Nobela ni GELAYACE

CHAPTER 180: “How about making our night a little spicy, Celeste?” bulong ni Theo. Napaigik naman ako dahil sobrang sexy ng boses niya, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at ibinaba ang baso ng warm milk ko. Mabilis akong lumapit sa kanya, hinawakan niya ako sa bewang at inalalayan paupo sa kandungan niya. Napalunok ako ng maramdaman ko ang pagkalalaki niya sa pagitan ng aking mga hita. Sinunggaban agad ni Theo ang aking labi kaya nag-eespadahan ang aming mga dila habang gumagalaw ang aming mga ulo. Naitaas ko rin ang kamay ko ng itaas ni Theo ang damit na suot ko, tumambad sa kanya ang dibdib kong namumutok sa laki pero may nakaharang pang bra. “Eyes here, Theo.” Tumawa na lang si Theo at pinalo ang aking pwetan bago himasin. Hindi ko alam na masarap pala iyong pinapalo ang pwet bago hihimasin. Mas idiniin ko rin ang may saplot kong pagkababae sa tarugo niyang parang gusto ng sirain ang humaharang sa pagitan namin. “Ohhhh,” ungol ko ng maramdaman ko ang dila ni Theo sa ak

CHAPTER 179: “Ha? A-annulment?” naguguluhang tanong ko sa kanya. Marahan namang tumango ang lalaki at yumuko sa aking harapan. “Sasabihin ko pa lang sana sa ‘yo, pero anong ginagawa mo? Celeste? M-masaya bang paglaruan ako?” masakit na sambit ni Theo. “Anong pinagsasabi mo diyan?” napatingin pa ako sa palagid. Madami ng tumitingin sa amin dahil sa ginagawa ni Theo. “Bakit kailangan mo akong saktan ng ganito, Celeste? Akala ko wala na akong pag-asa kaya pina-process ko na yung gusto mong annulment.” Hindi ako nakaimik sa sinabi niya dahil iyon naman talaga ang una kong binaggit sa kanya. Gusto ko ng annulment, pero nagtataka lang ako sa isang bagay. “Wala akong pinirmahan na annulment, Theo.”“Ha? E ano yung sinabi sa ‘kin ni Matthew?! Sabi niya inayos na raw-” nakatitig lang ako sa kanya. Nang makitang tumatawa si Matthew sa gilid ay bigla na lamang siyang nawala sa harapan ko para habulin si Matthew. Napaka-childish talaga, naturingan pa namang cold at matigas na CEO pero heto

CHAPTER 178: “Wow, perfect family naman,” pang-aasar ni Nat. Pero inirapan ko lang siya at sinarado ang pintuan ng kotse. Nang okay na lahat ay sunod-sunod na ring nagsi-alisan ang mga kotse. At dahil maaga nga ang byahe namin ay wala masyadong prepared na foods pero may sandwich naman akong ni-ready in case. “Daan ka muna diyan sa Mcdo, bili muna tayo ng foods. Nasabihan ko na rin sina Nat at Fily,” wika ko kay Theo at tinuro ang madadaanang Mcdonald’s. Madami na akong inorder kagaya ng chicken, nuggets, burger, drinks and also fries kase request ng kids. Sila Nat at Fily naman ay nasa likod ng sasakyan namin at sila na lang daw ang bibili ng foods nila para hindi na raw hassle. “Can you give me the sandwich, please?” saad ni Theo. “Which one?” tanong ko at hinalungkat ang paper bag ng Mcdo pero iba pala ang gusto niya. “Not that one, yung sandwich na ginawa mo ang gusto ko,” saad nito kaya napatitig ako sa kanya. Naramdaman siguro niyang may nakatitig sa kanya kaya napalingon

CHAPTER 177: Gabi na ng matapos yung trabaho ko, nag-unat pa ako kase sumakit ang batok ko dahil sa dami ng natapos ko. Siguro bukod sa mga payoneer days ko habang tinatayo ang kumpanya ay isa na ito sa mga araw na sobrang productive ko. Nagsi-uwian na ang mga staff ko, maging si Rachel ay nagpaalam na ng 5 pm. Dahil yun naman talaga ang tamang awas nila, kaya mag-isa tuloy akong naglalakad papunta sa elevator. “Mommy, can we sleep in your house po?” voice message ni Cartier. Natawa ako habang pinapakinggan ang iba pa niyang mga recordings. Hindi ko ito napansin kanina kase naka-silent at para hindi talaga ako madistract habang ginagawa ko ng isang araw ang halos 3 linggo kong trabaho. Worth it naman lahat ng sakit at pagod ko ngayon dahil mga anak ko naman ang makikita at makakasama ko. “Please? I will behave, Mom.” “Can we sleep together again?” “Kuya, you should tell Mom, that you want to sleep here also.” Kinuntsaba niya pa talaga ang kuya niya kaya narinig k

CHAPTER 176:Gulat na gulat ako ng bumungad sa ‘kin si Archer at Cartier habang may hawak na bulaklak. “Oh my god! D-diba sa vacation pa kayo pupunta rito?” “Daddy made it happen, Mom,” wika ni Archer. Hinalikan ko siya sa ulo ng iabot nito ang bulaklak na hawak-hawak. “Mom, I missed you so much,” sabi naman ni Cartier na yumakap sa binti ko kaya binuhat ko siya. At kinarga papasok ng apartment ko. Nag-uumapaw sa saya ang puso ko, dapat nga sila ang isu-surprise ko pero ako pa tuloy ang maagang na-surprise. Inayos ko na rin ang lamesa at mabuti na lang ay madami akong naluto. “Wait, may nakalimutan pa tayo. Masyadong na-excite si Amy ng makita ang mga anak kaya hindi napansin yung iba,” saad ni Nat. Nilakihan nito ang pintuan kaya nakita ko si Theo na napakamot sa kanyang ulo, pero pumasok din naman ng papasukin siya ni Nat. “W-wait, anong ginagawa mo rito?” pabulong na tanong ko. Nakita ko kasing nakatingin ang dalawang bata kaya hindi ko pwedeng away-awayin ang Daddy nila. “W

CHAPTER 175: “So? Ang tanong kelan ka uuwi ng Pilipinas?” excited na tanong ni Nat. Sobrang na-excite yung dalawa ng sabihin ko sa kanilang uuwi ako ng Pilipinas kasabay nila. Mabilis namang binalita ni Nat at Fily sa mga asawa nila ang balita. “Grabe, after 3 years napauwi ka rin sa Pilipinas, Amy,” saad naman ni Fily. At niyakap pa ako, alam kong naging mahirap din sa kanila na umalis ako ng bansa. “Sinong nakapagpauwi sa nag-iisang Celeste Amethyst Alejandro?” nakangising tanong ni Nat. Wini-wiggle pa nito ang brows niya habang mariing nakatingin sa ‘kin. “It’s a project about modeling kase, you know the accident nung runway right? After that may nag-email na company promoting dresses and all,” pagpapaliwanag ko sa kanila. “Kahit nung nakita ko yung walk mo, walang difference sa mga professional models. And ayaw mo nun? Another passion mo na naman ang maa-achieve mo?” tanong ni Fily. Wala naman sanang kaso yung pagmo-model pero nag-aalangan ako sa company na kumuha sa

KABANATA 22: “A-anong ginagawa mo rito, Colton?” utal na tanong ko. Pero umismid lang ang lalaki at mahigpit na hinawakan ang braso ko. “Matigas talaga ‘yang ulo mo, Fily? Subukan mong magtrabaho ulit sa bar na iyon at ipapakulong ko lahat ng maaaresto ko doon!” dumagundong ang boses ni Colton kaya may napapatingin ng mga tao sa amin. “Pwede ba Colton? Hindi mo ako pag-aari para diktahan ng mga ginagawa ko!” sigaw ko. Tuluyan na akong napuno sa kanya kaya hindi ko na napigilang sumigaw. “Kung pag-aari lang ang usapan, matagal na kitang pagmamay-ari Fily. Simula ng umungol ka at labasan ka habang naglalabas masok ako sa ‘yo. Akin ka na!” nagtatangis ang bagang na saad ni Colton. Malakas na gumawa ng ingay ang sampal ko ng dumapo iyon sa pisngi ng binata. “Binabayaran mo man ako, hindi ibig sabihin nun ay pagmamay-ari mo na ako.” “Itay! Iyon yung lalaking hinihila si ate,” narinig kong sigaw ni Easton kaya lumingon ako sa gawi nila. Papunta sila kay Colton na wala man lang kahit a

KABANATA 21: Itinulak ako ni Colton sa loob ng selda kung saan malapit lang sa kanyang opisina. Akala ko ay binibiro niya lang ako ng sabihin niyang Police Commissioner siya. Ngunit nakita ko ang pangalan niya sa isang opisina, akala ko ay isang negosyante si Colton pero totoo ngang isa siyang alagad ng pulisya. “Sir, pwede niyo po bang tawagin si Colton?” tanong ko sa isang officer na dumaan sa seldang kinalalagyan ko. “Naku ma’am, busy pa po si Superintendent. Tsaka nakakatakot po kapag inistorbo po yun,” naiilang na saad nung officer. Hindi nga siya makatingin ng ayos sa ‘kin kaya tinignan ko ang sarili ko. Napatakbo ako sa higaan na nasa sulok para kunin ang jacket na pinahiram ni Colton sa ‘kin kanina sa bar. Si kuyang officer ang unang pumansin sa ‘kin kaya hindi ko namalayang nalaglag mula sa katawan ko ang jacket ni Colton. “A-Azrael? Diba ikaw yung kanina sa bar? B-baka pwede mo akong pauwiin na? O di kaya ay pasabihan naman si Colton na asikasuhin ako rito,” nahihiyang

KABANATA 20: Unang apak ko pa lang sa stage ay hiyawan agad ang narinig ko. Hiya ang unang naramdaman ko at feeling ko ay isa akong isda na itinapon sa grupo ng mga pating. Nakatingin sa ‘kin ng matalim at kitang kita ang kagustuhang mapagbigyan ang kanilang mga pantasya. “Tangina! Ang sariwa pa ng batang to ah! Swerte siguro ng makakauna rito,” saad nung lalaking mataba ang tiyan habang may gintong kwintas, singsing at gintong ngipin. May mga babaeng humahaplos sa malaki niyang tiyan pero hindi pa rin siya kuntento. “Hoy! Tama ka na, andami mo na ngang babae. Pagpahingahin mo naman ‘yang bayag mo, kaya mo ba ang stamina ng mga batang ‘yan?!” tumatawang sambit nung lalaking mahaba ang buhok na akala mo ay isang gitarista pero ang nais ay makagitara ng babaeng lumalambitin sa lalaking naunang magsalita. “Manahimik ka payat! Baka mamaya ay kahit pang gigitara lang sa mga batang ito ay ipagkait ko pa sa iyo,” malibog na saad nung mataba at pinagsisilbihan ng mga batang naunang sumaya

KABANATA 19: “Ikaw ba ang anak ni Mariel?” tanong bigla ng estrangherong lalaki kaya napalingon ako sa kanya. Marahan akong tumango sa kanya kaya nakita ko ang ngiti nito. “Sino po kayo? Kaibigan po ba kayo ng inay?” tanong ko sa lalaki at habang papalapit ako kay inay at hinawakan ang kamay nito.“Higit pa sa kaibiga-” “Pwede bang umalis ka na Xavier? May pag-uusapan pa kami ng anak ko,” biglang saad ni inay kaya tumawa ang estrangherong lalaki. “Oo nga pala, aalis na ‘ko. Sa susunod na lang Yel.”Nang tuluyang umalis ang lalaki ay narinig ko ang malakas na buntong hininga ni inay kaya tinignan ko ito. “Sino iyon inay?” Sasagot pa sana si inay ng biglang bumukas ng malakas ang pintuan at bumungad si itay na namumula sa galit ang mukha. “Ginulo ka ba ng Villagonzalo na iyon, Mariel? Nakita ko siya palabas ng hallway,” galit na saad ni Dad kaya napatingin sa ‘kin si Mom. “Kenzo, mamaya natin pag-usapan,” mahinahong wika ni inay pero tila hindi titigil si itay hanggat hindi nakaka

KABANATA 18:Nagising ako ng tumunog ang cellphone ko. Sobrang sakit ng ulo ko pero mas minabuti ko ng tumayo at inabot ang tumunog na cellphone sa lamesa. “Hello!” galit na sigaw ni Cotlon. Nakita ko sa call log na madami ng missed calls sa ‘kin ang lalaki. Ayoko namang magsabi na pinuntahan ako ng fiancee niya at pinamukha ang pagiging kabit ko. “P-pasensya na, kakagising ko lang kasi,” palusot ko habang hawak pa rin ang medyo sumasakit na ulo. Mukhang malakas ang pagtulak ni Devia kaya nahilo ako sa lakas ng impact na iyon. “B-bakit ka pala napatawag? May kailangan ka ba?” tanong ko kay Colton dahil hindi naman yun madalas tumawag lalo na kapag umaalis ito. Wala sa katinuan niya ang magpaalam, siguro kay Devia kaya niya pa. Pero sa aking binabayaran niya lang ay malabo.“W-wala lang, sagutin mo lagi ang phone mo! Baka may iutos ako sa ‘yo. Sige na, kailangan ko ng bumalik sa meeting.”Hindi pa ako nakakapagpaalam ay narinig ko na ang ‘beep’ sound ng cellphone palatandaan na bina

KABANATA 17: Naglakad na paalis si Devia habang tulala pa rin ako sa mga sinabi niya, pero bumalik ako sa katinuan ng muling humarap sa ‘kin si Devia. “Akala mo talaga mamahalin ka ni Colton? Na kaya niya ngang maghanap ng ibang babae. Ngayon pa kaya? Hindi mo ba naisip na pinaglalaruan ka niya? Stop being so stupid Fily, hindi ka pa rin ba graduate diyan?” makahulugang sambit ni Devia kaya napatitig ako sa babae. Andami nilang parang nakilala ko na dati pero hindi ko alam kung saan ko nakita, or baka dahil sa panaginip kong ginagawa lang ng isip ko. “Kilala mo ba ako miss? Nagkita na ba tayo dati? Gaano mo ako kakilala kung ganoon?” tanong ko kay Miss Devia pero ngumisi lang ito at marahang umiling. “If I happen to be your friend, matagal na kitang itinakwil. Dahil wala akong magiging kaibigan na ahas!” sigaw niya at tinulak ako ng malakas. Dahil sa sobrang lakas nun ay hindi ko naibalanse ang katawan ko at tumama ako sa counter ng kitchen ni Colton. Medyo tumama rin ang ulo ko