Chapter 1

Elara Pov

Bahagyang inunat ko ang aking mga braso habang nakaupo ako sa aking upuan sa loob ng opisina ko. Isa akong fashion illustrator sa maliit ngunit rising company na itinayo ko kasama ang business partner at gay best friend kong si Liam. Three years pa lang ang kompanya namin ngunit nagawa naming makagawa ng sarili naming pangalan sa mundo ng fashion.

"Are you done, my dear?" Pumasok sa loob ng opisina ko si Liam at tiningnan ang  mga sketches ko ng gown na isusuot ng isang sikat at kilalang actress sa bansa.

I was thrilled that this actress chose me over other famous designers to design sa isusuot nitong gown sa isang awards night. Nagustuhan kasi nito ang dalawang gown na isinuot ng dalawang candidates sa katatapos na local beauty pageant na ipinalabas sa telebisyon kaya kinontak ako ng manager nito para magpagawa ng dalawang gown na isusuot nito sa award night.

"I'm done. Check mo kung pasado ba sa'yo or kung may dapat bang baguhin bago natin i-present sa client ang mga sketches ko," sabi ko sa kanya. Tumayo ako at nagtungo sa pantry area para magtimpla ng kape dahil medyo inaantok ako. Gusto ko sanang matulog saglit ngunit hindi maaari dahil may isabpa akong dapat na iguhit na para sa isang napakaimportanteng contest.

"Oh my goodness, Elara! Ano bang klaseng mga kamay ang mayroon ka? This designs are very unique and beautiful. Tiyak na luluwa ang mga mata ng audience kapag nakita nilang suot ito ng client natin," puri ni Liam sa akin. Hindi maitago sa kanyang boses ang paghanga para sa aking mga designs.

Ito siguro ang dahilan kung bakit kahit maliit lamang ang aming kompanya ay nakagawa na agad kami ng pangalan sa industry. Because of my unique and beautiful creations.

"Kung wala ka nang nais pang baguhin o idagdag ay makipagkita ka na sa manager ng ating client para madala na iyan sa seamstress at ma-secure na rin ang payment sa mga gown na iyan." Itinaboy ko na siya para makapag-start ulit akong mag-drawing.

"Wala na akong babaguhin o idadagdag pa sa drawing mo, my dear.  Baka kapag ginawa ko iyon ay makasira pa sa design." Dinampot ni Liam ang tatlong design ng gown na iginuhit ko bago lumapit sa akin at nag-beso sa aking pisngi. "Hindi magtatagal ay nakikita ko na magiging milyonaryo tayong dalawa. Kaya huwag ka munang mag-aasawa, okay?"

Saglit akong natigilan nang marinig ko ang huling sinabi ng kaibigan ko. May isang taong nais pumasok sa aking isip ngunit mabilis kong ipinilig ang aking ulo para hindi ito makapasok. Hindi ito worth it na pag-aksayahan ng kahit isang segundo lamang.

Pagkalabas ni Liam ay kinuha ko mula sa isa kong bag ang aking espesyal na lapis at sketch pad para iguhit naman ang design na isasali ko sa contest. Ngunit hindi pa ako nakakapagsimula sa pagguhit nang tumunog ang cellphone ko na nakapatong lamang sa ibabaw ng table ko.

Akmang kukunin ko na ang cellphone para sagutin ang tumatawag nang mapahinto ako at saglit na hindi malaman kung ano ang gagawin nang makita ko ang pangalan ng taong tumatawag sa akin. After three years ay ngayon lang niya ako tinawagan. At sa tingin ko ay hindi niya ako tatawagan kung hindi importante dahil hindi niya lulunukin ang pride niya para tawagan ako at kamustahin lang.

Nanginginig ang kamay na dinampot ko ang cellphone ko at  pinindot ang accept button. "H-Hello, M-Ma." Halos hindi lumabas sa bibig ko ang mga salitang iyon.  Bigla kasing nagkaroon ng bikig sa aking lalamunan kaya parang may pumigil sa aking pagsasalita.

"Pumunta ka sa hospital ngayon din, Elara. Your father needs you. Nasa critical siyang kalagayan," seryoso at malamig ang boses na sagot sa akin ng aking ina sa kabilang linya.

Naikuyom ko ang aking kamao. Ang hula ko ay nasa hospital na naman ang aking ama. Consistent na sa hospital ang aking ama dahil may sakit ito sa puso. At mas lumala ang sakit nito matapos ang nakakahiyang eskandalo na nangyari noon sa akin. Ang eskandalo na naglayo sa akin at sa mga magulang ko. Ang eskandalo na ayaw ko nang balikan sa aking alaala dahil nagdudulot lamang ito ng matinding sakit at pagkapahiya.

Hindi nagtagal ang pag-uusap namin ng aking ina sa cellphone. Agad na nitong pinutol ang linya at pagkatapos ay nag-send na lamang ito ng pangalan ng hospital kung saan naka-confine ang aking ama.

I was a daddy's girl before that scandal happened. Kaya naman nang nalaman ko na nasa hospital siya ngayon at nasa critical na kalagayan ay agad akong umalis sa opisina ko at nagtungo sa hospital. Malapit lang ang hospital na pinagdalhan ng Mama ko sa aking ama kaya wala pang thirty minutes ay nasa harapan na agad ako ng hospital. Ipinarada ko muna sa maayos na lugar ang second hand kong kotse bago ako naglakad papasok ng hospital.

Agad kong nahanap ang room kung saan naroon ang aking mga magulang. At parang dinurog ang puso ko nang makita ko ang nakakaawang hitsura ng aking ama. Maputlang-maputla ito at sobrang payat habang maraming nakakabit na kung ano-anong apparatus sa katawan.

"'Pa," mahina ang boses na sambit ko habang dahan-dahang lumalapit sa kinahihigaan ng aking ama. Nakapikit ang mga mata nito at hindi ko alam kung aware ba siya sa presence ko.

Hindi ko napigilan ang mapaiyak at marahan siyang yakapin. Awang-awa ako sa kanya.

"Magmula nang umalis ka sa bahay ay mas lalong lumala ang sakit ng ama mo. Hindi sapat ang perang ipinapadala mo sa bank account ko para matugunan ang lahat ng pangangailangan niya. Ayaw niyang ipaalam ko sa'yo dahil  alam niyang mag-aalala ka sa kanya," sabi ng aking ina. Mariin akong napapikit sa klase ng kanyang tono. Ang aking ina na mapagmahal sa akin noon ay parang estranghera kung kausapin ako ngayon.

Pinahid ko ang aking mga luha at tumayo para kausapin ang aking ina. "Ano ang sabi ng doktor? May pag-asa pa bang madugtungan ang buhay ni Papa?"

Gustong-gusto kong yakapin ang aking ina ngunit pinipigilan ako ng kalamigan na ipinapakita niya sa akin. Hanggang ngayon ay sinisisi pa rin niya ako sa nangyari kay Papa. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ako napapatawad sa kahihiyang ibinigay ko sa kanila.

"Ang sabi ng doktor ay mayroon paraan para madugtungan ang buhay ng iyong ama. Iyon ay ang lagyan siya ng peacemaker sa loob ng kanyang dibdib. Ngunit ang peacemaker ay nagkakahalaga ng ten million pesos at sa ibang bansa lamang mayroon niyan."

Hindi ko napigilan ang mapakunot ng noo habang nakatingin ako sa aking ina. Kalmado ang hitsura nito na para bang may naisip na itong paraan para makakuha ng ten million pesos. Ngunit kung may paraan na ito para makakuha ng ganoon kalaking halaga ay bakit pa niya ako ipinatawag?

"What is it, 'Ma? Ano ang paraan na naisip niyo para makakuha tayo ng ten million?" Inunahan ko na siya sa pagtatanong. Siguro ay may kinalaman sa akin ang paraan na kanyang naisip kaya nilunok niya ang pride niya at kinontak ako. Siguro ay uutusan niya akong mag-loan sa banko ng ten million. Hindi ko lang alam kung may bank ba na magpapautang sa akin ng ganoon kalaking halaga ngunit susubukan ko para lamang madugtungan ang buhay ng aking ama.

"Isa lang ang paraan na naisip ko para madaling malutas ang problema natin sa pera, Elara. Pakasalan mo ang anak ng kaibigan ko at bigyan mo siya ng apo na siyang magmamana ng kanilang mga ari-arian. Pagkatapos ay ng kasal ay bibigyan niya raw tayo ng ten million at sagot pa niya ang plane ticket papuntang Amerika at pati na rin ang iba pang gastusin habang nasa ibang bansa kami at nagpapagot sa  iyong ama," walang patumpik-tumpik na sabi ng aking ina. Sa tono ng kanyang pananalita ay halatadong nakapag-usap na ito at ng kaibigan na tinutukoy nito.

Bagama't nabigla ako sa sinabi ni Mama ay hindi ako nagpahalata. Huminga ako ng malalim at pinag-isipan ang mga sinabi nito. I no longer believe in love kaya hindi ako nangangarap na maikasal sa kahit na sinong lalaki. Ngunit nakataya ang kalayaan ko at buhay naman ng aking ama. Hindi ko alam kung ano ang mabuting desisyon na dapat kong gawin. Papayag ba akong magpakasal sa isang lalaking hindi ko pa nakikita para madugtungan ang buhay ng ama ko?