KABANATA 80“Sir! Bakit po naging rejected lahat ng mga pinapaprimahan ng marketing, accounting, finance at maging sales department? Lahat iyon ay approved na last week,” mahabang litanya ko kakapasok pa lang sa opisina niya. “Oh! Should I welcome my late secretary? Gaano ka katapang? Ikaw na ang late, ikaw pa ang may lakas ng loob mag-amok sa opisina ko?” walang emosyon niyang tanong kaya natulala ako sa kanya. “Dahil ba sa late ako kaya ayaw mong pirmahan ‘to?” tanong ko sa kanya at nakipagtitigan. May sumilay na ngisi sa labi niya. Hindi ko alam kung nang-aasar ba siya o ano pero nakakainis iyon. “Tingin mo ba ganyan ako kababa? Kung tinignan at chineck mo ang laman niyan at mga na-reject ko ay maiintindihan mo. Sabagay, late ka nga naman kaya paano mo mache-check diba?” sarkastikong tanong niya kaya mabilis kong tinignan ang budget na nasa kamay ko. Inisa-isa ko ang mga papeles na hawak maging ang comment niya doon. Nahihiyang napatingin ako sa kanya na bumalik sa kanyang mesa
KABANATA 81:Napatitig ako sa kanya dahil sa sinabi niya. “H-hindi ko alam na seryoso ko pala talaga sa ulam ko,” natatawang sambit ko sa kanya. “I am freaking serious about that Ms. Sales,” saad niya kaya napangiwi ako. Hindi ako sanay na tinatawag ako sa surname ko. “Alright, alright. Can we call it quits kapag nadalhan kita ng ulam bukas?” tanong ko sa kanya. “Kapag? You’re not sure if you can bring it huh?” sarkastikong tanong nito kaya napapikit na naman ako. “B-bawal magkamali sa ‘yo no?” bulong ko kaya kumunot ang noo niya. “Anong sinabi mo?” tanong niya habang nakatitig na sa ‘kin at nakakunot pa rin ang noo. Hindi ko na lang siya pinansin at sinagot ang tawag ng TCA Holdings kaya tumalikod ako sa kanya. Nagtatanong lang naman sila kung informed ba raw si Mr. Villagonzalo sa meeting ngayon. “Yes, Sir. Actually we’re on the way po,” sambit ko para ipagbigay alam na interesado kami sa meeting sa pamamagitan ng pagiging on time or ahead. Actually sobrang laking project ni
KABANATA 82“Hi, Kuya! Good afternoon po,” bati ko sabay ngiti kay Kuya. Nagulat pa ito at tumingin kay Colton mula sa salamin, bago siya tumingin sa ‘kin at bumati pabalik. “Goodafternoon, Ma’am,” halatang pilit ang ngiti. Marahil ay hindi talaga madalas magsalita lalo na kapag nandiyan ang boss pero ayoko naman kausapin pa si Colton dahil badtrip na nga siya. “Pwede po bang makausap kayo? Kung okay lang po?” halos nagmamakaawa na ang boses ko. Muli ay napatingin si manong kay Colton na nasa tabi ko, siguro ay kailangan pa ng permission ni Colton kapag magsasalita sila? Kanina ko pa rin kase napapansin na panay ang sulyap ni manong sa boss naming dalawa. “I think manong needs your permission in talking? Can you let him talk please? I just want to talk with manong,” saad ko kay Colton at tumingin sa kanya. Sumulyap lang ito ng isang beses sa akin bago niya kinausap si manong, “Hindi ko pinagbabawalan magsalita ang mga tauhan ko, Fily. Kaya pwede mo siyang kausapin Manong Senti,”
KABANATA 83Pero bakit ka kumikirot? Empleyado, oo nga pala, isa niya akong empleyado kaya tutulungan niya ako kahit kapalit nun ay kaligtasan niya. “S-sa susunod, Sir. Sana ay wag niyo na pong gawin ang ganun ka-delikadong stunt,” saad ko at nilagay sa tabi niya ang first aid kit na lagin kong dala. “Ito po ang first aid kit. Kung hindi po kayo panatag ay kayo na lang po ang maglinis ng sugat niyo. Concern po ako bilang empleyado niyo lalo na kapag na-infect ‘yan,” saad ko. Muli ay nakatingin lang ako sa bintana hanggang sa makarating kami sa building ng TCA Holdings. Napakaganda ng building alam mo kaagad na well-thought at designed and buong gusali. Pag-park sa harapan ng building ay mabilis na akong bumaba at hinintay na makababa si Colton mula sa kabilang pintuan. Walang nagkikibuan sa aming dalawa hanggang sa makapasok kami sa elevator ay nakatingin lang ako sa mga numero. Ni ayaw kong lumingon baka makita ko ang pagmumukha niya. Napahinga na lang ako ng malalim ng mabilis
KABANATA 84: Hindi na ako bumaba sa canteen dahil alam ko namang wala rin akong kasabay doon. Dito ko na lang binuksan ang baon ko sa pantry, pwede rin namang kumain dito. “Sana pala sumabay na akong kumain kina Max at Amy kanina,” nanghihinayang na bulong ko at sumubo na gamit ang kutsara na hawak ko. Ang sarap ng adobo pero iba pa rin kung kasama kong kumain yung dalawa. Akala ko ay sasabay si Colton na kumain pero mukhang yung ulam lang pala ang gusto niya. “Just wait, Vernon. Kukuha lang ako ng softdrinks kase ang sarap ng ulam ko ngay-”Nagkatinginan kami ni Colton ng pumasok siya sa pantry, mukhang kausap niya pa si Vernon sa phone dahil nakaipit pa yun sa balikat at panga niya. Kakain pa lang din siya? “Uhm, sorry, dito na ako kumain kase I figured out tapos na rin pala kumain sina Max at Amy sa canteen,” mahinang saad ko at napatingin na lang sa ulam at kanin ko. “Fuck! Go eat at my office now,” galit na saad niya. Bakit galit siya? May ginawa na naman ba akong ikakaga
KABANATA 85“Thank you God! Sobrang busog!” saad ko at napadighay pa dahil sa sobrang kabusugan. Pagkatapos mag-lunch ay umalis si Colton para sa isang meeting pero hindi niya na ako sinama kase baka hindi na siya bumalik sa building. I mean alam ko na din naman ang tungkol doon at hindi niya na kailangang magpaalam pero heto siya at nasa harap ng lamesa ko. “Aalis ako, okay ka lang bang maiwan mag-isa rito?” tanong niya habang hawak ang suitcase niya. “Yes, Sir! Ingat po kayo!” masiglang sambit ko pero kumunot lang ang noo nito. “Don’t work overtime, Fily! You can go home exactly on time,” pagpapaalala niya kaya tumango ako. “Alright, Sir. Ako na po ang bahala rito,” sambit ko sa kanya at kumaway pa habang paalis siya ng floor na iyon. Pagkaalis ni Colton ay napasulyap ako sa opisina niya, at napasilip sa mga cctv sa buong floor. Is this the good time para hanapin ang kailangan ni Devia?Dahan-dahan ay tumayo ako, kahit kinakabahan ay tumayo ako mula sa upuan ko at pumasok sa o
KABANATA 86Sakto pang umuulan ng lumabas siya sa building ng resort. Mabilis akong tumakbo at at naghintay sa waiting shed. Hindi ko pa nga na-check ang location ng lugar ni Colton dahil sa pagmamadali, pero heto ako at parang magmumukhang basang sisiw pa dahil sa ulan na ‘to. Nang makasakay ako ng jeep ay tsaka ko lang nakita ang text niya at malapit lang iyon sa amin. Actually along the way lang, sa may bayan lang talaga. Hindi ko alam kung coincidence ba o ano, pero hindi ko na pinansin at mas gusto ko na lang tapusin ang papapirmahan ko ng makapagpahinga na ako. Pagbaba ng jeep ay nakita ko na agad siyang nakatayo sa 1 storey house na may maliit na gate. Sakto lang sa isang tao pero modernong moderno ang kulay, style at design ng kabuuan. Sobrang linis din kaya halata mong bago pa lang ang nakatira. Walang kahit anong dumi sa paligid na akala mo ay palaging may naglilinis sa bahay. “Wala ka man lang payong? Wala bang payong sa resort?” masungit na tanong niya ng salubungin n
KABANATA 87“Bakit kase hindi mo ako pinaghubad ng sapatos? Nakkahiya tuloy sa kanila,” sumbong ko kay Colton at huhubarin na sana ang sapatos pero pinigilan niya ang paa ko. “May problema ba sa pagpasok ng sapatos niya dito sa office?” tanong niya sa team mate niya. Nagkatinginan silang lahat at sabay sabay na umiling. “Wala no.” “Okay lang, Ms. Sales. Actually masipag naman kami kahit may ibang mukhang adik.” “Oo nga, Ms. Sales. Masaya nga kaming nandito ka para hindi magalit ang dragon e.” Natawa na lang ako sa mga sinabi nila at kinorrect sila na Fily na lang ang itawag sa ‘kin kase hindi ako sanay kapag Ms. Sales. Sobrang pormal, e magkakasing edad lang naman kami or one year older lang yung iba. ***********************END OF FLASHBACK**************************“Maligo ka muna, magkakasakit ka sa pagpapaulan,” saad ni Colton kaya mabilis akong tumango. Totoo naman na baka bukas ay magkalagnat ako o di kaya ay sipon dahil sa pagpapaulan. Pumasok ako sa banyong tinuro niya a
KABANATA 99“Ako, Fily!” malalim na saad ng boses galing sa likod ko. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig ng mapagtanto kung sinong nasa likod ko. Hindi ko man lingunin ay kilala ko na siya, malakas na rin ang tibok ng puso ko kaya naman mas lalo akong natuod sa kinauupuan ko. “C-colton!” utal na saad ko at tiningala siya. Mapanuri ang mga mata nito na tila hinahalukay kung anong nasa isip ko. “That’s a confidential information, Kassius!” mariing saad ni Colton pero sa ‘kin pa rin nakatingin at naghila ng upuan para tumabi sa ‘kin. Pupwede namang pang-apatan ang lamesa pero bakit kailangan niyang sumiksik sa tabi ko? Mas lalo tuloy akong hindi mapakali dahil nagtatama ang braso namin. “Well, ikaw ang umamin bro. I am not planning na sabihin sa kanya na ikaw ang nagpapa-background check though,” kibit balikat na saad naman nitong si Kassius at ngumiti ng bahagya ng makita ang secretary kong pabalik. Hindi man lang nahiya ang lalaking ito na titig na titig sa babae, “Baka mat
KABANATA 98Bumabagabag sa ‘kin yung mga marinig kay Devia kaya mas lalo akong na-curious sa nangyayari sa kanya. Ngunit pagbalik sa opisina ay sunod-sunod ang inaayos ko kaya naman hindi na muling sumapit sa isipan ko ang ideyang iyon. “Call the hospital for the bill and settle it,” utos ni Colton at itinawag na lang iyon sa ‘kin. Mukhang napakabusy niya kaya maging ang pagtayo sa kinauupuan ay hindi na magawa. Naiintindihan ko naman dahil may nakita rin akong media sa baba kanina. Mabilis kong tinawagan ang hospital at binayaran ang hospital bills. Pero kahit pwede ko namang bayaran through phone call ay mas pinili kong umalis ng kumpanya para sa ibang bagay. Kikitain ko si Pam ngayon para sa importanteng papeles na kailangan kong pirmahan. Kinailangan ko pang maghintay saglit sa kanya dahil traffic daw. “Ma’am, pasensya na po! Sobrang traffic po talaga sa daan,” humihingal na saad ni Pam. Kahit nagmamadali ito ay kitang kita pa rin ang gandang taglay, hindi ko nga alam kung ba
KABANATA 97Habang may inaayos at tinitignan si Colton sa cctv ng resort ay nagpaalam ako na pupuntahan ko ang bata sa hospital. Inaalo ko ang nanay ng batang nasa hospital gamit ang pribadong sasakyan ng resort. “Please, don’t cry na po. I know the company will help your son, Ma’am,” pag-aalo ko sa ginang habang umiiyak ito. “Help? E sa mukha ng may-ari ng resort ay parang ayaw magbigay ng tulong!” saad nito at muli na namang humagulgol. Kahit ako naman ay iisipin kong walang pakialam yung may-ari kung ganun din siya makapagsalita. Naiintindihan ko naman na baka nadala lang ng emosyon si Ma’am kaya niya nasabi iyon. At naiintindihan ko rin si Colton dahil reputasyon ng resort nila ang nakasalalay dito. Pagdating sa hospital ay nasa emergency room pa araw ang bata kaya naupo muna ako sa upuan doon. Parang kanina lang ay masaya kaming kumakain tapos biglang may ganitong aksidenteng mangyayari. Bukod sa cellphone ay wala na akong ibang dalang gamit, na-text ko na rin ang boss ko na
KABANATA 96THE ACCIDENTLumabas na rin ako dahil mukhang may plano pa silang tumambay sa opisina ni Colton. Marami rin akong gagawin at iaayos para sa sched ng boss ko. “I told all of you to not come here!” sigaw ni Colton. Mukhang nakita na nito ang mga kaibigang bigla na lang bumisita sa kanya rito sa resort. Narinig kong nagsisigawan na sila pero hindi ko na lang inalintana dahil mukhang normal na sa kanila iyon. “Hello, Mr. Fabregas? Secretary of the chairman speaking,” bati ko ng biglang tumawag ang head ng safety officer. Mukhang may problema dahil nakuwento si Ma’am Olive na minsan lang daw talaga tumawag ang safety officers. Lalo na kung tungkol sa mga aksidente, hindi tumataas sa tatlo ang tawag na natanggap ni Ma’am Olive last year. Kaya kinabahan ako ngayon dahil baka may aksidente pero sana ay wala. Pero wala nga namang pinipiling oras ang aksidente, mas nakumpirma ko lang iyon ng marinig ang unang binigkas niya. “Kailangan po ng presensya ng chairman, may isang bat
KABANATA 95“I-i mean, bago pa lang ako dito diba? S-so first thing that I would think ako ang ililipat,” utal na saad ko at yumuko mula sa mga titig niya. “Katulad ng sinabi ko, wag mong pagdudahan ang sarili mo. Even I, naa-amaze ako sa pinapasa mong report,” nakangiting saad niya. It was fulfilling though, I really worked hard para walang masabi si Ma;am Olive na hindi ako competent at hardworking. Ang para na rin mabigyan ng self satisfaction ang sarili ko no, hindi madali maging secretary pero nakakaya ko. Kaya ang mga ganitong compliment ay talaga namang nakakaantig at sobrang nata-touch ang puso ko. Nang maalala ang usb ay kailangan ko pang humugot ng madaming self confidence kay Colton. “Nga pala, can I see what’s inside the usb?” tanong ko kay Colton sa kalagitnaan ng pagkain namin. “Really? Ngayon mo talaga gustong panuorin? Habang kumakain?” tanong niya. “Oo?” patanong kong saad sa kanya pero nakita kong dumilim ang mga mata niya. Tumayo siya at kinuha ang laptop mula
KABANATA 94Medyo tulala pa rin ako dahil sa sinabi niya pero mas kailangan kong mag-function dahil wala na akong ibang katulong sa pagiging sekretarya niya. Inayos ko ang mga meetings niya para ngayong araw, may mga papel rin na kailangan papirmahan sa kanya kaya inayo ko rin iyon. At mga tawag sa pagpapa-appointment at iilang bagay tungkol sa negosyo, nang mapatingin ako sa saksakan ng computer ko ay muli kong naalala ang usb ni Devia. Bakit ngayon mo lang iyon naalala? Nag-usap lang ng masinsinan ni Colton ay nawala na sa isip mo yung hinahanap mo?Napakamot na lang ako sa ulo ko dahil sa pagiging makakalimutin. Naisip kong hingiin na lang sa kanya mamaya dahil maging ako ay cuious din sa maliit na bagay na iyon. “Hay! Natapos din,” saya ko ng matapos ko lahat ng ginagawa ko. “Can we eat now?” Napabalikwas ako mula sa pagsandal sa upuan ko ng magsalita siya. Hindi ko alam na nakasandal na pala siya sa hamba ng pintuan niya. Ni hindi ko man lang naramdaman na naroon siya, matag
KABANATA 93“But I learned eating sugary pastries because of you. I never liked those stuffs but I learned to love those. At isa na iyon sa hindi nawawala sa tuwing kumakain ako. Kasalanan mo kaya hindi na pwedeng walang panghimagas pagkatapos kumain,” mahabang litanya niya kaya natawa ako. “Really? I love sweets also. It comforts me kahit nakakasira ng ngipin at nakaka-diabetes,” tumatawang wika ko. Natawa na rin siya habang tinatanggal ang apron niya, nakapants na pala siya. Nakita ko ring maayos na nakaplantsa ang susuotin niyang pang-itaas. Sumabay na rin ako sa kanya papasok pero nagpababa ako sa pinaka-entrance ng resort habang siya naman ay dumiretso ng parking lot. “Hoy babae, ang blooming mo ngayon a. Hindi ka mukhang sinuntok sa mata,” puna ni Max kaya napahawak ako sa mata ko. “H-hindi naman ako nasuntok sa mata nung nakaraan,” mahinang sambit ko kaya humalakhak ang baklitang ito. “Sa kakapuyat kasi, mukhang hindi ka napuyat kagabi kaya medyo gumanda ang awra mo. Pero
KABANATA 92Napadausdos na lang ako sa pintuan pagkatapos ko itong isara. Wala sa sarili rin akong napahawak sa tapat ng puso ko. “Bakit palagi ka na lang kinakabahan sa tuwing malapit siya?” giit ko sa puso kong unti-unti ng humihina ang kabog hanggang sa maging normal ito. Pagkatapos kong kausapin ang sarili ko ay mas minabuti ko ng mahiga sa kama dahil maaga pa akong gigising bukas. Mabuti na lang at mabilis akong inantok kahit nasa ibang bahay ako. Kinabukasan ay maaga akong nagising at naligo na rin sa banyo sa loob ng kwartong pinahiram ni Colton. Napagtanto kong may bagong damit siyang binili ng mapansin ko iyon pagkatapos maligo.Isang ternong blazer at trouser, saktong sakto ang fit nun sa ‘kin at muling sinuot ang heels na suot ko kahapon. Magpapasalamat na lang ako sa kanya dahil nag-abala pa talaga siyang bumili ng susuotin ko ngayon. Ilang beses pa akong huminga ng malalim bago buksan ang pintuan at makalabas na. Hindi ko naman inakalang siya ang bubungad sa ‘kin. Ma
KABANATA 91Namalayan ko na lang ang sarili ko sa gitna ng mga hita niya habang yakap-yakap niya ako. Nagmamasahe lang ako kanina pero ngayon ay nandito na ako sa braso niya. Actually this was my favorite position whenever he wants lambing, this way we can talk with our feelings and understand each other. Hindi ko alam kung tanda niya ba ang ganito o dahil ginagawa niya rin ito kay Devia. Sobrang naantig ang puso ko kanina dahil sa mga sinabi niya, natigil din ako sa pagmamasahe lalo na ng manginig ang kamay ko. Hinawakan niya ito at iginiya ako sa kinauupuan niya kaya naging ganito ang pwesto namin. “I-i was scared also, C-colton. I-i beg him till the last minute pero walang nangyari. Ang tanging nagawa ko na lang pumikit ang ipanangga ang mga braso ko sa pag-aakalang mapoprotektahan ako nun,” nahihirapang saad ko. Medyo nagulat ako ng hawakan niya ang mga braso ko at mariin na siyang nakatitig sa mga iyon. Hindi ko alam kung anong iniisip niya dahil mukhang malalim iyon. “I’m s