CHAPTER 8

LULAN sa sasakyan ng sumundo sa akin patungo sa charity's party, hindi ko maiwasang mamangha sa mga ilaw na galing sa naglalakihang gusali. It gives light in the darkness. Yet sometimes, light can be blinding too.

Sa buhay, darating talaga ang panahon kung saan masyado ka nang nasanay sa dilim na hindi mo na makilala ang liwanag. O di kaya'y nasasanay ka na sa liwanag at hindi mo na batid kung ano ang dilim.

May mga taong gugustuhin nalang ang manatili sa dilim dahil naging komportable na sila doon. Pero hindi rin naman natin masisi ang ibang tao na nagkukumahig makapunta lang sa liwanag.

We don't know what others have been through and don't have the right to judge their choices, but still, we can do something to change their mind.

Fresh winds with dust combined from the pollutions of Manila embraced my face as I open the car's window. I let out a heavy sigh when my conversation with Mel yesterday started to replay in my mind.

"I—I don't know what to do anymore, She. Masyado na a