Home / Romance / Chains of the Past / Chapter 2— Our Child

Share

Chapter 2— Our Child

Author: Euphoria
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

Nagising akong nasusuka kaya dali-dali akong nagpunta ng banyo. Ganito ang ganap ko bawat araw na gumigising ako mula noong nalaman kong buntis ako. Kinuha ko ang biskwit sa tabi ng aking kama pagkalabas ko. It was suggested by Luna to help me with my morning sickness. 

Nahihilo akong lumabas ng kwarto at tinungo ang kusina. When I got there, the ginger tea was already prepared and the breakfast was served. She has been like this ever since 2 weeks ago. I smiled at her and bid her good morning at sabay kaming kumain. 

"Heina, we will be going to the doctor for your test. We have to know how many weeks your baby is," I nodded in response and after the meal went back to my room and readied myself.

Pagkalabas ko ay nakakunot ang noo ni Amber habang nakatungo sa kanyang cellphone.

"Anong meron?" sabi ko. Napatingin naman siya saakin. She looked startled at my presence at umubo upang makakuha ng momentum. Kumunot ang noo ko sa nangyari sa kanya. 

Tinaasan ko siya ng kilay na tila ba hinihintay ang kaniyang sasabihin.

"Ngayong araw makikipa-meet saiyo si Thorn." sabi niya. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko sa narinig. Hindi ko ito inaasahan, akala ko matagal pa bago kami mabigyan ng panahon pero—.

"Sure? Baka nagkamali lang." I said sounding composed pero sa loob ko ay parang hinahalukay na ako sa kaba. This is wrong! ni hindi ko pa nga siya nakikita ng maayos eh. Yung gabing iyon lang kung kailan nagsimula ang kamaliang ito. 

Tumango siya. "Anong oras raw?" tanong ko. 

"Mamaya pang alas-dos ng hapon, we will have time to go to the doctor for the test." sabi niya.Nakahinga ako ng maluwag kahit kaunti. Tumayo na si Amber at tinignan ang relo niya tsaka ngumiti sa akin. 

"Let's go?" 

_____________________________________

"Ms. Montrele you are 9 weeks pregnant! Congratulations!" the doctor told me. I was smiling for my child but my mind screams every danger that awaits this child. Hinagod naman ni Amber ang likod ko tsaka ngumiti. Alam niya ang nasa isip ko. 

"So, who is the father?" tanong ng doctor habang may pinipirmahang papeles na i-aabot niya sa akin maya-maya. Hindi ako sumagot at ngumiti na lamang. Napaawang ang labi ng doctor ng mapagtanto ang ibig kong sabihin. 

"Oh dear!"

"Ayos lang po, kaya ko namang buhayin ng mag-isa ang anak ko" Lie.

"Well, if you ever need help, I'll be willing to lend a hand," sabi ng doktora at saka inabot sa akin ang papeles na nagpapatunay ng aking resulta at nakigpagkamay ako at saka lumabas na kami ni Amber. 

I looked at my watch only to find an hour left bago ako makikipagkita kay Thorn. Kanina pa mabilis ang tibok ng puso ko na parang lalabas na ito kahit anong sandali. At tila pahirap ng pahirap huminga habang nasa isip ko siya.

GET A GRIP  OF YOURSELD HEINA!

Huminga ako ng malalim upang maibsan ang kaba. 

"Ayos ka lang Heina? Pwede naman nating ipa re-sched ang appointment eh." sabi ni Amber na nag-aalala. Umiling ako.

"Huwag na, baka masayang lang yong appointment na hiningi ni Luna para sa akin." Sabi ko at narating na namin ang parking lot ng hospital. Napatigil ako ng tumawag si Luna sa akin. 

Speaking of the devil,

"Teka lang Amber, si Luna napatawag" sabi ko at tumango siya. Sinagot ko ang tawag at nilagay sa tainga ang cellphone.

"Alam mo na ba na ngayong 2 pm ang appointment mo?"

"Oo, nasabi na ni Amber sa akin." sagot ko 

"Ayos kung ganoon, mag-ingat ka ha, tsaka pakiss kay baby para sa akin"

I chuckled, "Ano kaba hindi pa nga lumalabas hahalikan na agad?" natatawa kong saad. Nakita kong napakunot ang noo ni Amber.

"HAHA, oh sige na, nasa opisina ngayon si Thorn, bye"

I bid her goodbye and ended the call. Pagkatapos noon ay sumakay na kami ni Amber sa sasakyan at nagtungo papunta sa opisina ni Thorn.

Buong biyahe namin ni Amber ay tahimik. Hindi ko alam kung wala lang talagang i-totopic o pati siya ay kinakabahan sa maaaring reaksyon ni Thorn sa aking sasabihin. 

"Heina, to be honest, nag-aalala ako sa iyo" she worriedly said. I smiled. 

"I'll get this right Amber, don't worry. I'm a Montrele remember?" natatawa kong tugon. She rolled her eyes while smiling and shaking her head.

"Up to you Ms. Montrele" pang-aasar niya pa sa akin. Tatawa na sana ako ng makita ko ang matayog na building ng mga Hawkson. 

Biglang nag-iba ang paligid para sa akin. Tumatambol ang puso ko sa magkahalong excitement at kabang nararamdaman ko sa loob. Tuluyang nawalan ako ng hininga habang nakatingin sa estatwa ng gintong agila sa harap ng building nila. It spreads its golden wings while looking down like mocking the weak and acting like the predator that it is.

Lumiko kami sa kanan kung saan nakalagay ang parking lot ng kompanya. Nang makapasok kami, masasabi kong napakagara ng parking lot nila. This is a clear manifestation of how rich Hawksons are. Hindi lamang ito normal na parking lot na semento lang at halos pa fade ang kulay. Puti lahat sa loob na siyang nagpapatunay na mayaman ang mga Hawkson. The interior design was fascinating. Para akong nasa loob ng isang mayamang bahay.

"Is this a building or a mansion?" tanong ni Amber na nakanganga. Her question cut to the chase. Ang ganda talaga. But wait 'til you see our parking lot. Its a mixture of gold and black with intricate designs. Nonetheless, this place is one to behold. 

"Mahihiya naman ang heels ko sa kinis ng sahig ng parking lot" Amber jokingly said. Napatawa ako sa sinabi niya ang bumaba na ng sasakyan.

Amber stopped in her tracks  ng biglang may tumawag. She answered it at nanlaki ang mata.

"Heina, I have to go! may issue sa isa sa mga branches ng cafe sa Mindoro. Magiging maayos ka lang ba rito?" sabi niya na natataranta. I nodded and smiled to assure her.

She owns a chain of cafes throughout the country at isa ito sa top sa bansa. She examined me for the last time to be sure.

"Pasensya kana talaga Heina hindj kita masasamahan dito pero, tawagan mo kaagad ako kapag may nangyaring masama,"

"Noted Amber, now go! Your business needs you," sabi ko sakanya. And she entered her car and drove it with rush from the place.

And I found myself alone. Napakagat ako ng labi sa napagtanto. I have to face this man alone and the idea of that made my insides wriggle na tila  excited pero nangingibabaw ang kaba sa aking damdamin at kanina pa ako hindi makahinga ng maayos at  ngayon ay parang lumala.

Hindi ko na naiisip huminga, tila isang hinga nalang ang ginawa ko hanggang makasakay ng elevator. 

Pagkabukas ng pinto ng elevator sa pinakamataas na floor, I found myself walking towards the largest door on that floor. 

Lumapit ako sa secretary na nasa labas ng opisina. 

"Do you have any appointment with Mr. Hawkson ma'am?" she professionally asked. I nodded.

"2 pm po" I answered. She scanned the schedule on her pad and looked at me smiling.

"Ms. Heina?" Tumango naman ako.

"He is still in a meeting ma'am, would you mind waiting in the next room?" She pointed the door beside the main office.

Wala akong nagawa kung hindi ang tumango na lamang. Akala ko ba 2 pm ang oras ng appointment? He sure knows his priorities then?

Hindi niya pa alam na may anak siya sayo Heina kaya kumalma ka.

Nang makapasok, ako lang din mag-isa ang nandoon. It was a normal room with several couch benches in the middle of the room, while some are beside the wall. Naupo ako sa isa sa mga ito at pinipigilan ang inis na mamayani.

I have no right to feel this! Hindi ko naman hawak schedule niya eh!

After 15 minutes, the secretary went inside the room and saw me sitting not in the mood.

"The meeting is done ma'am and, he is already waiting inside ma'am" She said. Ang kanina'y inis ko ay tila naglaho bigla at bumalik ang nararamdaman  ko kanina. Tumayo ako kaagad at sinundan ang sekretarya.

We stopped in front of door of his office and she stepped aside. Iminuwestra niya saakin ang pinto. I smiled and at her and took a deep breath and I opened it

ITS ALRIGHT HEINA! YOU CAN DO THIS!

I went inside his office. Everything inside screams manliness. Its a dark room, with gray and silver as motif. A shelf full of books was found on the left side. At saka may sala set sa harap ng kaniyang table wherein stacks of papers are placed. And a glass wall on my right overlooking the whole city of Manila. The view I can see was breathtaking. Behind his seat are paintings and different awards of the company

My eyes then shifted to the man who is looking at me like an eagle eyeing on his prey. I gasped as my eyes scanned his face. The view was even more beautiful than the city scape on my right. Napaawang ang aking labi ng biglang tumaas ang kanang bahagi ng kaniyang labi. He's smirking!

"Sit down Ms. Montrele." his voice! Its deep and penetrating. I gulped as he said it. Nanginginig ang kamay ko sa kaba. He motioned the seat in front of his table. I can hear my heels echo in this silent room as he gazed on me very intently. Napalunok ako ng malapitang makita ang kaniyang mukha. 

My mouth parted when I looked into his eyes. It was deep brown. Deeper than the Marianas trench. His eyes were like a vortex sucking in every fiber of my being. 

"What do you want for drinks Ms. Montrele?" he formally asked and smiled. I was pulled back to reality by that question. And he  smiled! my heart went triple fast. I could die now!

"G-ginger tea Mr. Hawkson" I stuttered. I saw him amused at my stutter. I bit my lip. 

He clicked something on the side of his table, "Miss Green, kindly bring in two ginger tea please." he said with calm authoritative tone. I could sleep now with  his voice as my lullaby. But no! Hindi ako bibigay. 

"What do you want to discuss Ms. Montrele ?" He asked. I stiffened on the way he said those words. He's serious now. I gulped and I took a breath and looked into his ocean deep eyes. 

"I'm pregnant," His eyebrows went high in amazement.

"Oh? Congratulations!" he said in gladness then his face went confused. Damn! The way he shifts his expressions is very gorgeous.

"Why have you come here? I am not a doctor the last time I checked my profile," he said looking at me trying to figure my intentions out. Just this and my knees are already feeling weak. This man! how can he do this to me!

I was about to say it when the door buzzed. He stood up and went to it. While he walked , I got to observe his physique. Napalunok ako habang tinitignan kung paano siya maglakad. It was captivating. His walk was that of a King. A ruler. A sovereign. He opened the door and received the teas and went back to his chair.

"Now, let's continue." he said and smirked again.  

"You are the father." natigilan siya and he looked at me with disbelief and his eyes loomed dark. 

"Don't joke around Ms. Montrele" his tone was calm when he said this but it was as if he was threatening me. Napalunok ako sa kaba at takot. My back feels cold, as if my soul went out of my body.

"I am not" I replied. He stared at me.  At this rate, I won't stand another minute in this room. I felt my body heating. I'm very nervous and scared. My knees are losing their strength even more

He was shaking his head while his eyebrows creased. This man! he was silent for two minutes shaking his head and trying to analyze the situation. This is hopeless. He won't stand for me nor the child. I held the edge of his table and stood up only to find myself falling down. Nanghihina ng masyado ang tuhod ko sa kaba at isa pang dahilang hindi ko malaman. I saw him stand up when he noticed I was falling. 

I placed my hand in front of his face as I tried to take deep breaths and stood up. My body felt so drained. And my knees barely recovering. I looked at him in the eye shrugging those deep effects they had on me. 

"It's alright Thorn, I can take care of our child. You don't have ti worry. I'm just here to tell you that I'm pregnant and you are the father. I won't ask you to stand for me because I can already see that it won't happen. I hope you respect my decision and leave me alone from now on. " I was irritated by the way he reacted to my confession. Its as if he thought it wasn't true. He regretted my child. And I can't stand that. 

I turned my back on him and walked to the door. When I held the knob I  instantly felt weak in my knees. I was about to fall down when I felt two rough yet careful hands held my arms and supported me stand up. I felt a spark in our touch but right now, my baby matters more than these teenage feelings. 

"Thank you," I coldly said to his face. I saw his Adam's apply move as he gulped. I gasped for air when I heard the door behind me click. He locked it. 

"Were not done yet discussing our child Heina Grace." His voice was deep and dangerous. Like an irritated beast. I gulped.

Lahat ng galit ko sa kanya ay nalusaw bigla. Oh please, just kill me now.

Related chapters

  • Chains of the Past   Chapter 3—Will you stand?

    Lashed with irritation I looked at him in the eyes and pushed him to give me some space. THE PROXIMITY WAS DEADLY! THE AIR WAS GOING THIN!Bumuntong hininga ako at itinaas ang dalawang kamay na tila sumusuko."Okay, what else do you want to talk about our child Mr. Hawkson?" I impatiently said. If he doesn't want the baby, then he can just decline standing for our child. I don't care.To be honest, I was hoping that he would at least make a proposal, but all he did in that was shake his head in dismay of what we had. Just thinking about it makes my heart swell with anger."Look, I am sorry for how I reacted," he said. I can see sincerity in those deep brown eyes pero hindi ako padadala kahit na nalulusaw ako dahil humingi siya ng tawad.Nagpahalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay. He cocked hi

  • Chains of the Past   Chapter 4—Uncertain Feelings

    "Good Liza, you got this question right." puri ko sa batang aking tinututor.Isa siyang grade 7 student at mababa ang marka sa Science kaya nagpapatutor. Ngumiti sa akin si Liza at saka nagpatuloy sa pagsagot. Tinignan ko muna ang orasan ng kanilang bahay. 7:30 P.M.It's been a week since that encounter with Thorn in his office. After he said no, I immediately left to spare myself from the disappointment. The whole trip was bad, my heart was aching for some reason. And it did not go away until I rested."Ma'am, heto na po yung mga sagot ko," Liza politely said and handed me her test papers. I scanned it and gave it to her again."Good, I see that you are getting better in this topic, next time, we will open a new one okay?" tanong ko. Tumango naman siya at niligpit na ang kanyang gamit.Malapit nang mag alas-otso noong matapos kami sa pag-aaral. Ganitong oras ako palagi nat

  • Chains of the Past   Chapter 5—Pasta Disaster

    Lumipas ang isang linggo na walang problema na dumating sa buhay ko. Pansamantalang tinigil ko muna ang pagtuturo para matutukan ang pagbubuntis. Dumadalas ang pagbisita sa akin ng mga epekto ng pagbubuntis kaya hindi rin ako maiwan ni Thorn na mag-isa. "Thorn, hindi ka pa ba talaga uuwi?" Tanong ko sa kanya. Isang linggo na siyang nananahanan dito at nag-aalala ako sa kaniyang trabaho at pamilya. Tinignan niya ako at umiling, "Hindi pa, alam naman nila na nasa bakasyon ako kaya hindi ako makakauwi." Ngumiti pa siya na tila maganda yung ginawa niya. Nainis ako bigla dahil pinapahamak niya kami ng anak niya sa ginagawa niya. Hinampas ko siya ng malakas sa ulo na sinuklian niya ng daing. "What was that for?!" Asik niya sa akin. Tinapatan ko ang inis niya. Aba, hindi ako magpapatalo. "Umuwi ka ngayong araw," sabi ko sa kanya. Pumikit siya at bumuntong hininga."Hindi nga kita maiwan dito," sabi niya. Lalo niya lang ako pinapainis sa ginagawa niya.

  • Chains of the Past   Chapter 6—Guest

    Pumasok ako sa cafe ni Amber at dumiretso sa opisina niya. Binati ako ng mga nadadaanan kong mga nagta-trabaho. Nginitian ko din sila pabalik.Pagpasok ko ay nakita ko siyang hinihilot ang sentido at nakaharap sa kompyuter. Kumunot ang noo ko sa kanyang hitsura. "Anong problema mo?" Tanong ko at kumuha ng upuan at tumabi ng upo sa kanya. I looked over her computer and I saw how her sales was down for this month. Napatingin ako sa kanya at naghintay ng sasabihin niya. Bumuntong-hininga ito at hinarap ako. "May ano kasi, problema, may nagpapakalat ng fake news tungkol sa cafe ko kaya mababa yung sales. Ginawan ko naman ng paraan para ma clear yung pangalan namin pero ganun pa rin. Tapos dumadag pa itong mga bagong delivery services. Maghahanap pa ako ng kompanya na magpapartner sa amin," mahabang paliwanag niya. Kaya naman pala. Napatango ako at napalabi habang nag-iisip ng maaaring solusyon. Hindi madali ang bumaba ang sales ng isang negosyo, baka hindi na ito makabawi at tuloy-

  • Chains of the Past   Chapter 7—Mrs. Veronica

    Biglang nagbago ang pintig ng puso ko pagkapasok namin sa bahay. Bawat hakbang ko ay nakakapaso dulot din ng kaba na nararamdaman ko. Hindi ko ito pinapahalata habang nakasunod sa akin ang ginang. Rinig ang tunog ng takong ng kanyang suot na heels hanggang sa maupo kami sa sofa sa sala. Saka binaba niya ang kanyang bag sa center table saka ako tinignan. Nakadekwatro ito at inobserbahan ako. Magkahawak ang kamay kong malalamig sa aking hita habang inoobserbahan ang kanyang kilos. "Mabait ba ang anak ko sayo?" tanong niya. Nagulat ako sa sinabi niya. Akala ko ay didiretsuhin niya ako na pag-usapan ang namamagitan sa amin ng anak niya. Lumunok ako para iwaksi ang kaba, "Opo mabait po," sagot ko. Tumango-tango ito saka may kinuha na brown na envelope mula sa bag niya at inilahad sa akin. Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kanyang inilahad, "Ano po ito?" "Buksan mo," sagot nito. Nanatiling malamig ang tingin niya sa akin. Nanginginig ko itong inabot. Kaba lang ang tanging narar

  • Chains of the Past   Chapter 8—Pressure

    Kahit na negative naman ako sa lahat ng tests, kailangan ko raw muna magpahinga sa bahay at bawas-bawasan ang mga gawaing nakakaubos ng lakas. Nagbigay din ng resita ng gamot ang doktor at sinabian akong manatili muna sa ospital bago umuwi. Sa mga oras na iyon, hindi ko nakita si Thorn, baka nasa labas ito nagpapahangin. Makalipas ang dalawang oras, bumalik ang doktor at kasunod nito si Thorn. Pinayagan na kaming umuwi at pinaalala sa amin ang kailangan na gamot at pahinga. Tumango naman kaming dalawa at hindi na kami nagtagal sa loob ng kwarto. “May gusto ka bang bilhin?” tanong niya sa akin. Papunta kami sa sasakyan niya. Nakaalalay siya sa akin habang dahan-dahan ang paghakbang ko. Umiling ako nang hindi siya tinitignan. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya at sumunod na namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Hindi ko kayang makipag-usap sa kanya dahil sa huli naming usapan. Kahit na narinig ko ang sinsero na pagpapahayag niya ng kanyang damdamin, balot pa rin ako ng takot.

  • Chains of the Past   Chapter 1—Unexpected Gift

    I stared at the pregnancy result while sitting in my bed. Hindi ako makapaniwala. Two lines, I got two lines!Just the thought of what this meant made my breathing hitch and my heartbeat rise.Suddenly, flashes of memory ran through my mind like a train. Drunk. Man. Sex. Child. Napahilamos ako ng mukha habang iniisip ang aking maaaring gawin. I am now worried more than ever in my life and I can't stand this one more minute.Kinuha ko ang aking cellphone at di-nial ang number ni Amber.Napakagat ako ng labi habang hinihintay ang pagsagot ng aking kaibigan."Bes, whats wrong?" she asked from the other side. I took a deep breath and closed my eyes."May problema...sumabit ako sa isang lalaki...at...nabun---""BUNTIS KA?!" nailayo ko kaagad ang a

Latest chapter

  • Chains of the Past   Chapter 8—Pressure

    Kahit na negative naman ako sa lahat ng tests, kailangan ko raw muna magpahinga sa bahay at bawas-bawasan ang mga gawaing nakakaubos ng lakas. Nagbigay din ng resita ng gamot ang doktor at sinabian akong manatili muna sa ospital bago umuwi. Sa mga oras na iyon, hindi ko nakita si Thorn, baka nasa labas ito nagpapahangin. Makalipas ang dalawang oras, bumalik ang doktor at kasunod nito si Thorn. Pinayagan na kaming umuwi at pinaalala sa amin ang kailangan na gamot at pahinga. Tumango naman kaming dalawa at hindi na kami nagtagal sa loob ng kwarto. “May gusto ka bang bilhin?” tanong niya sa akin. Papunta kami sa sasakyan niya. Nakaalalay siya sa akin habang dahan-dahan ang paghakbang ko. Umiling ako nang hindi siya tinitignan. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya at sumunod na namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Hindi ko kayang makipag-usap sa kanya dahil sa huli naming usapan. Kahit na narinig ko ang sinsero na pagpapahayag niya ng kanyang damdamin, balot pa rin ako ng takot.

  • Chains of the Past   Chapter 7—Mrs. Veronica

    Biglang nagbago ang pintig ng puso ko pagkapasok namin sa bahay. Bawat hakbang ko ay nakakapaso dulot din ng kaba na nararamdaman ko. Hindi ko ito pinapahalata habang nakasunod sa akin ang ginang. Rinig ang tunog ng takong ng kanyang suot na heels hanggang sa maupo kami sa sofa sa sala. Saka binaba niya ang kanyang bag sa center table saka ako tinignan. Nakadekwatro ito at inobserbahan ako. Magkahawak ang kamay kong malalamig sa aking hita habang inoobserbahan ang kanyang kilos. "Mabait ba ang anak ko sayo?" tanong niya. Nagulat ako sa sinabi niya. Akala ko ay didiretsuhin niya ako na pag-usapan ang namamagitan sa amin ng anak niya. Lumunok ako para iwaksi ang kaba, "Opo mabait po," sagot ko. Tumango-tango ito saka may kinuha na brown na envelope mula sa bag niya at inilahad sa akin. Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kanyang inilahad, "Ano po ito?" "Buksan mo," sagot nito. Nanatiling malamig ang tingin niya sa akin. Nanginginig ko itong inabot. Kaba lang ang tanging narar

  • Chains of the Past   Chapter 6—Guest

    Pumasok ako sa cafe ni Amber at dumiretso sa opisina niya. Binati ako ng mga nadadaanan kong mga nagta-trabaho. Nginitian ko din sila pabalik.Pagpasok ko ay nakita ko siyang hinihilot ang sentido at nakaharap sa kompyuter. Kumunot ang noo ko sa kanyang hitsura. "Anong problema mo?" Tanong ko at kumuha ng upuan at tumabi ng upo sa kanya. I looked over her computer and I saw how her sales was down for this month. Napatingin ako sa kanya at naghintay ng sasabihin niya. Bumuntong-hininga ito at hinarap ako. "May ano kasi, problema, may nagpapakalat ng fake news tungkol sa cafe ko kaya mababa yung sales. Ginawan ko naman ng paraan para ma clear yung pangalan namin pero ganun pa rin. Tapos dumadag pa itong mga bagong delivery services. Maghahanap pa ako ng kompanya na magpapartner sa amin," mahabang paliwanag niya. Kaya naman pala. Napatango ako at napalabi habang nag-iisip ng maaaring solusyon. Hindi madali ang bumaba ang sales ng isang negosyo, baka hindi na ito makabawi at tuloy-

  • Chains of the Past   Chapter 5—Pasta Disaster

    Lumipas ang isang linggo na walang problema na dumating sa buhay ko. Pansamantalang tinigil ko muna ang pagtuturo para matutukan ang pagbubuntis. Dumadalas ang pagbisita sa akin ng mga epekto ng pagbubuntis kaya hindi rin ako maiwan ni Thorn na mag-isa. "Thorn, hindi ka pa ba talaga uuwi?" Tanong ko sa kanya. Isang linggo na siyang nananahanan dito at nag-aalala ako sa kaniyang trabaho at pamilya. Tinignan niya ako at umiling, "Hindi pa, alam naman nila na nasa bakasyon ako kaya hindi ako makakauwi." Ngumiti pa siya na tila maganda yung ginawa niya. Nainis ako bigla dahil pinapahamak niya kami ng anak niya sa ginagawa niya. Hinampas ko siya ng malakas sa ulo na sinuklian niya ng daing. "What was that for?!" Asik niya sa akin. Tinapatan ko ang inis niya. Aba, hindi ako magpapatalo. "Umuwi ka ngayong araw," sabi ko sa kanya. Pumikit siya at bumuntong hininga."Hindi nga kita maiwan dito," sabi niya. Lalo niya lang ako pinapainis sa ginagawa niya.

  • Chains of the Past   Chapter 4—Uncertain Feelings

    "Good Liza, you got this question right." puri ko sa batang aking tinututor.Isa siyang grade 7 student at mababa ang marka sa Science kaya nagpapatutor. Ngumiti sa akin si Liza at saka nagpatuloy sa pagsagot. Tinignan ko muna ang orasan ng kanilang bahay. 7:30 P.M.It's been a week since that encounter with Thorn in his office. After he said no, I immediately left to spare myself from the disappointment. The whole trip was bad, my heart was aching for some reason. And it did not go away until I rested."Ma'am, heto na po yung mga sagot ko," Liza politely said and handed me her test papers. I scanned it and gave it to her again."Good, I see that you are getting better in this topic, next time, we will open a new one okay?" tanong ko. Tumango naman siya at niligpit na ang kanyang gamit.Malapit nang mag alas-otso noong matapos kami sa pag-aaral. Ganitong oras ako palagi nat

  • Chains of the Past   Chapter 3—Will you stand?

    Lashed with irritation I looked at him in the eyes and pushed him to give me some space. THE PROXIMITY WAS DEADLY! THE AIR WAS GOING THIN!Bumuntong hininga ako at itinaas ang dalawang kamay na tila sumusuko."Okay, what else do you want to talk about our child Mr. Hawkson?" I impatiently said. If he doesn't want the baby, then he can just decline standing for our child. I don't care.To be honest, I was hoping that he would at least make a proposal, but all he did in that was shake his head in dismay of what we had. Just thinking about it makes my heart swell with anger."Look, I am sorry for how I reacted," he said. I can see sincerity in those deep brown eyes pero hindi ako padadala kahit na nalulusaw ako dahil humingi siya ng tawad.Nagpahalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay. He cocked hi

  • Chains of the Past   Chapter 2— Our Child

    Nagising akong nasusuka kaya dali-dali akong nagpunta ng banyo. Ganito ang ganap ko bawat araw na gumigising ako mula noong nalaman kong buntis ako. Kinuha ko ang biskwit sa tabi ng aking kama pagkalabas ko. It was suggested by Luna to help me with my morning sickness.Nahihilo akong lumabas ng kwarto at tinungo ang kusina. When I got there, the ginger tea was already prepared and the breakfast was served. She has been like this ever since 2 weeks ago. I smiled at her and bid her good morning at sabay kaming kumain."Heina, we will be going to the doctor for your test. We have to know how many weeks your baby is," I nodded in response and after the meal went back to my room and readied myself.Pagkalabas ko ay nakakunot ang noo ni Amber habang nakatungo sa kanyang cellphone."Anong meron?" sabi ko. Napatingin naman siya saaki

  • Chains of the Past   Chapter 1—Unexpected Gift

    I stared at the pregnancy result while sitting in my bed. Hindi ako makapaniwala. Two lines, I got two lines!Just the thought of what this meant made my breathing hitch and my heartbeat rise.Suddenly, flashes of memory ran through my mind like a train. Drunk. Man. Sex. Child. Napahilamos ako ng mukha habang iniisip ang aking maaaring gawin. I am now worried more than ever in my life and I can't stand this one more minute.Kinuha ko ang aking cellphone at di-nial ang number ni Amber.Napakagat ako ng labi habang hinihintay ang pagsagot ng aking kaibigan."Bes, whats wrong?" she asked from the other side. I took a deep breath and closed my eyes."May problema...sumabit ako sa isang lalaki...at...nabun---""BUNTIS KA?!" nailayo ko kaagad ang a

DMCA.com Protection Status