Kabanata 1

ALIYAH'S POV

Minsan ay tinatanong ko sa sarili ko kung maaari ko pa bang gawin ang mga gusto ko gayong alam kong nakatali na ang buhay ko sa isang tao.

Pinangarap kong magkaroon ng magandang buhay. Iyong may kalayaan at karera na maipagmamalaki ko. Pinangarap kong magkaroon ng buhay na hindi ko kailangang sumunod sa sinuman, maski sa mga magulang ko, at hindi maging takot sa pagkabigo.

Pinangarap kong magkaroon ng normal na buhay, iyong itatrato akong normal ng mga taong nakapaligid sa akin at hindi titingnan ang kaantasaan ko sa buhay.

Pinangarap ko noon na sana hindi na lamang ako si Aliyah Venice Monterde.

Sa murang isip ay binuksan na ng mga magulang ko ang mata ko. Itinuro nila sa akin ang tungkol sa layunin ko sa aming negosyo at iyon ay, ang maging asawa ng isang taong halos hindi ko kilala. Hindi ko ito pinansin noong una. Ang gusto ko lang ay mapasaya sila kaya gusto kong gawin ang sinabi sa akin.

"Nakausap ko ang mga Alvedo. Nagustuhan nila ang proposal natin. Kung maikakasal si Aliyah sa anak nilang lalaki, mas magiging matayog ang kumpanya," wika ni Papa nang kumakain kami ng hapunan sa hapag.

Tuwang-tuwa ang mga mata ng aking ama habang kinukwento ang naging usapan nila ng malapit niyang kaibigan. Gusto niya ang ideya ng pakikipag-merge ng negosyo, kaya naman gusto niya akong maging bahagi nito.

Malapad ang ngiting iginawad niya sa akin nang sulyapan niya ako.

“That’s great! Hayaan mo at kakausapin ko si Katerina para maipakilala itong si Aliyah sa panganay nilang anak," segunda ni Mama na halos magningning ang mga mata sa nabalitaan.

"Aliyah, isama mo sa schedule mo ang mga Alvedo,” ani Papa sa nagsusumamong tono.

"Of course, Papa." Ngumiti ako at tumango rito.

Siya ang ama ko. Wala akong makitang rason para kontrahin ang gusto niyang mangyari. Gusto ko silang mapasaya, at alam kong ito lang ang magagawa ko para matulungan sila. Naisip ko, hindi naman nila ako pababayaan.

Namuhay ako na hindi namo-mroblema sap era. Kahit anong gusto ko, naibibigay nila. Sa murang edad ay mamahalin na ang mga bag, damit at sapatos ko. Ultimo mamahaling gadgets ay nabibili ko ng isang pitik lang. Kaya naman naisip ko, kung may isang bagay man akong maisusukli sa kanila, iyon ay ang pagsunod ko sa kagustuhan nila.

I was trying to be fair at my young age. Walang problema sa akin ang pagsunod. I don't see anything wrong with it lalo na kung napapasaya ko naman ang mga magulang ko.

Nga lang, nang magkaisip ako at tumuntong sa tamang edad, doon ko na lang naramdaman ang pagkasabik sa kalayaan.

Gusto kong mabuhay ng walang nagdidikta, walang nagmamasid, at walang magsasabing hindi ko pwede gawin ang mga bagay dahil isa akong Monterde.

How I wish na ganun kadaling makatakas. Gusto kong maging ibang tao pero hindi pwede. Nakatatak sa pagkatao ko ang pagiging Monterde. Ang anak nina Pascual at Luz Monterde.

"No fucking way, Ali! Talagang pinagkasundo ka nila Tito? Kanino?" ani Sydney, nasapo niya ang noo dahil hindi makapaniwala sa balita ko.

"Yes, Syd. It's true. I don't know him yet but Papa wants to clear my sched so we can meet the Alvedos," sabi ko.

Nagbabike kami sa tahimik na parke noong araw na iyon. The sky is blue and the cold wind blew my curly hair. Kaunting oras na lang ay lulubog na ang araw. Hindi ako pwedeng gabihin dahil papagalitan ako ni Mama kung oo.

Laglag panga akong tinitigan ng matalik kong kaibigan. Ang singkit niyang mga mata ay naging mabilog. Natawa ako sa reaksyon niya pero hindi ko naman siya masisisi. Sa henerasyon namin ngayon, sino na lang ba ang sumusunod sa arranged marriage?

"And you agreed just like that? Are you frigging out of your mind?" aniya, hindi  pa din makapaniwala.

Tumango ako at nag-angat ng tingin sa kalangitan. Pumikit ako at nilasap ang maginhawang ihip ng hangin. Pagkatapos ay pinidal ko ang bike at inikutan ang hindi na nakabawing si Sydney.

"Syd, are you worried? I'm going to be fine!" sabi ko sa kanya habang nagbabike.

"Sira ulo kang babae ka! Nagpapatali ka sa leeg! Wala ka ng kalayaan!" hasik niya sa akin.

Tumawa ako. Hindi naman mahalaga iyon. This is my purpose. Ito ang sukli ko sa mga magulang ko sa lahat ng ginawa at binigay nila sa akin.

Gusto ko man ng kalayaan ay hindi pupwede. Masasaktan ko ang Papa at Mama. Masisira ko ang pangarap nila. This is the only thing I can do for them.

"Isesearch ko sa internet iyang Alvedos na iyan! Mamaya ay pangit pa ang mapapangasawa mo!" hasik niya at nagsimula na ding magbike.

"Mabuti pa nga. Malay mo umatras ako kung pangit nga..."

"Dammit, you're still chillax, huh?"

"I already accepted my fate, Syd. Besides, masaya pa naman ako sa ngayon. Tsaka na ako mag-aalala."

Hindi talaga ako nag-alala. At my age, I can still do something that makes me happy. Iyon naman ang importante. Hindi nga lang pwede ang husto dahil magagalit ang mga magulang ko.

"Mama, inayos ko na po ang schedule ko kagaya ng gusto ni Papa. Free po ako ngayong weekend." pahayag ko kay Mama nang bisitahin ko siya sa office niya dito sa aming mansion.

Nasa likod ko ang mga kamay ko. Huminga ako ng malalim at dahan dahang lumapit sa kanyang mesa.

Nakaupo si Mama sa kanyang swivel chair habang may tinitignang dokumento. Ilang saglit pang pagtingin sa mga iyon ay tsaka lang niya ako binalingan ng tingin.

"Mabuti, anak. Nakausap ko na ang Tita Katerina mo. Pwede kaming magset ng dinner date para sa'yo at sa panganay niya," aniya.

I nodded and tried to put a smile on my face.

"Do I need to prepare anything for that dinner date, Ma?" maingat kong tanong.

Mama looked at the documents again. Huminga siya ng malalim at hinilot ang kanyang sintido. Naghintay ako sa sasabihin niya. Umiling ito matapos ang ilang segundo.

"You just have to be beautiful when you meet him, Aliyah. You need to be prim and proper. He needs to like you," wika ni Mama.

Marahan akong tumango, "Sure, Mama."

Iyon lang ang naging usapan namin ni Mama. Lumabas kaagad ako ng opisina niya dahil alam kong busy siya. Gayunpaman, tumatak ang sinabi niya sa akin.

He needs to like me...

I don't know how to do it but I'll try my best, dahil iyon ang gusto ni Mama.

"Nakita ko na iyong Alvedo na sinasabi mo!" bulalas ni Sydney nang magfacetime kami isang gabi.

Hating gabi na at hindi ako makatulog. Swerte ko na lang at gising pa ang kaibigan ko kaya may nakakausap pa ako ng ganitong oras. Pinanood ko kung paano siya mangisay sa kabilang linya. Kumunot ang noo ko dahil hindi ko magets kung bakit ganoon na lang siya makareact.

"Para kang tanga, Syd," komento ko.

Humagalpak siya ng tawa at tinignan ako na may halong kahulugan.

"Boto na ako sa mapapangasawa mo. Ang pogi!" she said exaggeratedly.

Nagduda ako sa sinabi niya. Knowing Sydney who seems to have issues with her eyes when it comes to men, ang pogi sa kanya ay mediocre.

"Paano mo naman nasabing pogi?" kuryoso kong tanong.

I am not really interested to know him yet but since my bestfriend is telling an information about him, might as well hear it then.

"Grabe Ali, ang hot ng itsura! Maputi, tapos ang tangos ng ilong! Ang ganda ng mga mata tapos shit... iyong labi sarap papakin ng halik! Kapag ayaw mo sa kanya, ako na lang kamo ang magpapakasal!"

"Duda ako sa mga pinagsasabi mo," natatawa kong sabi dahil masyadong OA ang pagkakadescribe niya sa lalaking iyon. "Pero sige, sabihin ko sa kanya na ikaw na lang ang pakasalan kung hindi ko siya matitipuhan."

Biro lang. Kahit naman kasi hindi ko siya matipuhan, siya naman ang tipo ng parents ko para sa akin. Sydney laughed devilishly on the video. Tumawa ako dahil para siyang nababaliw.

Talaga bang pogi? Duda talaga ako sa taste ng kaibigan kong 'to. Ang plano ko ay isearch na din ang Alvedo na iyon sa internet pero nang sobrang tagal naming nag-usap ni Syd ay nawala na sa isip ko iyon dahil na rin sa antok.

Dumating ang araw ng Sabado. Excited ang Papa at Mama dahil ito ang araw na magdidinner date kami ng Alvedo na iyon. Talagang niready ako ni Mama. She hired some people to help me with it. May mga naglagay ng kung anu anong pampafresh sa aking mukha. Pinalitan din ang nail polish ng mga kamay at paa ko.

"I like this dress!" wika ni Mama at pinakita sa akin ang hawak na halter chiffon tiered champagne dress. It is simple but it screams of elegance.

"I like it too, Mama." pagsang-ayon ko.

Inayos ang natural na kulot kong buhok. Itinali ang kalahati paangat habang ang kalahati ay hinayaang nakalaylay sa aking likuran. Nilagyan din ako ng light make up sa mukha. Tuwang tuwa sa akin ang stylist dahil hindi na daw kailangan ng blush on ang mga pisngi ko dahil kusa itong namumula. Ganoon din ang aking labi. Nilagyan niya iyon ng kaunting tint at pagkatapos ay sinuot ko na ang dress pati na din ang nude na sandals.

Kabado ako nang sumakay ako sa aming limousine. Ang driver ni Papa ang maghahatid sa akin sa lugar kung saan kami magdidinner date ng panganay ng mga Alvedo.

Ilang mga paalala pa ang sinabi sa akin ni Mama bago kami tuluyang umalis. Hindi na sila sumama ni Papa dahil date nga naman iyon. Taimtim akong nakaupo sa sasakyan habang dinadama ang kaba sa dibdib ko.

I have never been this nervous before. Imimeet ko lang naman ang lalaking iyon pero bakit ganito ako kakabado? I swallowed hard and tried to compose myself. Hindi ako pwedeng magmukhang tanga sa harapan ng lalaking gusto ng mga magulang ko para sa akin.

Hindi ako pwedeng mapahiya.