Maria Inna Esperanza is an architecture student studying in their country home, the Philippines, despite her parents' best effort to urge her into studying abroad. Naiisip rin niya ang kagandahan abroad pero mas gusto niyang makapagtapos sa lupang sinilangan, mag disenyo ng istraktura kung saan mas makapagbibigay serbisyo sa kababayan niya at higit sa lahat may pakiramdam siyang di niya maintindihan, na parang may humihila sakaniya na manatili dito. Things changed weeks before her 20th birthday, she began having weird detailed dreams that made her anxiety grew more and it did not help when her cousin Kyle made a bet she thinks is stupid but ended up doing it in exchange for Kyle to stop pestering her. Dito niya unang nakita si Kyran, nagkakilala at naging magkaibigan. Sa pag pasok ni Kyran sa buhay niya aminado siyang umiba ang ikot ng mundo niya. However, the weird detailed dreams did not stop and it seems that it's a story that bounds to continue, she began lucid dreaming. May panahon na pakiramdam niya may napupuntahan siya pero wala naman. Habang gumaganda ang samahan nila ni Kyran ay ganun din ang pagbabago ng mga gawi niya. Nagsimula siyang mahulog kay Kyran. Kasabay ng nararamdaman niya para kay Kyran ay ang pagtindi ng di niya maipaliwanag na deja Vu lalo pa ng malaman niyang nagpaplanong maghiwalay ang kaniyang mga magulang. Before she finally decided to admit her feelings for Kyran and after she has collected a good amount of courage to face him if he rejects, she uncovers the truth about the story she has been dreaming of all along. A story that ends tragically. She knew she wants to fix the ending, she did her best to gather information and find the man from 1780.
View MoreI’m sitting on a bench right now, I'm pretty much aware that these benches around me are located near the canteen kaya maraming estudyante ang palakad lakad na makikita mo sa paligid. Maingay sila palibhasa gutom and I'm sure they’re thankful to get out of a hell of a classroom. May ibang umupo sa katabing benches para dun kumain. Halata naman na nagkakasayahan talaga sila. Pansamantala kong kinuha ang pagtutok ng aking mata sa binabasa ko para luminga linga sa paligid. Hindi na talaga ako maka concentrate dahil sa ingay ng paligid, may nag aasaran, may naghihiyawan sa pagtawag ng mga nakikita nilang kakilala, may naghihimutok sa pagreklamo because her prof is ‘too much’ at bago pa sila magkantahan dito I opened my earphone’s box and put it on. I continued where I stopped reading and twenty minutes later, I can already see the students slowly leaving the benches through my peripheral vision. I figured the next class will be starting habang kalmado lang akong naka upo dun.
Nakagayak ng ternong kulay pula na may mga pulu-puting guhit si Esperanza palabas ng kaniyang silid pagkat nasa hinuha niyang panahon na upang pumuntang hapag kainan sapagkat oras na ng tanghalian, nang kaniyang madinig ang tila ba kaluskus ng mga papel na animoy hinampas sa matibay na bagay. Napahinto siya ng saglit at muling maingat na naglakad upang hindi matunog ang ingay na nagagawa ng kaniyang bakya sa tuwing umaapak ito sa kahoy na sahig. Kaniyang napagtanto na hindi na naman maganda ang naging takbo ng kakaganap sa transaksiyon ng kaniyang Inaama. Marahil ay iritable ito ngayon at mainit ang ulo kaya naman kaniyang napag isip isip na ang bisitahin ito at yakagin para kumain ng masarap na sabaw na inihahanda sa tanghalian ay makakatulong na mapabuti ang pakiramdam nito. Kumatok siya “Papa?”Wala siyang narinig na tugon kaya naman napagpasiyahan niyang imbitahan na lamang ang sarili. Ngunit bago pa niya magawang ipihit ang seradura ng kahoy na pinto
The moment I finished writing the draft on my pad, may naramdaman akong malamig na kamay na pumatong sa balikad ko, I can feel the tingling sensation lalo na ang pagtayo ng balahibo ko. Stuck between sisigaw ba o tatakbo o matatakot- “I love the story, but I think you should give justice to Orpheus. Come on he’s the man, he deserves better than that!” Ahhhhh blue eyes? Si blue eyes ba to? Pinapakiramdaman ko, kilala ko kasi ang boses but it sounded like blue eyes’ sweeter and humbler version. Nilingon ko ang boses ng nagsalita at tumingala ako sa mukha niya, di ko masyadong maaninag but I take a deep breath thinking he wasn’t the Blue-eyed. I smiled as I shone my phone’s light in front of his face to make sure who the voice is coming from- “Remember me? You shouldn’t be here at this hour lady. Time to go library is closing now” He's wearing a cap so I cannot see the upper half of his face but he quickly moves away from the light like it's blindi
No exact date in 1780, Naglalakad si Marcelo sa gilid ng kalsada, binabagtas ang daan patungong Intramuros. Sa pagpasok niya ng tuluyan sa intramuros, pansin niya ang mga titig na iniuukol sa kaniya ng mga kababaihan. Datapwat hindi gaanong kilala ang kanilang pamilya sa alta sociedad sa kadahilanang ang kaniyang ama ay hamak na alalay lamang ngunit nang dahil sa mabuting paninilbihan ay naging kalihim ng isa sa mayaman at namamayagpag na negosyante. Ang kaniyang kakisigan at angking gandang lalaki ay minsang tinatanaw ng mga dalagang anak ng gobernador at konsehal ang iba nama’y anak ng mga heneral ng espanyol. Araw ng linggo kung kaya ay maraming tao ang nagsimba at nagnais pumasyal at maglibot libot. Habang isang dalagang anak ng isa sa mga pinuno ng kastila ang nagbabalak tumakas sa kanyang mga bantay at alalay. Inilagay niya ang kanyang kanang kamay sa kanyang noo na tila ba’y nasasaktan siya’t nasisilawan sa araw. Nagkunwari itong hindi maganda ang kaniyang pakir
Nanginginig ang aking mga kamay habang tinutipi ko ang sulat pabalik sa kahon. Lumang luma na ito at halatang pinatagal na ng panahon. Medyo confusing ang tula but I was so moved by it, how tragic could it be. Isang kwento ng pag ibig? Para siyang istorya. Siguro kung iba nakabasa neto hindi nila maiintindihan, sabagay sumakit nga ulo ko. Nakakabilis ng pintig ng puso parang libro. Tatayo na sana ako galing sa pagkakaupo’ng Indian sit ng may maramdaman akong malamig sensasyon na dumampi sa aking balat, ang lamig ng hangin. Biglang bumukas ang pinto, mabilis akong lumingon ngunit biglang umikot ang paligid. Lumakas ang hangin at parang may nabuong buhawi. Hindi ako makatayo. Pinaikutan ako nito at di naglaon ay nakulong ako sa loob ng sa tingin ko’y buhawi, hindi ko maintindihan, parang hinihila ako pababa at nililipad rin ako pataas. Iniikot ako ng hangin and I can’t scream for help, no words are able to come out of my mouth. I can’t breathe, the air around me is intoxicatin
Nanginginig ang aking mga kamay habang tinutipi ko ang sulat pabalik sa kahon. Lumang luma na ito at halatang pinatagal na ng panahon. Medyo confusing ang tula but I was so moved by it, how tragic could it be. Isang kwento ng pag ibig? Para siyang istorya. Siguro kung iba nakabasa neto hindi nila maiintindihan, sabagay sumakit nga ulo ko. Nakakabilis ng pintig ng puso parang libro. Tatayo na sana ako galing sa pagkakaupo’ng Indian sit ng may maramdaman akong malamig sensasyon na dumampi sa aking balat, ang lamig ng hangin. Biglang bumukas ang pinto, mabilis akong lumingon ngunit biglang umikot ang paligid. Lumakas ang hangin at parang may nabuong buhawi. Hindi ako makatayo. Pinaikutan ako nito at di naglaon ay nakulong ako sa loob ng sa tingin ko’y buhawi, hindi ko maintindihan, parang hinihila ako pababa at nililipad rin ako pataas. Iniikot ako ng hangin and I can’t scream for help, no words are able to come out of my mouth. I can’t breathe, the air around me is intoxicatin
Comments