BIANCA POV ''No! Of course, walang problema! Bigla kasi akong nakaramdam ng pagiging bored dito sa Pinas kaya babalik na ako ng New York! Ikaw naman parang hindi mo ako kilala! Madali talaga akong magsawa sa mga bagay-bagay!" kaagad na sagot naman ni Amber sa akin. Gayunpaman, ayaw ko pa rin paniwalaan iyun! Sino ang niluluko niya? '"Well, pwede ka naman magpa-rebook diba?" kaagad kong sagot sa kanya! Pwede niyang hindi ituloy ang flight niya dahil wala naman siyang importanteng gagawin sa New York. Magliwaliw lang naman siya! "Are you kidding me? Nakapag-bayad na ako sa ticket! Hindi na pwedeng i-cancel iyun!" kaagad na sagot niya sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang matawa. Akala mo hinayang na hinayang sa tickets na binayaran niya eh pwede nga siya bumili ng ticket kahit ilan kung gusto niya! Iyun kung hindi siya nagsasayang ng pera. "Next month ka na lang umalis. Sa mga susunod na araw at lingo, hindi na ako magiging busy sa opisina. May time na para masamahan kita mag
BIANCA POV "Bakit? Saan ba nagpunta si Daddy mo?" nakangiting tanong ko kay Anyana. Saglit itong nag-isip bago sumagot. "Umuwi po sa bahay! Check niya daw po kung nakaalis na daw si Mommy!" inosente nitong sagot. Lalo tuloy akong kinain ng curiosity. Check daw kung nakaalis na si Jeneva? Bakit saan pupunta si Jeneva? Mag-aabroad? "Ah okay! Bakit, magbabakasyon ba ang Mommy mo?" nakangiti kong tanong kay Anyana! Pasimpleng tsismis itong gusto kong masagap kaya walang makakapigil sa akin sa questions and answer portion naming ito ni Anyana. "Hindi po! Pinalayas na po ni Daddy si Mommy kasi palagi niya po akong sinasaktan!" balewalang sagot ni Anyana na labis kong ikinagulat! Gosh, may ganitong issue pala sa pagsasama ni Daniel at Jeneva? Tsaka anong sabi ni Anyana, sinasaktan siya ng sarili niyang Ina? Posible siguro dahil habang tinititigan ko ngayun si Anyana parang hindi naman siya affected na maghihiwalay ang mga magulang niya! "Why...ayos lang ba sa iyo na wala ka
BIANCA POV "Can I talk to you?" uupo na sana ako sa tabi ng mga anak ko nang biglang nagsalita si Daniel. Wala sa sariling napatitig ako sa kanya at kaagad kong napansin ang nangungusap nitong mga mata. Ano na naman kaya ang sasabihin niya sa akin? Ano na naman kaya ang gusto niyang pag-usapan namin? Natangap niya na kaya ang kopya na galing sa korte tungkol sa divorce naming dalawa? Baka naman gusto niya akong makausap dahil doon? Isang mahinang buntong hininga ang pinakawalan ko bago ako alanganin na tumango. Sinulyapan ko pa ang mga bata na abala sa kanilang nilalaro bago ko sininyasan si Daniel na sumunod sa akin na kaagad naman tumalima. Sa gilid ng pool ako dinala ng mga paa ko habang tahimik na nakasunod sa akin si Daniel. Huminto ako sa paglalakad at humarap ako sa kanya. "Now tell me! May gusto ka bang sabihin?" kaagad na tanong ko sa kanya! Natigilan ito habang seryoso akong tinitigan sa mga mata. Hindi ko naman napigilan ang makaramdam ng pagkailang. "Natangap
BIANCA POV Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa gulat dahil sa kapangahasan na ginawa ni Daniel sa akin ngayun! Hindi ko akalain na magawa niyang halikan ako sa labi ng walang pasabi. Pero ano ito? Bakit hindi ko siya kayang sawayin? Pwede naman akong lumayo sa kanya para matapos na ang halik na pinagsaluhan naming dalawa. Pwede ko siyang itulak at pagsasampalin dahil sa kanyang ginawa! Pero bakit nag-eenjoy ako? Bakit parang nagugustuhan ko naman ang kung anong ginagawa niya sa akin ngayun? Gosh...sobrang na-miss ko siya! Sobrang na-missed ko ang labi niya! Kung alam niya lang! Siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Wala pa ring kupas si Daniel! Ang tamis pa rin ng labi niya! Namalayan ko na lang na tinutugon ko na ang halik niya! Namalayan ko na lang na sobrang nag-eenjoy na pala ako. Ang bawat galaw ng labi niya ay ginagaya ko na din! Tuluyan na akong nadarang at biglang nawala sa isip ko kung ano nga ba ang meron sa aming dalawa ngayun. Ngayun ko lang din lubos na napat
BIANCA POV Pagaktapos nang halikan na naganap sa aming dalawa ni Daniel mas lalo akong naglagay ng boundary sa pagitan naming dalawa! Naging casual ang pakikitungo ko sa kanya at hangat maari, iniiwasan ko na din na magkausap kami ng kami lang. Baka mamaya bigla na naman akong ipagkanulo ng sarili ko. Napaka-traydor pa naman ng puso ko! Mabilis na lumipas ang araw! Araw ng sabado at madilim pa lang gising na ako para maghanda papuntang resort. Iniimagine ko na mag-eenjoy ang mga bata sa pupuntahan namin. Parang gusto ko tuloy magpasalamat kay Arnold dahil naisip niya ang ganitong bagay. At least, magagamit namin ang week-end namin sa isang makabuluhang bagay. Makakapag-bonding kaming lahat kasama na si Amber. Yes...speaking of AMber. Nag-message siya sa akin kanina na papunta na daw siya! Mukhang excited din naman siya sa outing naming ito! "Yaya, pakidala na sa van ang mga gamit ng mga bata! Make sure na wala tayong makakalimutan na gamit nila Stephen at Scarlett ha?" nakan
AMBER POV Kung alam lang ng best friend kong si Bianca kung gaano kasakit sa akin na nakikita silang dalawa ni Arnold baka kamuhian niya ako! Imagine....inloved ako sa boyfriend niya at hindi pwede ito! Piste kasi talaga! Bakit ba hindi siya mawala sa balintatataw ko? Ang mainit na sandaling pinagsaluhan namin ay sariwa pa rin sa isipan ko! Kahit saang lugar pa ako pumupunta para mag-enjoy hindi ko talaga siya makalimutan. Dapat hindi na lang muna ako umuwi dito sa Pinas eh! Dapat hindi din ako nagyaya noon na mag-bar! Wala sanang nangyaring kababalaghan sa aming dalawa ni Arnold at hindi ko sana nararanasan ang paghihirap ng kalooban na nararamdaman ko ngayun! Tsaka ano ito! Bakit sumama pa ako sa resort na ito? Kung titingnan, sampid lang ako sa outing na ito at mas lalo ko lang pinapahirapan ang sarili ko! Mas lalo lang akong nasasaktan tuwing nakikita ko si Arnold at Bianca na mas lalong nagkakamabutihan! Pagdating ng kwarto, hapong-hapo kong inihiga ang pagod kong kata
AMBER POV Hindi ko maintindihan kung bakit nakapasok dito sa loob ng kwarto ko itong si Arnold dahil ang natatandaan ko kanina nailock ko naman ang pintuan? Sanay akong mag-stay sa mga hotel at sinisigurado ko na palaging naka-lock ang pintuan for safety purposes na din. "Arnold ano ba! Kung ano man ang binabalak mo pwede bang huwag mo nang ituloy?" naiinis kong bigkas sa kanya! Sa galit ko kinalmot ko gamit ang mahaba kong kuko ang braso niya kaya naman napadaing siya sa sakit kasabay noon ang pagbitaw niya sa akin. Kinuha kong tsansa iyun para makalayo sa kanya. Mabilis akong bumangon ng kama at naglakad patungo sa may pintuan at kinapa ang switch ng ilaw. Hindi naman ako nabigo dahil nang makapa ko ang switch ng ilaw kaagad ko iyung pinindot kaya bumaha ang liwanag sa buong silid. Napatingin ako sa kama at kaagad kong nakita si Arnold na prenteng nakasandal sa headboard ng kama. Hindi ko napigilang titigan siya! Nakasuot lang siya ng cotton shorts at puting sando. Kitang-
AMBER POV "I think kayo lang dalawa ni Bianca ang makakagawa ng solusyon diyan sa problema niyo! Labas na ako diyan dahil isa akong outsider sa relasyon niyong dalawa at ayaw ko nang makisawsaw pa!" malamig kong sagot kay Arnold at mabilis na naglakad patungo sa aking personal bag. Binuksan ko iyun at inilabas ang wallet ko. Kung ayaw niyang umalis sa silid ako, ako ang aalis. Kailangan ko na talagang malagyan ng laman ang kumakalam kong sikmura. "Where are you going?" narinig kong tanong niya sa akin nang napansin niyang akmang bubuksan ko na sana ang pintuan ng kwarto. SAglit akong natigilan at muling nilingon siya. "Kailangan kong maghanap ng makakain!" maiksing sagot ko sa kanya. Napansin kong mabilis siyang bumaba ng kama at naglakad palapit sa akin. "Dito ka lang! Padadalhan na lang kita ng makakain dito sa kwarto mo!" seryosong sagot niya na labis kong ikinagulat. Nilagpasan niya pa ako at mabilis niyang binuksan ang pintuan ng kwarto. "Hintayin mo na lang ang pa
SCARLETT POV SIX YEARS LATER YES, ganoon kabilis ang paglipas ng taon! Anim na taon ang mabilis na lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat! Wala na sila Scarlett at Stephen at nandito pa rin ako ngayun! Nakatayo sa harap ng kanilang puntod at kakatapos lang mag-usal ng maiksing panalangin! Sariwa pa rin ang sugat sa puso pero kailangan tangapin ang katotohanan na wala na sila! Na kailangan nang mag-moved-on dahil iyun ang nararapat! Alam kong tahimik na din naman sila! Na masaya na sila kung nasaan man sila naroroon! Sayang nga lang dahil hindi naging masaya ang naging buhay nila noong nandito pa sila sa mundong ito pero sana, kung totoo man ang reincarnation, magiging masaya na sana sila sa susunod nilang buhay! Kahit kailan, mananatili sila sa puso ko! Hinding hindi ko sila makakalimutan! Wala sa sariling napatitig ako sa larawan ni Anyana! Napakaganda niya talaga! Buhay na buhay ang ngiti sa kaniyang labi! Sayang nga lang at hindi siya lumaban! Alam kong m
DRAKU MONTEVERDE ATIENZA RESIDENCE SCARLETT POV "YAYA, kumusta ang mga bata? Tulog na ba sila?" seryosong tanong ko sa isa sa mga yaya's ng mga anak naming dalawa ni Draku! Tanghali na at hindi ko alam kung bakit kanina pa ako hindi mapalagay. Hindi din maalis-alis sa isipan ko si Anyana! Sobra kasi talaga akong naaawa sa kalagayan niya ngayun! Alam kong masyado nitong dinamdam ang biglaang pagkamatay ni Stpehen pero hindi lang naman siya ang nagluluksa! Buong pamilya namin ay nagluksa din sa biglaang pagpanaw ng kakambal ko at hangang ngayun hindi pa rin matatangap ng mga magulang ko na wala na siya! IYun nga lang, dumagdag pa talaga sa dagok ang muling pagkakasakit ni Anyana! Sa hindi malamang dahilan, napag-alaman ng mga Doctor nito na lumulaki na naman pala ang puso ni Anyana which is hindi magandang senyales! Kaparehong kapareho ang kondisyon ng sakit niya noong bata pa siya! Wish ko lang na sana malagpasan niya lahat iyun! Hindi ko alam kung kaya pa bang tangapin nami
ANYANA POV DALAWANG linggo ang matulin na lumipas na wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa loob ng aking kwarto kapag araw at sa gabi naman makikita ako sa garden na tahimik na nagmumuni-muni! Araw-araw din ako kung dalawin ni Daddy para masiguro ang kaayusan ng kalagayan ko! Minsan na din akong dinalaw ng mga Uncles ko sa bahay na ito at masasabi ko na masaya ako dahil ramdam ng puso ko kung gaano ako kahalaga sa kanila! Nakakalungkot isipin na alam ko sa sarili ko na hindi na ako magtatagal! Sa bawat araw na nagdaan, ramdam ko na lalo akong humihina! May mga pagkakataon pa nga minsan na nahihirapan na akong bumangon sa umaga at kaunting galaw lang naghahabol na din ako sa aking paghinga! Dinadalaw din ako ng Doctor ko pero wala na akong energy pa para magtanong kung ano na ba ang sitwasyon ko! Ramdam ko din naman na alam na nilang lahat na alam ko na din kung ano man ang sitwasyon ko ngayun pero kagaya noon, wala talagang ni isa sa kanila ang gustong mag-open up tun
ANYANA POV 'ARE you sure, ayos ka lang dito?" seryosong tanong sa akin ni Daddy! Ayaw niyang pumayag na lumabas ako ng hospital pero wala na din silang nagawa pa nang ako na mismo ang nagpumilit pa! Ayaw man nilang direktang sabihin sa akin ang kalagayan ko alam ko sa sarili ko na kaunting oras na lang ang natitira sa akin at ayaw kong sa hospital ako bawian ng buhay! Pasalamat na lang talaga ako dahil narinig ko ang pag-uusap nila ng Doctor ko dahil mukhang wala talagang balak si Daddy na sabihin sa akin ang tunay kong kalagayan! '"Okay, sasamahan ka nila Ate Divina at Manang Grasya sa bahay na ito! Kung bakit naman kasi gusto mo dito gayung mas palagay ang loob ko kung doon ka na lang muna sa bahay namin titira!:" seryosong sagot ni Daddy! Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa paligid! Nandito kami sa bahay kung saan ako lumaki at nagdalaga! Ang bahay na minsang tinirhan namin ni Stephen noong nagsasama pa kami! Ang bahay na ipinamana sa akin ni Lola Sylvia Buenaventura
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal