Chapter 32

BIANCA ISSABELLE POV

''Tama na sabi eh!" muling sigaw ko kay Arnold ng akmang susugurin niya na naman muli si Daniel. Kitang -kita ko ang galit sa kanyang mukha habang nakakuyom ang kanyang kamao. Hinarap ko naman si Daniel na noon ay dahan-dahan nang tumatayo at seryosong kinakusap.

"Umalis ka na! Salamat sa paghatid mo sa akin at sana ito na ang huli nating pag-uusap. Huwag ka na ulit gumawa ng mga bagay na hindi akmang gawain ng isang matinong tao." wika ko sa kanya at mablis siyang tinalikuran. Tinitigan ko muna si Arnold bago naglakad papasok ng gate.

Kung ayaw nilang makinig sa akin, bahala na silang magpatayan. Basta ginawa ko na ang lahat para hindi sila magsalpukan.

"Bianca...wait!" natigil ako sa paghakbang nang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Arnold. Huminto ako sa paghakbang at nilingon siya. Sinundan niya pala ako at nang mapatingin ako sa labas ng gate, napansiin kong nakaalis na ang kotse na minamaneho ni Daniel. Kahit papaano nakahinga ako ng maluwag.

"KU