“I’m sorry for what happened earlier,” wika ni sir Zach. Nandito pa rin ako sa opisina niya. Hindi ako umalis kasi may ipapagawa raw siya sa’kin. Hindi ko alam kung ano pero sa tingin ko aayusin na naman ang internet connection niya. Hays, walang katapusang ayusan. “Okay lang po, naintindihan ko,” sagot ko nang makaupo ako sa sofa. Bumalik na siya ng upo sa table niya pero napansin ko na niluwagan niya ang pagkakabit ng necktie niya. Halatang na stress dahil sa nangyari kanina. "You weren't supposed to hear that. I should have called you in once he left. You even witnessed that confrontation between us.” Halatang nagsisi siya kung bakit pinapunta niya pa ‘ko rito kung kailan nandito ang kapatid niya. Pero kapag ‘di ako pumunta rito, hindi ko naman malalaman na si Zander pala ang kapatid niya. “A-Ayos lang po, sir, naintindihan ko naman pero ‘di ko lang ini-expect na gano’n ang pag-uusapan ninyong dalawa. Hindi ko na dapat narinig ‘yon. I’m sorry—” "You don't need to apologize. I
"Now, tell me. Why you're crying earlier?"Hindi ako sumagot sa halip dumistansya ako sa kaniya ng kaunti. Pati ba naman dito sa elevator, kailangan pa niyang itanong 'yan."Miss Sandoval—”"Sir, okay lang ako. Hindi niyo na kailangang mag-worry. Wala namang ginawang masama sa'kin ang kapatid niyo," putol ko sa kaniya pero may bahid ng inis ang boses ko."That was the first time I saw you crying," aniya."And it's not for you to worry about," diretsong sagot ko na ikinatahimik niya.Biglang huminto at bumukas ang elevator pero 'yon pala may sasakay lang. Mga nasa limang katao ang pumasok. Halos silang lahat nag-uusap kaya hindi nila napansin ang presensya ni sir Zach dito sa loob."Nakita niyo 'yong nangyari kanina sa lobby?" Sabi ng isang babae na may kaiklian ang buhok.Dalawang babae at tatlong lalaki ang sumakay. At sa tingin ko empleyado sila ng Finance Department. Minsan ko ng nakasabay sa pagsakay ng elevator ang isang lalaki na kasama nila."Ah, 'yong nangyari between sa kapat
“I-I’m sorry, sorry sa istorbo,” sabi ko at kaagad na sinarado ang pinto. Umalis na rin ako at nagtungo sa rest room. Hindi ko inaasahan na gano’n ang madadatnan ko sa loob ng opisina niya. Hindi ko alam na nandito pala si Lauren sa kompanya niya. At ‘yong nangyari do’n ay hindi ko inaasahan. Alam ko namang fiancée niya si Lauren pero sa paraan kung paano niya ito tratuhin kahapon, hindi mo masasabing may relasyon silang dalawa. Nang makapasok ako sa restroom, kaagad akong pumasok sa bakanteng cubicle at marahas na sinarado ang pinto. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa’kin ngayon pero parang may naramdaman akong kirot sa puso ko. “Athena, kumalma ka. Hindi ka dapat nasasaktan sa nakita mo,” sabi ko sa sarili at napabuntong hininga ng malalim. Hindi ‘to pwede, hindi dapat ako nasasaktan kasi wala naman akong gusto sa kaniya at kailanman hindi ko magugustuhan ‘yong taong naging dahilan para masira ang buhay ko. Lumabas na ‘ko ng cubicle after 20 minutes. Yes, 20 minutes akong
Imposible, hindi ako makapaniwala sa nalaman ko.Paanong si Alexander? B-Bakit? Ewan ang gulo, naguguluhan ako.“Sigurado ka ba anak na siya talaga ang nagbigay niyon?” Tanong ko habang nakatingin sa direksyon ni Alexander.“Opo, Mommy, tandang-tanda ko po siya. Siya po ‘yon, Mommy,” puno ng kasiguraduhan na sagot ni Aaron.Mukhang nagsasabi naman siya ng totoo at sa tingin ko wala naman siyang dahilan para magsinungaling sa’kin.“Bakit Mommy? Kilala niyo po siya?” Tanong ni Aaron na ikinatahimik ko.Ano ang isasagot ko? Sasabihin ko ba sa kaniya ang totoo?“H-Hindi anak, hindi ko siya kilala. Tara na,” sagot ko at muli na siyang hinawakan sa kamay.Naglakad na kami papuntang elevator pero todo iwas ako para hindi ako makita ni Alexander. Ayoko na magkita sila ng anak ko at ayoko na malaman niya na si Aaron ang anak ko. Gusto ko siyang kausapin at tanungin kung paano niya nakilala ang anak ko. Pero siguro hindi pa ito ang tamang oras at panahon para kausapin ko siya tungkol do’n lalo
“Mommy ..” sambit ng anak ko at bigla siyang tumakbo papunta sa direksyon ko. Kaagad naman akong umupo para magpantay ang tangkad naming dalawa.“Bakit ka nandito? ‘Di ba sabi ni mommy doon ka lang sa office?” Mahinang sabi ko pero ‘di siya sumagot dahil nakatingin siya kay sir Zach.“I’m sorry, Athena, and I’m sorry, sir Zach. Nagpumilit kasi siyang lumabas, hindi ko na siya napigilan,” wika ni Von pero ramdam ko ang kaba sa boses niya.“No need to apologize, it’s fine. He’s welcome here,” tugon ni sir Zach na ipinagtaka ni Von.Binalingan ko ng tingin si Aaron pero hindi pa rin maalis ang tingin niya kay sir Zach.“Hey there, buddy, how are you?” Nakangiting sambit ni sir Zach bago lumapit sa amin ng anak ko. Pero ‘di siya sinagot ni Aaron.“Anak, tinatanong ka niya,” mahinang sabi ko.“Ayoko siyang makausap, Mommy,” kunot-noong tugon ni Aaron na ikinagulat ko.“Aaron ...” sabi ko pero may pagbabanta na sa boses ko.“It’s fine, don’t force him to talk to me,” singit ni sir Zach.Nap
“Nak, wala ka na bang nakalimutan sa bahay?” Tanong ko kay Aaron habang nasa kalagitnaan na kami ng biyahe papuntang school.“Wala na, mommy. I already packed my things po last night,” sagot niya. Napangiti naman ako, preparado na pala talaga ang anak ko kagabi pa. Halatang excited na para sa event mamaya.“Huwag ka ng mag-alala, Athena. Mas handa pa ‘yang anak mo kaysa sa ating dalawa,” wika ni tiya Rosa na ikinatawa ko.Ngayong araw na gaganapin ang family day. Med’yo na e-excite naman ako pero ‘yon nga lang kinakabahan para sa gagawin namin mamaya ni Aaron. Siguro dahil takot lang ako mapahiya, kami ng anak ko. Pero sa tingin ko naman kakayanin ko mag-perform mamaya sa harap ng maraming tao.Nang makarating kaming tatlo sa school, dumiretso na kaagad kami sa gym kung saan gaganapin ang event. Maraming tao na ang narito ngayon, naghahanda sa kani-kanilang mga puwesto. Halos lahat halatang excited na para mamaya, makikita mo talaga ang tuwa at excitement sa mga mukha at mata nila.“G
Hindi pa rin ako makapaniwala sa narinig ko kanina. Bakit niya tinawag na daddy si sir Zach? Hindi naman aabot sa gan’on kung wala silang pinag-usapan. Hindi ko maintindihan, naguguluhan ako. Ayoko namang tanungin si sir Zach lalo na si Aaron dahil ayokong sirain ang pinakaespesyal na araw para sa kaniya.Natapos ng mag-perform ang lahat ng mga bata at ang sunod na magpe-perform ay ang mga magulang na kasama ang mga anak. At kaming dalawa ni Aaron ang unang magpe-perform sa stage.“Mommy, ayos ka lang po?” Nag-aalala na tanong ni Aaron.“Oo, ayos lang ako, kinakabahan lang si mommy,” sagot ko at napilitang ngumiti sa kaniya.“We can do this together, Mommy.” Aniya bago ngumiti sa akin.Nang tawagin na ang section ni Aaron, umakyat na kaming dalawa sa stage at inabot ang dalawang mic na inabot ng emcee. Agad akong napatingin sa gitna kung saan maraming tao ang nagpapalakpakan at nagche-cheer sa aming dalawa dahilan para mas lalo akong kabahan.“Mommy ...”Naramdaman ko ang paghawak ni
“Aaron, don’t forget to eat your lunch, hmm? Susunduin na lang kita after ng klase mo,” sabi ko nang makarating kami sa entrance ng school niya. Tumango naman siya bilang sagot at ngumiti sa akin. “Yes po, mommy.” Aniya bago yumakap sa akin. “Okay good, pakabait ka, ha? I love you.” “I love you, too, mommy.” At muli niya ‘kong niyakap at hinalikan sa pisnge bago siya pumasok. Sinundan ko na lamang siya ng tingin hanggang sa nakapasok siya sa room niya. Si tiya Rosa kasi masama ang pakiramdam, siguro dahil sa nangyaring family day kahapon. Nababad ba naman kasi siya sa initan tapos ilang beses din sumali sa family games kaya ayun sumakit ang ulo niya at nagkasinat. Kaya pinagpahinga ko na lang muna siya sa bahay at ako na lang muna ang maghahatid-sundo kay Aaron. After 20 minutes na biyahe, nakarating na ‘ko sa kompanya pero dumaan muna ako sa pantry para bumili ng pagkain. Hindi kasi ako nakakain pagkaalis namin sa bahay kanina. “Ate, isang sandwich nga po tapos isang iced coffee