CHAPTER FORTY ONE"GOOD Job, Dom," masayang wika ni Salvatore nang salubungin siya nito. "I heard what you did. And you really did a good job out there," dagdag pa nito habang napakaluwang ng ngiti.Anim na buwan na ang nakalipas simula no'ng pumayag si Dom na maging isa sa mga tauhan ni Salvatore.At sa loob ng panahon na ito ay nakapagtapos na siya ng tatlong misyon. Syempre, tatlo palang ang nagawa niya dahil ginugol niya sa training at pag-aaral ang halos kabuoan ng anim na buwang iyon.Binigyan siya ni Salvatore ng personal trainer para sa Martial Arts at combat sports. Binigyan din siya nito ng trainer sa paghawak at paggamit ng baril. May sarili rin siyang tutor na nagtuturo sa kaniya ng mga bagay na gusto niyang malaman pagdating sa academics.At sa loob lamang ng anim na buwang ginugol niya sa training at pag-aaral ay para siyang naging ibang tao kompara sa kung ano siya dati. Nagawa niyang lahat ito hindi lang dahil sa likas na matalino siya sa academics kaya madali siyang n
CHAPTER FORTY TWO[Warning! This chapter contains disturbing scenes that depicts violence! Read at your own risk]SA SUMUNOD na mga taon sa pananatili niya sa loob ng Maximum Security Prison ay naging bihasa na si Dom sa lahat ng mga masamang pinanggagawa niya.Sisiw nalang sa kaniya ang pagbi-benta ng droga.Ang pagpatay ng mga taong kalaban ni Salvatore sa loob ng kulungan.Sa loob ng mga nagdaang taon, ay umabot na sa dalampong katao ang napatay niya, lahat ay dahil sa utos ng kaniyang Boss.No'ng unang beses niyang pagpatay ay halos hindi siya pinatulog ng kaniyang konsenya. Kahit ilang ulit niyang ipinangalandakan sa sarili na masamang tao 'yong pinatay niya ay hindi pa rin siya tinantanan ng kaniyang konsenya.Isang buwan pa ang lumipas bago siya nakapag-move on doon.At nang tumanggap na naman siya ng bagong misyon kung saan papatay na naman siya ng isang rapist na kasapi ng Carsel Group, ay gano'n pa rin ang epekto niyon sa kaniya matapos niyang mapatay ang target.Ngunit no'
CHAPTER FORTY THREE[Warning! This chapter contains fighting scenes that depicts violence! Read at your own risk]SA NANGYARING riot na iyon, na maituturing na isa sa pinakamalaking rambulan sa kasaysayan ng Maximum Security Prison na ito ay napag-alaman nina Dom na umabot sa dalampo't apat ang napatay. Kabilang na rito ang labing siyam na dati niyang mga kakusa at limang membro ng Carsel Group - kasama na si Miguel na isa sa mga lider nito.Ngunit katulad nang mga nagdaang pangyayaring riot, pinalabas din ng Prison Management na tumakas ang mga ito dahilan upang mapatay ng mga bantay na PNP Special Action Forces matapos manlaban.Wala namang ibang nasabi ang mga prisong nasangkot sa riot na iyon dahil ang mga jail guards at ang mga lider lamang ng mga inmates ang tinanong ng media.Magiging malaki kasi itong kahihiyan ng Management kung malalaman ng lahat ang totoong nangyayari. Kasi lalabas na hindi pala kaya ng mga ito ang umawat ng mga nag-aaway na priso.Isa pa, magiging kaduda-d
CHAPTER FORTY FOURSA PAGDAAN ng maraming taon, patuloy na namumuhay si Dom sa loob ng mala-impyernong kulungan. Ngunit hindi katulad no'ng unang taon niya rito, naging marangya naman ang buhay niya sa ilalim ni Salvatore.Naging parang impyerno lang ito dahil sa kasamaang araw-araw niyang ginagawa.Hindi niya na kasi mabilang kung ilang tao na ang napatay niya rito - mula man sa kaniyang misyon o mula sa halos araw-araw na riot at away na kinakasangkutan niya.Ngunit nagbunga naman ang lahat nang kasamaang ito dahil ginawa na rin siyang right-hand-man ni Salvatore dahil sa pinakita niyang performance. Nagkaroon pa talaga siya ng sariling quarter no'ng mapatay niya ang nakatira sa quarter 2 na isang political prisoner.Isa itong korap na politiko, kalaban ni Salvatore sa mga illegal na negosyo. Naghahari-harian kasi ito sa loob simula no'ng napabagsak ni Dom ang Carsel Group na isa sa pinakakilala at kinatatakutang grupo. May mga goons at prisoner guards ito kaya naging arogante. At d
CHAPTER FORTY FIVE[Warning! Contains Explicit Scenes not suitable for young audience]"DOM, 'eto na po ang babaeng ni-request ninyo," magalang na wika ng Prison Director sabay muwestra ng kamay sa babaeng hawak ng dalawang Jail Guards. Nakalagay sa likuran ang dalawang kamay nito at naka-posas iyon.Kapansin-pansin din na wala man lang nakiusyuso sa paligid to think na isa itong Maximum Security Compound para sa mga lalaki pero may dinalang babae ang mga jail guards. Kaya halatadong normal lang ang ganitong gawain ng management. Ibig ding sabihin nito ay hindi ito ang unang beses na may ganitong senaryo."Mmm." habang nakatayo sa pintuan ng kaniyang quarter ay pasimpleng sinulyapan ni Dom ang babaeng dinala sa kaniya ng Director. "Good Job, Director. It's earlier than what I have expected," napangisi naman agad siya ng bahagya pagkatapos makilala ang babae sabay tapik sa balikat ng direktor.Sa susunod na araw palang ang lunes na siyang binigay nitong petsa para dalhin nito sa kaniya
PROLOGUE[Warning! Contains Explicit Scenes not suitable for young audience]It's high noon.The sun hung high in the sky like a merciless orb of fire, casting its scorching rays over the maximum security prison. The air was thick and heavy, like a tangible blanket of heat that seemed to press down on the inmates and guards alike. The prison yard was a stark, barren landscape of concrete and steel, devoid of any shade or respite from the relentless heat.The inmates, clad in their standard-issue orange jumpsuits, moved sluggishly under the oppressive sun. Sweat trickled down their faces, staining their clothes and leaving dark patches on the ground. Their eyes that was hardened by years of incarceration, squinted against the harsh light coupled with the heat reflected by the concrete walls. Their expressions were a mix of resignation and defiance. However, the presence of the patrolling guards in their crisps uniforms, the inmates has no other choice but to move towards the group of ci
CHAPTER ONE[Warning! Contains Explicit Scenes and Violence that is not suitable for young audiences]FIVE YEARS LATER.."MATAGAL NANG abandonado ang bahay na 'yan, Boss." Wika ng isang tambay na pinagtanungan niya. "Ayon sa mga kapitbahay, nakapag-asawa ng mayaman 'yong dating nakatira riyan kaya napabayaan na nila 'yan. Ginagawa nalang hideout ng mga rugby boys 'yan ngayon." Dagdag pa nito habang sinindihan ang sigarilyong nasa bibig.Tango lang ang isinagot niya sa sinabi nito at maingat na humakbang palapit sa lumang pader ng bahay na gawa ng hollow blocks na walang palitada. Sarado ang nangangalawang nang gate nito ngunit agad naman iyong nabuksan matapos niyang sipain ng malakas."Oyy. Anong--" sasawayin sana siya ng tambay na pinagtanungan niya, ngunit naudlot naman agad ang sasabihin nito matapos makita ang isang baril na nakaluklok sa kaniyang tagiliran nang hawiin niya ng bahagya ang suot na leather jacket.Matapos sulyapan ang mga kasamang kalalakihan na seryoso ang ekspresy
CHAPTER TWO[Warning! Contains Violence]TWO WEKS LATER..News about Mario "The Bulldog" Blanco's death was already widespread in the City gaining different reactions from the residents. May ibang natutuwa, may ibang nalungkot at nagalit sa gumawa nito kay Mario, at may iba namang natakot.Ang mga natutuwa ay 'yong mga taong naging biktima ng kawalanghiyaan ni Mario. Either pamilya ito ng mga pinatay nito o ng mga niri-rape nitong mga babae.'Yong mga nalungkot at nagalit naman ay ang pamilyang Blanco at ang mga totoong kaibigan at mga taong nakikinabang sa mga pinanggawa ni Mario "The Bulldog".Ang mga natakot ay 'yong mga maliliit na taong partner ng Bulldog sa mga illegal nitong negosyo. Natatakot silang baka sila na ang isusunod at na baka mawalan na sila ng negosyo at pagkakikitaan.Ngunit lahat naman nang mga organisasyon na nag-operate sa underground ng lungsod ay natuwa. Nawala na kasi ang kinatatakutan nilang tao, ibig sabihin, malaya na ulit silang makakapag-operate sa buong