Kumakabog ang dibdib ko sa sobrang kaba pagkababa ko na taxi ay panay ang aking paglinga-linga. Nag-aalalang baka may mga matang nagbabantay sa bawat kilos ko. Bia akong napahinto ng marinig ko ang malalakas na halakhak ni Mama ng tumapat ako sa kaniyang kwarto. “Sh*t sinong kausap ni Mama?!” Tanong ko sa aking sarili.
"tapos anong ngyari?, grabe ang sakit na ng tiyan ko sa kakatawa sayong bata ka." boses ni Mama na sobrang saya. Takang-taka ako kung sino ang kausap niya sa loob ng kwarto kaya dali dali akong pumasok, nagulat ako ng makita ko si Jacob na nakaupo sa gilid ng kama ni Mama, ang tono niya ay tila magalang habang nakikipag-usap malayo sa sinasabi ni Steven na maari niyang gawin kay Mama. "Sh*t!, anong ginagawa niya dito, naikwento na kaya niya kay Mama ang tungkol sa ngyari sa amin? pati ang pagsasayaw ko sa club?" bulong ko sa aking sarili habang nagmamadali akong pumunta sa kama ni Mama. Nang makita ako ni JacMARIELLE POV: Nang makaalis si Jacob ay naiwan akong tulala sa aking pagkakatayo, pinipilit kong intindihin ang bigat ng kanyang alok. Habang naglalakad pabalik sa ospital, pakiramdam ko ay bumabaon sa lupa ang bawat paghakbang na ginagawa ko, sinisisi ko ang aking sarili kung bakit ba kasi kami pinanganak na mahirap. Tila lalong nagiging masakit ang bawat patak ng pawis sa aking noo. Hindi ko maintindihan kung anong gagawin ko. Ililigtas ko ba si Mama sa kapahamakan o ibibigay ko ang sarili ko kay Jacob? "hay Marielle kaya mo yan. Wag kang magpakita ng kahinaan sa Mama mo. Please lang" pangungumbinsi ko sa sarili ko. Inayos ko ang aking itsura at pilit na ngumiti kahit na pumipintig na sa sakit ang ulo ko. Pagpasok ko sa kwarto ni Mama, tahimik siyang nakahiga, nakapikit at bahagyang nakangiti. Siguro ay nananaginip siya ng masayang alaala namin ni Papa. Natuwa din ako dahil magmula ng dumalaw si Jacob ay tumatawa na ulit si Mama. Pero sa tuwing n
Pinunasan ko ang luha sa aking mata at pumanhik sa tabi niya. Ano na ba ang gagawin ko? Kasabay ng mga tanong na ito ang pagkulo ng damdamin ko sa galit at hinanakit kay Jacob. Hindi ko matanggap na kailangan kong ibigay ang buong buhay ko sa kanya, kapalit ng kaligtasan ni Mama. Ngunit ano nga ba ang laban ko? Kaya ng hindi ko na mapigilan ang aking sarili, kinuha ko ang telepono at tinawagan ko si Jacob . "Yes Marielle nakapag deisyson ka na ba?" tanong ni Jacob na halatang excited sa aking sasabihin. Walang salitang lumabas sa bibig ko nang sagutin niya ang aking tawag. Tila ba naramdaman niyang sa mga sandaling iyon, ako’y sumuko na sa kanyang bitag. “Handa na ako,” mahina kong sabi, halos pabulong sa telepono. “Magandang desisyon, Marielle. Bukas na bukas din, lilipat na si Mama mo sa mas magandang kwarto at ngayon din ay magpapahanap ako ng donor para sa kanya," nakakalokong tugon niya. Hindi ko na napigilan ang mga luha
JACOB SOBELHabang tahimik akong nagmumuni muni sa aking opisina. Hindi ko namamalayang napapahigpit na pala ang pagkapit ko sa aking computer table dahil sa kakaisip ko kay Marielle. Hindi na ako makapaghintay na maging sakin na ulit siya gayunpaman hindi ko kinakalimutan ang kapalit ng kaniyang pagpayag na maikasal sa akin. Nagulat ako sa biglang pagpasok ni Harry sa loob ng aking opisina."Boss " pagbungad niyang bati sa akin."Harry , siguraduhin mong mamayang gabi ay nasa bahay na si Marielle,” sabi ko sa kaniya ng mga malamig na boses. Ramdam ni Harry ang bagsik sa bawat salitang binibitiwan ko. Kilala ako ni Harry kaya alam niya kung anong tumatakbo sa isip ko. “Gusto ko, pagdating ko, nandoon na siya. Huwag mo na siyang dalhan ng gamit, ako na ang bahala roon binilinan ko na ang sekretarya ko. Nagpabili na ako ng mga damit ni Marielle.“Boss,” bulong niya, bahagyang natitigilan, “paano nga pala ang nanay ni Marielle? May nahanap na tayong donor para sa kidney. Ikaw lang ang hi
Marielle pov Habang nakahiga si Mama sa kanyang hospital bed, pumasok si Harry na may ngiti sa kanyang mukha, tila dala-dala ang liwanag sa madilim na silid. “Marielle, may napakagandang balita mula kay Jacob!” Alam kong maganda ang kaniyang ibabalita dahil sa laki ng kaniyang mga ngiti. “Mayroon na tayong donor para sa operasyon ng Mama! ” Tila huminto ang mundo sa akin sa mga salitang iyon. Tumalon ang puso ko sa sobrang tuwa, at ang aking isip ay mabilis na nagproseso ng posibilidad. “Talaga, Harry? Ibig sabihin, makakapag-opera na si Mama?!” tanong ko, ang boses ko ay nanginginig sa pag-asa. Tumingin ako kay Mama, na ngayo’y nag-aantay din, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-asa at takot. Agad akong napasigaw sa saya, at si Mama ay tila hindi makapaniwala. “Talaga? Ibig sabihin, makakapag-opera na ako?” tanong ni Mama, na may halong pag-asa at pagdududa sa kanyang boses.Napaluha siya ng marinig iyon. “Oo! Ang lahat ay nakaayos na. Wala na kayong dapat ipag-alala,” sagot ni
PROLONGUE;Makalipas ang ilang minuto ay tumawag si Jacob kay Harry. “Harry, nakaalis na ba kayo ng ospital? Dumeretso na kayo kay Chelsea,siguraduhin mong aabot kayo sa oras ng appointment niya. Siya na ang bahala sa inyong dalawa.” matigas na tono ni Jacob. “Oo Jacob, nakaalis na kami. Pero, medyo alanganin kami sa oras. Traffic dito sa daan.” sagot ni Harry "pwes gawan mo ng paraan, hindi pwedeng mahuli kami sa okasyon mamaya" sagot ni Jacob sa tono niya ay alam ni Harry ang kahihinatnan niya kung hindi niya ito masusunod. "wag kang mag-alala, gagawan ko ng paraan. Aabot kami sa schedule namin" sagot ni Harry “Sige, basta pagdating niyo kay Chelsea, sabihin mo lang na pinapunta ko kayo. Siya na bahala sa fitting at sa lahat.” Sa tabi ni Harry, tahimik na nakikinig si Marielle. Nakatitig siya sa bintana ng sasakyan, ang mga mata niya’y puno ng lungkot at panghihinayang. Alam niyang wala na siyang magagawa, dahil pinipilit siyang kumapit sa kasunduan nila ni Jacob. Hindi siya
MARIELLE AREVALLO: Nang huminto ang sasakyan na minamaneho ni Harry sa tapat ng isang botique. isang mamalim na buntong hininga ang aking pinakawalan bago ako pumasok sa loob ng shop. Ngumiti ang isang babae na sumalubong sa amin. Nailang ako ng tignan niya ako mula ulo hanggang paa. “So, ikaw pala si Marielle. I’ve heard so much about you. Now, let’s see what we’re working with.” nakangiti niyang sabi na tila ba may ibig sabihin. Hindi ako nakasagot. Habang umiikot siya sa akin na akala mo ay sinusuri ako ng xray machine. Ramdam ko ang lamig sa paligid namin sa bawat tingin na kaniyang ginagawa. Ilang minuto lang pala ang lumipas pero para sa akin parang oras na ang nagdaan sa ilalim ng masusing mata nito. Nakakunot ang kaniyang noo habang tinitignan ako. Napapa buga na lang ako ng malalim na hininga. Napapa irap ako sa hangin sa mga ngyayari sa buhay ko. “Okay, you have good posture and a graceful build, pero may ilang bagay na kailangan natin i-enhance. Maraming kayang gawin
Maya-maya, bumukas ang kurtina ng dressing room, at dahan-dahang lumabas si Marielle. Suot niya ang simpleng gown na napili ni Chelsea, walang sobrang detalye ngunit eleganteng bumagay sa kanya, parang ipinanganak siya para dito. Napahinto ang buong paligid, nagulat at napangiti ako ng hindi inaasahan. Para bang sa unang pagkakataon, nakikita ko ang tunay na Marielle. Napakagandang pagmasdan ni Marielle. , para akong nakatingin sa isang obra. Nakamamanghang tanawin sa kanyang bagong ayos na nilikha ni Chelsea. Nakasuot siya ng isang strapless na gown na gawa sa malambot na itim na chiffon at satin, na umaagos sa kanyang katawan at nagdadala ng isang eleganteng aura. Sa kanyang mga paa, nakasuot siya ng mga satin na sapatos na mataas ang takong, kumikislap sa kaniyang bawat hakbang. Ang kanyang buhok ay inayos sa isang classy bun, na may mga maliliit na alon na bumabagsak sa kanyang mukha, na pinagdikit ng isang delicate na hairpin na may perlas at crystals. Ang kanyang make-up ay pe
JACOB SOBEL POV Confident akong pumasok sa loob ng bahay ni Lola. Pagpasok namin ni Marielle sa loob ng bahay, agad kong naramdaman ang bigat ng alaala at mga matang nakatingin sa amin. Sa gitna ng sala, nakaupo si Lola, may mapagmahal na ngiti sa kanyang mga labi. “Jacob, wow apo mabuti naman at nakadalo ka. Akala ko makakalimutan mo na naman ang kaarawan ko.” Sabi ni lola ng may pagtatampo. “Siyempre hindi na this time.” Sagot ko naman kay Lola. Biglang tumayo si Jullian sa kaniyang pagkakaupo. May ngiti sa kanyang mga labi, pero alam kong may bahid ng lungkot sa kanyang mga mata, isang damdaming hindi ko kailanman maitatanggi. Ang taong minsan kong minahal nang sobra. Parang bumagal ang lahat ng makita ko siya, at biglang sumikip ang dibdib ko. Alam kong darating ang sandaling ito, pero hindi ko inasahan na magiging ganito kabigat ang unang beses ng muli naming pagkikita. Lumapit siya sa akin at nag beso. Nakangiti niya akong binati ngunit may halong pait sa boses “Jacob
“Ano ang gusto kong mangyari? “ sumimangot ako, tumalon sa aking mga paa. Ibinaba ko ang baso na halos mabasag sa lakas ng pagkakabagsak ko sa lamesa. Lumakad ako papunta sa aking fiance. Ipinatong ko ang aking kamay sa lamesa at hinaranangan siya para hindi makatayo, tinignan ko siya diretso sa kaniyang mga mata. “Marneth, alam mo bang nasobrahan ka sa pagkalasing at nagkalat sa event ng aming pamilya? Nakita ng lahat ang mga kalokohang pinag-gagagawa mo!”“Oh come on Harley, masyado kang nagiging exagerated. Nakatayo pa naman ako sa mga sarili kong paa, hindi naman ako ganoon kalasing!” Malutong akong tumawa. “Sa tingin mo ba pinaghihigpitan kita?” my God! Binibiro mo ba ako?” suminghap ako ng mapang asar. Nilagay ko ang kamay ko sa likod ng leeg niya at medyo na tense siya . ALam na niya ang kasunod noon. “Na-dis-appoint ako sa ugali mo kahapon. Ikaw ang fiance ko at kung sa tingin mo hahayaan ko lang ang ginawa mong kahihiyan kahapon? Then nagkakamali ka! Ito ang tandaan mo, hin
“Hello Sir, good morning po. Nakita ko po sa wall ko ang job hiring niyo, available pa po ba?” tanong ko sa lalaki sa kabilang linya. Umaasa akong matatanggap ako sa trabahong ito. “Yes, avaialble pa. Mag co-conduct lang muna ako ng small interview. “ sumang-ayon ako. Ilang minuto din kaming nag-usap ng interviewer. “So ganito, kung avaialble ka sa monday para sa final interview, para kasi ito sa expansion ng aming restaurant. “ sabi niya sa akin“Okay Sir, if ever po ano po ba ang magiging work ko?” Tanong ko sa lalaking nasa kabilang linya.“Hindi naman mahirap ang task mo, usually mag bus out. Then delivering food sa table ng mga customer. May kaniya-kaniya kayong designated area ng pagtatrabahahuhan. “ natuwa ako, dahil mukhang kaya ko naman ang trabaho. “Okay Sir, what time po?”“Be at 8 in the morning, i expect you to come!” “Okay Sir, thank you so much . It really made my day.”“Okay, so see you then!” pagkasabi ko ay nagpaalam na din ako sa kausap ko. Natuwa ako dahil sa il
”Ayan tignan mo nga ang ginagawa mo samin ngayon. Anak ka namin! Pero nakakaya mo kaming tiiisin. Bakit hindi ka umuwi? "Kasi lumipat po ako," ungol ko bilang tugon, hindi ako makatinging sa kanila bagkus ay nakatingin lang ako sa aking mga kamay. ”ewan ko ba sayong bata ka! Bakit ka pa nagpapakahirap sa buhay mo! Pwede ka namang bumalik sa bahay natin . Hindi ko maintindihan kung bakit ka nagpapahirap sa trabahong halos wala ka nang sahurin! Tapos yung apartment na nilipatan mo?!sobrang panget. Daig pa yung tambakan natin ng gamit. Mabuti pa yung bahay ng aso natin mabango! Ano bang gusto mong palabasing bata ka!” “Gusto ko ng katahimikan!” Malakas kong sagot kila Papa. Nilingon ko ang paligid ng restaurant at tinignan ko kung may nakarinig sa pinag uusapana namin. Mabuti na lang at hindi rush hour kaya halos walang nakarinig sa amin. “Anong pinagsasabi mo?” Galit na sabi ni Papa pero halata ang pagpipigil sa kaniyang boses. “Alam niyo Mama, Papa. Magmula bata ako. Wala na akon
Napalunok ako at iminulat ang aking bibig upang magsalita, ngunit umiling siya bago ako makapagsalita. Pagkatapos ay tumalikod siya at lumabas ng silid, na iniwan akong nag-iisa. Napabuntong-hininga ako sa kanyang mga sinabi. Ang sitwasyong ito ay lubusang baliw. Walang patutunguhan. Ikakasal na si Harley sa loob ng ilang buwan. Kahit paano niya ako tingnan, hindi na iyon mahalaga. Hindi ako pinansin ni Harley sa loob ng kalahating araw. Kaya't nagpasya akong gawin ang pareho. Lumabas ako upang bisitahin ang aking mga magulang sa lungsod. Pagdating ko sa café, eksaktong alas-tres na ng hapon, masayang kumaway sa akin si Mama at binigyan ako ng malapad na ngiti. Napakaganda niya sa kanyang bistida, ang kanyang buhok ay nakaayos sa isang maluwag na bun. Pero si Papa… ibang usapan. Tahimik siyang nakatitig sa akin, tinatapik-tapik ang gilid ng kanyang tasa gamit ang kutsara, tila sinusuri ako ng kanyang matalas na mga mata. Alam kong madali kong maloloko si Mama, ngunit hindi si P
JAKE ROBERTS POV Tumango ako sa amo/kaibigan kong si Harley dahil sa balitang sinabi niya sa akin. Kahit na babae ko na si Marneth , dahil sa malalim na pinagsamahan naming dalawa. Ayoko din namang mapahamak siya. Kaya ganoon na lamang ang galit ko nang malaman ko ang ginawang pananamban ng mga tauhan ni Arthur sa kaniya. Pagkauwi ko sa bahay ay masaya pa akong sumisipol mula sa ibaba ng aming building, hanggang sa pagpasok ko sa aking unit. Naramdaman ko ang biglang nag-aapoy kong pisngi. Kinapa ko ang aking pisngi na tila namanhid, ang ugong sa aking tainga ay nakakairita. Madilim kong tinapunan ng tingin ang babaeng nasa harapan ko ngayon. “Damn it Marneth! Ano na naman ba ito?” “Fvck You Jake! I hate you!” galit na galit niyang sigaw sa akin. Mabait si Marneth, may delikadesa, mahinhin, malambing at kadalasang panlalandi ang sinasalubong sa akin sa tuwing sikreto siyang pumupunta sa aking unit pero taliwas ang pag uugali nito ngayong araw. Sigurado akong may nagpataas
Ang mas nakakapagpabagabag sa akin ay si Lilly, natatakot ako na dahil sa mga nasaksihan niya ngayon ay maaring mawala na siya ng tuluyan sa akin. Natutuwa ako sa kaniya, dahil sa sitwasyon kanina ay sinunod niya lahat ng mga pinag utos ko kanina. Nakayanan niyang makipag switch sa akin at magmaneho ng dire-diretso sa kabila ng hirap na makatakas sa kamay ng mga hudlong na iyon!.Nakatitig ako kay Lilly na kapit ko ngayon at inaalalayang magtungo sa kaniyang kwarto. Holy Shit Lilly! Anong klaseng babae ka! Ikaw lang ang nakapagpabilib at nakapagpabaliw sa akin ng ganito! Kung ako lang ang masusunod, hindi ko hahayaang mawala siya sa tabi ko ng kahit isang segundo . Ang hininga ko, ang katawan ko, ang tit* ko siya lang ang hinahanap-hanap.Inihiga ko siya sa kama, ngayon ko lang napansin na kanina pa pala nakayapak si Lilly. “Magpahinga ka na muna sweetie,” nahiga siya at tinaklob ko ang comforter sa katawan niya hanggang leeg. Kahit na hindi siya tulog ay iniiwasan niyang tigna
“Dumiretso ka lang hanggang umabot sa crossing ng daan. Kung mabilis na nakarating si Jake ay inaasahan kong sa mga oras na makarating tayo doon ay nandoon na din sila kasama ang mga tauhan niya” “Shit ayun ang plano mo? Paano pala kung wala pa sila?” tanong ko sa kaniya ng napapakunot ang noo. “Nandoon na ang mga yun, sigurado ako!” sagot niya at saka niya binuksan ang bintana. Paminsan minsan akong sumisilip sa rearview mirror para tignan ang nakasunod samin. “Bwisit na mga aswang ‘to hindi pa rin tayo tinitigilan, nakasunod pa rin satin.” Nakakatakot ang ginagawa nilang pagpatay sindi ng kanilang ilaw para distrakin ang pagmamaneho ko. Kaya naman iniiwas ko ang tingin ko sa kanila at itinutok ko ang tingin ko sa daan. Ganyan din ang ginagawa ng iba at mabilis silang sumunod sa amin. Tumawag muli si Harley nang hindi inaalis ang tingin sa salamin. “Nasan na ba kayo Jake? Napapalibutan na kami? Bilisan niyo!” sigaw niya, hindi ko na alam ang sinabi pa ni Jake. Pagkapatay niya
LILLY POVSa una ay wala akong ideya kung ano talaga ang nangyayari. Isang saglit ay tinutukso ko si Harley sa pamamagitan ng pagmamasahe sa kanyang matigas na tit*, pero sa mga sumunod na sandali ay kapit kapit ko ang ulo ko sa takot dahil sa sunod-sunod na putok ng baril. Hindi ko alam kung paano ko itatago ang sarili ko sa mga bala ng baril na tumatagos sa sasakyan namin. “AHHHH….. Harley anong nangyayari? May bumabaril satin…ahhh….” nanginginig kong hiyaw habang pilit akong pinapayuko ni Harley. Kapit kapit niya ang aking ulo habang ang kaniyang mga mata ay nanatiling nakatuon sa kalsada.“Basta yumuko ka lang, wag ng matigas ang ulo mo”Hindi ko maintindihan kung bakit kami pinapaulanan ng bala ng baril ng mga sasakyan na nasa likuran namin, may isa pang pilit kaming ginigitgit sa amin, mabuti na lang magaling mag drifting si Harley at nakakatakas kami sa panggigitgit nito. “Ilan ang nakasunod?” tanong ni Harley“Hindi ko alam… ah.. Eh.. siguro nasa 3 o apat.” natataranta kong
Kung may ginawa man si Marneth na hindi niya dapat ginawa ay may karapatan akong tawagan siya, pero iba ito kaysa kay Lilly. Ang kanyang paghihimagsik, pagsalungat, at pakikipaglaban ay nagiging challenge sa akin. Nakilala niya ako, buong pagmamalaki. Kaya niyang itaas ang kanyang baba at ipinapakita na kaya niya akong atakihin. Sa tingin ko i am terrible in love with this fvcking lady. Isang tingin lang sa kanya ay nagiging ibang tao ako sa bangis at pagkahayok. “Bakit ka nakangiti?” Tanong niya sa akin. “ Dahil iniisip kita. “ pinipisil ko ang hita niya habang palipat lipat ako ng lane. Walang traffuc sa oras na ito at gustong gusto ko ang kalayaan sa kalsada. “Baka pwede kong malaman ano ang naiisip mo tungkol sa akin?. Gusto kong marinig!” “Hindi ako sigurado na gusto mong marinig ito. Baka mabasa ka.” “Fvck Harley! Grabe ka! Mukhang alam ko na ang naiisip mo!” Dumiretso siya, nakipagkamay sa akin. Tumawa ako ng malakas sa reaksyon niya. “Ah, ang matapang na