Chapter 2

Elara Pov

Nakatulala lamang ako at walang reaksiyon habang inaayusan ng makeup artist na ipinadala ng kaibigan ng Mama ko, ng aking future mother-in-law.

Pagkatapos ng ilang na pag-iisip ay nagdesisyon akong pumayag na magpakasal sa anak ng kaibigan ni Mama. Inisip ko na para sa kabutihan ni Papa ang gagawin kong ito. At isa pa, naisip ko na pagkatapos kong mag-dalantao sa lalaking iyon ay makikipag-divorce ako sa kanya. And then, babalik na ako sa sarili kong buhay. Free and unrestrained. Habang aking ama naman ay nadugtungan ang buhay niya. Sa side naman ng mapapangasawa ko ay hindi na sila lugi dahil mapupunta sa kanila ang anak ko kaya magkakaroon na sila ng pinapangarap nilang heir. Alam ko na mapapabuti ang kalagayan ng anak ko sa kanila kaya hindi ako mag-aalala na iwan ang bata sa kanila.

Pagkatapos kong pumayag na magpakasal sa anak ng kaibigan ng aking ina ay agad na nakipagkita kami sa aking future mother-in-law. Kahit na hindi pa kami nagkikita ng aking husband-to-be ay mabilis na naitakda ang aming kasal. Sila ang may pera kaya lahat ng gastos mula sa suot kong wedding dress hanggang sa wedding reception ay sila ang nag-asikaso. Ang amin na lamang ay pumunta sa simbahan at tapusin ang ceremony ng kasal.

Hindi kaila sa akin na napipilitan lang din na magpakasal sa akin ang aking husband-to-be. Kaya nga kahit isang beses ay hindi ito sumama sa ina nito sa tuwing nakikipagkita sa amin ng Mama ko. Kaya wala rin itong kaalam-alam na pumirma ako ng contract sa mama nito na pumapayag akong magpakasal sa kanya at bigyan siya ng isang anak kapalit ng ten million pesos.

Hiling ng aking future mother-in-law na huwag naming ipaalam sa kanyang anak ang dahilan kung bakit ako pumayag na magpakasal sa kanya kahit na hindi naman kami magkakilala at hindi pa kami nagkikita. Kapag nalaman daw kasi ng anak nito na ang kapalit ang pagpapakasal namin ay isang bata at ten million ay tiyak na hindi raw nito magugustuhan at baka umatras pa ito sa kasal. Hindi ko alam kung bakit pumayag ang anak nito na magpakasal sa akin ngunit hindi ko na inalam kung ano ang dahilan. Wala naman akong pakialam pa doon. Basta buo na ang pasya sa aking isip na pagkatapos kong magbuntis at manganak ay makikipag-divorce agad ako sa kanya.

"Sigurado ka ba talaga  na nais mong gawin ito, Elara? Paano kung sa bandang huli ay magsisi ka sa pagpapakasal sa taong hindi mo naman kilala? Sa lalaking hindi mo naman mahal?" tanong sa akin ni Liam matapos akong ayusin ng makeup artist at lumabas na ito sa aking dating silid sa bahay ng mga magulang ko.

Magmula nang nalaman ni Liam ang tungkol sa pagpapakasal ko sa isang estranghero ay agad na siyang nagpakita ng pagtutol.  Ang sabi nito ay tutulong daw siya sa paghahanap ng pera para madala sa ibang bansa ang ama ko at magamot basta huwag ko lang isakripisyo ang aking kaligayahan. Ngunit hindi makakapaghintay ang kalusugan ng aking ama. Habang lumilipas ang araw ay patuloy itong lumalala.

"Huwag kang mag-alala sa akin, Liam. Alam ko ang ginagawa ko. At isa pa, mga isa hanggang dalawang taon lang naman akong magiging married ang status dahil sisiguraduhin kong mabubuntis agad ako ng asawa ko para maibigay ko sa kanila ang pinapangarap nilang heir. Kapag nangyari iyon ay puwede na akong makipag-divorce sa asawa ko. At huwag mo ring alalahanin na magpapakasal ako sa lalaking hindi ko mahal dahil alam mo naman na hindi na ako naniniwala sa pag-ibig," mahabang paliwanag ko kay Liam. Mukhang hindi pa rin siya kumbinsido sa mga sinabi ko kaya hinawakan ko siya sa braso at marahang pinisil para ipadama sa kanya na talagang okay lang ako.

Humugot ng malalim na buntong-hininga si Liam nang ma-realized nitong kahit ano ang sabihin nito ay hindi na magbabago ang aking desisyon.

"Napakaganda, my dear. Natitiyak kong mala-love at first sight sa'yo ang iyong future groom. Baka main love siya sa'yo at hindi ka niya pakawalan pa," hindi napigilang puri sa akin ni Liam habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa.

"Problema na niya iyon. Basta ako, hindi na magbabago pa ang isip ko tungkol sa aking plano."

Nahinto kami sa pag-uusap nang biglang pumasok sa silid ang aking ina. Agad namang lumabas si Liam para bigyan kami ng time na magkausap ng sarilinan ng Mama ko.

Lumapit sa akin ang mama ko at hinawakan ang aking mga kamay. "Napakaganda ng anak ko. Hindi ko akalain na ganitong klase ang magiging kasal mo. Malayong-malayo sa pinangarap namin ng papa mo para sa'yo." Biglang nag-ulap ang mga mata ng mama ko habang nagsasalita.

"I'm sorry, 'Ma. I'm sorry." Hindi ko napigilan ang aking sarili. Niyakap ko ang mama ko habang humihingi ako ng tawad sa kanya kahit na hindi ko alam kung ano ang nagawa kong kasalanan. Siguro dahil pinili kong lumayo at tumayo sa sarili kong mga paa. At siguro dahil tinikis ko ang aking sarili na huwag silang makita ng ilang taon.

"Ako ang dapat humingi ng sorry sa'yo, Elara. Sinisi kita sa nangyari sa ama mo. Hindi ko pinakinggan ang panig mo. Naging makitid ang utak ko," umiiyak na wika ng aking ina habang mahigpit ang pagkakayakap sa akin. "I'm sorry din dahil pinilit kitang magpakasal sa lalaking hindi mo mahal mailigtas lamang ang buhay ng papa mo."

"It's okay, 'Ma. Para naman kay Papa ang gagawin kong ito," lumuluhang tugon ko sa kanya.

"Ay! Ano ba 'yan! Nasira na ang makeup ng bride. Huwag na nga kayong magdrama at pumapanget ang bride sa araw ng kasal niya," natatawang kantiyaw ni Liam na bumalik ito sa silid ko at nakitang nag-iiyakan kami ni Mama habang magkayakap. Kinuha nito ang makeup kit ko at ni-retouch ang mukha  ko.

"Pagkatapos ng wedding ceremony ay dadalhin ko na sa Amerika ang ama mo. Mag-iingat ka palagi sa iyong magiging bagong tahanan."

Tumango lamang ako sa sinabi ni Mama. Kahit na napipilitan lamang ako sa kasal na ito ay masaya pa rin ako dahil sa wakas ay nagkaayos na kaming dalawa ni Mama. Ang kasal na ito ang naging daan para magkaayos kaming dalawa.

Pagkatapos ma-retouch ni Liam ang makeup ko ay sabay-sabay na kaming lumabas ng bahay at sumakay sa kotse ng kaibigan ko papunta sa simbahan kung saan naghihintay ang aking future mother-in-law and future husband-to-be.

"Sa huling pagkakataon, Elara. Sigurado ka ba sa gagawin mong pagpapakasal na ito? Baka bigla kang tumakbo palabas ng simbahan kapag nakita mo na ang mapapangasawa mo ay kamukha pala ni Shriek," ani Liam nang nasa tapat na kami ng nakasaradong pintuan ng simbahan.

Malakas na tinampal ng mama ko ang balikat ng kaibigan ko at inirapan. "Huwag ka ngang magbiro ng ganyan at baka magkatotoo iyang sinabi mo. Kapag kamukha ni Shriek ang aking magiging manugang ay ikaw ang ipapalit kong groom sa kanya at magpapakasal sa anak ko."

"Ay, huwagnaman, mother! Baka kidlatan kaming dalawa ng beshy ko," nakangiwing reklamo ni Liam na ikinatawa ko ng malakas. "Huwag kang mag-alala, Mother. Nararamdaman ko na guwapo at simpatiko ang mapapangawasa ni Elara."

Hindi na nakasagot ang mama ko sa sinabi ng kaibigan ko dahil bumukas na ang malaking pintuan ng simbahan at pumailanlang sa buong paligid ang malakas na tunog ng wedding march. Ang aking ina ay agad nagtungo sa upuan na para sa kanya samantalang si Liam naman ang tumayong ama ko na siyang maghahatid sa akin sa harapan ng groom.

Habang naglalakad ako sa aisle at papalapit sa nakatalikod na groom ay hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lamang sinalakay ng matinding kaba ang aking dibdib. Para bang senyales ito na may hindi magandang magaganap. Hindi naman marami ang taong nasa loob ng simbahan para ma-trigger ang aking phobia dahil hiniling ko sa aking future mother-in-law na kung maaari ay simple lamang ang kasal. Pumayag naman ito dahil iyon din ang gusto ng anak nito kaya isang ninong at ninang, ang mother ko, ang mother ng future groom ko at pari lamang ang nasa loob ng simbahan.

Ilang dipa na lamang ang layo ko sa groom nang parang slow motion na lumingon siya sa akin. Bigla akong napanganga at napahinto sa paglalakad kasabay ng panlalamig ng aking buong katawan nang makita ko ang mukha ng aking groom. Oh my God! Is this some kind of joke with me?