CHAPTER 4: THE DEAL

Napatitig siya kay Nicholas. Seryoso pa rin ang mukha nito. Mukhang hindi nga ito marunong ngumiti. Ang nakakapagtaka lamang ay wala itong sinabing masama kay Gemma samantalang niloko ito.

"Ayos lang talaga ako," ani niya pa na kumawala mula sa malaking kamay na nakahawak sa kanya ngunit tila walang balak si Nicholas na pakawalan siya.

"Miss, sumakay ka na sa sasakyan. Ang sugat mo ay nasa ulo at kung hindi ‘yan magamot ay baka kung mapano ka. Isa pa, dumudugo pa rin ‘yan. Pinagtitinginan ka na ng mga tao,” ani pa sa kanya ni Martinez na itinuro ang mga empleyadong paparating na upang pumasok. Hawak nito ang pintuan ng sasakyan.

"Gusto mo ba ang agaw atensyon? Mukha kang katawa-tawa sa itsura mo. Umiiyak at may umaagos na dugo sa ulo. Nakakahiya----kaya pumasok ka na ng sasakyan,” ani pa ni Nicholas sa kanya pero hindi pa rin siya nagpatinag. Iisipin niya pa ba ang dugo sa ulo niya samantalang mas sugatan naman yata ang puso niya? “Kung ayaw mo ay bahala ka, go! Umalis ka na para maging kataw-tawa ka,” pagtataboy nitong naiinis sa kanya bago siya binitawan.

Sa huli ay wala rin siyang nagawa…Sandali lamang siyang nag-atubili at sa huli ay dahan-dahang sumakay sa sasakyan nito. Napansin niyang napangiti si Martinez. Agad nitong isinara ang pinto pagkatapos ay tinulungan si Nicholas na makasakay sa kabilang pinto at pinaupo sa loob katabi niya.

Mabilis na umandar ang Land Rover at humarurot patungo sa ospital.

Habang tumatakbo ang sasakyan sa kahabaan ng Makati ay napapahawak na lamang siya sa kanyang ulo na kumikirot pa rin. Isa pa sa nakakainis ay bumabalik na naman sa kanya ang mga pangyayari kanina.

Habang nakatingin siya sa bintana ay parang huminto na naman ang lahat dahil ang pagtataksil ni Alonzo ang kanyang nakikita. Gustuhin niya man na makalimutan ang alaalang iyon ay hindi niya naman magawa.

Ang tanga mo Mia! Ang tanga-tanga mo!” sermon niya sa kanyang sarili.

Mapait siyang tumawa at umiling. Nakakabaliw ang kanyang mga pinagdaanan ngayong araw. Sa isang iglap----nawala ang lahat sa kanya. Nawala ang lalaking inaakala niyang maghaharap sa kanya sa simbahan. Ang ngiti sa kanyang mga labi ay puno ng sakit at pait. Bakit kay lupit ng kapalaran sa kanya? Bakit kailangan siyang pagluruan? At bakit kailangan niya pang maghintay ng nine years bago matuklasan ang lahat ng ito?

Kung hindi pa nagsalita si Martinez na nasa ospital na sila ay hindi niya mamamalayan. Nakalimutan niya rin na may kasama pala siya…

Sinamahan siya ni Martinez sa loob ng ospital upang mabigyan ng first aid ang tinamo niyang sugat. Tulad ni Nicholas ay bilang lamang kung magsalita si Martinez. Binigyan din siya ng gamot ng doctor at hindi naman daw kailangan na maconfine. Isa pa kung may masakit daw sa ulo niya ay bumalik na lamang siya for further test.

Bumalik ulit siya sa sasakyan kasama si Martinez kung saan naghihintay pa rin sa kanila si Nicholas.

“Mia, right?” tanong sa kanya ni Nicholas kung kaya tumango siya. Mukhang hindi man lang siya natandaan ni Nicholas kahit pa matagal niya ng nobyo ang kapatid nito. Sabagay hindi naman kasi nakatira sa Maynila si Nicholas. Ang pagkakaalam niya ay sa hasyenda ng mga Madrigal ito namamalagi sa Cebu. May sarili itong mundo lalo na sa tungkulin nito.

Hindi man lang siya nag-abala na sulyapan si Nicholas at nakatanaw pa rin siya sa labas ng bintanaa ng sasakyan.

"Alam mo ba kung bakit ako nandito?” tanong sa kanya ng lalaki kaya lumingon siya. “Ikakasal na kami ni Gemma.”

"Oh," sagot niya na akala mo ay walang alam sa mga nangyayari.

"Ang babaeng nakita mo sa opisina ni Alonzo---siya ang aking fiancée. Ang babaeng dapat kong pakasalan. You know her, right?”

“Fiancee?” tanong niya pa kay Nicholas na binalingan ito. “Girlfriend mo ang Gemma na ‘yun?” sarkastiko niyang tanong. “Ang fiancee mo na kasama ng lalaking akala ko ay pakakasalan ako?” dagdag niya pa kung kaya hindi nakasagot si Nicholas. Sa sobrang seryoso ng kaharap ay wala man lang itong ginawa nang makita si Gemma na kasama ni Alonzo.

Tinitigan niya si Nicholas. Walang ekspresyon sa mukha nito. Hindi niya ito maintindihan. Ito ang tinatawag na nonchalant…

"Ikakasal ka na at alam ‘yun ni Alonzo hindi ba?" tanong niyang natatawa sabay iling. Hindi niya alam na ikakasal din pala si Nicholas dahil hindi naman ‘yun nabanggit ni Alonzo sa kanya. Mas lalo pa siyang namuhi sa nobyo dahil alam nito na ang babaeng iyon ay magiging asawa na ng kanyang kuya, ngunit nagawa pa rin nitong pagtaksilan ang kanyang pamilya----- Ang masakit ay binuntis pa nito ang Gemma na iyon.

"Naipadala na ang lahat ng imbitasyon sa kasal. Dito namin planong magpakasal para makasama man lang ang buong pamilya ko at ilang kaibigan. Kailangang matuloy ang kasal namin. Hindi pwedeng maging katawa-tawa ako sa aking pamilya at mga kaibigan.”

“At plano mo pa rin pakasalan ang babaeng ‘yun?” bulalas niya.

“Hindi,” sagot ni Nicholas kung kaya naguluhan siya. “Wala akong choice kundi ang piliin ka para pakasalan ako, matuloy lang ang kasal ko. Bibigyan kita ng isang araw para pag-isipan ang sinasabi ko sayo…Kailangan maging asawa kita bukas,” deretsong wika sa kanya ni Nicholas kung kaya halos mabilaukan siya. “Hindi na natin kailangan magpakasal sa simbahan dahil hindi mo naman kilala ang iba sa mga bisita pero kailangan na maikasal ako.”

Nanlalaki ng mga mata niyang napatingin rito na tila hindi makapaniwala.

“Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Kasal? Sayo?” bulalas niyang sagot. Nahihibang na ang lalaki na ito. Hindi pa nga siya nakaka- recover sa panloloko ng kapatid nito ay dadagdag pa ito.

"Tama ang narinig mo. Pakasalan mo ako, Mia. Ang nangyari sa opisina kanina---- kahit ayaw mong tanggapin, iyon ang katotohanan. Nagawa nila tayong pagtaksilan. Pakasalan mo ako at ibibigay ko sa’yo ang lahat ng gusto mo---- Maliban sa pagmamahal."

"Nagbibiro ka ba? Alam kong pareho tayong sawi pero ang alukin ako ng kasal?" natatawa niyang wika. Napansin niya ang pagsulyap ni Martinez sa rear view mirror. Sigurado siyang naguguluhan din ito sa naririnig.

"Wala akong panahon para magbiro, Mia. Seryoso ako sa aking sinasabi…May isang araw ka para pag-isipan ito. If you’ve made up your mind, pwede tayong magpakasal ngayon din,” ani pa nito sa kanya kung kaya natigilan siya. Napanganga na lamang siya sa kanyang kaharap. Ibang klase talaga ito.