“The location of the meetings, the security, the routes…” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, pinupuwersa akong lumapit sa kanya. “They’re only in one place.”Idinampi niya ang labi niya sa noo ko, hinihingal nang bahagya. “Accessible by only a few people.”At saka dahan-dahang lumapat ang mga daliri niya sa leeg ko, unti-unting humigpit ang hawak.“I know what you did, Atticus.”Nanuyo ang lalamunan ko. Ramdam ko ang pag-apaw ng luha sa mata ko habang pinipilit kong magsalita—kahit ano—pero bago pa ako makahanap ng sasabihin, may naaninag akong biglaang kilos sa gilid ng paningin ko.Kumakabog ang dibdib ko.Sa likod ni Alijax, isang Russian soldier ang dahan-dahang bumangon mula sa lupa, nanginginig pero may hawak na baril, mahigpit na nakapulupot ang daliri sa gatilyo.Panic floods through me.Sa isang iglap, bumagal ang oras.Isang malakas na putok ang umalingawngaw, ramdam ko ang alingawngaw nito sa paligid. Pipigilan ko sanang tamaan si Alijax, pero bago pa ako makagalaw
MABILIS AKONG SUMAKAY sa driver’s seat ng Mustang, ang nanginginig kong mga kamay mahigpit na nakahawak sa manibela. Sinulyapan ko ang rear-view mirror, hinahabol ang huling anino ng fiancé ko habang unti-unti siyang nilalamon ng distansya. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumayo. Sa lugar na ‘to. Sa siyudad na ‘to. At higit sa lahat—sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong natuyo na sa dugo—dugo ni Papa—at malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil. Pinisil ko ang accelerator, at habang bumibilis ang takbo ng kotse, nilalaro ng hangin ang buhok ko, tinutuyo ang luha sa pisngi ko. Isang mabilis na tingin sa speedometer ang nagpapaalala sa akin—malapit na akong maubusan ng gas. Kung paano, hindi ko alam, pero nagawa kong huminto sa isang lumang gasolinahan. Hinugot ko mula sa bulsa ng maong ko ang isang lukot na perang papel. Kahit papaano, may maliit na himala—lagi akong may perang nakasingit kung saan-saan. Pagpasok ko sa convenience store, sinalubong a
Isang hakbang lang ang ginawa ni Rune—isang mabigat, sinadya, at tiyak na hakbang—at halos matabunan na ako ng presensya niya. May kung anong alon ng tensyon ang dumaan sa hangin, parang isang kidlat na wala pang dumadagundong na kulog.Nag-alab ang tingin ni Alijax.“Rune,” sabi ko, pilit hinuhugot ang sarili sa eksenang ‘to. “Ayos lang ako. Just… can you give me some time?”Hindi agad sumagot si Rune. Tinitigan lang niya ako, ang panga niya mahigpit na nakakuyom habang lumilipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Alijax. At parang napagtanto niyang hindi sulit ang gulong ‘to, kasi napabuntong-hininga siya at tumalikod.“I’ll be inside.”Halos kasabay niyon, dumaan sa pagitan namin ang tinig ni Alijax—matigas, matalim.“You’re leaving with him.”Hindi niya ‘yon sinabi bilang tanong.Nilunok ko ang buo kong pag-aalinlangan, pero ramdam kong nagsisimula nang mamasa ang mga mata ko. “It’s the last bit of self-preservation I have left.”Napangisi siya, pero walang bahid ng tuwa sa kanyang
Ang sakit sa dibdib ko ay kumalat sa bawat sulok ng katawan ko.Dahan-dahang inabot ni Alijax ang panga ko, ang pagdampi ng kanyang mga daliri halos hindi ko maramdaman.“When I say leave, I mean stay. Stay and hate me. Stay and torment me for the rest of my life. Just stay.”Pagkatapos, unti-unti siyang lumuhod sa harapan ko. Nanginig ang panga niya, halatang tiniis ang sakit na bumalot sa kanyang katawan. Ang puting polo niya ay unti-unting dinungisan ng sariling dugo, at may bahagyang pamumula sa kanyang balat—lagnat.Sumiklab ang kaba sa loob ko. Agad akong yumuko para tulungan siya, pero tinaas niya ang isang kamay, pinigilan ako. Sa kabila ng lahat, inilabas niya ang isang bagay mula sa bulsa ng kanyang pantalon.Isang singsing.Ang singsing ko.Ang singsing na suot ko nang mahigit tatlong buwan.Ang singsing na ibinalik ko sa kanya.“Marry me, little Escoban,” aniya.At tuluyang nalaglag ang puso ko.Nanatili akong nakatayo, hindi makakilos. Parang lumipas ang ilang siglo bago
Atticus POV. Noong limang taong gulang ako, binalaan ako ni Papa na huwag na huwag akong lalapit sa opisina niya. Pero hindi naman ako gano’n kadaling makinig, lalo na kung usapang bawal. Ang totoo, mas malaki ang kuryosidad ko kaysa sa takot. Kaya hindi nakapagtataka na natutunan kong alamin ang mga sikreto sa likod ng mabibigat na pinto ng opisina niya. Alam ko kung anong oras ako pwedeng pumasok doon, paano pigilan ang paghinga ko, at paano kontrolin ang bilis ng tibok ng puso ko.Sa tapat ng opisina niya, may maliit na espasyo sa pagitan ng mga muwebles. Sakto para magtago ang isang batang gaya ko. Doon ako sumiksik noong araw na iyon—at doon ko rin nakita ang isang eksenang hindi ko na makakalimutan habang-buhay.Bang!Isang malakas na tunog ang bumasag sa katahimikan. Kasunod nito, bumukas ang pintuan at sumalubong sa akin ang tanawin ng isang lalaki—nakahandusay, duguan, ang ulo niya nakalubog sa pulang likido na unti-unting lumalagos sa makapal na carpet ng opisina ni Papa.
Atticus POV.Napaka-init ng panahon sa Pilipinas—isang araw na ang pawis ko’y tumutulo sa likod kahit hindi ako gumagalaw. Kung ibang araw lang, magpapalamig na ako sa labas gamit ang hose, pero hindi ko pwedeng gawin ngayon. Engaged na kasi ang kapatid kong si Anneth hindi ko na pwedeng gawin pa ang dati kong ginagawa.Dapat sana, katabi niya ako ngayon. Hawak ang kamay niya habang sinasabihang ang ganda niya sa makeup. Pero imbis na nasa tabi niya ako, narito ako sa kabilang dulo ng bahay, nagkukulong sa garahe habang nag-aayos ng kotse. Kaunti lang ang bukas ng pinto ng garahe para hindi ako tuluyang maluto sa init.Gusto ni Papa na ipadala ako sa isa sa mga safe house namin sa bahay bakasyunan namin, pero pagkatapos ng mahabang pakiusap, sa garahe niya ako pina-stay. Nagbabala rin si Mama na huwag akong lalapit sa engagement.Ang garahe na ito, na dati’y imbakan lang, ay naging sanctuary ko. Nalaman ko kasing hilig ko pala ang mag-ayos ng mga sasakyan. Kaya noong eighteen ako, pin
Alijax POV. SITTING AT MY OWN engagement party and bored out of my fucking mind, I wonder what my mother would think of this arrangement. She was a good match for my father—calm, soft, and reserved to his wild, brash, and untamed. Tiningnan ko si Anneth Escoban, nakaupo ng maayos sa dulo ng couch, parang tinuruan na maging invisible. Wala akong masabi sa itsura niya—perfect posture, slim figure, flawless na balat na parang porcelain, at mahaba, makintab na blonde hair. Para siyang Barbie doll na nilikha para lang maging trophy. She’s pretty, sure. Pero ang tanong—would she be a good match for me? I couldn’t care less. Nagtatalo na naman si Dad at si Yuri, pero halatang hindi man lang tumitingin si Yuri kay Dad, samantalang si Dad, parang gusto nang sugurin ito. From the way both sides are crawling with soldiers, this isn’t just some simple arrangement. “North territories ang gusto namin,” sabi ni Dad, diretso pero may diin. Napailing si Yuri. “Hindi.” Typical. My phone vibra
Atticus POV.Parang ang hirap paniwalaan na totoo ‘to.Tuwing nagkakasalubong kami ni Alijax Costaloña, para bang ang tadhana ko’y nagkakaluray-luray. Hindi lang niya sinisira ang buhay ko—ginagawa pa niyang libangan habang pinapanood niya itong magkalasog-lasog at masunog nang buo.Galit na galit ako sa kanya. Sa kanila. Ang mga Costaloña, akala mo kung sino, palaging mas mataas ang tingin sa sarili kesa sa amin. Wala silang respeto kahit gaano pa kalaki ang binabayad ng Papa para sa tinatawag nilang protection.Protection? Pwe! Sino ba ang pinoprotektahan nila? Eh sila mismo ang pinakamalaking peligro sa buhay namin!Pero ngayon? Matapos ko siyang makita na walang-awang barilin si Papa sa harap mismo namin, habang ang dugo ni Papa’y tumilamsik sa sahig, may isang bagay akong sigurado. Hindi lang basta galit ang nararamdaman ko.Galit na galit ako sa kanya. Gusto ko siyang mawala sa mundong ito.Hawak-hawak ko ang locket sa leeg ko, ramdam ko ang malamig na metal sa daliri ko habang
Ang sakit sa dibdib ko ay kumalat sa bawat sulok ng katawan ko.Dahan-dahang inabot ni Alijax ang panga ko, ang pagdampi ng kanyang mga daliri halos hindi ko maramdaman.“When I say leave, I mean stay. Stay and hate me. Stay and torment me for the rest of my life. Just stay.”Pagkatapos, unti-unti siyang lumuhod sa harapan ko. Nanginig ang panga niya, halatang tiniis ang sakit na bumalot sa kanyang katawan. Ang puting polo niya ay unti-unting dinungisan ng sariling dugo, at may bahagyang pamumula sa kanyang balat—lagnat.Sumiklab ang kaba sa loob ko. Agad akong yumuko para tulungan siya, pero tinaas niya ang isang kamay, pinigilan ako. Sa kabila ng lahat, inilabas niya ang isang bagay mula sa bulsa ng kanyang pantalon.Isang singsing.Ang singsing ko.Ang singsing na suot ko nang mahigit tatlong buwan.Ang singsing na ibinalik ko sa kanya.“Marry me, little Escoban,” aniya.At tuluyang nalaglag ang puso ko.Nanatili akong nakatayo, hindi makakilos. Parang lumipas ang ilang siglo bago
Isang hakbang lang ang ginawa ni Rune—isang mabigat, sinadya, at tiyak na hakbang—at halos matabunan na ako ng presensya niya. May kung anong alon ng tensyon ang dumaan sa hangin, parang isang kidlat na wala pang dumadagundong na kulog.Nag-alab ang tingin ni Alijax.“Rune,” sabi ko, pilit hinuhugot ang sarili sa eksenang ‘to. “Ayos lang ako. Just… can you give me some time?”Hindi agad sumagot si Rune. Tinitigan lang niya ako, ang panga niya mahigpit na nakakuyom habang lumilipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Alijax. At parang napagtanto niyang hindi sulit ang gulong ‘to, kasi napabuntong-hininga siya at tumalikod.“I’ll be inside.”Halos kasabay niyon, dumaan sa pagitan namin ang tinig ni Alijax—matigas, matalim.“You’re leaving with him.”Hindi niya ‘yon sinabi bilang tanong.Nilunok ko ang buo kong pag-aalinlangan, pero ramdam kong nagsisimula nang mamasa ang mga mata ko. “It’s the last bit of self-preservation I have left.”Napangisi siya, pero walang bahid ng tuwa sa kanyang
MABILIS AKONG SUMAKAY sa driver’s seat ng Mustang, ang nanginginig kong mga kamay mahigpit na nakahawak sa manibela. Sinulyapan ko ang rear-view mirror, hinahabol ang huling anino ng fiancé ko habang unti-unti siyang nilalamon ng distansya. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumayo. Sa lugar na ‘to. Sa siyudad na ‘to. At higit sa lahat—sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong natuyo na sa dugo—dugo ni Papa—at malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil. Pinisil ko ang accelerator, at habang bumibilis ang takbo ng kotse, nilalaro ng hangin ang buhok ko, tinutuyo ang luha sa pisngi ko. Isang mabilis na tingin sa speedometer ang nagpapaalala sa akin—malapit na akong maubusan ng gas. Kung paano, hindi ko alam, pero nagawa kong huminto sa isang lumang gasolinahan. Hinugot ko mula sa bulsa ng maong ko ang isang lukot na perang papel. Kahit papaano, may maliit na himala—lagi akong may perang nakasingit kung saan-saan. Pagpasok ko sa convenience store, sinalubong a
“The location of the meetings, the security, the routes…” bulong niya habang hinahaplos ang buhok ko, pinupuwersa akong lumapit sa kanya. “They’re only in one place.”Idinampi niya ang labi niya sa noo ko, hinihingal nang bahagya. “Accessible by only a few people.”At saka dahan-dahang lumapat ang mga daliri niya sa leeg ko, unti-unting humigpit ang hawak.“I know what you did, Atticus.”Nanuyo ang lalamunan ko. Ramdam ko ang pag-apaw ng luha sa mata ko habang pinipilit kong magsalita—kahit ano—pero bago pa ako makahanap ng sasabihin, may naaninag akong biglaang kilos sa gilid ng paningin ko.Kumakabog ang dibdib ko.Sa likod ni Alijax, isang Russian soldier ang dahan-dahang bumangon mula sa lupa, nanginginig pero may hawak na baril, mahigpit na nakapulupot ang daliri sa gatilyo.Panic floods through me.Sa isang iglap, bumagal ang oras.Isang malakas na putok ang umalingawngaw, ramdam ko ang alingawngaw nito sa paligid. Pipigilan ko sanang tamaan si Alijax, pero bago pa ako makagalaw
Isa sa mga lalaki ang sumuksok ng kamay sa bulsa ng pantalon ko, mabilis na inagaw ang phone ko bago niya ako hinawakan.“Huwag. HUWAG!” Pilit akong nagpupumiglas, pero wala akong laban sa lakas nila.“PAPA!” Napasigaw ako. “PAPA, PLEASE.”Saglit siyang natigilan. Bahagyang bumaba ang mga balikat niya. Sa isang iglap, ramdam ko ang pag-aalinlangan sa isip niya. Pinipili niya sa pagitan ko at ng mundong pinaghirapan niyang itayo.For a second, I think he’ll turn. Sasabihin niyang bitawan ako. Sasabihin niyang nagkamali siya. Sasabihin niyang ayusin namin ‘to.Pero hindi. Tumalikod lang siya at naglakad palayo hanggang sa tuluyan siyang mawala sa paningin ko.Parang may bumagsak na bato sa dibdib ko.Hinila ako ng mga guwardiya papunta sa isang kwarto. Hindi ko sila pinadali—nanlaban ako sa bawat hakbang.“BITAWAN N’YO ‘KO!” Pilit akong nagpumiglas, idiniin ang kuko sa braso ng isa, halos mabaon sa balat niya.“PUTA!” sigaw niya. May dugo na sa pisngi niya. Sinipa ko ang isa pang guward
Huminto siya. Agad akong umakyat sa kanya, sinakyan siya habang mahigpit na kumakapit sa kanyang shirt gamit ang magkabilang kamay.Alam kong wala rin itong patutunguhan—na ginagawa ko lang mas mahirap ang hindi maiiwasang mangyari. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko.Naningkit ang mga mata niya. Mas matalim ang tingin niya ngayon, may tigas na wala doon kanina.Ramdam ko ang mainit niyang pagdiin sa aking hita. Napalunok ako. Dapat ko nang sabihin ang totoo. Dapat kong hilingin sa kanya na bigyan ako ng mas maraming oras.“I—”Biglang nag-vibrate ang cellphone niya, at kita ko ang pag-igting ng panga niya bago niya sagutin. “What.”Mahirap marinig, pero sigurado akong si Lucas ang nasa kabilang linya.“Yes, I’ll fucking be there,” sagot ni Alijax, “I know.”Binaba niya ang tawag at sinulyapan lang ako.“If it’s about the wedding,” malamig niyang sabi, “my opinion hasn’t changed. You’ll be my wife by this time tomorrow.”Hinawakan niya ang magkabilang gilid ng balakang ko—hindi par
Nagising ako sa pakiramdam ng isang kamay na dumadampi sa buhok ko. Nasa kandungan ako ni Alijax, sa likod ng Mustang, at ramdam ko ang init ng kanyang mga hita kahit sa tela ng slacks na suot niya.Dahan-dahan akong bumaling, pilit inaninag ang mukha niya sa madilim na garahe. Ang buhok niyang madilim ay bahagyang bumagsak sa kanyang noo, at kahit abala siya sa pagta-type sa kanyang phone, ramdam kong naroon pa rin ang atensyon niya sa akin. Halata sa kilos niya nang bahagya siyang mabigla sa paggalaw ko.Bumaba ang tingin niya sa akin, pinagmamasdan ang mukha ko. Bumilis ang tibok ng puso ko nang marahang itinabi niya ang hibla ng buhok na bumagsak sa aking pisngi, ang gaspang ng kanyang palad ay dama ko sa balat ko.“No nightmare?” mababa at banayad ang boses niyang nagtatanong.Nagulat ako na tinanong niya ’yon. Marahan akong umiling, parang wala pa ako sa sarili. Paano naman ako magkakaroon ng bangungot, kung halos buong gabi niya akong hindi tinantanan?Matagal niya akong tiniti
Atticus POVLumapit pa siya, hinawakan ang baywang ko.“Yes,” bulong niya. “I can.”Pumiglas ako, pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. Matigas ang titig niya, hindi ako tinatantanan.“Alijax, I’m covered in grease—”Pero itinulak niya ako pabalik sa bonnet ng sasakyan, mahigpit ang hawak niya sa pulso ko—masakit.“I don’t care.”“Let me go,” bulong ko, halos pumuputok na ang boses ko. “Please.”Hindi ko lang ibig sabihin na pakawalan niya ako ngayon. Ibig kong sabihin, bitawan niya na ako nang tuluyan—palayain, at magpanggap kaming walang nangyari. Isang masamang panaginip lang ang lahat.Alam niyang hindi lang ‘yon ang ibig kong sabihin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak niya sa’kin. At may dumaan na matinding galit sa mukha niya nang sabihin niya:“I won’t let you go. Not now. Not ever.”Nanlalabo ang paningin ko. Pilit pinipigil ang luhang namumuo sa mga mata ko.“What do you want from me?” bulong ko.Nagkikiskisan ang panga niya. Matigas. Hindi bibigay.“I want you to
Atticus POVAng hangin sa pagitan namin ay mabigat at tensyonado habang bumibiyahe kami pauwi mula sa simbahan. Tahimik si Alijax, nakapako ang mga mata niya sa kalsada, pero ramdam ko ang alon ng tensyon sa loob ng sasakyan. Gusto kong magsalita, basagin ang katahimikan, pero parang may bumabara sa lalamunan ko. Hindi ako makapag-isip nang maayos.Siya ang unang bumasag sa katahimikan. “Is it your mother’s?”Napa-kunot noo ako. “What?”“The locket,” aniya, saglit na lumipad ang tingin niya sa leeg ko. “Is it your mother’s?”Mariing kinagat ko ang loob ng pisngi ko. Hindi pa niya sinasabi sa’kin ang kahit anong tungkol kay Sof, pero ako, dapat mag-open up agad tungkol sa mama ko?“It’s none of your business,” sagot ko, matigas.Nanahimik siya, kita ko ang pag-igting ng panga niya habang mahigpit ang hawak niya sa manibela. Walang nagsalita kahit nang makarating na kami sa penthouse.Diretso akong umakyat sa kwarto niya, hinubad ang dress at heels ko, at sumuot sa kama niya. Ramdam ko