AMBER POV Pinili ko ang umahon na lang sa bathtub at iwan si Arnold! Kaya lang nang akmang tatayo na sana ako naramdaman ko na lang bigla ang pagpulupot ng dalawa niyang braso sa baiwang ko! Hindi tuloy ako makakilos sa labis na pagkabigla. Talagang gusto niya akong landiin! Talagang purisigido siya na may mangyari sa aming dalawa! "Arnold ano ba! Tapos na ako! Nilalamig na ako!" pagdadahilan ko sa kanya at sabay piksi! Umaasa ako na sana makinig siya sa akin at bitawan ako. "Not so fast Honeybunch! Hindi pa nga tayo nag-i-start eh! Wala pa tayo sa exciting part kaya relax ka lang diyan!" garalgal na bigkas niya sabay hila niya sa akin kaya nawala ako sa balanse at napaupo sa kandungan niya! Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat kasabay ng malakas na pagkabog ng dibdib ko! Paanong hindi ako kakabahan at makaramdam ng takot? May matigas at mainit na bagay ang tumutusok sa pisngi ng puwitan ko! Parang gusto ko na tuloy magtanong sa kanya! Hinubad niya ba ang boxer s
AMBER POV Muling naglapat ang uhaw na labi naming dalawa ni Arnold! Sa pagkakataon na ito nasa ibabaw ko an siya! Tuluyan na ding kinain ng matinding pagnanasa ang buo kong sistema kaya naman wala nang maririnig pa na kahit na pagtutol mula sa akin si Arnold! Ready na ulit akong ipagkaloob sa kanya ang langit! Bahala na ang bukas! Muli akong nakaramdam ng pagpo-protesta nang huminto siya paghalik sa akin. Seryoso akong tinitigan sa mga mata at biglang umalis sa ibabaw ko! Nagulat man sa kanyang ginawa pero nahihiya naman akong magreklamo! Baka mamaya sasabihin niya na masyado akong atat eh! Mas nakakahiya iyun! "Spread your legs Honeybunch!" pautos na bigkas niya sa akin. Kaagad na nanlaki ang mga ko sa gulat. Ano daw? Spread my legs? Bakit? "Ba-bakit?" nagtataka kong tanong! Hindi naman nakakahiya kung titigan niya ang kweba ko dahil malinis naman iyun! Alaga sa ahit! "Basta! Gusto kong makita ang pelas mo bago ko ulit sisirin! Gusto kong malaman kung bakit ilang gabi ako
AMBER POV Napapikit ako ng maramdaman ko na ikiniskis nito ang kanyang pagkalalaki sa bukana ng aking pagkababae. Basang-basa na ako sa bahaging iyun at pinilit kong ihanda ang aking sarili sa muling pagpasok nito. "Shit! Ang sakit pa rin!" Hiyaw ko kay Arnold ng sunod-sunod itong umulos sa ibabaw ko. Pumasok naman agad sa loob dahil sa gigil nitong pag-ulos sa akin kaya lang parang pinaghiwalay ang hita ko sa hapdi. Akala ko ba hindi masakit? Bakit masakit pa rin? Natigilan naman si Arnold ng marinig nya ang bagay na iyun sa labi ko. Nakita ko ang ngiti na gumuhit sa labi nito habang nakatitig sa mukha ko. "Sorry dapat pala dinahan-dahan ko muna. Hindi ba kita masyadong napuruhan noong una na may nangyari sa atin or sadyang dumuble ang laki nitong alaga ko ngayun dahil sa sobrang gigil sa iyo?" wika nito at pansamantalang huminto sa pagalaw sa ibabaw ko. Hinihintay marahil nito na makapag-adjust ako sa laki nito at pinaghahalikan ako sa buo kong mukha. Muli akong napapikit ng
BIANCA POV The next day..... Maaga akong nagising para batiin ang kaibigan kong si Amber sa kanyang kaarawan! Gusto ko siyang i-suprised at kagabi pa nakahanda ang cake para sa i-blow niya ngayung umaga. Excited ako na i-suprised siya. Sa tagal na naging magkaibigan namin ngayun ko lang ito gagawin! Sign of maturity na din at dapat lang na pahalagahan ang mga taong nagpapahalaga din sa akin! "Mommy, anong gift ang ibibigay namin kay Ninang Amber?" narinig kong tanong ni Stephen! Gising na din sila! Gusto daw nila sumama sa kabilang room para batiin ang Ninang nila ng happy birthday! "Next time na lang natin bibigyan ng gift si Ninang Amber! Ang importante, makapag-blow siya ng cake ngayung umaga." nakangiti kong sagot. Kaagad naman silang sumang-ayon. Kaagad kong inilabas ang cake sa carton nito! Itinusok ang candila na may number kung ilang taon na siya ngayun at sinindihan. "Lets go kids!" nakangiti kong pagyayaya sa mga anak ko at naglakad na kami palabas ng kwarto.
BIANCA POV "Where is she?" kaagad na tanong sa akin ni Arnold pagkatapos naming mag-usap ni Amber. Wala sa sariling napatitig ako sa kanya bago napailing. "Arnold, lasing ka ba? Nakailang bote ng alak ka ba kagabi? I think kailangan mo na munang magpahinga para makabawi ka ng lakas. Parang buong magdamag kang walang tulog eh." imbes na sagutin ang tanong niya, ibang kataga ang namutawi sa labi ko. Kaagad na napailing si Arnold. "Si Amber...umalis ba siya? Bakit bigla na lang siyang umalis nang hindi nagpapaalam sa atin? May problema ba ang kaibigan mong iyun?" seryosong tanong sa akin ni Arnold! Hindi ko napigilan ang mapabuntong hininga dahil sa tanong niyang iyun! Kailan pa nagkaroon ng concern itong si Arnold sa kaibigan ko? Tsaka tama ba itong nakikita ko sa mga mata niya? Nag-aalala siya para kay Amber? "Kikitain niya daw ang mga magulang niya sa South Korea kasama ang magiging future husband niya! Huwag mo nang pansinin si Amber...sanay na ako sa babaeng iyun!" balewa
BIANCA POV "Sorry, alam kong nagiging unfair na ang lahat sa iyo! Lalo na pagdating sa kustudiya ng mga bata! Gusto ko na din talagang malaman nila ang totoo pero hindi ko mahanap ang tiyempo na gusto kong makuha para sabihin sa kanila ang katotohanan!" hinging paumunhin na bigkas ko kay Daniel. Hindi naman bato ang puso ko para hindi maawa sa kanya! Oo, malaki ang kasalanan na nagawa niya sa akin noon pero napaka-unfair naman yata sa part niya at sa part ng mga bata kung patuloy kong ilihim ang katotohanan! Siguro ito na din ang time na sabihin ko ang totoo sa mga anak ko. Para matapos na ito! "Hindi ka dapat mag-sorry sa akin dahil umpisa pa lang alam kong kasalanan ko ang lahat kaya nangyayari ito! Dont worry, handa akong maghintay kung kailan ka maging ready na ipagtapat sa kanila ang totoo! Nandito lang ako palagi para suportahan ka sa kung ano man ang magiging desisyon mo! Lalo na sa kapakanan ng mga bata." seryosong sagot niya sa akin sabay hawak sa palad ko! Hindi nam
BIANCA POV Hindi mapatid-patid ang pagpatak ng luha sa aking mga mata habang pinagmamasdan ko ang mag-ama ko na magkayakap. Sobrang gaan ng kalooban ko nang sa wakas naamin ko din sa mga anak ko kung ano man ang katotohanan. Kung ano man ang magiging consequences sa ginawa kong ito maluwag sa dibdib kong tatangapin iyun. Basta ang importante ngayun kilala na ng mga anak ko kung sino ang kanilang ama. Nagpapasalamat ako sa Diyos dahil hindi ako pinahirapan ng mga anak ko! Kaagad nilang tinangap ang katotohanan na si Daniel ang kanilang ama na siyang labis kong ikinatuwa. Nagpapatunay lang talaga na napalaki ko sila ng maayos! Ngayun ko lang din lubos na napatunayan kung gaano kabait ng mga anak ko! "Hindi na po ba kayo aalis sa tabi namin Daddy?" narinig kong tanong ni Scarlett kay Daniel. Puno ng kagalakan ang nababasa ko sa mga mata niya kaya hindi ko mapigilan ang makaramdam ng tuwa! Kaagad naman umiling si Daniel. "Of course, hindi ako aalis sa tabi niyo mga anak! Matag
Bianca Pov "Magyayate kayo?" kaagad na tanong ni Arnold sa akin nang mkasalubong ko siya pabalik ng kwarto ko. Balak kong kumuha ng mga damit ng mga bata. Hinahayaan ko din kasi mag-enjoy ang mga Yaya's nila dito sa resort! Ako na muna ang bahala sa mga anak ko kasama ang ama nila. "Sorry! Biglang nagyaya si Daniel at gusto nang mga bata kaya hindi ako makahindi eh!" kaagad kong sagot kay Arnold! Sa kauna-unahang pagkakataon, napansin ko ang kaagad na pagsalubong ng kilay niya! Para bang hindi siya masaya sa sinabi ko. "Alam niya na ba? Sinabi mo na ba kung ano ang totoo?" seryosong tanong niya sa akin! Alanganin naman akong tumango Ano ba ang nangyayari kay Arnold? Bakit sobrang seryoso niya naman yata ngayun? Hindi ba siya masaya para sa mga anak ko na kilala na nila ang tunay nilang ama? Bakit? "Sinabi ko na sa mga bata ang totoo at alam mo ba? Tangap kaagad nila si Daniel. Hindi man lang nila ako pinahirapan!" nakangiti kong sagot kay Arnold! Umaasa ako na sana maintindi
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal