Maraming salamat po sa inyong lahat đ„čđ„č
Emerald's POV"Emerald," pagtawag sa akin ni Trevor.Nandito na kaming tatlo sa kwarto ni Audrey. Bumaba lang saglit si Audrey para kumuha ng makakain. Habang ako ay nakatanaw lang sa bintana. Kita kasi mula rito ang garden kung nasaan sina Lola Mirasol at Brenna."Sa tingin ko ay sinisiraan na ako ng kapatid ko sa lola mo," may pangambang sabi ko.Huminga naman ng malalim si Trevor. Naramdaman ko pa ang pagpulupot ng mga kamay niya sa baywang ko at ang pagpatong ng baba niya sa balikat ko."Hindi mo dapat intindihin si Lola. Naipakita mo sa kaniya kung sino ka talaga 6 years ago," seryosong sabi niya.Napangiti naman ako habang inaalala ang mga nangyari noon. "Napakaliit yata talaga ng mundo. Akalain mong ang isa sa dahilan kung bakit ako nakapagtapos ay ang lola mo. Napakabuti niya, Trevor.""Hindi mo na dapat pang alalahanin si Lola. Nasa side natin siya."Doon ay may na-realized ako. Humarap ako kay Trevor na nakayakap pa rin sa akin."Teka pala, alam din ba niya ang kasunduan nati
Emerald's POVMatapos ang lahat ay sumang-ayon na kami ni Trevor na dito matulog sa kanilang bahay. Ramdam ko naman na tanggap na ako ng kaniyang ama, ang iniisip ko lamang ay ang kaniyang stepmother. Tahimik lamang ito na nakamasid sa amin kanina. Ayokong isipin na katulad siya ni Tita Haidee ngunit hindi ko maiwasan ang mag-isip. Pero sa ngayon, medyo nakahinga ako ng maluwag dahil mamamanhikan na sina Trevor. Ibig sabihin ay matutuloy na ang kasal namin."Trevor, apo, papayagan ko kayong matulog sa isang kwarto, ngunit nakikiusap ako, ayokong mauna ang apo ko sa tuhod bago ang kasal. Magpaka-gentleman ka, apo," paalala ni Lola Mirasol.Hindi nakatakas sa paningin ko ang pamumula ni Trevor na ikinatawa ko na lamang."At ikaw, Emerald. Huwag mo munang isusuko ang Bataan, ha?" baling sa akin ni Lola.This time ay si Trevor naman ang napatawa. Palihim ko siyang kinurot sa tagiliran dahil doon. Kung alam lang ni Lola na naisuko ko na iyon."Don't worry, Lola. Sige na po, matulog ka na,"
Trevor's POV9 years ago..Unang araw ng pasukan ngayon kaya maaga pa lang ay nasa school na ako. Kasalukuyan akong naglalakad nang bigla akong tapikin ng kaibigan kong si Jay. Team mate ko rin siya sa basketball at kaklase ko rin simula noong Junior Highschool."Balita ko maraming transferee ngayon," panimulang sabi niya.Hindi na nakakapagtaka iyon. Marami kasing school sa lugar namin na hanggang Junior Highschool lang. Kaya pagsapit ng mga estudyante sa Senior Highschool, dito na sila halos lumilipat."Tigilan mo na 'yan. Wala kang mapapala," walang emosyong sabi ko. Kilala ko na si Jay. Tirador ng mga transferee na pasok sa type niya."Alam mo bang dito na rin mag-aaral ang kapatid ng masugid mong manliligaw?" sabi pa ni Jay na nanatiling nakasabay sa paglalakad ko.Hindi na ako nakapagsalita dahil naagaw ng isang babae ang atensyon ko. Kitang kita ng mga mata ko ang paglagapak niya sa lupa na halos dumikit na ang labi niya doon. Napuno naman ng tawanan ang paligid na ikinailing ko
Emerald's POV"Totoo ba ang lahat ng sinabi mo?" hindi makapaniwalang tanong ko.Napangiti naman si Trevor. "May dahilan ba ako para magsinungaling sa 'yo?" balik tanong niya sa akin.Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko kasi alam kung anong isasagot doon. Nagkaroon ako ng lakas ng loob na pumayag sa inaalok niya sa akin dahil sa pag-aakalang hindi naman niya ako minahal noon. Nawala agad ang pagkailang ko dahil inisip kong wala naman na ang nakaraan namin dahil laro lang ang lahat.Ngunit nang marinig ko sa kaniya na wala talagang pustahan, at seryoso talaga siya sa akin noon, pakiramdam ko ay bumalik ako sa nakaraan. The feeling, the atmosphere, the memories, para akong naging isang teenager ulit. "I'm sorry kung pinagdudahan kita noon," ang tanging nasabi ko na lamang.Huminga ng malalim si Trevor. "Hindi naman kita masisisi, Emerald. Sa loob ng siyam na buwan, wala ka nang ibang narinig sa ibang estudyante kundi ang katagang 'pustahan'. Nagkulang din ako. Hindi ko dapat hinayaan na ma
Emerald's POV"Salamat dahil pumayag kang makipag-usap sa akin."Tipid akong napangiti. Nandito ako ngayon sa isang sikat na restaurant dahil nag-message sa akin si Papa na gusto niya akong makausap bago mamanhikan sina Trevor sa bahay. Hindi ako nagdalawang isip na pumayag dahil simula nang umalis ako sa bahay ni Papa ay ngayon na lang kami makakapag-usap na dalawa."Bakit gusto niyo po akong makausap?" ang tanging natanong ko na lamang."Gusto ko sanang personal na humingi ng pasensya sa mga nangyari, sa mga iniakto ng kapatid mo, at sa lahat ng pagkukulang ko bilang ama mo," seryosong sagot niya sa akin.Napatungo na lamang ako at huminga ng malalim para pigilan ang mga luha ko sa pagbalong."Ngayon ko lamang na-realized na sa kagustuhan kong makabawi sa mag-ina ko dahil sa pagkakamali ko, naisantabi ko ang nararamdaman mo. Ayokong ipakita sa kanila na mas kinakampihan kita dahil alam kong mas lalo silang masasaktan. Naisip ko rin na katulad ng iyong ina, malakas ka at makakaya mong
Third POVHabang nasa sasakyan ay hindi mapakali si Emerald dahil sa kabang nararamdaman niya. Papunta na sila ngayon sa bahay ng kaniyang papa. Magkasama sila sa sasakyan ni Trevor habang ang magulang ni Trevor ay nasa kabilang sasakyan. Tahimik lang din si Trevor na waring kinakabahan din sa mga mangyayari.Makalipas ang isang oras ay nasa tapat na sila ng bahay. Huminga pa ng malalim si Emerald bago bumaba ng sasakyan."Are you ready?" tanong sa kaniya ni Trevor.Marahan naman siyang tumango. Malaki ang tiwala niya na totoo ang sinabi sa kaniya ng ama na suportado na nito ang kasal. Ngunit hindi pa rin niya maiwasan ang kabahan dahil baka kung anong gulo na naman ang gawin ni Brenna."Don't worry. Hindi ko hahayaan na masaktan ka nila," seryosong sabi ni Trevor na hinalikan pa siya sa noo niya.Ilang saglit pa ay bumaba na rin ng sasakyan ang buong pamilya ni Trevor. Kasama dito si Lola Mirasol dahil sisiguraduhin daw nito na magiging maayos ang usapan ng dalawang pamilya, at matutu
Emerald's POVMabilis na lumipas ang mga araw na hindi ko na namalayan. Naging abala kasi ako sa opisina dahil malapit na ang month-end. Si Trevor ay abala rin sa kumpanya nila kaya ipinaubaya na namin sa organizer ang kasal namin. Wala naman daw dapat akong isipin pa dahil ang kinuha ni Trevor ay ang pinakamagaling na event organizer sa buong bansa.Tuwang tuwa nga sa akin si Chloe dahil ako lang daw ang nakita niyang bride na hindi stress sa pag-aasikaso. Ang totoo ay wala akong ideya sa magiging itsura ng kasal namin ni Trevor. Never ko kasing na-meet ang organizer. Nahihiya naman akong magtanong kay Trevor dahil nang minsan ko siyang tinanong ay sinabi niya lang na pinaka-engrandeng kasal ang mangyayari.Naging usap-usapan din sa buong bansa ang kasal namin ni Trevor. Naging viral kasi ang video ng proposal niya sa akin kaya inaabangan na talaga ng lahat ang kasal. Dumagdag pa na ipinakilala na ng TAC Group of Companies sina Trevor at Audrey bilang mga tagapagmana ng malaking kumpa
Emerald's POVHabang nasa sasakyan kami ni Trevor ay tahimik lang ako. Nakatanaw lang ako sa labas ng sasakyan habang siya naman ay seryosong nagmamaneho lang. Naririnig ko pa ang mga buntong hininga niya at pakiramdam ko ay palingon-lingon siya sa akin. Hindi ko naman siya nililingon dahil ayoko munang makausap siya."About the pictures, sinabihan ko na ang tao ko na ipaalis sa lahat ng site 'yon," pagbasag ni Trevor sa katahimikan."Okay," maiksing sabi ko."Look, Emerald. Ang mga pictures na 'yon ay noong mga panahon na pinapunta niya ako sa bar. Kung naaalala mo, iyon din 'yong unang beses na nagpakita ka sa kaniya bilang girlfriend ko," paliwanag pa niya.Mariin kong ipinikit ang mga mata ko habang nakapaling pa rin sa may bintana ng sasakyan. "Hindi mo kailangang ipaliwanag ang lahat, Trevor. Hindi naman tayo totoong magkarelasyon."Pinilit kong huwag maging tonong bitter ang boses ko. Pinilit kong huwag maglabas ng kahit na anong emosyon dahil ayokong malito siya sa iniaakto ko.