Chapter 7

Elara Pov

"Sinasabi ko na nga ba't may pinaplano kang hindi maganda, Elara. Gusto mong magkaanak agad sa akin? For what? Para magkaroon ka ng pagkakataon na makahawak sa ariarian ng pamilya ko?" galit na tanong ni Alexander sa akin. Narinig naman niyang hindi ako ang nagsalita ng bagay na iyon kundi ang kaibigan ko ngunit sa akin pa rin siya nagalit. Nakatatak na talaga sa utak niya na masama akong babae kaya kahit anong marinig niya, kahit na hindi nagmula sa bibig ko ay iisipin niyang sa akin nagmula ang ideya.

"Huwag ka namang magalit, Alexander. Binibiro ko lang naman si Elara. Never niyang gagawin iyon sa'yo." Agad na ipinagtanggol ako ng kaibigan ko laban kay Alexander.

"Really? Hindi niya gagawin iyon?" Tinapunan niya ako ng nang-iinsultong tingin. "Hindi nga ba't kinaya niyang mapahiya sa harapan ng maraming tao makapagtapat lamang sa akin ng pag-ibig niya?"

Lihim akong napasinghap at napakuyom ng kamao nang ipaalala niya sa akin ang nakalipas na iyon na pilit kong kinakalimutan. Huminga ako ng malalim at ilang segundong pumikit para pakalmahin ang sarili ko. Pagmulat ko ng mga mata ay mas okay na ako at matapang kong sinalubong ang kanyang mga mata.

"Don't worry, Alexander. Hindi kita lalasingin. Hindi ko kailangang gawin iyan para lamang anakan mo ako. Nagawa ko ngang mapakasalan mo, ang magkaroon pa kaya ng anak mula sa'yo." Sa halip na ipakita sa kanya na galit ako ay isang nakakainis na ngiti ang ibinigay ko sa kanya. Alam ko na labis siyang maiinis sa sinabi ko at mas lalo niya akong pag-iisipan na masamang babae ngunit wala na akong pakialam pa. Kahit man lang sa pamamagitan ng pang-iinis o sabihin ang mga salitang ikagagalit niya ay magawa kong magantihan ang ginawa niya sa akin noon.

Tama nga ako sa aking naisip. Dahil nang marinig ni Alexander ang sinabi ko ay mas lalong nagdilim ang kanyang mukha at mabilis siyang nakalapit sa akin. Mariin niyang hinawakan ang mga balikat ko at niyugyog ng malakas.

"Tandaan mo ito, Elara. Hindi ka magtatagumpay sa anumang binabalak mong gawin. I will never touch you kaya huwag ka nang umasa pa na magkakaroon ka ng anak sa akin. Because it will never happen even in your wildest dream," nagngangalit ang mga ngipin na wika niya.

Tinapunan ko naman siya ng tingin na naghahamon. "Really, Alexander? Just wait for it. Magugulat ka na lang dahil buntis na ako. Because I successfully raped you."

Inalis ko ang mga kamay niyang nakahawak sa mga balikat ko. Nasasaktan na kasi ako sa mahigpit niyang pagkakahawak sa akin dahil halos bumaon sa malambot kong balat ang kanyang mga daliri.

"Shamless, gold digger!" puno ng disgusto na wika ni Alexander bago walang paalam na iniwan kami at nagpupuyos ang kalooban na lumabas sa silid na kinaroroonan ko.

Malakas na pumalakpak si Liam nang wala na sa loob ng silid si Alexander. "Very well, my beshy. Ganyan nga ang gawin mo. Inisin mo siya. Galitin mo siya. Ipakita mo sa kanya na hindi na ikaw ang Elara na madali at kayang-kaya niyang saktan."

Huminga ako ng malalim at napailing. "Sa ginawa ko ay mas lalo lamang hindi magiging mapayapa ang pagtira ko sa bahay niya."

"Paibigin mo na lang kaya siya, beshy? Who knows, kayo pala talaga ang itinadhana para sa isa't isa? Tiyak na magiging guwapo at maganda ang mga anak ninyo kapag pinaghalo na ang genes niyo."

"Tumigil ka na nga diyan sa mga suggestion mong hindi nakakatulong sa  akin." Mariin akong umiling. "Sa tingin mo ay mamahalin ako ng lalaking iyon gayong hanggang ngayon ay gold digger pa rin ang tingin sa akin?"

"Ang tanong, mamahalin mo pa rin ba siya sa kabila ng ginawa niya sa'yo noon at sa kabila ng masamang tingin niya sa'yo?" nakataas ang kilay na tanong ni Liam. Mukhang nais niyang hulihin kung ano ang totoong nararamdaman ko ngayon kay Alexander. Batid naman niya kasi kung gaano ko kagusto noon si Alexander. Ngunit batid din nito kung gaano kasakit ang naramdaman kong sakit sa aking first love.

"Magmula noong sinaktan niya ako ay ipinangako ko sa aking sarili na hindi na ako magmamahal pa, Liam. Ayoko nang masaktan."

Sasagot sana si Liam ngunit biglang bumukas ang pintuan ng silid at pumasok ang aking mother-in-law na may dala na mukhang expensive bouquet ng mababango at magagandang bulaklak.

"Kumusta na ang pakiramdam mo, Elara? Pinag-alala mo ako ng husto."

Pagkapasok ng ina ni Alexander sa loob ng silid ay agad na ibinigay sa akin ng mga bulaklak at naupo sa gilid ng kama.

"I'm okay now, Mom. Sorry at pinag-alala kita. And thank you for the flowers."

Hindi ko ipinahalata sa ginang na naiilang akong tawagin siyang "mom". As much as possible ay ayokong makakita siya ng butas para magbago ang isip niya at bawiin ang pangako na siya ang gagastos sa lahat ng expenses ng mga magulang ko habang nasa abroad.

"Huwag mo nang isipin iyon. Ang mahalaga ay magpagaling ka para makauwi ka na sa bahay niyo ni Alexander. Honeymoon niyo dapat ngayon pero heto at nasa hospital ka. Paano kayo magkakaroon agad ng anak niyan? Gusto ko ay may apo na ako by next year," nakangiting wika ng ina ni Alexander.

Nagkatinginan naman kami ni Liam at nagpalitan ng makahulugang tingin. Mabuti na lang at hindi nagpang-abot sa silid ang mag-ina. Kung nagkataong nagpang-abot ang dalawa ay tiyak nasaksihan na ng mother-in-law ko kung paano ako tratuhin ng kanyang unico hijo. Baka magbago pa ang isip nito at maghanap ng ibang babae na makakapagbigay sa kanya ng apo. Kawawa naman ang aking ama kapag mangyari iyon.

"Huwag po kayong mag-alala, Mom. Wala naman po akong sakit. Medyo na-overwhelming lang po ako kaya ako hinimatay. Sinisiguro ko sa inyo na nwxt year ay may apo na ho kayo." Lihim akong napangiwi sa sinabi ko. Para bang napakadali lamang ng nais mangyari ng mother-in-law ko at kaya kong i-fulfill agad iyon.

"Aasahan ko iyan, Elara," nakangiting wika ng mother-in-law ko, halatadong nasiyahan sa sinabi ko kaya medyo nakadama ako ng guilt para sa kanya. Nais lang naman ng matamda na magkaroon ng apo dahil parang walang balak na mag-asawa ang anak nito. Mas lalo tuloy akong na-curious kung nasaan na si Isabella at kung bakit nagkahiwalay ang dalawa. "Teka, bakit wala rito ang asawa mo? Hindi ka ba niya dinalaw?" Napakunot ang noo nito nang maalala ang kanyanga anak.

"Nandito kanina si Alexander, mother. Lumabas lamang siya para bumili ng prutas sa labas." Si Liam ang mabilis na sumagot sa ina ni Alexander.

"Mabuti naman at pinuntahan ka niya rito. Akala ko hindi ka niya papansinin. Inisip ko na hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin dahil pinilit ko siyang ipakasal sa'yo," sabi ng mother-in-law ko na tila nakahinga ng maluwag.

"Sa ganda po ng beshy ko ay impossibleng hindi siya pansinon ng anak ninyo," nakataas ang kilay na wika naman ni Liam.

Huminga ng malalim ang ginang at biglang lumungkot ang mukha. "Magmula kasi nang magkahiwalay sila ni Isabella ay parang nawalan na siya ng gana na makipag-date sa mga babae."

"Ano po ba ang dahilan at nagkahiwalay sina Alexander at ang girlfriend niya?" curious kong tanong.

"At bakit ka naman nagtatanong kung bakit kami nagkahiwalay ni Isabella?" Tinig mula sa nakabukas na pintuan na hindi pala isinarado ng ina ni Alexander.

Oh, man! Good timing talaga ang pagpasok ng lalaking ito sa silid.