KABANATA 74Pagkatapos mag-lunch kung saan busog na busog ako mula sa sandamakmak na ordered foods ni Colton. Thanks Villagonzalo Resort for the good food (insert smirking face). Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi niyang magbabayad siya pero extra income rin iyon para sa akin. Pero ipinagsawalang bahala ko na lang lalo na ng nag-aya na siyang ikutin ang beach at pools ng resort. “Let’s go, I need to finish checking the whole resort today,” saad niya at tumayo sa kanyang kinauupuan. Nalulungkot na napatingin na lang ako sa mango sticky rice na hindi ko man lang masyadong nanamnam. Madaling madali kasi ang lalaking ito, pero wala na rin akong nagawa kundi sumunod dahil baka ako na naman ang mabara niya. “Here’s the first infinite fool that oversees the beach clearly,” saad ko sa kanya ng madaanan namin ang infinity pool. May mga bata, dalaga at matatandang nag-swimming doon na napatingin ng dumaan si Colton. May nakita kaming mag-asawa na naka-piggy back habang masayang luman
KABANATA 75“S-sir!” Nagulat ako ng biglang may humahangos na lalaking naka-tuxedo at dumiretso kay Colton. Mas lalo tuloy pinagtinginan ang dalawang naka-formal attire. “P-pinapatawag po kayo sa conference meeting! N-ngayon na raw po kaagad,” malakas na sambit nung lalaki. Kaya pala parang hinabol ang isang ‘to dahil may meeting nga pala, mabilis kong nilabas ang phone ko at tinignan ang napakaraming missed calls. Shit!Alam ko na kaagad na lagot ako dahil mag-iisang oras na ang mga missed calls na iyon. Paano ba naman kasi at nairita si Colton kanina habang kumakain kami ng may tumawag kaya kailangan kong i-silent ang phone ko. Mabilis na naglakad pabalik si Colton papunta sa building ng resort, pilit ko man sinasabayan ay malalaki ang hakbang niya kaya halos tumakbo na ako. “P-pasensya na po talaga, Sir. Nakalimutan kong-” paghingi ko ng paumanhin pero tinignan lang ako nito at muling naglakad. Muntik na akong maipit ng elevator kung hindi lang naiharang ni Colton ang kamay n
KABANATA 76Tungkol iyon sa TCA Holdings na gustong makipag-partner sa resort. It was actually great because the resort can source cheaper yet quality proven materials from them. They even hold a construction group, that we can easily partner with them especially para sa new resort na itatayo ng mga Villagonzalo. Pagkatapos mag-present ay akala ko tapos na rin ng biglang magsalita ang vice chairman, “Everybody, since all of us are here, can we do the votings for the position of chairman? Medyo matagal ng nasa hospital ang chairperson, and we need approvals and signatory for the projects we are involve.”Tumango ang ibang boards at napagdesisyunan na magbotohan. Lahat ay nakatingin kay Colton pero nakapikit lang ito sa kanyang kinauupuan. “And who do you suggest to be the chairman?” tanong nito at dahan-dahang binuksan ang mata niya. “We are thinking that you can do best in that position Sir,” sagot ng babaeng kasama sa board. “Like father like son. Parehong magaling sa lahat ng g
KABANATA 77:Nagulat ako ng paglingon ko ay si Colton ang sumalubong sa paningin ko. Nakangisi ito at lumapit sa akin. Akala ko ay kung anong gagawin lalo na ng ilapit nito ang mukha sa mukha ko, ewan ko ba sa sarili ko at napapikit na lang ako. “Nakakahiya ka ate ko,” tumatawang sambit ni Max at mahinang pinitik ang noo ko. Napadilat ako at nakita ang nakatalikod na bulto ni Colton pabalik ng kotse niya. Dire-diretso ang lakad nito at walang lingon-lingon na tumingin sa banda naming magkakaibigan. “Do you think hahalikan ka niya?” pang-aasar ni Amy na inirapan ko lang. Ang dalawang ‘to ang galing kapag magkatandem sa asaran. Pero kapag magkaaway daig pa ang library sa sobrang katahimikan ng buhay ko. “Of course not, napuwing lang ako no,” pagpapalusot ko pero pareho lang silang natawa at sabay na sumubo sa kanilang turo-turo. “Luma na yung ganyang palusot, Fily. Lahat siguro ng gaganunin ni Sir ay mapapapikit kahit ako e, baka ako pa ang sumunggab,” birong wika ni Max na kinail
KABANATA 78:“Heto towel, Noah! Magpunas ka muna,” pag-aalok ni Devia sa tabi ko habang hawak ang bag na may lamang madaming towel. “Anong pawis? Amuyin mo pa kung pawis ba ‘yan,” pang-aasar ni Colton at inilapit sa mukha ko ang damit at braso niya pero tinampal ko lang iyon bago ko siya samaan ng tingin. Tumakbo na rin kami papunta sa stall ng tusok-tusok ng makitang kakaunti na lang ang tao. Kukuha pa sana ako ng baso ng inabot bigla ni Colton ang basong hawak niya. Hindi ako sanay na nakangiti siya habang hawak ang basong binibigay sa akin. Parang may kung anong abnormal na kumakabog pero tinanggap at kinuha ko mula sa kamay niya ang baso. “Kuha ka lang ng kahit anong gusto niya! My treat guys! Nanuod yung lucky charm ko kanina e,” masayang sambit nito kaya napatingin ako sa kanya. Siguro ay naramdaman nitong may nakatitig kaya napalingon siya, bahagya lang siyang ngumiti at pinuno ng kwek-kwek ang baso niya. Habang kumakain ay nakita kong may kinukuha si Vernon sa baso ni Col
KABANATA 79:“Nay! Nandiyan po pala kayo,” gulat na sambit ko ng makitang nasa hamba siya ng pintuan at nakasandal. “Bakit gulat na gulat ka anak? Lagi naman akong nandirito tuwing umuuwi ka,” nagtatakang sagot ni inay. Napatawa na lang ako dahil hindi ko alam kung anong isasagot ko. Oo nga pala, laging nakabantay si inay diyan sa pinto at sinisilip ako tuwing umuuwi. “H-halika ka na ‘nay, napakalamig sa labas tapos hindi pa kayo naka-jacket,” utal na pagalit ko kay inay at inakay na siya papasok sa bahay namin. Napahinga na lang ako ng malalim ng hindi na nagtanong si inay pero sumuyap pa siya ng isang beses sa gate namin. Pagkatapos kumain ay nag halfbath at humiga na sa kama ko, pero kahit anong pilit ko sa sarili kong ipikit ang mata at matulog ay hindi ako makatulog. “Ahhh! Ano ba Colton? Hanggang dito ba naman sa bahay kailangan kitang isipin?” mahinang sigaw ko at napasabunot na lang sa buhok ko dahil sa inis. “Matulog ka na lang, Fily!” Pinikit ko na ang mata ko pero na
KABANATA 80“Sir! Bakit po naging rejected lahat ng mga pinapaprimahan ng marketing, accounting, finance at maging sales department? Lahat iyon ay approved na last week,” mahabang litanya ko kakapasok pa lang sa opisina niya. “Oh! Should I welcome my late secretary? Gaano ka katapang? Ikaw na ang late, ikaw pa ang may lakas ng loob mag-amok sa opisina ko?” walang emosyon niyang tanong kaya natulala ako sa kanya. “Dahil ba sa late ako kaya ayaw mong pirmahan ‘to?” tanong ko sa kanya at nakipagtitigan. May sumilay na ngisi sa labi niya. Hindi ko alam kung nang-aasar ba siya o ano pero nakakainis iyon. “Tingin mo ba ganyan ako kababa? Kung tinignan at chineck mo ang laman niyan at mga na-reject ko ay maiintindihan mo. Sabagay, late ka nga naman kaya paano mo mache-check diba?” sarkastikong tanong niya kaya mabilis kong tinignan ang budget na nasa kamay ko. Inisa-isa ko ang mga papeles na hawak maging ang comment niya doon. Nahihiyang napatingin ako sa kanya na bumalik sa kanyang mesa
KABANATA 81:Napatitig ako sa kanya dahil sa sinabi niya. “H-hindi ko alam na seryoso ko pala talaga sa ulam ko,” natatawang sambit ko sa kanya. “I am freaking serious about that Ms. Sales,” saad niya kaya napangiwi ako. Hindi ako sanay na tinatawag ako sa surname ko. “Alright, alright. Can we call it quits kapag nadalhan kita ng ulam bukas?” tanong ko sa kanya. “Kapag? You’re not sure if you can bring it huh?” sarkastikong tanong nito kaya napapikit na naman ako. “B-bawal magkamali sa ‘yo no?” bulong ko kaya kumunot ang noo niya. “Anong sinabi mo?” tanong niya habang nakatitig na sa ‘kin at nakakunot pa rin ang noo. Hindi ko na lang siya pinansin at sinagot ang tawag ng TCA Holdings kaya tumalikod ako sa kanya. Nagtatanong lang naman sila kung informed ba raw si Mr. Villagonzalo sa meeting ngayon. “Yes, Sir. Actually we’re on the way po,” sambit ko para ipagbigay alam na interesado kami sa meeting sa pamamagitan ng pagiging on time or ahead. Actually sobrang laking project ni
KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A
KABANATA 130Habang nagtatrabaho ay biglang dumaan sa isip ko ang mangga at bagoong. Pero dahil madami rin akong inaasikaso para sa isang event ay ipinagsawalang bahala ko muna iyon. Kanina pa rin ako pabalik-balik sa portfolio ni Devia dahil kasali siya sa line up ng mga models na kailangan para sa event ng bench. Hindi maipagkakaila na magaling at hinahangaan ang babae sa larangan ng kanyang career. Nang buksan ko pa ang telepono ay bumungad na naman sa akin yung mga mangga na may napakadaming alamang. Mas nangasim din ako ng makitang pwede rin lagyan ng chili garlic oil at mas masarap daw. “Hello po, pwede po bang umorder through food panda?” tanong ko kaagad sa isang tindera na nag-PM sa akin. “Ay! Pasensya na po ma’am, wala pa pong deliver ng mangoes,” hingi ng paumanhin ng isang tindera. Nag-try pa akong maghanap ng ibang seller pero wala na akong makita. Sunod-sunod na rin na nagsisilabasan ang iba’t ibang version ng green mangoes with alamang. Darn those green mangoes!I
KABANATA 129Nung gabing iyon ay iniyak na namin lahat ng sakit, hindi ko man buong alam kung anong nangyari sa pagitan nila ni Kassius. Ramdam ko kung gaano kabigat iyon para sa aking sekretaryana itinuring ko na ring mahalagang parte ng aking buhay. Alam ko sa sarili kong ibubuwis ko rin ang buhay ko para kay Pam. Isa siya sa mga taong walang pagdadalawang isip na pagbibigyan ko nga buhay ko basta kapalit nun ay ligtas at masaya siya. Galit na galit ako kay Kassius pero sinabi na ng babae na ayaw niya ng makialam pa kami sa buhay ng lalaki. Sapat na raw ang pagiging tanga at bulag niya sa nakalipas na panahon para pag-aksayahan pa ito ng panahon. “Are you still sleeping, Fily? Mauuna na ako sa company,” pagpapaalam ni Pam. Napabalikwas ako sa higaan ng marinig ang kaswal na boses niya na nagpapaalam. Bumuntong hininga muna ako bago ko binuksan ang pintuan para sana paghingahin muna siya. “Pam! I told you, wag ka ng pumasok ngayon. Ako na ang bahala muna sa kumpanya okay? Just re
KABANATA 128“You’re clearly angry to me, Ms. CEO?” mapanuyang saad niya kaya nilingon ko ito gamit ang nanlilisik kong mata. Kanina pa siya sunod ng sunod kahit sinabi kong wag siyang sumunod. Alam kong napakababaw ng dahilan kung bakit naiirita ako sa kanya. Pero hindi ko rin naman maiwasang magpantig ang tenga lalo na sa tuwing tinatawag ako nito sa pangalan ko. Mas naaalala ko lang siya!Kaya mas gusto kong hindi niya ako tinatatawag kasi mas lalo lang akong nangungulila. Pero alam ko ring wala na akong Colton na babalikan, lalo na at inamin niya na rin naman na mahal niya talaga si Devia. “Kailangan mo ng abogado para sa Dad mo diba?” tanong nito kaya napahinto ako sa pagmamadaling makaalis sa harapan niya. Ito naman talaga ang dahilan kung bakit ginusto kong pumunta ng Manila. Ang humanap ng magaling na abogado para kay itay. Hindi lang basta abogado na ipipresinta siya sa korte subalit ilalathala rin ang katotohanan sa buong korte at medya. Sirang sira ang imahe ni itay da
KABANATA 127Tatawagan ko na sana si Pam ng mauna na itong tumawag sa akin. Magsasalita pa sana ako ng mauna na itong mag-panic sa kabilang linya. “Shit Fily, alam kong papunta ka ngayon sa kumpanya. At God knows na gusto kitang samahan pero kailangan ako ni Kassius ngayon e. Pwede bang ikaw na muna ang tumapos kahit yung sa interview lang?” nagmamadaling tanong nito. At dahil wala naman akong magagawa ay umuo na lang ako, mukhang may malaking problema si Kassius kaya tarantang taranta ang gaga. “Alright, alright. Just calm down Pamela! You better drive sane! Kumalma ka dahil baka ikaw pa ang problemahin ni Kassius,” sigaw ko kaya naman unti-unti kong narinig ang pagkalma nito. Goodjob Pam!Pagkatapos niyang ibaba ang telepono ay mabilis na akong pumasok ng kumpanya at dumiretso na sa function hall kung saan ginaganap ang interview. Huli akong pumasok kaya nagulat ang mga recruiter, isang head ng marketing, head ng human resources at si Pam dapat. Palagi naman ay walang palya ang
KABANATA 126Buong akala ko ay isang malungkot at madrama na naman ako buong byahe pero dahil sa katabi ko. Hindi ko alam kung nandito ba ito para bwisitin ako o sandali niyang tinatanggal lahat ng hinanaing at sakit na tinatamasa ko.Gayunpaman, kapatid pa rin ito ng lalaking nanakit at nagpakulong kay itay. Kaya hindi ko siya lubos na mapagkatiwalaan, pero heto pa rin ako at nagpipigil ng tawa dahil sa mga sinasabi niya.“May interview ako ngayon, pero hindi pa ako nakakapag-ensayo dahil sayo,” sumbat bigla nito kaya naman napasimangot ako. “Aba! Sino bang nagdadadaldal sa tabi ko ha?” masungit na tanong ko sa kanya. Siya itong kanina pa nagsasalita sa tabi ko. Ngayong kinakausap ko na rin siya ay bigla niya akong pupunahin kaya hindi siya makapag-practice dahil sa ‘kin.“Joke lang, masyado na akong magaling para mag-practice no! Baka makita pa lang nila ako pasado na agad to!” pagyayabang nito kaya hindi ko mapigilang humagalpak ng tawa.Dahil sa lakas ng tawa ko ay napapatingin
KABANATA 125Nakatayo lang ako dun habang walang magawa kundi umiyak at magmakaawang huwag nilang kunin ang itay. Pero kahit anong iyak at hagulgol ko ay ni isa ay walang makarinig ng boses ko. Maging sarili ko ay hindi ko na rin marinig dahil sa paulit-ulit na tunog ng police car, sigawan ng mga tao, maging ang ingay sa daan. Nang tumahimik na lahat ay nakita ko na lang ang sarili kong napaupo sa bakuran namin. Ang dating bahay na puno ng saya ay parang kusang nawalan ng ligaya. Maging ang mga halaman sa paligid ay mukhang malungkot dahil mga nakatungo ang mga dahon nito. Hindi ko alam kung malungkot rin ba sila dahil kinuha ng mga pulis ang matiyagang tumutulong kay inay upang diligan sila o sadyang malalanta na sila. “Wala ng magdidilig ng isang timba sa inyo,” pabirong bulong ko pero naalala ko lang ang masasayang kwentuhan at asaran habang nagdidilig sa bakuran na ito. “A-anak, a….anong gagawin natin? H…hindi kayang pumatay ng itay ninyo. B-bakit ayaw maniwala ng mga pulis?
KABANATA 124Mukhang nakikiayon rin ang kalangitan sa tinatamasa kong pighati, malakas ang bawat patak ng ulan pero hindi nun napapawi ang sakit ng mga salita ni Colton. Muli, siya lang ay may kayang dumurog sa ‘kin ng ganito bukod sa mga mahal ko sa buhay. Habang naglalakad sa gitna ng galit na galit na ulan, walang ibang pumapasok sa utak ko kundi paano ko palalakihin mag-isa ang anak ko. Pero isa lang ang sigurado ako, mamahalin at lalaking puno ng pagmamahal ang batang nasa sinapupunan ko. Hinintay kong habulin niya ako, pigilan na wag siyang iwanan pero hanggang sa makarating ako sa sakayan ay walang Colton ang tumawag at pumigil sa ‘kin. Happy Anniversary! Mas lalo akong nanghina at nanlumo ng makita ang naka-schedule sa calendar ko. Simula ng makaalala ako ay nga-notes ako ng mga special dates. At isa na roon ay ang anibersaryo namin ni Colton, excited pa akong i-surpresa siya ngayong araw pero hindi nangyari dahil na-hospital ako. Nakalagay sa notes na bibili sana ako ng
KABANATA 123“May importante ka bang sasabihin sa kapatid ko Miss?” nakangising tanong nito bago pinasadahan ng tingin ang kabuuan ko. Kung wala lang akong kailangan sa kanya ay baka sinapak ko na ‘to sa paraan ng pagtitig niya! Hanggang makaabot kami sa tenth floor ay puro tanong ang binabato nito sa akin kaya naman dahil sa inis ko ay napasigaw na ako. “Girlfriend ako ng kapatid mo, okay na? Kung wala ka ng ibang gustong tanungin pwede bang lubayan mo na ako? Kasi gustong gusto ko ng makita si Colton,” sigaw ko kaya naman napahinto ito. “Chill, if that’s what you want iiwan na kita rito.” Nakangisi pa rin ito habang paalis kaya napakalaki ng pagkakaiba nila ng kapatid niyang bugnutin at masungit. Nang iwanan niya ako ay mabilis na akong pumunta sa opisina ni Colton at walang katok-katok akong pumasok. “Love, I miss yo-” naputol sa ere ang sasabihin ko ng makita si Colton na may kahalikang babae. Para akong tinusok ng libo libong patalim sa nakita ko. Kaya ba hindi niya ako mabi