KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
FILOTEEMO YVETTE SALESIt’s our 5th anniversary. Kaya excited na akong pumunta sa address na binigay ni Colton, naalala kong may binigay ang lalaki nung isang linggo. Kaya mabilis ko iyong kinuha sa ilalim ng higaan ko. Habang tinitignan ang fit ko sa salamin ay sumulpot ang bestfriend ko since elementary, her name is Devia San Agustin. There she goes again with her large and thick eyeglasses, kumaway pa siya sa akin pagkapasok niya sa room ko. “Akala ko hindi ka na makakapunta e, look at my dress, Colton bought this for me. Is it okay lang ba? What do you think Dev?” tanong ko sa kanya ng makalapit ako sabay yakap sa kanya. Although she love wearing eyeglasses, I still find her pretty and gorgeous. Naku kung pumayag lang talagang maayusan itong bestfriend ko. Sure akong maglalaway yung lalaking bumasted sa kanya before pa kami maging besties. “Y-you look so beautiful in that dress Fily,” nakangiting wika ni Dev at inayos ang kanyang salamin. Nakasuot ako ng light pink color dres
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A
KABANATA 130Habang nagtatrabaho ay biglang dumaan sa isip ko ang mangga at bagoong. Pero dahil madami rin akong inaasikaso para sa isang event ay ipinagsawalang bahala ko muna iyon. Kanina pa rin ako pabalik-balik sa portfolio ni Devia dahil kasali siya sa line up ng mga models na kailangan para sa event ng bench. Hindi maipagkakaila na magaling at hinahangaan ang babae sa larangan ng kanyang career. Nang buksan ko pa ang telepono ay bumungad na naman sa akin yung mga mangga na may napakadaming alamang. Mas nangasim din ako ng makitang pwede rin lagyan ng chili garlic oil at mas masarap daw. “Hello po, pwede po bang umorder through food panda?” tanong ko kaagad sa isang tindera na nag-PM sa akin. “Ay! Pasensya na po ma’am, wala pa pong deliver ng mangoes,” hingi ng paumanhin ng isang tindera. Nag-try pa akong maghanap ng ibang seller pero wala na akong makita. Sunod-sunod na rin na nagsisilabasan ang iba’t ibang version ng green mangoes with alamang. Darn those green mangoes!I
KABANATA 129Nung gabing iyon ay iniyak na namin lahat ng sakit, hindi ko man buong alam kung anong nangyari sa pagitan nila ni Kassius. Ramdam ko kung gaano kabigat iyon para sa aking sekretaryana itinuring ko na ring mahalagang parte ng aking buhay. Alam ko sa sarili kong ibubuwis ko rin ang buhay ko para kay Pam. Isa siya sa mga taong walang pagdadalawang isip na pagbibigyan ko nga buhay ko basta kapalit nun ay ligtas at masaya siya. Galit na galit ako kay Kassius pero sinabi na ng babae na ayaw niya ng makialam pa kami sa buhay ng lalaki. Sapat na raw ang pagiging tanga at bulag niya sa nakalipas na panahon para pag-aksayahan pa ito ng panahon. “Are you still sleeping, Fily? Mauuna na ako sa company,” pagpapaalam ni Pam. Napabalikwas ako sa higaan ng marinig ang kaswal na boses niya na nagpapaalam. Bumuntong hininga muna ako bago ko binuksan ang pintuan para sana paghingahin muna siya. “Pam! I told you, wag ka ng pumasok ngayon. Ako na ang bahala muna sa kumpanya okay? Just re