please comment your thought po!
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 138Tulala at malalim ang iniisip ko habang pabalik ng hospital. Hindi ko alam kung paano ako nakapag-drive habang naalala ang mga impormasyon na tumatak sa aking isipan. Ang mga taong tinanggalan nito ng hanap-buhay, mga magsasakang pilit inuutakan para sa pansariling interes, at mga taong inapakan sa kadahilanang mas may kapangyarihan ito. Kasama ang mga protesta na hindi napakinggan dahil sa hindi na-establish na balita. Naunahan ng pera bago pa ang katotohanang kayang bilhin ng mga mayayaman ang mga taong puno ng pagsisikap. Ang mga taong nagsasakripisyo sa initan at magdamag na tayuan para lang may maiuwing katiting na biyaya sa kanilang pamilya. Ang kasong ito ay hindi na lamang para sa aking itay, ito ay para na rin sa mga taong naapi, nawalan ng hanapbuhay at mga taong nasagasaan ng isang mapanakit at mapangabuso na demonyo. “Still up pa rin ba ang offer mo?” tanong ko kay Craise ng sagutin nito ang tawag ko. “A-ano….anong offer?” tanong nito habang halata na na
KABANATA 139Buong linggo ay wala akong ginawa kundi magpaka-busy sa kaso ni itay, kasama ko si Craise habang sabay kaming nagb-brainstorming kung paano namin gagamitin ang mga ebidensya sa tatay niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Colton ay nag-focus ako para patunayan sa kanya at maging sa ama niya na mali ang kinalaban nila. If he is dirty enough to do these insane things, well babalikan ko ang mga kawalang hiyaan niya at ibubunyag ko iyon sa publiko. “Hindi ba pwedeng pumunta si Kuya dito sa condo mo, Fina?” nakasimangot na tanong ni Craise sa akin. Kanina pa siya palabas-labas dahil sa katatanong ng mga detalye tungkol sa kaso. Malamang ay mas maraming alam si Colton kaya duon siya nagtatanong. “You we’re so makulit sa pagiging abogado ko, pero hindi mo alam lahat ng information?” tanong ko sa kanya na ikinasimangot nito lalo. “Bakit ba ayaw mong makita ang kuya ko? Ako na ang nahihirapan sa inyong dalawa, yung isa palaging tinatanong kung kumain ka na, ikaw naman ayaw mo
KABANATA 139Buong linggo ay wala akong ginawa kundi magpaka-busy sa kaso ni itay, kasama ko si Craise habang sabay kaming nagb-brainstorming kung paano namin gagamitin ang mga ebidensya sa tatay niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Colton ay nag-focus ako para patunayan sa kanya at maging sa ama niya na mali ang kinalaban nila. If he is dirty enough to do these insane things, well babalikan ko ang mga kawalang hiyaan niya at ibubunyag ko iyon sa publiko. “Hindi ba pwedeng pumunta si Kuya dito sa condo mo, Fina?” nakasimangot na tanong ni Craise sa akin. Kanina pa siya palabas-labas dahil sa katatanong ng mga detalye tungkol sa kaso. Malamang ay mas maraming alam si Colton kaya duon siya nagtatanong. “You we’re so makulit sa pagiging abogado ko, pero hindi mo alam lahat ng information?” tanong ko sa kanya na ikinasimangot nito lalo. “Bakit ba ayaw mong makita ang kuya ko? Ako na ang nahihirapan sa inyong dalawa, yung isa palaging tinatanong kung kumain ka na, ikaw naman ayaw mo
KABANATA 138Tulala at malalim ang iniisip ko habang pabalik ng hospital. Hindi ko alam kung paano ako nakapag-drive habang naalala ang mga impormasyon na tumatak sa aking isipan. Ang mga taong tinanggalan nito ng hanap-buhay, mga magsasakang pilit inuutakan para sa pansariling interes, at mga taong inapakan sa kadahilanang mas may kapangyarihan ito. Kasama ang mga protesta na hindi napakinggan dahil sa hindi na-establish na balita. Naunahan ng pera bago pa ang katotohanang kayang bilhin ng mga mayayaman ang mga taong puno ng pagsisikap. Ang mga taong nagsasakripisyo sa initan at magdamag na tayuan para lang may maiuwing katiting na biyaya sa kanilang pamilya. Ang kasong ito ay hindi na lamang para sa aking itay, ito ay para na rin sa mga taong naapi, nawalan ng hanapbuhay at mga taong nasagasaan ng isang mapanakit at mapangabuso na demonyo. “Still up pa rin ba ang offer mo?” tanong ko kay Craise ng sagutin nito ang tawag ko. “A-ano….anong offer?” tanong nito habang halata na na
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A