ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
BIANCA ISSABELLE POV “Sign this! Tapos na ang pagiging sunod-sunuran ko sa iyo Bianca. Hindi kita mahal at ito na din siguro ang pagkakataon natin pareho para palayain ang isat isa!” seryosong wika sa akin ni Daniel Aragon Buenaventura. Inihagis niya sa harap ko ang hawak niyang papel at gamit ang nangingnginig kong kamay pinulot ko iyun at binasa. Hindi ko na napigilan pa ang sunod-sunod na pagpatak ng luha sa aking mga mata habang binabasa ko ang divorce agreement. Mahigit isang lingo din siyang hindi umuwi dito sa bahay tapos ito pala ang pasalubong niya sa akin. Gusto niya nang makigpahiwalay sa akin. Gusto niya nang tapusin ang tatlong taon naming pagsasama na pilit kong iniingatan huwag lang masira. “Bakit? Hindi mo ba ako mahal? Never mo ba talaga akong minahal? Daniel, alam na alam mo kung paano kita inaalagaan sa loob ng tatlong taon! Hindi pa ba sapat ang lahat-lahat ng sakripisyo ko at pag-aalaga na ibinigay ko sa iyo? Ano ba ang kulang sa akin? Sabihin mo? Ano pa
BIANCA ISSABELLE POV Wala sa sariling napahawak ako sa impis ko pang puson. Kakagaling ko lang sa Doctor noong nakaraang araw at sinabi niyang dalawang buwan na akong nagdadalang -tao. Gusto ko sanang bangitin ito kay Daniel dahil mahigit isang lingo din siyang hindi umuwi dito sa mansion pero ito naman kaagad ang sinalubong niya sa akin. Divorce paper at gusto niya talaga akong burahin sa buhay niya. “Anak, don’t worry…lalaban si Mommy. Hindi ako papayag na lumaki kang walang ama. Na lumaki kang hindi tayo buo. Gagawin lahat ni Mommy para manatili sa tabi natin ang iyung ama.” Umiiyak kong bigkas. Dahan-dahan akong tumayo ng kama at naglakad patungo sa banyo. Hindi ako dapat umiyak. Hindi pa katapusan ng mundo para magmukmok ako. Kahit na anong mangyari, hinding hindi ako papayag na hihiwalayan ako ni Daniel. Pupuntahan ko si Grandma. Kakausapin ko sya. Magsusumbong ako. Alam kong papanigan niya ako dahil ako ang pinili niya para maging asawa ng paborito niyang apo. Naghilamo
BIANCA ISSABELLE POV Ang gutom na nararamdaman ko kanina ay biglang naglaho. Gamit ang nanginginig kong binti muli akong umakyat ng hagdan. Dahan-dahan akong naglakad pabalik ng kwarto ko at ganoon na lang ang gulat ko ng makarinig ako ng mahinang pag ungol. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid at ganoon na lang ang gulat ko nang mapagtanto ko na galing sa kwarto ni Daniel ang naturang ungol. Mga ungol na parang nasasaktan or nasasarapan. Hindi ko maintindihan at kahit na hilam ang luha sa mga mata naglakad ako patungo doon at ganoon na lang ang pagtataka ko dahil nakaawang ang pintuan ng kwarto. Naisip ko nga ...baka sinadya nila para makita ko kung ano ang ginagawa nila. Para ipaintindi sa akin na wala naman talaga akong dapat na ipaglaban. Simula umpisa alam kong ako na ang balakid sa pagsasama nila. Alam kong mula umpisa ako ang dahilan sa naudlot nilang pagmamahalan. Alam kong masasaktan ako kapag sisilip ako pero kinain na ako ng matinding curiousity. Ito ang kauna-unahan
ANYANA POV "I AM SORRY, Mr Atienza pero sa sitwasyon niya ngayun hindi namin maipapangako kung kaya niya bang mag-undergo ng another operation! May history na siya ng surgery noong bata pa siya dahil ipinanganak siyang may congenital heart disease." narinig kong bigkas nang kung sino! Ang alam ko si Daddy ang kausap niya kaya naman mas pinili kong matulug-tulugan! "Ano ang pwedeng gawin para madugtungan nang buhay niya? Willing akong gumastos ng kahit na magkano para maging maayos ulit ang puso niya, Doc!" narinig kong sambit ni Daddy! Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo dahil sa narinig ko! "I am sorry, Mr. Atienza! Isa ito sa malaking side effect ng mga batang nagkaroon ng history ng congenital heart disease! Although, succesful ang surgery niya noon pero hindi ibig sabihin noon na kaya niya nang mabuhay hangang sa kanyang pagtanda! After so many years, dumadating talaga ang ganitong problema at hindi namin sigurado kung kakayanin pa ba ng pasyente ang mag-undergo ng another
ANYANA POV Ang kagustuhan ko pa rin ang nasunod kaya walang nagawa si Gino kundi pagbigyan ako! May kinausap lang siya na kung sino dito sa hospital pagkatapos noon pinayagan na akong makaalis sa kondisyon na kailangan kong makabalik para daw maobserbahan ako! Maraming test pa daw ang dapat gawin sa akin which is hindi ko na din pinagtoonan ng pansin! Hindi ko alam kung ano ang dahilan at kung bakit dalawang araw akong walang malay sa hospital pero dahil mas focus ang isipan ko sa mga nangyari kay Stephen, hindi na ako nagtanong pa kay Gino! Habang nasa biyahe kami, mas pinili ko na lang ang manahimik! Bago naman kami umalis ng hospital, nangako si Gino sa akin na didirecho daw kami sa kinaroroonan ni Stephen which is labis kong ipinagpasalamat! Hangang ngayun kasi pinilit kong kinukumbinsi ang sarili koo na hindi totoong wala na siya! Pero ang pangungumbinsi kong iyun sa sarili ko ay biglang naglaho lalo na nang mapansin ko na sa isang memorial chapel kami dumirecho! "Ano ang
ANYANA POV Hindi ko alam kung ilang oras akong nawalan ng malay pero sa muling pagmulat ng aking mga mata ibayong katahimikan ang kaagad na sumalubong sa akin! Sumalubong sa paningin ko ang puting kulay ng paligid at nang ibaling ko ang aking tingin hindi ko mapigilan ang magtaka dahil sa mga nakakabit ng kung ano sa katawan ko! May nakakabit din sa akin na oxygen which is nakakapagtaka! HIndi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko mapigilan ang muling pagpatak ng luha mula sa aking mga mata nang maalala ko ang nangyari kay Stephen! Sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa amin, hindi ko alam kung kaya ko bang tangapin ang lahat pero isa lang ang sigurado ako, sobrang sakit sa puso na makita siyang isa nang malamig na bangkay. Pero totoo ba talaga iyun? Hindi kaya isang panaginip lang? Sana panaginip lang ang lahat! Kahit na gaano pa siya kasama hindi pa rin naman magbabago ang katotohanan na siya pa rin ang tinitibok ng puso ko! Sa naisip kong iyun dahan-dah
ANYANA POV "Ano ang nangyari? Bakit ka namumutla?" seryosong tanong ni Doc Alvin nang maabutan niya ako dito sa labas ng restaurant! Kakatapos lang namin mag-usap ni Amanda at nag-aabang na lang ako ng taxi para masakyan ko patungo sa hospital kung saan daw dinala si Stephen! "Sorry, kailangan kong makaalis! Si Stephen...naaksidente!" diretsahan kong sagot kay Doc Alvin! Napansin kong saglit siyang natigilan bago tumango-tango! "Okay...sa kotse ko! Sasama ako ng hospital!" seryosong sagot niya sabay hawak niya sa akin at inakay niya ako patungo sa kanyang kotse! Naging sunod-sunuran naman ako kay Doc Alvin! Pagkasakay namin pareho sa sasakyan, kaagad siyang nagmaneho! Sinabi ko pa nga sa kanya kung saang hospital dinala si Stephen at pagkatapos noon, naging tahimik na ako buong biyahe! Ramdam ko ang takot ko sa puso ko pero umaasa ako na sana ayos lang si Stephen! Kahit naman sinaktan niya ako ng paulit-ulit, hindi ko naman pinangarap na mapahamak siya lalo na at alam kong w
ANYANA POV Dahil sa ginawa ni Stephen kanina sa simbahan, nagpasya na lang kaming dalawa ni Doc Alvin na kumain sa restaurant! Lagpas na sa oras ng pagkain ng tanghalian at nag-aalburuto na ang tiyan ko sa gutom! Wala na din akong balak na pumunta ng reception party dahil mukhang nababaliw na si Stephen! Para bang wala na siyang kahihiyan at hayagan niya nang ipinapakita sa lahat kung gaano na kasama ang ugali niya! Kahit ako, nagulat din talaga sa ginawa niya kanina! Harap-harapan ba naman kung mangumprunta! Ano ba ang pakialam niya kung may kausap akong lalaki? Naikasal na siya lahat-lahat ang hilig niya pa ring makialam sa buhay ng may buhay! "Ano ang gusto mong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Doc Alvin! HIndi ko naman mapigilan ang mapatitig sa kanya! Sa halos isang buwan na nakilala ko siya wala man lang akong nakitang kahit na isang kapintasan sa ugali niya! Kapag magkasama kaming dalawa talagang ipinaparamdam niya sa akin kung gaano ako ka-special na malayong mal
STEPHEN POV Kasalukuyan akong nakatayo dito sa harap ng altar habang hinihintay ko ang aking bride na si Agatha pero imbes na sa kanya ko itoon ang buo kong attention, hindi ko mapigilan ang mapako ang paningin ko kay Anyana na isa sa mga bridesmaid! Kakatapos lang nilang mag-martsa at hinihintay na lang na matapos na mag-martsa ang aking bride para maumpisahan na ang seremonya ng kasal! HIndi ko alam kung tama ba itong naging desisyon ko na ituloy ang kasal naming dalawa ni Agatha gayung alam ko sa sarili ko na si Anyana pa rin ang nagmamay-ari ng puso ko! Kaya lang, masakit isipin na sa kabila ng mga effort na ginawa ko, paulit-ulit niya akong tinatangihan! Oo, kay lapit niya lang sa akin pero napakahirap niya nang abutin! Ang laki na nga talaga ng ipinagbago niya! Kagaya ngayun, ni hindi ko man lang nakikita sa mga mata niya na nasasaktan siya na ikakasal na ako sa iba! Para bang normal na lang sa kanya ang lahat na siyang lalong nagpakulo sa dugo ko! "Stpehen...stephen!"
ANYANA POV Alas diyes daw ng umaga ang kasal nila Stpehen kaya alas otso pa lang nakapag-ayos na ako! Kailangan ko kasing ikondesyon ang sarili ko lalo na at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko na makita ang lalaking iniibig ko na ikakasal na pala sa iba As usual, si Andrea nga ang maid of honor! Isa ako sa mga bridesmaids kasama si Amanda kaya kahit papano magaan ang loob ko na umattend sa kasal na ito! Kakatapos ko lang maglagay ng make-up nang marinig ko ang mahinang pagkatok ng pintuan ng aking silid! Dahil tapos naman na akong mag-ayos dali-dali akong naglakad patungo doon at hindi na ako nagulat pa nang bumungad sa harapan ko si Ate Divina "Senyorita..nasa ibaba po si Sir Stephen! Gusto daw po kayong makausap!" diretsahang bigkas niya! Hindi ko naman mapigilan ang magulat! Ano na naman kaya ang kailangan ni Stpehen? Himala yata...bakit ngayun lang siya nagpakita gayung halos isang buwan na noong iniwan niya ako sa isang hindi familiar na lugar at ni sorry wala m
ANYANA POV '"Doc Alvin! Ikaw nga...naku sorry hindi kaagad kita nakikilala!" nahihiya kong sagot sa kanya! "Ayos lang. Hindi naman required na maalala mo ako eh! So, kumusta....ang tagal ko ding walang naging balita sa iyo ah? Ano nga pala ng nangyari?" nakangiti niyang tanong sa akin! "Mahabang istorya eh!" nahihiya ko namang sagot sa kanya! Malaki pala ng utang na loob ko kay Doc Alvin dahil kung hindi sa kanya baka napahamak na ako! Walang hiyang Stephen na iyun! Hindi talaga mapagkakatiwalaan! Hindi talaga maganda na didikit-dikit ako sa kanya eh! Wala talagang magandang kahihinatnan kong patuloy akong magtitiwala sa kanya! "Okay....don't worrry, nasa maayos ka nang kalagayan! Kaunting pahinga lang at muli ding manumbalik ang lakas mo! By the way, alam na ng Daddy mo na nasa poder kita kaya wala kang dapat na ipag-aalala!" nakangiting sagot niya sa akin! Hindi ko naman mapigilan ang magulat "Alam ni Dad ang nangyari sa akin?" kinakabahan kong tanong "No! Sinabi ko la
ANYANA POV Halos tatlumpong minuto na akong naglalakad pero hindi pa rin ako nakakarating sa main road kung saan pwedeng makasakay ng taxi! Isang malayo at hindi pa tapos na subdivision ang pinagdalhan ni Stephen sa akin at parang gusto ko na tuloy siyang isumpa ngayun dahil sa ginawa niyang ito! Hindi ko alam kung ano ang tumakbo sa utak ni Stephen at kung bakit niya ako natiis na iwan! Pagod na ako at napansin ko pa ang pagdilim ng buong paligid! Nagbabadya na ang malakas na ulan kaya wala sa sariling napayakap ako sa sarili ko! Huminto ako sa paghakbang at nagpalinga-linga at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng pagkadismya nang tuluyan na ngang pumatak ang malalaking butil ng ulan! '"Stephen, I hate you!:" galit kong sigaw! Hopeless, tumigil ako sa paghakbang at hinayaan ko ang sarili ko na mabasa ng tuluyan sa ulan! Hindi ko na din napigilan ang pagpatak ng luha sa aking mga mata! Bigla akong nakaramdam ng awa sa sarili ko dahil alam kong hindi ko ito deserve! Hindi ko n