sa pagpunta sa mansion ng mga Carter.Bumaba ng hagdan si Brenna na may malawak na ngiti sa kaniyang labi. Naka-dress ito na kulay maroon na tinernuhan ng 4-inch heels. Naka-make up din ito at nakaayos ang buhok. Pinaghandaan niya talaga ang dinner na iyon sapagkat makikilala na niya ang lola ni Trevor."Mag-behave kayong dalawa doon ha, dahil nakakahiya kay Mrs. Carter kapag nagkataon," dugtong na sabi pa ni Ricky.Napatawa naman si Haidee. "Kailan ka ba namin ipinahiya? Ang anak mo lang namang si Emerald ang bumabahid sa pangalan mo," deretsong sabi pa nito."Last na ito. Dahil Brenna, gusto kong simulan mo nang kalimutan si Trevor. Hayaan na natin sila ng kapatid mo," walang emosyong sabi pa ni Ricky.Ilang araw din niyang pinag-isipan ang desisyon na iyon. Na-realized niyang nagiging unfair na siya sa anak na si Emerald. At isa pa, ayaw niyang ipilit ang kaniyang anak na si Bre
Emerald's POV"Lola, paano niyo nakilala si Emerald?" tanong ni Trevor habang kumakain kami.Kung kanina ay hindi ako komportable dahil nandito rin pala sina Papa, ngayon ay medyo umayos ayos na dahil ang lola ni Trevor ang babaenv tumulong sa akin noon. Sadya yatang napakaliit ng mundo."Siya lang naman kasi ang dalagang tinulungan ko noon, anim na taon na yata ang nakakaraan. Nagkaproblema kasi siya kaya ako ang nagbayad ng mga pinamili niya noon," panimulang sabi ni Lola."Naku, Mrs. Carter, noon pa man po kasi ay pasaway na itong si Emerald. Laging nauubos agad ang allowance niya," nakangiting sabi naman ni Tita Haidee na halatang sinisiraan lang naman ako.Kumunot naman ang noo ni Lola Mirasol. "Hindi iyon ang sinabi sa akin ni Emerald. Ang sabi niya ay pinutol ng papa niya ang credit card niya," nagtatakang sabi ni Lola."Op--""Naku, minsan po talaga, mahirap maniwala sa kaniya dahil ilang beses na 'yang nagsinungaling sa amin," pagputol ni Tita Haidee sa sasabihin ko sana.Napa
Emerald's POV"Emerald," pagtawag sa akin ni Trevor.Nandito na kaming tatlo sa kwarto ni Audrey. Bumaba lang saglit si Audrey para kumuha ng makakain. Habang ako ay nakatanaw lang sa bintana. Kita kasi mula rito ang garden kung nasaan sina Lola Mirasol at Brenna."Sa tingin ko ay sinisiraan na ako ng kapatid ko sa lola mo," may pangambang sabi ko.Huminga naman ng malalim si Trevor. Naramdaman ko pa ang pagpulupot ng mga kamay niya sa baywang ko at ang pagpatong ng baba niya sa balikat ko."Hindi mo dapat intindihin si Lola. Naipakita mo sa kaniya kung sino ka talaga 6 years ago," seryosong sabi niya.Napangiti naman ako habang inaalala ang mga nangyari noon. "Napakaliit yata talaga ng mundo. Akalain mong ang isa sa dahilan kung bakit ako nakapagtapos ay ang lola mo. Napakabuti niya, Trevor.""Hindi mo na dapat pang alalahanin si Lola. Nasa side natin siya."Doon ay may na-realized ako. Humarap ako kay Trevor na nakayakap pa rin sa akin."Teka pala, alam din ba niya ang kasunduan nati
Emerald's POVMatapos ang lahat ay sumang-ayon na kami ni Trevor na dito matulog sa kanilang bahay. Ramdam ko naman na tanggap na ako ng kaniyang ama, ang iniisip ko lamang ay ang kaniyang stepmother. Tahimik lamang ito na nakamasid sa amin kanina. Ayokong isipin na katulad siya ni Tita Haidee ngunit hindi ko maiwasan ang mag-isip. Pero sa ngayon, medyo nakahinga ako ng maluwag dahil mamamanhikan na sina Trevor. Ibig sabihin ay matutuloy na ang kasal namin."Trevor, apo, papayagan ko kayong matulog sa isang kwarto, ngunit nakikiusap ako, ayokong mauna ang apo ko sa tuhod bago ang kasal. Magpaka-gentleman ka, apo," paalala ni Lola Mirasol.Hindi nakatakas sa paningin ko ang pamumula ni Trevor na ikinatawa ko na lamang."At ikaw, Emerald. Huwag mo munang isusuko ang Bataan, ha?" baling sa akin ni Lola.This time ay si Trevor naman ang napatawa. Palihim ko siyang kinurot sa tagiliran dahil doon. Kung alam lang ni Lola na naisuko ko na iyon."Don't worry, Lola. Sige na po, matulog ka na,"
Trevor's POV9 years ago..Unang araw ng pasukan ngayon kaya maaga pa lang ay nasa school na ako. Kasalukuyan akong naglalakad nang bigla akong tapikin ng kaibigan kong si Jay. Team mate ko rin siya sa basketball at kaklase ko rin simula noong Junior Highschool."Balita ko maraming transferee ngayon," panimulang sabi niya.Hindi na nakakapagtaka iyon. Marami kasing school sa lugar namin na hanggang Junior Highschool lang. Kaya pagsapit ng mga estudyante sa Senior Highschool, dito na sila halos lumilipat."Tigilan mo na 'yan. Wala kang mapapala," walang emosyong sabi ko. Kilala ko na si Jay. Tirador ng mga transferee na pasok sa type niya."Alam mo bang dito na rin mag-aaral ang kapatid ng masugid mong manliligaw?" sabi pa ni Jay na nanatiling nakasabay sa paglalakad ko.Hindi na ako nakapagsalita dahil naagaw ng isang babae ang atensyon ko. Kitang kita ng mga mata ko ang paglagapak niya sa lupa na halos dumikit na ang labi niya doon. Napuno naman ng tawanan ang paligid na ikinailing ko
Emerald's POV"Totoo ba ang lahat ng sinabi mo?" hindi makapaniwalang tanong ko.Napangiti naman si Trevor. "May dahilan ba ako para magsinungaling sa 'yo?" balik tanong niya sa akin.Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko kasi alam kung anong isasagot doon. Nagkaroon ako ng lakas ng loob na pumayag sa inaalok niya sa akin dahil sa pag-aakalang hindi naman niya ako minahal noon. Nawala agad ang pagkailang ko dahil inisip kong wala naman na ang nakaraan namin dahil laro lang ang lahat.Ngunit nang marinig ko sa kaniya na wala talagang pustahan, at seryoso talaga siya sa akin noon, pakiramdam ko ay bumalik ako sa nakaraan. The feeling, the atmosphere, the memories, para akong naging isang teenager ulit. "I'm sorry kung pinagdudahan kita noon," ang tanging nasabi ko na lamang.Huminga ng malalim si Trevor. "Hindi naman kita masisisi, Emerald. Sa loob ng siyam na buwan, wala ka nang ibang narinig sa ibang estudyante kundi ang katagang 'pustahan'. Nagkulang din ako. Hindi ko dapat hinayaan na ma
Emerald's POV"Salamat dahil pumayag kang makipag-usap sa akin."Tipid akong napangiti. Nandito ako ngayon sa isang sikat na restaurant dahil nag-message sa akin si Papa na gusto niya akong makausap bago mamanhikan sina Trevor sa bahay. Hindi ako nagdalawang isip na pumayag dahil simula nang umalis ako sa bahay ni Papa ay ngayon na lang kami makakapag-usap na dalawa."Bakit gusto niyo po akong makausap?" ang tanging natanong ko na lamang."Gusto ko sanang personal na humingi ng pasensya sa mga nangyari, sa mga iniakto ng kapatid mo, at sa lahat ng pagkukulang ko bilang ama mo," seryosong sagot niya sa akin.Napatungo na lamang ako at huminga ng malalim para pigilan ang mga luha ko sa pagbalong."Ngayon ko lamang na-realized na sa kagustuhan kong makabawi sa mag-ina ko dahil sa pagkakamali ko, naisantabi ko ang nararamdaman mo. Ayokong ipakita sa kanila na mas kinakampihan kita dahil alam kong mas lalo silang masasaktan. Naisip ko rin na katulad ng iyong ina, malakas ka at makakaya mong
Third POVHabang nasa sasakyan ay hindi mapakali si Emerald dahil sa kabang nararamdaman niya. Papunta na sila ngayon sa bahay ng kaniyang papa. Magkasama sila sa sasakyan ni Trevor habang ang magulang ni Trevor ay nasa kabilang sasakyan. Tahimik lang din si Trevor na waring kinakabahan din sa mga mangyayari.Makalipas ang isang oras ay nasa tapat na sila ng bahay. Huminga pa ng malalim si Emerald bago bumaba ng sasakyan."Are you ready?" tanong sa kaniya ni Trevor.Marahan naman siyang tumango. Malaki ang tiwala niya na totoo ang sinabi sa kaniya ng ama na suportado na nito ang kasal. Ngunit hindi pa rin niya maiwasan ang kabahan dahil baka kung anong gulo na naman ang gawin ni Brenna."Don't worry. Hindi ko hahayaan na masaktan ka nila," seryosong sabi ni Trevor na hinalikan pa siya sa noo niya.Ilang saglit pa ay bumaba na rin ng sasakyan ang buong pamilya ni Trevor. Kasama dito si Lola Mirasol dahil sisiguraduhin daw nito na magiging maayos ang usapan ng dalawang pamilya, at matutu